The power of an authentic movement lies in the fact that
it originates in naming and claiming one's identity and integrity
-- rather than accusing one's "enemies" of lacking the same.
- Parker J. Palmer, The Courage to Teach
Group Blog
 
All blogs
 
ความซวยของเฮีย

เอกซ์เมนสามจะเข้าแล้ว ( หรือเข้าแล้วหว่า ไม่ได้ตามข่าวใกล้ชิดปานนั้น )

เราชอบเอกซ์เมน ไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้แบบรู้จักตัวละครทุกตัวทะลุปรุโปร่งทุกซอกทุกมุม แต่เราก็ชอบเอกซ์เมน มีอยู่สมัยหนึ่งเราเคยหวังว่าจะสะสมหนังสือการ์ตูนชุดนี้ แต่ปรากฏว่ามันมีปัญหาคือ ๑.แพงโว้ย ๒.อ่านไม่รู้เรื่องเลยโว้ย ( ทั้งเพราะภาษาแสลงอเมริกัน และเพราะการลำดับเนื้อเรื่อง ) ด้วยเหตุนี้ โครงการดังกล่าวจึงเป็นพับพังเค้เก้ระเนระนาดไป

ตัวละครโปรดของเรา ( ตั้งแต่สมัยนั้น ) คือวูฟเวอรีนกับแมกนีโต้ ( ซึ่งถูกเรียกอย่างรักใคร่ว่า "วูฟวี่" และ "แมกจัง" แอะ... ) เมื่อตอนเวอร์ชั่นหนังมาครั้งแรก เราออกจะปลื้ม ๆ วูฟเวอรีนมาก รู้สึกได้อย่างใจจังเลย

แต่พอเห็นแมกนีโต้แล้วก็อึ้ง ๆ

คือเราก็รู้ว่าแกเป็นผู้รอดชีวิตจากค่ายกักกันยิว สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง เพราะอย่างนั้นแกจะแก่ก็หาแปลกประหลาดประการใดไม่ แต่เราก็เคยชินกับความเท่ดิบกล้ามเนื้อแบบมาร์เวล ซึ่งผสมผสานกับความรู้สึกอย่างผู้นำและผู้ปลดปล่อยของเฮียแกในรูปแบบการ์ตูน จนภาพของคุณคนที่เล่นเป็นแมกนีโต้ในหนังทำให้เรา...ง่า...นี่มันไม่ใช่แมกจัง เอาแมกจังของช้านคืนมา (T0T) อะไรทำนองนั้น

ภาคหนึ่งภาคสองผ่านไป พออารมณ์ชักซา ๆ ภาคสามก็มา แมกจังมันก็เหมือนเดิมเลย ( แน่สิ คนเล่นคนเดิม ) เราก็รู้สึกอยู่เลือน ๆ ลาง ๆ ว่าคนไม่เคยสนใจเอกซ์เมนฉบับการ์ตูนจะรู้สึกยังไงกับแมกนีโต้ล่ะนี่ ด้วยเหตุนี้เมื่อวานเราจึงนั่งค้นประวัติของแกเผื่อจะเอามาเขียนบล็อค และเปิดเผยความเป็นตัวแกให้โลกรู้

แต่เมื่อวานเราอ่านประวัติแกในวิกิพีเดีย ก็ถึงแก่อึ้งไป

แกโชคร้าย...ไม่...แกซวย...ไม่ใช่...แกซวยโคตรอภิมหาซวยหาที่เปรียบไม่ได้ ( ก็พอ ๆ กับตัวละครเก่า ๆ ตัวอื่นนั่นแหละนะ ) ประวัติของแกรวมตั้งแต่เป็นโฮโลคอสต์เซอร์ไวเวอร์ ไปจนกระทั่งถูก de-age ( ลดอายุกลับไปเป็นเด็ก ) ถูกโคลน ถูกลูกทรยศ ( และทรยศลูก ) พยายามเป็นคนดีแต่ก็ถูกคนเขียนแกล้งจนเป็นไม่ได้ หนีไปอยู่ดาวเคราะห์น้อยแต่ดาวนั่นก็บึ้ม ล่าสุดถูกขังอยู่ในโลกเสมือนที่ลูกสาวสร้าง พอหลุดมาได้ก็เสียพลังไปหมด

อ่านจบแล้วก็เลยเลิกคิดจะเขียนถึงประวัติของแก

แต่นึกถึงปัญหาของการ์ตูนแบบ neverending ของฝรั่ง

ไอ้การที่เขียนเรื่องวนอยู่แต่กับธีมและโมถีบฮีโร่ ( ที่จริงมันต้องเป็น โมถีฟ แหละนะ แต่เรารู้สึกว่าเขียนโมถีบแล้วมันครึ้มใจแปลก ๆ ) มันทำให้เรื่องแบบคอมิคของฝรั่งคับแคบ ไปไม่พ้นกรอบ และนำพาความซวยมาให้ตัวละครอย่างประหลาด กล่าวคือเนื่องจากมันวนเวียนอยู่กับการที่ตัวละครมีความสามารถ และตัวละครที่มีความสามารถต้องใช้ชีวิตอยู่ ( ท่ามกลางมนุษย์หรือในโลกเสมือน ) แต่ในขณะเดียวกัน คนเขียนคนใหม่ ๆ ก็อยากจะให้มันฉีกแนวไปจากเดิม คือตัวละครมีความสามารถตบตัวร้ายเดี้ยง ( หรือถูกตัวร้ายตบจนเดี้ยง ) แนวทางของมันจึงขยายไปในทางดราม่า แต่ดราม่ามันไม่ได้แปลว่า "เศร้า" ( โว้ย ) ไม่ได้แปลว่าคิดจะใส่อะไรก็ใส่ ไม่ได้แปลว่าตัวละครทุกตัวจะถูกใช้ปู้ยี่ปู้ยำครั้งแล้วครั้งเล่าจนกว่ามันจะหมดความนิยมไปเอง

ไอ้ความไร้สามารถที่จะสร้างเรื่องที่ลงตัว และไร้ความสามารถที่จะสร้างโครงใหม่ ๆ ( แทนที่จะเอาแต่คิดถึงแค่ฮีโร่รูปแบบใหม่ ๆ ) มันทำให้อุตสาหกรรมคอมิคของอเมริกาคับแคบ น่าเบื่อหน่าย ตัวละครแต่ละตัวก็รันทดแล้วรันทดอีกจนคนอ่านเริ่มรู้สึกอยากให้ตัวละครฆ่าคนเขียน ด้วยปัญหาทั้งหมดพวกนี้ ทำให้มังงะเข้าไปตีตลาดคอมิคได้อย่างรวดเร็ว เพราะมังงะนั้นมีลักษณะเรื่องสมบูรณ์ในเชิงนิยายมากกว่า มีเสรีในการวางโครง และส่วนใหญ่สมบูรณ์แบบในตัวเองโดยไม่ยาวเยิ่นเย้อ ( และไม่ยืดเรื่องด้วยการแกล้งตัวละครแบบหนัก ๆ ) มากกว่า

เราก็ยังชอบเอกซ์เมนเหมือนเดิม ตัวละครมันช่างมี potential ความสับสนที่ต้องหาทางออก และการต่อสู้ซึ่งไม่ใช่แต่เฉพาะกับ "ตัวร้าย" แต่รวมถึงกับ prejudice และจิตใจของตัวเอง ความสามารถที่ไม่แน่ใจว่าเป็นความสามารถหรือคำสาป การล้มเหลวและชัยชนะในการใช้ชีวิต

แต่บางทีเราก็คิดว่าการที่คนเขียน ( ซึ่งมีอยู่หลายคน ) ไม่สามารถหาทางออกที่เหมาะสมให้กับตัวละครได้ อาจจะเป็นเพราะมันเป็นเรื่องซึ่ง "อเมริกัน" มาก และเกิดขึ้นในบริบทของความเป็น "อเมริกัน" อย่างที่สุด

ปัญหาของตัวละครในเรื่องนี้ บางครั้งมันก็เหมือนภาพสะท้อนสังคมอเมริกันซึ่งยังไม่สามารถแก้ปัญหาเรื่องผิวสีและความแตกต่างเหลื่อมล้ำได้อย่างแท้จริง

และแทนที่มันจะแก้ไขที่พื้นฐานที่สุด มันก็ดันไปบ้าพลังอะไรกันอยู่ก็ไม่รู้




Create Date : 18 พฤษภาคม 2549
Last Update : 16 กรกฎาคม 2551 23:47:09 น. 9 comments
Counter : 616 Pageviews.

 
โห.....เครียดอ่ะ ไม่เคยรู้เลยว่าลุงจะมีอดีตที่ขมขื่นโครตประมาณนี้ ถึงว่าสิไม่ค่อยยิ้ม

อย่างไรก็ตามขอบอกว่า

"มัดกล้ามจงเจริญ! VIVA MUSCOLO!"

ถ้าจะชอบตัวการ์ตูนมาร์เวลก็เพราะหุ่นน่ะแหละ ทั้งนี้ขอจำกัดอยู่ที่พวกเพรียวๆ แต่กล้ามสวย ซึ่งหายาก เราก็เลยชอบคุณไซคลอปส์ กะ เจ๊ Mystique



โดย: แอล (แมวเหมียวอ้วนกลมสีชมพู ) วันที่: 18 พฤษภาคม 2549 เวลา:12:24:12 น.  

 
ฝ้ายเคยอ่านคอมมิกแล้วชอบหนังมากเลยแหะ = =;; แบบว่าตัวแมกนีโต้เองไม่ได้อะไรขนาดนั้น แค่ฉากเปิดภาคแรกก็ชอบใจแล้ว อีกอย่างคือลำเอียงไปทางป๋าเอียนแมค(ปู๋แกน)ด้วยนิ = =;; คาร์ที่แกเล่นจะดูเป็นคนแก่ที่ฉลาดๆทั้งนั้นเลยแหะ (หรือฝ้ายจะดูหนังน้อยไป?) ถ้าฝ้ายได้รู้แค่แกsurvive holocaust จะแฮปปี้กว่านี้แหะ = =;; กรำ เพราะชอบตรงนี้มาก ดูในหนังแล้วมันเหมือนเป็นปมของทุกๆอย่างที่เกิดขึ้น
ไอ้วิธีดราม่านี้มันเหมือนละครหลังข่าวออสเตรเลีย ที่มัน เดี๋ยวเศร้า เดี๋ยวเศร้า แต่ไม่ได้ตบตีกันแบบหนังไทยนะ เรียกได้ว่าดูแล้วมันคับข้องใจแบบบอกไม่ถูก(แต่ต่างกับตอนดูหนังไทย) แล้วพล็อตมันก็ไม่มีอะไรมากวนไปวนมา เพราะโดนบังคับให้มีต่อๆๆๆ อย่างนั้นแล
แล้วก็ดีใจที่เอกซ์เมนมันแพงนัก เราเลยไม่ได้ตามเก็บ งืม= =;;
อยากจะบอกว่ามีในห้องสมุดโรงเรียนด้วย = =;;;;;;;;;;;;


โดย: สงซายนิ IP: 58.165.12.32 วันที่: 18 พฤษภาคม 2549 เวลา:16:40:48 น.  

 
ชอบ X-men ด้วยคน ^^ แต่หน่าไม่ได้อ่านเวอร์ชั่นคอมมิกหรอกนะฮะ ดูหนังเฉยๆ สนุกดี

หน่าเองไม่ได้อ่านคอมมิกมามากมายอะไร แต่ว่าเท่าที่อ่านๆมา หน่าชอบของทางฝั่งอังกฤษ (Brit Comic) มากกกว่าของทางอเมริกามากกว่านะฮะ รู้สึกทางของอังกฤษบรรยากาศจะมืดมัวไปอีกแบบ และอิงปรากฏการณ์เหนือจริงกับ myth ต่างๆมากกว่าของทางอเมริกา (อย่างน้อยก็มากกว่าเอามาตั้งชื่อกับความสัมพันธ์ของตัวละครก็แล้วกันนุ ^^")

ถ้าคุณเคียวสนใจ Brit Comic หน่าขอแนะนำ Sandman ของ Neil Gaiman นี่เป็นเรื่องที่สร้างชื่อของเขาเลยฮะ เขียนมาตั้งแต่ปี 1985 จนถึงปี 1995 จนปัจจุบันนี้ก็ยังขายได้อยู่และมีกลุ่มคนอ่านที่ขยายขึ้นเรื่อยๆ Sandman ทำให้เกิดศัพท์ขึ้นมาอีกว่า Graphic Novels เพราะดูเหมือนความลึกของมันจะล้ำคอมมิกไปอีกขั้นนึง

Neil Gaiman นี่นักเขียนคนที่หน่าปลื้มที่สุดเลยฮะ เขียนได้ทุกแนว ทุกอารมณ์ ทุกรูปแบบ (นิทานเด็ก เรื่องอีโรติก แฟนตาซี พี่แกจับมาหมดแล้ว แถมได้รางวัลแทบทุกเรื่อง) เขามีจินตนาการที่กว้างมากจริงๆ และมีหลายๆอย่างที่น่างงเป็นอันมากว่า "คิดได้ไง"

พอดีกว่า -_-" เดี๋ยวจะกลายเป็นคอมเม้นต์โปรโมต Neil Gaiman ไป

ปล. เคยเจอตัวจริงในงานเปิดตัวหนังสือโด้ย เป็นกันเองจริงๆ ยอมเซ็นหนังสือให้เกือบพันคนจนครบ อยู่เกือบถึงเที่ยงคืนแน่ะฮะ อ๊าก กรี๊ดสลบ


โดย: parasite IP: 134.83.1.225 วันที่: 18 พฤษภาคม 2549 เวลา:19:38:06 น.  

 
ไม่เคยอ่าน..แต่รู้สึกว่าชีวิตแกช่างอภิมหาบัดซบจริงๆ - -"


โดย: ซีเรีย IP: 202.142.214.144 วันที่: 18 พฤษภาคม 2549 เวลา:19:59:08 น.  

 
มากรี๊ดโด้ยคนนะฮะ อภิมหาบัดซบจริงนุ = =;;; กรำ
มัดกล้ามจงเจริญ!


โดย: คุณตับ (กลัวโดนเตะ) IP: 203.107.201.29 วันที่: 19 พฤษภาคม 2549 เวลา:1:51:47 น.  

 
ชอบวูฟวี่ด้วยคน ^_^ (อยากเรียกว่า วูฟวูฟ จัง) รู้จัก x-men ครั้งแรกเพราะดูอนิเมชั่นแฮะ ซึ่งตอนนี้ก็ยังชอบอยู่

แมกนีโต้กบไม่เคยดูประวัติแกแฮะ แต่พออ่านจากปัน ก็คิดว่าแกก็ชีวิตรันทดพอๆกับ arch enemy ของบรรดาฮีโร่เกือบทุกเรื่องแหละ ก็ทำให้ให้คิดถึง Lex Luthor ขึ้นมาทันใดเลยน่ะ ยิ่งคอมิกไม่จบซะที ก็ยิ่งทำให้เนื้อเรื่องปานปลาย ตัวละครเมก้ามิวเตชั่นโดยมิต้องพึ่งรังสี และชีวิตพระเอกก็รันทดขึ้นเรื่อยๆ

"ตัวละครทุกตัวจะถูกใช้ปู้ยี่ปู้ยำครั้งแล้วครั้งเล่าจนกว่ามันจะหมดความนิยมไปเอง" >> เห็นภาพมากเลยปัน O_O;;;;;

มังงะจงเจริญ


โดย: froggie IP: 125.24.64.190 วันที่: 19 พฤษภาคม 2549 เวลา:10:53:47 น.  

 
merci


โดย: คุณม้าม วันที่: 21 พฤษภาคม 2549 เวลา:0:47:33 น.  

 


.
.
..
..
...
...
....
....


โดย: คุณม้าม วันที่: 21 พฤษภาคม 2549 เวลา:23:56:30 น.  

 
น้องแอล @ - -'' กล้ามมากไปก็น่ากลัวได้นะ ดูแต่หมัดเทพเจ้าดาวเหนือนั่นสิ ( แต่เราก็ชอบเคนชิโร่ มันฮาดี )

น้องฝ้าย @ ที่จริงพี่ว่าการเป็นโฮโลคอสต์เซอไวเวิลอาจจะเป็นปมก็ได้ ( ถ้าดูในฐานะหนัง ที่มีแกเป็นตัวร้ายหลัก ) แต่ถ้าอ่านคอมิคจะเห็นความจริงอันขมขื่นว่าประเด็นนี้ชอบถูกลืมไปเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่มีตัวร้ายถูกเติมเข้ามาอย่างไม่บันยะบันยัง - -'
ว่าแต่ห้องสมุดโรงเรียนเจ๋งดีนะ มีคอมิคด้วย

หน่าจัง @ งือ ไม่เคยอ่านคอมิคของอังกฤษเลย ที่เคยรู้ว่าเป็นของอังกฤษแน่ ๆ ก็มีแต่ V for Vendetta แต่จริง ๆ เราก็ไม่ค่อยชอบคอมิคสไตล์นี้เท่าไหร่ ถ้าอ่านของฝรั่งจะชอบแอสเตอริกซ์ที่สุด ( แต่ไม่ชอบตินติน )
แต่ฟังหน่าจังเล่าแบบนี้แล้ว คุณ Neil น่ารักจัง ^^

พี่หลิน @ เนอะคับ

คุณตับ @ - -'' เอ่อ เป็นอะไรกับคุณม้ามหรือเปล่าคะ

พี่กบ @ โอ เรียกวูฟ ๆ ก็ได้คับ ฟังเหมือนน้องหมาดี ( เย่ย )
ปันคิดว่าถึงไม่เป็นอาร์คเอเนอมีก็ชีวิตบัดซบแหละ ถ้าเป็นตัวละครที่อยู่มานาน ๆ หน่อยนะ เพราะพอไม่รู้จะยังอะไรก็แล้วก็เอาความซวยเข้าว่านี่แหละ
งือ มังงะจงเจริญด้วยคน

คุณม้าม @ บ่เป็นหยังคับ ใช้ altavista น่ะ
( ว่าแต่ตัวเลื่อนไปเลื่อนมานั่นเห็นครั้งแรกแล้วตกใจเลยนะ )


โดย: เคียว IP: 124.120.148.195 วันที่: 18 มิถุนายน 2549 เวลา:0:40:09 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ลวิตร์
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?]




ลวิตร์ = พัณณิดา ภูมิวัฒน์ = เคียว

รูปในบล็อค
เป็นมัสกอตงาน Expo ของญี่ปุ่น
เมื่อปี 2005
น่ารักดีเนอะ

>>>My Twitter<<<



คุณเคียวชอบเรียกตัวเองว่า คุณเคียว
แต่ที่จริง
คุณเคียวมีชื่อเยอะแยะมากมาย

คุณเคียวมีชื่อเล่น มีชื่อจริง
มีนามปากกา
มีสมญาที่ได้มาตามวาระ
และโอกาส

แต่ถึงอย่างนั้น
ไส้ในก็ยังเป็นคนเดียวกัน
ไส้ในก็ยังชอบกินข้าวแฝ่ (กาแฟ ) เหมือนกัน
ไส้ในก็ยังชอบกินอาหารญี่ปุ่นเหมือนกัน
ไส้ในก็ยังชอบสัตว์ (ส่วนใหญ่)
ไส้ในก็ยังชอบอ่านหนังสือ ชอบวาดรูป
ชอบฝันเฟื่องบ้าพลัง
และชอบเรื่องแฟนตาซีกับไซไฟ
(โดยเฉพาะที่มียิงแสง )

ไส้ในก็ยังรู้สึกถึงสิ่งต่าง ๆ
และใช้ถ้อยคำเดียวกันมาอธิบายโลกภายนอก

ไส้ในก็ยังคิดเสมอว่า
ไม่ว่าเรียกฉัน
ด้วยชื่ออะไร

ก็ขอให้เป็นเพื่อนกันด้วย




Friends' blogs
[Add ลวิตร์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.