อือม์ รู้จักคาลิล ยิบรานครั้งแรกจาก "บุตร" เหมือนกัน
แต่ไม่รู้หรอกว่าใครเขียน แค่ชอบ (อยู่ในวัยต่อต้านพ่อแม่นิดๆ ;P)
เพิ่งมารู้ก็ตอนที่ช่อง Discovery เอามาทำเป็ฯการ์ตูนคั่นเวลา
ที่เป็นชุดของ Unicef น่ะ ร้องเป็นเพลงเลยด้วย
แต่จากนั้นก็ไม่ได้ทำความรู้จักต่อเลย น่าแปลกเหมือนกันเนาะ
ทั้งที่ตอนเด็กๆเคยซื้อของแปลกๆที่อ่านไม่รู้เรื่องตั้งเยอะ
(เคยซื้อสิทธารถะตอนอยู่ประถมด้วยอ้ะ อ่านไม่รู้เรื่องเลย T_T)

ปล. The Islandฯ น่ะ แค่อ่านมาเล่าให้ฟังบ้างก็พอแล้ว
เพราะว่าถ้ารอข้าพเจ้าอ่านเองคงนานมากถึงมากที่สุด
อ้อ แล้วก็อ่านอีกเล่มที่จะแนบไปให้ด้วยน้า
แบบว่าเราเป็นผู้เผยแพร่ลัทธิของนิกายนี้น่ะ อิอิ

บุตรของเธอ ไม่ใช่บุตรของเธอ
เขาเหล่านั้นเป็นบุตรและธิดาแห่งชีวิต
เขามาทางเธอ แต่ไม่ได้มาจากเธอ
และแม้ว่าเขาอยู่กับเธอ แต่ก็ไม่ใช่สมบัติของเธอ
เธออาจให้ความรักแก่เขา แต่ไม่อาจให้ความนึกคิดได้
เพราะว่าเขาก็มีความคิดของตนเอง
เธออาจจะให้ที่อยู่อาศัยแก่ร่างกายของเขาได้
แต่มิใช่แก่วิญญาณของเขา
เพราะว่าวิญญาณของเขานั้นอยู่ในบ้านของพรุ่งนี้
ซึ่งเธอไม่อาจไปเยี่ยมเยียนได้แม้ในความฝัน

.. ชอบบทนี้เหมือนกันเลย

.. แต่ มม จำได้จาก นิยาย นะ .. คุ้นๆ ว่า น่าจะเป็นเรื่อง บ้านของพรุ่งนี้ ของ ว.วินิจฉัยกุล


.. เพิ่งรู้ชื่อมันก็วันนี้แหละ

มันเคยทำเป็นละครเพลงด้วยนะที่จำรัส เศวตาภรณ์ทำดนตรี มีคุณตั้วศรัญยูยังหนุ่มเป็นเดอะโพรเฝ็ต ร่ายกันเป็นทำนองเพลง เพราะดี แล้วหลังจากนั้นเขาก็ผลิตเป็นเทปปกสีน้ำตาล ฟังบ่อยมาก จนเดี๋ยวนี้อ่านปรัชญาชีวิตเป็นทำนองเพลงไปหมดโดยไม่อาจโงหัวขึ้นมาได้แล้ว ติดหัวแล้วเลิกไม่ได้แล้ว แล้วก็ที่อยากทำคืออยากทำเทปที่มีอยู่หนึ่งนี้ (ซึ่งเก่าแก่แล้ว) ให้กลายเป็นสื่อดิจิตัล จะได้เก็บไว้นานๆ ให้คนรุ่นอนาคตฟัง แต่ไม่รู้ทำยังไง ไม่มีเครื่องมือด้วย ถ้าใครมีที่ทำไว้แล้วก็เผื่อแผ่ด้วย เพราะถ้าเทปมันพังมันยืดไปเสียดายแย่

เข้ามาเจอพอดีเขียนหน่อยเลยเรื่องโปรด

จขบ.อ่านแนวนี้ตั้งแต่เด็กเลยหรือนี่

ทึ่งเลย

อ่านครั้งแรกตอนมอปลายเหมือนกัน

จำไม่ได้ว่าสนใจเพราะอะไรค่ะ (เลาๆ ว่าเหมือนอ่านเจอในนิตยสารซักเล่มหนึ่งเลยไปหามาอ่านดู)



เป็นหนังสืออีกเล่มที่อ่านในวัยที่ต่างกันก็เข้าใจต่างกัน ได้อะไรต่างกัน และชอบต่างกันค่ะ

บทบุตรนี่แหละ ซึ้งที่สุดใน The prophet แล้ว บทการแต่งงานก็ชอบนะ

ชอบงานของ ยิบรานเหมือนกันค่ะ

สะสมไว้หลายเล่มเหมือนกันค่ะ

ชอบบท "บุตร" เหมือนกันฮะ ส่วนการงาน โดยส่วนตัวรู้สึกว่ามัน "งั้นๆ" อาจเป็นเพราะมันดูธรรมดาไปนิด ไม่ค่อย Thought Provoking เท่าไร อีกอย่าง เราทำงานแทบทุกวันอยู่แล้วเลยคุ้นเคยกับสิ่งที่คุณคาลิลต้องการจะสื่อดี

แต่แน่ล่ะ ไม่ปฏิเสธเรื่องภาษาสวย สวยทั้งอังกฤษทั้งไทยเลย อ.ระวีสุดยอด...

อึ้งที่ว่าพี่เคียวอ่านปรัชญาชีวิตตั้งแต่ ม.3 คือเรารู้ว่าพี่เคียวชอบอ่านมาแต่ไหนแต่ไร แต่ไม่นึกว่าจะอ่านอะไรเทพๆ ตั้งแต่ยังไม่จบ ม.ต้น ตอน ม.3 ผมอ่านอย่างมากก็ลอร์ดฯ ภาค Eng เองง่า

ขออนุญาตแพร่เชื้อแท็กให้นะคับ อันนี้เป็นแท็ก 50 ข้อ คิดว่าพี่เคียวไม่น่าจะโดนมาก่อน ถือเสียว่าเป็นอะไรเอาไว้อัพบล็อกเวลาหมดมุขก็ได้งับ

//povolam.exteen.com/20070517/entry

ปันจัง
อย่าลืมแวะไปดูรายละเอียดในเว็บพวกนี้ด้วยจ๊ะ

//www.gccu.chula.ac.th/gccu49/
//www.reg.chula.ac.th/rctranscript.html

(เพิ่งรู้ว่าใบทรานสคริปต์ไม่ต้องมีรูปถ่ายแล้ว (?))

ไม่เจอกันนานนะคะ...แหะๆ

รู้จักท่านคาลิลครั้งแรกจากพี่ปัน
ปัจจุบันยังอ่านไม่ค่อยจะเข้าใจ
ซื้อตั้งแต่งานหนังสือ
ตอนนี้อ่านได้ยังไม่ถึงครึ่งเล่ม

(อ่านแล้วต้องกุมขมับเค้นสมองในการคิดว่ามันแปลว่าอะไรอยู่นาน)

เฮ้อ...นี้ละหน่า ชีวิต!!

เอ่อ โทษทีนะ จิ้มบล๊อกเรา บรรทัดสุดท้าย = =''

ตอนนี้อยู่ญี่ปุ่นแล้วใช่มั้ยนี่

เรื่องนี้จำไม่ได้ว่าได้อ่านครั้งแรกตอนไหน มันมากระปิดกระปอยทีละบท
แต่ได้อ่านทั้งเล่มจริงๆเพราะโรงเรียนให้อ่าน+วิเคราะห์ (วิชาไรหว่าจำไม่ได้) แตทำหนังสือหายไปซะแล้ว ปกแข็งซะด้วย

ชอบบทที่บอกว่า ภูเขาสูงนั้นไม่ได้ยิ่งใหญ่ไปกว่ายอดหญ้า
ชาวนาก็ไม่ได้ต่ำต้องกว่าศิลปิน อะไรประมาณนั้น

ปล.เที่ยวให้สนุกน้า

เจอบล็อคของคุณอัญชลี คนเขียน sweet talk ก็เลยเอามาฝาก
//www.curiouspig.net/


ps. เป็นไงบ้างงงงง คิดถึงๆ >_<

เจ้าของบล็อกหาย (หนีไปเที่ยว..หรือคะ?)

เดินทางปลอดภัย รอการกลับมาอัพบล็อกนะคะ

ทินาจัง @ การ์ตูนคั่นเวลานั้นก็เคยดูนะ ชอบมาก ๆ เลย ฟังแล้วรู้สึกแปลบ ๆ นิดหน่อยเลยละ
เป็นพวกชอบซื้อหนังสือประหลาดตอนเด็ก ๆ เหมือนกัน - -'' เคยซื้อกามาสูตรามาอ่านด้วยความอยากรู้อยากเห็นตอนวัยสะรุ่นด้วย ตะว่ามันช่างวิชาการมากมาย (เธอหวังจะให้มันเป็นยังไงกันแน่เนี่ย) อ่านบ่ฮู้เฮื่องเรย

คุณ มม @ ตอนเห็นเรื่องบ้านของวันพรุ่งนี้ (ฉบับพิมพ์ใหม่) ก็คิดอยู่เลยค่ะว่า อ๊ะ...ได้ไอเดียมาจากยิบรานหรือเปล่าหนอ
หลัง ๆ นี้กลับคิดว่า "บ้านของวันพรุ่งนี้" นี่อาจจะไม่ได้รวมแค่ลูกนะ อาจจะรวมถึง "คนอื่น" ด้วย
บางทีก็ทั้งเข้าใจและไม่เข้าใจคนอื่นน่ะนะ แต่พออ่านบทนี้แล้วก็คิดว่า เออ...ก็คงจะแบบนั้นละมั้ง (แบบไหนหว่า)

คุณเมียม @ ฟังแล้วอยากดูจังเลยค่ะ > <'
แต่คิดว่าคงหาไม่ได้แล้วสินะ - -'' หนึ่งในของดี ๆ อีกอย่างที่หายากไปตามกาลเวลา

คุณ ~:พุดน้ำบุศย์:~ @ เราคิดว่าของยิบรานนี่อ่านได้ทุกวัยน่ะค่ะ อ่านตอนไหนก็ได้ไอเดียที่เหมาะกับตอนนั้น
แต่ถ้าของรพินทรนาถนี่ ตอนเด็ก ๆ ก็อ่านไม่เข้าใจหรอกนุ ^^'

คุณสาวไกด์ @ เนอะคับ ^^

พี่กบ @ บางบทปันว่าไอเดียที่สื่อออกมามัน "สี่เหลี่ยม" ไปหน่อยสำหรับปันนะ แต่ส่วนใหญ่ปันก็ชอบน่ะค่ะ
ที่จริงถ้าอ่านเทียบกับ "ทรายและฟองคลื่น" แล้ว ก็มีหลายอันของทรายและฟองคลื่นที่ชอบมากกว่า ถึงแม้ว่ามันจะเป็นบทสั้น ๆ ไม่กี่บรรทัดก็เถอะ
บางทีสั้น ๆ ก็กินความหมายได้เยอะกว่ายาว ๆ นุ

คุณจูนิตา @ ^^ ดีใจที่เจอคนคอเดียวกันขอรับ

น้องภูมิ @ พี่ว่าแต่ละบทมันเหมาะกับแต่ละเวลาว่ะ ของหลายอย่างที่เคยคิดว่างั้น ๆ แต่พอผ่านไปหลาย ๆ ปี มาดูอีกหน...เฮ้ย ทำไมมันส่องประกายแบบนี้ อธิบายไม่ถูกว่าทำไม
ที่จริงของแบบนี้ก็รวมถึงสิ่งที่พ่อแม่พยายามจ้ำจี้จ้ำไชสอนสมัยเด็ก ๆ ด้วยนะ แบบเมื่อก่อนมันก็ฟัง ๆ มาแล้วรู้สึกว่า...รู้แล้ว...ไม่เห็นต้องพูดบ่อย ๆ เลยพ่อ แต่ว่าเดี๋ยวนี้กลับรู้สึกว่าสิ่งที่พ่อพูดมันมีแง่มุมอื่นมากกว่าที่คิด เหมือนกับว่าเมื่อก่อนมันจูนกันไม่ติดหรือคลื่นไม่ตรงกัน แต่เดี๋ยวนี้จู่ ๆ ก็ตรงกันแล้ว
พี่ว่ายิบรานเป็นกลอนเรียบง่ายที่อ่านเข้าใจได้ทุกเพศทุกวัยนะ (หรือเปล่า) ถ้าสำหรับพี่ พี่ว่ารพินทรนาถจะขึ้นมาอีกขั้น เข้าใจยากกว่า ส่วนลอร์ดนี่โคตรเทพเลย อย่างน้อยแค่ภาษาก็สุด ๆ แล้ว
ไว้จะอัพแท็กนะ ขอเวลาเคลียร์อะไรหน่อยนึง^^

พิวจัง @ ตามไปดู งือ...

น้องส้ม @ นั่นสิ ไม่เจอกันนานแล้ว วันก่อนยังคิดอยู่เหมือนกันว่าไม่เจอส้มตั้งนานแล้วเนอะ ไม่รู้ป่านนี้ทำอะไรอยู่
ง่า...พี่ว่าอ่านไปสบาย ๆ ไม่ต้องคิดมากดีกว่านะ^^'

เลมืด @ เอ่อ...น้องภูมิเอามาให้ก่อนแล้วอะท่าน - -'' เราทำควบเลยละกันนุ

พี่อุ๋ย @ ชอบตรงนั้นเหมือนกันค่ะ รู้สึกเข้ากับแนวคิดช่วงนี้ดี
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ เที่ยวสนุกจริง ๆ ด้วยละ^^