อืม..
เราก็เป็นโรคกลัวเฮสเซเหมือนกัน
ก็เลยยังไม่เคยได้อ่านของเค้าซักเรื่องซักทีน่ะ ^^''

เคยมีหนังสือของเฮสเสเล่มนึงตอนเด็กๆ ที่ว่าเด็กนี่คือขั้นประถมเลยทีเดียว จำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำว่าเรื่องอะไรรู้แต่ปกขาวๆ ที่จำแม่นก็เพราะตอนนั้นคิดว่า "เขียนเรื่องอะไรอะ หนูไม่เข้าใจเลย"

โตขึ้นก็รู้แล้วว่า เออ เอ็งก็ควรไม่เข้าใจ แต่ก็ยังไม่ได้กลับไปอ่านเสียที -_-"

เคยเป็นแฟนเฮสเสครับ อ่านทุกเล่มเลย
ที่ชอบมาก ๆ คือเล่มนี้ กับ เดเมียน สนุกอิบอ๋าย
แต่บางทีก็เตลิดไปเหมือนกันนะ (หมายถึงตัวคนอ่านเองน่ะ ช่วงนั้นกำลังวัยรุ่น)

เคยคิดจะสะสม
งานเขียนของ เฮสเส ให้ครบ (ตอนเรียนวรรณกรรมเยอรมัน)

แต่เอาเข้าจริง เราก็อ่านจบแต่เรื่อง สิทธารถะ อ่ะดิ

มีภาพปกมั้ยฮับ
จะหามาอ่านมั่ง

เคยไปเจอในร้านหนังสือเหมือนกันค่ะ
แล้วก็เคยคิดจะอ่านเพราะเคยได้ยินกิตติศัพท์คนเขียน แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่เคยได้สอยมาอ่านเสียที

ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าอ่านแล้วจะเข้าใจไหม

เคยอ่านหนนึงตอนเด็กค่ะ

เป็นเรื่องแบบที่พอเอาพล็อตมาคุยกันแล้วจะสนุกอิ๊บอ๋ายอย่างที่จขบ. บอกเลย

คิดอยู่เหมือนกันว่าอยากอ่านอีกรอบ
(ถ้ารื้อเจอนะว่าเอาฉบับพิมพ์ใหม่ไปดองไว้ไหน)

เป็นโรคแพ้ปรัชญา (ยานอนหลับชั้นดี)

แต่ก็อยากลองอ่านดูเหมือนกันนะคะ จดไว้ก่อน

เคยอ่านตอนเด็ก แต่อ่านไม่ครบ เหมือนตอนนั้นลงในนิตยสารอะไรซักอย่าง ยอมรับว่าอ่านแล้ววางไม่ลง แต่ก็อ่านเฉพาะเท่าที่มี ไม่เกิดอาการปิ๊งจนเกิดขบวนการไล่ล่าหาเก็บแต่อย่างใด ขมองของเด็กน้อยในตอนนั้น (และบางทีอาจจะตอนนี้ด้วย) คงจะขบปรัชญาท่านเฮสเสไม่กระจ่างแจ้งละมัง

จากที่อ่าน พ่อนักเล่นแร่แปรธาตุ (หลังจากที่ซื้อมาดองได้หลายปีดีดัก) ปรากฏว่าชอบมาก..

อาจเป็นเพราะอ่านไม่ยากอย่างที่เคย ก่อนหน้านั้นเจอเดมิอัน (คนแปลเขียนยังงี้จริงๆ รูปเล่มเป็นกระดาษเหลืองกรอบ พร้อมจะสันดาปตัวเองทุกเมื่อ) หลังจากแปลไทยเป็นไทยเป็นไทยสักสามรอบก็วางหนังสือของลุงเฮสเสลง และกล่าวคำอำลา...

ท้ายนี้นาร์ซิสซัสกับโกลด์มุนด์ก็ยังถูกดองอยู่ เพราะเจอมรสุมชีวิตอย่างหนัก(ว่าไปนั่น) ก็กลัวอยู่เหมือนกันว่าจะเจอแบบ'เดมิอัน'

จดๆๆ

ตอนนี้มีนักปรัชญาอยู่ใกล้ๆตัวหนมจีนคนนึง
คุยกันทีไร เล่นเอาหนมจีนอยากวิ่งไปหาหนังสือพวกนี้มานั่งอ่านทุกที
แต่หยุดอ่านไปนานมากๆแล้ว มาอ่านใหม่ตอนนี้ จะหลับมั้ยน้อ?

ชอบนาร์ซิสซัสกับโกลด์มุนด์ค่ะ ชอบalchemist ด้วย (ดิฉันเพี้ยนและเพ้อ) สิทธารธะก็ชอบ แต่กลับรู้สึกกลัวดังตฤณก๊ากกกกก คิดว่าเป็นเพราะคนไซโคใส่เยอะๆว่าอ่านสิๆๆๆๆเลยกลัว(ปนทิฐิ?)ไม่อยากอ่าน เดเมี่ยนอ่านแล้วหงุดหงิดโมโหโกรธาก๊ากกไม่มีเหตุผลเอาเสียเลยดิฉัน

คุณ mangomoment @ ตอนอ่านต้องอย่าคิดไรมากอะ ไม่ต้องคิดว่ายาก ไม่ต้องคิดว่าไม่เข้าใจด้วย

ทินาจัง @ หนุกดีนุ ลองอ่านดู แต่พวกเล่มแรก ๆ เราว่าแกยังดิบอยู่หน่อย เล่มหลัง ๆ สเตปเปนวูล์ฟไรงี้เจ๋งดีอะ

คุณม้าม @ ตอนนี้เป็นแฟนแล้วด้วยคนค่ะ :)

คุณนัทธ์ @ ตอนนี้คิดว่าจะอ่านแต่สิทธารถะเป็นต้นไป ส่วนเรื่องช่วงก่อนเดเมียนอาจจะเก็บไว้ก่อนอะค่ะ แต่หาเกมลูกแก้วไม่ได้แล้ว ต้องยื้มชาวบ้านเอา Y-Y

นักรบ @ //www.sangsanbooks.com/product_404319_th
ครบเลย ขาดแต่เกมลูกแก้วอะ

จินตา @ อืมม...ถ้าชอบก็คงจะชอบ ถ้าไม่ชอบก็ให้เวลากับมันหน่อยแล้วกัน มันไม่ใช่หนังสือแบบที่จะ "เข้าใจ" อะ

คุณยาคูลท์ @ สนุกดีนะคะ ^^

เบ๊บ @ ปรัชญาเป็นยานอนหลับเพราะเราเรียนแบบเอามาใช้ในชีวิตจริงไม่ได้
เราคิดว่าปรัชญาควรจะใช้ได้ ทุกอย่างควรจะใช้ได้ ถ้าใช้ไม่ได้เอามาพูดกันโก้ ๆ เฉย ๆ ก็ไม่มีประโยชน์อะไร ไม่น่าสนใจด้วย

พี่กบ @ ว่าง ๆ ลองอ่านนาร์ซิสซัสกับโกลด์มุนด์ สเตปเปนวูล์ฟ พวกนี้ดูนะคับ น่าจะชอบนะ

น้อง longata @ เดเมียนมันยังดิบอยู่อะ คนเขียนแกเพิ่งค้นพบ เวลาเขียนมันยังไม่ละเอียดชัดเจนเท่าเรื่องหลัง ๆ แต่ว่าก็มีอะไรดี ๆ หลายอย่างนะ
ที่จริงเรื่องอย่างนี้ไม่จำเป็นต้องเข้าใจอะ ที่จริงไม่เข้าใจก็ไม่ได้แปลว่าโง่ด้วย อาจจะแปลว่าจูนไม่ติดกับลุงแกเฉย ๆ แปลว่าเป็นคนคนละแบบกัน หรือแปลว่ายังไม่ถึงเวลาก็ได้

หนมจีน @ ไม่หลับหรอก หนุก

น้องฝ้าย @ เดเมียนมันยังดิบมั้ง ไม่เจอกันนาน เดี๋ยวจะจิ้มใน msn นะ

หวัดดีครับ ผมว่า เกมลูกแก้ว อ่านเข้าใจง่ายนะครับ แต่ผมว่า เดเมียน อ่านเข้าใจยากกว่า ยากตรงเรื่องการตีความความฝัน แล้วก็ตอนท้ายๆเรื่องน่ะครับ

ซื้อ Narcissus & Goldmun มาโดยบังเอิญที่สัปดาห์หนังสือเพราะหน้าปกเตะตา กับชื่อนาร์ซีซัสตรงกับที่เขียนเป็นตัวละครในนิยายตัวเองพอดี

อ่านแล้วหอมหวาน กึ่งจริงกึ่งฝัน ดีใจที่ได้อ่านเหมือนกัน

อ่านแล้ว เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง

ชอบ "ท่องตะวันออก" อาจารย์สดใส แปล
"มาจากทางสายเปลี่ยว" รวมความเรียงของเฮสเส ทพจนา จันทรสันติ แปล
เมื่อเร็วๆ นี้อ่าน "สิทธารถะ" อีกรอบ เพิ่งจะพอรู้เรื่อง
"รอสฮัลด์" เป็นช่วงชีวิตทุกข์ตรมกับชีวิตคู่ของศิลปิน สะท้อนชีวิตเฮสเสเอง หลังจากนั้นเขาก็เดินทางไปอินเดีย

เฮสเสมีอิทธิพลกับผมอย่างไม่รู้ตัวเหมือนกัน

ชอบคุณครับ