คุณลุงโคโค่นัท
(คุณลุงลักษณะคล้ายแบบในรูป เราไม่มีรูปในสตอกภาพของเราที่พอจะนำมาประกอบได้เลยขออนุญาตยืมรูปจากอินเตอร์เนตมา ขอขอบคุณเจ้าของภาพนิรนามด้วยคะ)
วันพ่อแห่งชาติที่ผ่านมา ครอบครัวเราพาพ่อไปกินลมชมวิวในเขตอำเภอใกล้เคียง พวกเราไม่มีจุดหมายปลายทางหรือกิจกรรมจำเพาะชัดเจน
พี่ชายคนหนึ่งของฉันแค่เปรยขึ้นมาว่า เห็นรถเมล์ประจำทางเขียนไว้ว่า ปรกฟ้า พี่ชายเลยนึกสนุกอยากไปดูให้เห็นจริงว่าชุมชนบ้านปรกฟ้าจะมีอะไรให้ดูบ้าง จนเป็นที่มาของการเดินทางสั้นๆของครอบครัวเรา
นิสัยนี้ ฉันเองก็เป็น จะว่าไปมันคงเป็นพันธุกรรมถ่ายทอดมาทางดีเอ็นเอจากพ่อที่ชอบขับรถซอกซอนไปชมวิถีชุมชนต่างๆ คล้ายว่าครอบครัวเราจัดรายการ กิน เที่ยว เปรี้ยวใจ แนวเดียวกับ ตลาดสดสนามเป้ามาหลายสิบปีแล้ว
ระหว่างทาง พี่ชายเอ่ยถึงคุณลุงคนหนึ่งที่สมัยเด็กๆเราเคยเห็นแกขี่จักรยานมาขายมะพร้าวแก่ให้แม่ถึงบ้าน แม่ฉันมีอาชีพค้าขาย จึงมีคนมากหน้าเอาสินค้าจากไร่จากสวนมาเสนอขายเป็นประจำ แม่ใจดี คนเลยเฮโลมาหาบ่อยๆ ถึงแม่ไม่สนใจสินค้าก็ยังรับซื้อไว้เพราะสงสาร
นิสัยใจอ่อน ช่างสงสารอย่างหลังนี้ฉันก็รับตกทอดดีเอ็นเอมาจากแม่อีกเหมือนกัน
ความทรงจำวัยเด็กนั้นแปลก หลายเรื่องเราทำตกหล่นเอาไว้ที่โน่นที่นี่ พอมีใครมาสะกิดเข้าหน่อย สิ่งที่เก็บงำไว้หรือแทงบัญชีความทรงจำสูญหายไปแล้ว ก็กลับคืนมาราวกับว่ามันก็หลบอยู่ใกล้ๆเรานี่เอง
เมื่อพี่เอ่ยถึงคุณลุงขายมะพร้างคนที่ว่า ฉันก็นึกถึงคุณลุงคนนั้นได้ทันที ค่าที่รถจักรยานของแกแม้เก่าคร่ำคร่าแต่ก็เท่ระเบิด พี่ชายบอกว่า รถคู่ใจของแกเป็นรถแบบ 'แสวงเครื่อง' หมายถึงทุกชิ้นส่วนที่เราเห็นบนรถแก จะมาจากอะไหล่หรือของอะไรที่พอมาทดแทนกันได้ทั้งนั้น
แกเล่นแร่แปรธาตุจับมายำใหญ่รวมกันเป็นจักรยานคันเก่งได้อย่างน่าทึ่ง ที่พี่จำได้แม่นก็เช่น กระดิ่งจักรยานของลุงที่ทำจากแผ่นเหล็กแขวนด้วยเชือกฟาง ติดไว้ใกล้แฮนด์จักรยาน เวลาจะส่งเสียงขอทาง ลุงก็จะเอาแท่งเหล็กที่แขวนอยู่ใกล้กันขึ้นมาตีแก๊งๆๆ เป็นต้น
ไม่แน่ว่าถ้าลุงเกิดเป็นคนญี่ปุ่น คงมีใครชวนไปออกรายการทีวีแชมเปี้ยนนักประดิษฐ์ หรือรายการเกมซ่า ท้ากึ๋นแน่ๆ
พี่ชายเล่าเรื่องราวบางอย่างที่ฉันไม่เคยรู้เกี่ยวกับลุงให้ฟังมากมาย ฉันฟังแล้วนึกอยากให้แกขี่จักรยานผ่านมาให้เห็นอีกสักครั้ง
ครั้งหนึ่งพอแกขายมะพร้าวได้เงินจากแม่แล้ว ลุงก็บอกพี่ชายอย่างครึ้มใจว่า วันนี้ได้เงินมาก จะไปฉลองให้ตัวเองเสียหน่อย
ปรากฏว่า งานฉลองใหญ่ของลุงคือการจูงจักรยานไปนั่งกินข้าวผัดกระเพราที่ร้านตามสั่งริมบาทวิถีที่ปากซอยถัดไป นี่แหละฉลองใหญ่ตามแบบฉบับลุง... ช่างเป็นปาร์ตี้ฉลองความสำเร็จที่สมถะและน่ารักเสียจริง
ยังไม่จบเท่านั้น หลายสัปดาห์ต่อมาลุงก็ขนมะพร้าวมาเสนอขายแม่อีก วันนั้นพอรับเงินค่ามะพร้าวจากแม่เสร็จ ลุงก็เผยแผนการณ์ใช้งบประมาณพาณิชย์มะพร้าวของลุงว่า อยากจะติดไฟให้จักรยานสักหน่อย เวลาขี่ตอนกลางคืนจะได้ปลอดภัย
เมื่อลุงขนมะพร้าวมาขายแม่อีกในครั้งต่อไป พี่ชายอดทึ่งไม่ได้ เพราะที่หน้ารถจักรยานของลุง บัดนี้มีไฟฉายกระบอกหนึ่งมัดติดอยู่กับตัวถัง
นี่เอง ไฟจักรยานแบบฉบับคุณลุงโคโค่นัท
ฉันฟังแล้วอมยิ้ม แหม คุณลุงแกน่ารักจริงๆ...
ภาษาวัยรุ่น คงต้องพูดว่า ลุงแกน่ารัก ค่อดๆ
Create Date : 09 ธันวาคม 2552 |
|
6 comments |
Last Update : 9 ธันวาคม 2552 14:41:06 น. |
Counter : 1175 Pageviews. |
|
|
|
|