The power of an authentic movement lies in the fact that
it originates in naming and claiming one's identity and integrity
-- rather than accusing one's "enemies" of lacking the same.
- Parker J. Palmer, The Courage to Teach
Group Blog
 
All blogs
 
มาตาปารี กับ บ้านปรารถนารัก และ ทำอย่างไรให้โง่

ชื่อหนังสือน่ะ

ก่อนหน้านี้ซื้อหนังสือมาอีกเล่มเป็นแฟนตาซี ชื่อ Ghatti's Tale ( เล่มหนึ่ง Finders-Seekers ) แต่ว่า เจ้าแกตตี้นี่อ่านไปไม่ถึงไหนเลย เพราะการเดินเรื่องช้ามากและขาดการปูพื้นเรื่อง เหมือนจู่ ๆ ก็เอาข้อยไปปล่อยไว้กลางเขาวงกต แล้วก็ให้หาทางออกเอาเองยังไงหยั่งงั้น

เลยได้ความคิดว่าต่อไปจะไม่ซื้อหนังสือแค่เพราะเห็นมีแมวที่หน้าปกอีกแล้ว

...

มาตาปารี กับ บ้านปรารถนารัก มีความเหมือนกันสองอย่าง คือเป็นเรื่องแนว "เหนือจริง" ( surrealism ถ้าว่าจะเป็น "สัจนิยมมหัศจรรย์" magical realism ก็รู้สึกว่ามันยังไม่ถึงขั้นนั้น ) เรื่องแนวนี้จะพูดถึงอะไรที่มันไม่น่าเป็นไปได้ เช่นจู่ ๆ ฝนก็ตกลงมาเป็นกล้วย และกฏสำคัญของแนวคือห้ามคนในเรื่องตกใจถ้าฝนมันจะตกเป็นกล้วย คนในเรื่องทุกคนต้องเห็นมันเป็นเรื่องธรรมด๊าธรรมดา

การที่เขียนอะไรเหนือจริงแบบนี้ คนเขียนเขามีจุดประสงค์ คือจะชี้ให้เห็นว่าที่จริงบางทีโลกมันก็บ้า ๆ บอ ๆ แหละวะ และบางทีมันก็เหมือนแฟนตาซีนิดหน่อย คือถึงแม้ว่าเราจะเรียกบางอย่างด้วย "คำใหม่" แต่ที่จริงทั้งคนอ่านคนเขียนก็รู้ ๆ กันว่าเรากำลังพูดถึงอะไร เราก็แค่เอา "คำใหม่" ไปเคลือบไว้บาง ๆ เท่านั้นเอง

มาตาปารีเป็นเรื่องแอฟริกัน คนเขียนเป็นคนคองโก มีอารมณ์ขันมาก ๆ แบบอ่านแล้วก็หึ ๆ ไปกับแกด้วย แม้ว่าบางทีอารมณ์ขันจะเสียดสี และบางทีจะอ่านแล้วรู้สึกเศร้า แต่ก็รู้สึกว่าคนเขียนยังมีหวังอยู่กับอะไรบางอย่าง คือแกก็พยายามเขียนของแกแหละนะ

เพิ่งรู้ว่าคนแอฟริกันก็อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นเหมือนกัน ในเรื่องมีพูดถึงดราก้อนบอลแซดด้วย

ส่วนบ้านปรารถนารักเป็นเรื่องละตินอเมริกัน ดังนั้นกลิ่นอายแบบ magical realism จึงค่อนข้างแรงมาก ( เมจิคัลมันไม่ได้เกิดที่ละติน แต่ไปบานที่ละติน ) ถึงอย่างนั้นถ้าเทียบกับเมจิคัลที่เราเคยอ่านคือ หนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยว ก็เห็นชัดเจนเลยว่าบ้านปรารถนารักอ่อนโยนกว่า ( แต่จะไม่ทรงพลังและเสียดสีได้เจ็บเท่า ) อาจจะเป็นเพราะคนเขียนเป็นผู้หญิง ทำให้ลบเหลี่ยมมุมบางอย่างลง และโอบอุ้มความรู้สึกของครอบครัวกับการสืบต่อได้อย่างนุ่มนวล

คำโปรยปกหลังของบ้านปรารถนารัก...เราแอบคิดว่าไม่ตรงประเด็น - -'' คือใช่ เอสเตบันมันพยายามสร้างตัวขึ้นมา แต่ไม่ใช่ที่ว่าทุกอย่างอยู่ที่เอสเตบัน เราว่าทุกอย่างมันอยู่ที่ "การสืบทอด" จากยายสู่แม่สู่หลาน ซึ่งมันทำให้เห็นพลังของการค้ำจุน

เป็นเรื่องที่หวานมาก ๆ ( อย่างน้อยเราก็คิดแบบนั้น และ "ความหวาน" ของเราไม่ได้แปลว่าเรื่องรัก - -'' ) อ่านแล้วร้องไห้ตั้งไม่รู้กี่ครั้ง

ใครชอบอ่านแนวนี้ก็แนะนำนะ

...

มาเติมอีกเรื่องนึง ทำอย่างไรให้โง่

( หนังสือทั้งหมดนี้พิวจังเป็นผู้แนะนำทั้งสิ้น )

ทำอย่างไรให้โง่ เป็นนิยายฝรั่งเศส เล่มบาง ๆ เรื่องของพระเอกผู้ซึ่งฉลาดเกินไป และรู้สึกว่าตัวเอกหลุดกระแสหลักเกินไปแล้ว ก็เลยพยายามจะหาวิธีให้โง่ จะได้กลับเข้าสู่กระแสหลักแล้วมีชีวิตปรกติสุขกับเขาบ้าง

ทำให้ตัวเองโง่บ้าง เวลากินแมคจะได้ไม่คิดถึงว่าทุนนิยมครองโลกได้ยังไง

เป็นเรื่องที่สนุกน่ารัก เสียดสีลึก ๆ และอบอุ่น อ่านแล้วขำในความฉลาดเกินคนของตาพระเอก

แต่บางทีก็นึกเข้าใจพระเอกเหมือนกันว่าอยู่นอกกระแสนี่มันลำบากนิ ทำอะไรไม่เหมือนคนอื่นก็ลำบากเหมือนกัน

บางทีก็อยากจะกินยาเออโรซัคอย่างพระเอกบ้าง แล้วก็ลืม ๆ ทุกอย่างไปให้หมด เพื่อจะไม่ต้องคิดอะไรที่ไม่ควรคิดและไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเราเลย เหมือนอย่างที่พระเอกทำเหมือนกัน

( พระเอกเรื่องนี้ฉลาดขนาดทำนายตอนจบของเรื่องได้ตั้งแต่บทแรกเลยนะ )


Create Date : 02 ตุลาคม 2548
Last Update : 16 กรกฎาคม 2551 22:46:29 น. 6 comments
Counter : 952 Pageviews.
Share

 
นอกเรื่องหน่อย เพราะไม่ได้อ่านหนังสือที่ว่าเลยแฮะ
แค่แวะมาถามว่าจะไปงานหนังสือวันไหนบ้างอะ
จะได้ไปรอขอลายเซ็น (หลังจากพลาดมาแล้วหนหนึ่ง)

ปล. เห็นชอบแมวเหมียว เคยอ่านเรื่อง Sabriel
ของ Garth Nix ไหม เป็นแฟนตาซี มีคุณแมวกวนๆอยู่หนึ่งตัว

ลปล. ข้าเจ้าไม่เห็นหลังไมค์เลยเด้อ เรียกมาอีกทีน้า


โดย: ทินา IP: 202.57.158.164 วันที่: 2 ตุลาคม 2548 เวลา:17:13:28 น.  

 
จะไปวันที่ แปด เก้า สิบเอ็ด สิบสาม แน่ ๆ จ้า ส่วนวันอื่น ๆ อาจจะมาแต่ไม่แสตนบาย ( คือมาแล้วเดินหายไปตามที่ต่าง ๆ )

เรื่องของคุณ Nix มีคนแนะให้อ่านเหมือนกัน แต่ยังไม่ได้อ่านเลยแฮะ


โดย: เคียว (ลวิตร์ ) วันที่: 2 ตุลาคม 2548 เวลา:22:48:22 น.  

 
แค้วล้อเล่นนุ เรื่องลูกแก้วอมารอคบนปกเซรีอ่า TAT จับเคียวคุงเขย่าๆๆ
ว่าเเต่เดี๋ยวนี้ไม่ลงผู้เสกทรายวันอังคารกะพฤหัสแล้วหรอจ๊ะ
วันเสาร์นี้จะไปเจอเจ้าหมีน้ำตาล(แม่เซเรเนีย) ที่งานหนังสือ ..ปันไปวันไหนหรอคะ เผื่อไปขอลายเซ็นด้วย อิอิ


โดย: อสิตา IP: 203.151.4.149 วันที่: 3 ตุลาคม 2548 เวลา:11:00:29 น.  

 
ผมซื้อมาโอเล่มแรกมาอ่าน เพราะมีแมวที่หน้าปกง่ะ


โดย: nutxnut วันที่: 3 ตุลาคม 2548 เวลา:17:27:08 น.  

 
ฝ้ายอ่านมาตาปารีแล้วหลอนถึงเมืองไทยสุดๆ อึ้งพูดไม่ออก ทั้งค่านิยมกินหมูกระป๋อง หรือการ์ตูนญี่ปุ่น เฮ้อ ประเทศเราไม่ได้อยู่เดียวดาย แต่มีเพื่อนแบบนี้แล้วมันเศร้ายังไงชอบกล


โดย: Fye IP: 203.122.140.184 วันที่: 6 ตุลาคม 2548 เวลา:16:58:59 น.  

 
ปลื้ม "ทำอย่างไรให้โง่" มากอ่ะ อยากลองเออโรซัคเหมือนกัน อิอิ


โดย: แฟนอองตวน (sanonoi ) วันที่: 7 ตุลาคม 2548 เวลา:22:50:15 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ลวิตร์
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?]

ลวิตร์ = พัณณิดา ภูมิวัฒน์ = เคียว

รูปในบล็อค
เป็นมัสกอตงาน Expo ของญี่ปุ่น
เมื่อปี 2005
น่ารักดีเนอะ

>>>My Twitter<<<



คุณเคียวชอบเรียกตัวเองว่า คุณเคียว
แต่ที่จริง
คุณเคียวมีชื่อเยอะแยะมากมาย

คุณเคียวมีชื่อเล่น มีชื่อจริง
มีนามปากกา
มีสมญาที่ได้มาตามวาระ
และโอกาส

แต่ถึงอย่างนั้น
ไส้ในก็ยังเป็นคนเดียวกัน
ไส้ในก็ยังชอบกินข้าวแฝ่ (กาแฟ ) เหมือนกัน
ไส้ในก็ยังชอบกินอาหารญี่ปุ่นเหมือนกัน
ไส้ในก็ยังชอบสัตว์ (ส่วนใหญ่)
ไส้ในก็ยังชอบอ่านหนังสือ ชอบวาดรูป
ชอบฝันเฟื่องบ้าพลัง
และชอบเรื่องแฟนตาซีกับไซไฟ
(โดยเฉพาะที่มียิงแสง )

ไส้ในก็ยังรู้สึกถึงสิ่งต่าง ๆ
และใช้ถ้อยคำเดียวกันมาอธิบายโลกภายนอก

ไส้ในก็ยังคิดเสมอว่า
ไม่ว่าเรียกฉัน
ด้วยชื่ออะไร

ก็ขอให้เป็นเพื่อนกันด้วย


Friends' blogs
[Add ลวิตร์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.