The power of an authentic movement lies in the fact that
it originates in naming and claiming one's identity and integrity
-- rather than accusing one's "enemies" of lacking the same.
- Parker J. Palmer, The Courage to Teach
Group Blog
 
All blogs
 
ลูกไพร : น้อย อินทนนท์

เล่มนี้เป็นหนึ่งใน "หนังสือรัก" เห็นควรเขียนถึงเพราะเพิ่งได้เวอร์ชั่นพิมพ์ใหม่มา จริง ๆ คือพิมพ์ใหม่ตั้งแต่ปี 45 แล้ว แต่ตอนนั้นคิดว่าเขาจะพิมพ์ใหม่เฉพาะล่องไพร เลยไม่ได้ตาม พอมารู้ตัวอีกทีก็ขาดตลาดเสียแล้ว เพิ่งเจอในร้านออนไลน์วันก่อนเลยสั่งซะ

ของเก่าที่บ้านก็มี เป็นหนังสือปกแข็งรุ่นโบราณที่ผ่านศึกโชกโชน เพราะจขบ.ชอบมากเกินไปหน่อย ต่อไปคาดว่าจะปลดระวางให้ใช้ชีวิตหลังเกษียณอย่างสงบสุขบนชั้น ให้เล่มใหม่นี่มารับหน้าที่แทน

เรื่อง "ลูกไพร" เขียนโดย น้อย อินทนนท์ คนเขียนล่องไพร น้อย อินทนนท์ก็คือ มาลัย ชูพินิจ คือ "เรียมเอง" คือ "แม่อนงค์" ซึ่งเป็นนักหนังสือพิมพ์และนักเขียนรุ่นบุกเบิกชั้นแนวหน้าของเมืองไทย

เรื่องนี้เขียนสมัยที่ป่าเมืองไทยยังมากกว่านี้ และประดาชายไทยใจหาญทั้งหลายนิยมเข้าป่าผจญภัย แต่เรื่องนี้ต่างจากเรื่องอื่นนิดหน่อยตรงที่คนเข้าป่าไม่ใช่ "พรานไพรใจหาญ" แต่เป็นหนุ่มน้อยอายุสิบสี่สองคน คนหนึ่งชื่อแสน เด็กกรุงของแท้มาเที่ยวป่ากับพ่อ อีกคนชื่อเขิ่งเป็นเด็กกะเหรี่ยงคนนำทาง วันหนึ่งสองคนไปเที่ยวป่าด้วยกัน เอามีดพรานไปคนละเล่มเดียว เดินเลยเขตที่คุ้นเคย แถมเจอฝนตกห่าใหญ่ทำให้รอยต่าง ๆ หายไปหมด ก็เลยหลงอยู่ในป่านั้น หาทางออกมาไม่ได้

แน่นอน เด็กกรุงคือเจ้าแสนไม่มีประโยชน์อะไรเลย ( เสียใจด้วยนะแสน เผอิญมันไม่ใช่ถิ่นของเอ็งน่ะ ) แต่โชคดีว่าเด็กกะเหรี่ยงคือเจ้าเขิ่งนั้นเก่ง ต่อให้หลงป่าก็ไม่อดตาย ระหว่างที่ตุหรัดตุเหร่ไปเรื่อย ๆ เขิ่งก็ใช้วิชาป่าทั้งหลายจัดการเรื่องราวในชีวิตประจำวันเพื่อให้เพื่อนกับตัวเองรอด มีซีนที่จับ "บึ้ง" มาปิ้งกิน ( เขาว่าคล้าย ๆ แมงมุมยักษ์แต่รสเหมือนกุ้ง ) ซีนที่หาอะไรไม่ได้ต้องกินเต่า แล้วแสนรู้สึกไม่ดีเพราะคุณยายบอกว่าฆ่าเต่าจะบาป เขิ่งก็ว่าคุณยายของนายน้อยไม่เคยกินน่ะสิ ถ้าได้เคยกินรับรองลืมเรื่องบาปไปเลยแน่ ๆ ( เรียลลิสติกมากนะเขิ่ง )

หลงไปหลงมา ก็มีการไปเจอเผ่าประหลาด ทั้งพวกว้าและพวกอะแจ ชอบทั้งสองเผ่ามาก เพราะคนเขียนเขียนตื่นเต้นดี ประมาณก่อนเจอว้าก็ขู่คนอ่านว่าเนี่ย ว้ามันน่ากลัวโคตร ชอบกินคน ทำให้เราระทึกว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป พวกอะแจนี่ยิ่งแล้วเข้าไปอีก คนเขียนเล่าว่าอะแจกินแต่เลือดแต่นม ไม่กินเนื้อเพราะหาว่าไม่บริสุทธิ์ จำได้ว่าอะแจอยู่กันเป็นเมืองเกือบ ๆ จะเป็นอาณาจักร ( ไซส์มินิ ) มีเจ้าปกครอง หลุดเข้าไปในเมืองอะแจแล้วยังกะหลุดเข้าไปในอาณาจักรเหนือกาลเวลา

เมื่อก่อนตอนเด็ก ๆ แม่ไม่ให้อ่านเพชรพระอุมา บอกว่าอ่านแล้วจะใจแตก ( อะเฮ้อ~ ) เลยได้อ่านเรื่องนี้เป็นนิยายป่าเรื่องแรก ( ล่องไพรก็มีนะ แต่สมัยนั้นเห็นหลายเล่มเลยเกิดขี้เกียจขึ้นมาดื้อ ๆ ) ถ้าถามว่าเรื่องนี้กับเพชรพระอุมาต่างกันยังไง ก็ต้องบอกว่าเรื่องนี้เรียลลิสติกกว่า ( ในบางความหมาย ) แน่นอน มันไม่ได้ตื่นเต้นผจญภัยขนาดเพชรพระอุมา แต่สำหรับเรา ก็ถือเป็นหนังสือเล่มเล็ก ๆ ( เมื่อเทียบกับนิยายป่าเรื่องอื่น ) ที่สวยดี

นอกจากความสนุกของมันแล้ว เราชอบก็ปรัชญาแบบชาวป่าที่สื่อในเรื่อง ในเมื่อไม่มีปืน ไม่มีอำนาจบาตรใหญ่ในมือ มนุษย์ก็เป็นแค่สิ่งมีชีวิตอย่างหนึ่งที่ไม่ได้แยกขาดจากธรรมชาติ มีชีวิตอยู่ด้วยสัญชาตญาณและความสามารถของตัวเอง ฆ่าเท่าที่กิน ช่วยเหลือกันเพื่อให้อยู่รอดด้วยกันได้ทุกคน

วรรณกรรมเยาวชนไทยรุ่นเก่า ๆ ดี ๆ มีเยอะนะ แต่บางทีกาลเวลากับอะไรอีกหลายอย่างก็ทำให้มันถูกลืมไปเหมือนกัน


Create Date : 06 มกราคม 2550
Last Update : 17 กรกฎาคม 2551 0:54:32 น. 23 comments
Counter : 4126 Pageviews.

 
ตอนเด็ก ๆ ก็ชอบอ่านครับ สนุกดี

แต่หลัง ๆ มาหลงใหลเพชรพระอุมา ด้วยความที่เพชรพระอุมามันเป็นนิยายมากกว่านี้แหละ

อย่างไรก็ตาม ก็สุดยอดด้วยกันทั้งสองชุดครับ


โดย: I will see U in the next life. วันที่: 6 มกราคม 2550 เวลา:15:02:08 น.  

 
หนังสือสองชุดนี้ เพื่อนเคยแยกความแตกต่างไว้ว่า เขาชอบล่องไพรและลูกไพรมากกว่าเพชรพระอุมามาก เพราะล่องไพรไม่เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิตโดยไม่จำเป็น ในขณะที่เพชรพระอุมาล่าสัตว์แบบเอามันส์เข้าว่า

ไม่เคยอ่านเหมือนกันเลยไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า


โดย: Dice IP: 210.203.182.32 วันที่: 6 มกราคม 2550 เวลา:15:44:06 น.  

 
น่าอ่านจังเลยค่า ต้องหามาอ่านให้ได้เลย เรื่องนี้ สัญญา!!!


โดย: คอเล่า IP: 202.44.135.35 วันที่: 6 มกราคม 2550 เวลา:20:26:51 น.  

 
ชอบตรงเนี้ย "ใช้ชีวิตหลังเกษียณอย่างสงบสุขบนชั้น" อ่านแล้วรู้สึกว่าจขบ.น่ารักจัง

ท่าทางจะเป็นคนอ่านหนังสือซ้ำนะคะ มีหลายเล่มเหมือนกันที่เรานึกอยากอ่านซ้ำ แต่ก็ไม่มีโอกาส เพราะมีหนังสือใหม่ๆ รออ่านเยอะมาก So many books, so little time. จริงๆ


โดย: ลูกสาวโมโจโจโจ้ IP: 58.9.13.70 วันที่: 7 มกราคม 2550 เวลา:1:56:53 น.  

 
น่าสนใจ น่าสนใจยิ่งนัก

ไม่ค่อยอ่านแนวนี้ค่ะ เพราะมักไม่เห็นในร้านหนังสือ ไม่รู้ว่าเพราะเราเดินแต่มุมนิยายรัก หรือเพราะมีวางขายน้อยกันแน่ (คาดว่าน่าจะเป็นสาเหตุแรกมากกว่า)

บางทีเจอ เห็นหลายเล่ม ก็ท้อเสียก่อนเหมือนกัน (ความจริงเพราะงก )


โดย: ยาคูลท์ วันที่: 7 มกราคม 2550 เวลา:3:32:12 น.  

 
กุกิๆ หน่าอ่านทั้งเพชรพระอุมาทั้งล่องไพร(และลูกไพร)ฮับ สะสมล่องไพรอยู่ตั้งนานกว่าจะได้ครบชุด

ลูกไพรใสๆดี อ่านแล้วน่ารัก หน่าชอบหัวหน้าชาวว้ามาก นิสัยน่าเอ็นดูดี

หนังสือพวกนี้ชอบมีเรื่องอาถรรพ์ลับลี้อะไรต่างๆนานา บางทีอ่านแล้วก็กลัวผีซะงั้น :P


โดย: parasite IP: 125.24.218.31 วันที่: 7 มกราคม 2550 เวลา:9:41:07 น.  

 
ขอแก้หน่อยนะคะ อ่านมานานแล้วความจำเลยคลาดเคลื่อน เมื่อวานอ่านใหม่อีกรอบถึงนึกขึ้นได้

เผ่าที่กินเลือดกับนมไม่ใช่ลัวะนะคะ เป็นเผ่าอะแจต่างหาก

คุณ I will see U in the next life @ ยินดีที่เจอคนเคยอ่านเหมือนกันค่ะ^^

คุณ Dice @ คิดว่าคงเป็นเรื่องเกี่ยวกับทัศนคติของยุคสมัยด้วย สมัยโน้นคนเข้าป่าล่าสัตว์ได้มากอาจจะดูเป็นคนเท่ หรืออะไรแบบนี้
เป็นความจริงค่ะว่าในเพชร มีการยิงกวางตายเป็นฝูง ๆ ส่วนในล่องไพรไม่รู้เพราะยังไม่ได้อ่านกับเขาเสียที แต่ในลูกไพร พระเอกมีแค่มีดคนละเล่มกับสติปัญญา แค่เอาตัวรอดในป่าก็เต็มกลืนแล้ว เพราะงั้นการล่าสัตว์ทีละมาก ๆ คงอยู่นอกประเด็นน่ะค่ะ

คุณคอเล่า @ ลองหาอ่านดูนะคะ^^

คุณ LMJ @ หนังสือที่อ่านซ้ำส่วนใหญ่เป็นหนังสือที่เคยอ่านตอนเด็ก ๆ น่ะค่ะ พวกหนังสือใหม่ก็อ่านเรื่อย ๆ แต่เดี๋ยวนี้หาเล่มที่อยากอ่านซ้ำไม่ค่อยเจอแล้ว ( สนุกนะ แต่ไม่ใช่แบบที่จะอ่านซ้ำน่ะค่ะ ) ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
พวกหนังสืออ่านซ้ำนี่ส่วนใหญ่จะอยู่ตรงหัวเตียง เอาไว้อ่านก่อนนอน เพราะมันคุ้นเคยกันดี เลือกอ่านเฉพาะตรงที่ชอบได้แน่ ๆ แล้วก็สนุกด้วยน่ะค่ะ

คุณยาคูลท์ @ นิยายแนวนี้ไม่เห็นมานานแล้วค่ะ คาดว่าคงเป็นเพราะยุคสมัยมันเปลี่ยนไปน่ะเน้อ
เล่มนี้ไม่ค่อยเห็นตามร้านนานแล้ว แต่อาจจะมีที่ศูนย์หนังสือจุฬา หรือร้านที่มีหนังสือเก่าเยอะหน่อยก็ได้นะคะ

หน่าจัง @ ชอบหัวหน้าว้าเหมือนกันจ้า^^
เออ เรื่องอาถรรพ์นี่เห็นด้วยเลยแฮะ มันช่างเป็นนิยายที่มีแต่ตัวประหลาด คนประหลาด และเมืองประหลาด ที่ชวนให้คิดว่าป่าเมืองไทยเป็นงี้เหรอเนี่ยจริง ๆ
แต่พูดไปก็เศร้า ถึงจะมีอะไรประหลาดมากมายก็ช่วยให้ป่ารอดไม่ได้ - -'' เฮ้อ



โดย: ลวิตร์ วันที่: 7 มกราคม 2550 เวลา:11:36:18 น.  

 
หน่าเพิ่งหยิบมาอ่านใหม่เมื่อเช้า ว่าจะมาทักเรื่องอะแจอยู่ ^^

ตาโมคละก็เป็นอีกคนที่หน่าชอบมากเหมือนกัน ขี้โมโหดี วันๆกวนประสาทแกเล่นคงสนุกใช่ย่อย

ในล่องไพรไม่มีการฆ่าเป็นเบือค่ะ มีแต่การสะกดรอยตาม(เท่าที่จำได้นะฮะ) และส่วนใหญ่ก็เป็นการช่วยปราบตัวที่มันเกิดร้ายขึ้นมาจนชาวบ้านเดือดร้อน จริงๆหน่าว่าแบบนี้สุภาพบุรุษกว่ากันเยอะ แต่ในเพชรพระอุมา การฆ่าล้างบางก็มีเฉพาะช่วงแรกๆที่กลุ่มคนเมืองยังไม่"คิดมาก"อะไรนัก บางทีอาจจะเป็นการเน้น character development ก็ได้(มั้งฮะ)

ล่องไพรเล่มอื่นๆก็เต็มไปด้วยอะไรพิลึกๆอย่างที่ว่าแหละค่ะ แต่ประทับใจมากก็ตอนที่อ่าน "จามเทวี" ครั้งแรก เผอิญว่าบ้านเก่าหน่าอยู่แถวๆสวนไงฮะ บางทีก็ชอบมีเสียงดนตรีไทยแว่วมา (บิวท์บรรยากาศดีมาก) ต้องคลุมโปงอ่าน สนุกก็สนุก กลัวก็กลัว แต่คิดตอนนี้แล้วขำ

พูดถึงป่าก็เหี่ยวนุ กลับไปหล่อเลี้ยงตัวเองด้วยลูกไพรต่อล่ะฮับ


โดย: parasite IP: 125.24.218.31 วันที่: 7 มกราคม 2550 เวลา:12:51:43 น.  

 
เรื่องนี้น่าจะไม่เคยอ่าน


โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 7 มกราคม 2550 เวลา:17:32:58 น.  

 
หน่าจัง @ ไว้มีเวลาเมื่อไหร่ หยิบล่องไพรมาอ่านมั่งดีกว่า...

คุณ ~:พุดน้ำบุศย์:~@ เรื่องนี้มันเก่ามากแล้วน่ะค่ะ ^^'


โดย: เคียว IP: 61.90.146.66 วันที่: 9 มกราคม 2550 เวลา:11:30:33 น.  

 
ยังไม่เคยอ่านเรื่องนี้เลยค่ะ

เคยได้ยินชื่อมานาน

แต่หาอ่านยากแล้วเหมือนกัน

ถ้าโละๆ ที่สุมหัวอยู่หมดเมื่อไหร่ คงได้จับมาอ่านค่ะ


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 11 มกราคม 2550 เวลา:18:00:15 น.  

 
^
^

ยังมีเห็นที่ร้านหนังสืออยู่นะครับ สาวไกด์ฯ

ผมก็คิดจะหยิบตั้งหลายทีแต่ไม่ได้หยิบสักที


โดย: poser (poser ) วันที่: 18 มกราคม 2550 เวลา:1:02:45 น.  

 
คอนเฟิร์มว่าสนุกอีกคน เมี้ยว

อ่านแล้วจะหลงรักตัวหนังสือแบบผู้ช้าย-ผู้ชายของน้อย อินทนนท์


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 21 มกราคม 2550 เวลา:22:00:45 น.  

 
เรื่องนี้เคยอ่านมาแล้วหนุกมากๆชอบตัวละครที่ชื่อ เขิ่ง ที่เปนลูกของนายพรานใช่ไหมเก่งมากที่ผ่านเหตุการณ์ต่างๆมาๆได้ซึ่งจานบินก็ชื่นชมในตัวผู้เขียนมาหเพราะการอ่านเรื่องนี้มันทำให้รู้สึกว่าเราได้ไปอยู่ในเนื้อเรื่องจริงๆเลยเช่นการไปเจอเผ่ากินคนไปเจอเสือการเอาหนังเสือมาทำเป็นผ้าห่มว้าวๆเด็กยุคนี้เก่งแบบนี้บ้างคงจะดีเนอะ และจานบินก็จะติดตามอ่านผลงานสนุกๆของผู้เขียนต่อไปคะ


โดย: จานบิน IP: 61.7.168.236 วันที่: 28 มิถุนายน 2550 เวลา:12:44:24 น.  

 
อยากอ่านลูกไพรมากเลยคะแต่หาซื้อไม่ได้เลยค่ะ


โดย: น่ารักสุดๆ IP: 125.27.120.9 วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:20:18:06 น.  

 
อยากให้มีหนังสือล่องไพรข่ายมาร้านหนังสือทั่วไทยเลย(ร้านค้าย่อย)


โดย: แป๋ม IP: 203.113.17.177 วันที่: 8 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:05:37 น.  

 
เพิ่งไปเจอเมื่อวาน 27 ตุลาคม 2550 อ่านไปไม่กี่แผ่นติดเลยชอบมากแต่ยังไม่ได้ซื้อเพราะปัจจัยส่วนตัวไม่พอแต่อนาคตอันใกล้ซื้อแน่ ๆ "เขิ่ง"เก่งมาก ๆ
เอาตัวรอดในป่าได้โดยไม่ต้องมีปืน "เขิ่ง"ภักดี ไม่ทิ้งเพื่อน รักสัตว์ แม้จะเป็นลูกพรานเห็นได้จากการช่วยเจ้าช้างน้อยที่แม่ถูกเสือกัดตาย ส่วนเพชรพระอุมาเป็นหนังสือในดวงใจเลยค่ะ ภาคแรกมีครบทั้ง 24 เล่ม แต่ภาค 2 ขาดไป 8 เล่ม จะพยายามสะสมให้ครบ ทั้งเพชรพระอุมา ,ล่องไพร,ลูกไพร เก็บไว้อ่านได้ตลอดเวลาที่เหงา


โดย: ข้าวจันทร์ IP: 202.129.10.204 วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:22:11:49 น.  

 
ไม่เคยอ่านลูกไพร เคยอ่านแต่อ่านเพชรพระอุมา
เพราะ ที่บ้านมีแต่เพชรพระอุมา แม่กับตาแนะนำให้อ่านครับ พออ่านจบชักจะติดใจ อยากอ่านแนวนี้อีก ตอนนี้กำลังพยายามหาล่องไพรมาอ่าน (ยังอ่านไม่ครบทุกตอน) หากพี่ๆรู้จักหนังสือแนวนี้ก็ช่วยแนะนำผมด้วยนะครับ จะขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่งครับ


โดย: เด็กหัดอ่าน IP: 222.123.9.35 วันที่: 2 มกราคม 2551 เวลา:11:20:10 น.  

 
อ่านแล้วหนุกมากเลย


โดย: ลูกใคร IP: 125.24.26.250 วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:17:18:27 น.  

 
สุดยอดขอชม


โดย: mon IP: 118.175.3.244 วันที่: 3 เมษายน 2552 เวลา:17:36:43 น.  

 
เราคือระกา


โดย: นีนี่เพื่อนmon IP: 118.175.3.244 วันที่: 29 เมษายน 2552 เวลา:10:21:58 น.  

 
ชอบลูกไพรมากครับเป็นหนังสือของพี่ชายอ่านจบแล้วเลยต้องสารต่อล่องไพรเองอีกครับ


โดย: บอย IP: 49.230.165.215 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2557 เวลา:2:02:19 น.  

 
ชอบลูกไพรมากครับเป็นหนังสือของพี่ชายอ่านจบแล้วเลยต้องสารต่อล่องไพรเองอีกครับ


โดย: บอย IP: 49.230.165.215 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2557 เวลา:2:03:11 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ลวิตร์
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?]




ลวิตร์ = พัณณิดา ภูมิวัฒน์ = เคียว

รูปในบล็อค
เป็นมัสกอตงาน Expo ของญี่ปุ่น
เมื่อปี 2005
น่ารักดีเนอะ

>>>My Twitter<<<



คุณเคียวชอบเรียกตัวเองว่า คุณเคียว
แต่ที่จริง
คุณเคียวมีชื่อเยอะแยะมากมาย

คุณเคียวมีชื่อเล่น มีชื่อจริง
มีนามปากกา
มีสมญาที่ได้มาตามวาระ
และโอกาส

แต่ถึงอย่างนั้น
ไส้ในก็ยังเป็นคนเดียวกัน
ไส้ในก็ยังชอบกินข้าวแฝ่ (กาแฟ ) เหมือนกัน
ไส้ในก็ยังชอบกินอาหารญี่ปุ่นเหมือนกัน
ไส้ในก็ยังชอบสัตว์ (ส่วนใหญ่)
ไส้ในก็ยังชอบอ่านหนังสือ ชอบวาดรูป
ชอบฝันเฟื่องบ้าพลัง
และชอบเรื่องแฟนตาซีกับไซไฟ
(โดยเฉพาะที่มียิงแสง )

ไส้ในก็ยังรู้สึกถึงสิ่งต่าง ๆ
และใช้ถ้อยคำเดียวกันมาอธิบายโลกภายนอก

ไส้ในก็ยังคิดเสมอว่า
ไม่ว่าเรียกฉัน
ด้วยชื่ออะไร

ก็ขอให้เป็นเพื่อนกันด้วย




Friends' blogs
[Add ลวิตร์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.