The power of an authentic movement lies in the fact that
it originates in naming and claiming one's identity and integrity
-- rather than accusing one's "enemies" of lacking the same.
- Parker J. Palmer, The Courage to Teach
Group Blog
 
All blogs
 
The Walking Drum - Louis L'Amour

เรื่องของเรื่องก็คือว่าจัดห้อง

...ซึ่งเป็นวิธีการที่ทำให้หนังสือที่ถูกลืมโผล่ออกมาได้ดีมาก

เพราะอย่างนั้นก็เลยได้อ่าน The Walking Drum อีกหน จำไม่ได้แล้วว่าหนแรกอ่านเมื่อไหร่ แต่ดูเหมือนจะนาน...นานมากมาแล้ว และคิดว่าอ่านค่อนข้างแสกน เพราะอ่านอีกรอบแล้วเจออะไรที่ตัวเองจำไม่ได้ว่าเคยอ่านหลายอย่างเหมือนกัน

เห็นชื่อลามูร์ อย่าคิดว่าเรื่องนี้เป็นเวสเทิร์น เพราะเป็น historical ขนานแท้ พระเอกเดินทางตั้งแต่ชายฝั่งฝรั่งเศสยันไบแซนไทน์ พอถึงท้ายเล่มทำท่าจะไปต่อที่อินเดียด้วย ( เพราะแฟนคนสุดท้ายเธออยู่อินเดีย )

เรื่องนี้เกิดในศตวรรษที่สิบสอง พระเอกชื่อคุณ Mathurin Kerbouchard ( เราคิดว่าเนื่องจากเฮียเป็นคนอาร์โมริกันที่อยู่ในฝรั่งเศส จึงควรอ่านว่า มาตูแรง เกอร์บูชารต์ แต่เราก็อดอ่าน มาตูริน เคอร์บูชาร์ต ไม่ได้ ) เป็นลูกชายของนายโจรสลัดมีชื่อ

วันดีคืนดี พ่อเฮียไปทะเลถูกโจมตีหายสาบสูญ ลอร์ดแถวบ้านเลยบุกมาปล้นบ้าน ฆ่าคนตายหมด พระเอกตอนนั้นไม่อยู่บ้านเลยรอดมาได้

คิดว่าตอนเริ่มเรื่องพระเอกน่าจะอายุสักสิบเจ็ดเป็นอย่างมากสุด หรืออาจจะต่ำลงไปได้ถึงสิบสี่สิบห้า เพราะสมัยก่อนเด็กหนุ่มน่าจะโตเร็ว พระเอกก็คิดหาทางแก้แค้น แล้วก็ออกเดินทางเพื่อเพิ่มพูนฝีมือ + ประสบการณ์ให้ตัวเอง

แต่เอาเข้าจริงแล้ว เราคิดว่าเรื่องนี้มันไม่ได้อยู่ที่การแก้แค้น มันอยู่มีความมันของคุณลามูร์ที่ได้เอาพระเอกท่องเที่ยวไปในโลกโบราณเสียมากกว่า เพราะอย่างนั้นไม่ว่าตอนที่พระเอกได้แก้แค้นจริง ๆ หรือตอนตามไปช่วยพ่อซึ่งถูกขายเป็นทาสอยู่ในป้อมอลามุต ( ของ Old Man of the Mountain ) มันก็ไม่ใช่จุดพีค พีคของเรื่องดูจะอยู่ที่การเดินทางอันยาวนานและเจอทุกอย่าง ( ทุกอย่างจริง ๆ ) ของพระเอก

ส่วนตัวเราคิดว่าเรื่องนี้ลามูร์อาจจะเขียนตอนเด็ก ๆ เพราะมันมีอะไรที่ดูหุนหันแบบเด็ก ๆ ในเรื่องเยอะ พระเอกทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง ชอบพูดอะไรที่ฟังดูเจ๋งแต่เราอ่านแล้วสงสัยว่ามันพูดทำไม นอกจากนั้น พระเอกยังโปรยความรักไปทั่วแบบแปลก ๆ คือมันไม่ค่อยน่าเชื่อว่าแกรักของแกจริง เหมือนว่ามีผู้หญิงสวย ๆ โผล่มาในเรื่อง for the sake of มีผู้หญิงเฉย ๆ คล้าย ๆ กับว่าตัวลามูร์เองตอนเขียนก็คงไม่เคยมีประสบการณ์ เพียงแต่เพิ่งริฝันเกี่ยวกับผู้หญิงอะไรแบบนี้ ( แต่ถ้าแกเขียนตอนเพิ่งริฝันเกี่ยวกับผู้หญิงจริง ๆ เราขอกราบเลย เพราะอายุเท่านั้นเขียนได้ขนาดนี้สุดยอดมาก ๆ )

นอกจากนั้นยังมีอะไรตลกอีกอย่าง คือเราค่อนข้างชัวร์ว่าลามูร์รีเสิร์ชอย่างรุนแรง และแกก็ใส่อะไรหลายอย่างเข้ามาแบบ...อยู่เฉย ๆ พระเอกก็นึกขึ้นมาว่า "อันว่าพวกเราในคริสตศตวรรษที่สิบสองนี้..." ซึ่งเราคิดว่ามันตลก คือปรกติคนเราน่าจะคิดว่าปัจจุบันก็คือปัจจุบัน ไม่น่าจะคิดว่าตูอยู่ในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด หรืออะไรแบบนั้น อีกอย่างนึงคือพระเอกมันมองภาพของศตวรรษมันได้ชัดมาก หยั่งกะหนังสือปวศ.ไม่มีผิด - -'' ทำให้เวลาอ่านรู้สึกว่าพระเจ้า พระเอกมันจะมีตาทิพย์เกินไปหน่อยแล้วนะ ปลาอยู่ในน้ำมันไม่เห็นน้ำหรอก และมันก็จะไม่สามารถทำนายได้ง่าย ๆ สบาย ๆ ด้วยว่าน้ำจะลดหรือจะขึ้น

แต่โดยรวม ๆ เราก็คิดว่าเรื่องนี้น่าทึ่งในหลาย ๆ จุด คือลามูร์แกก็อุตส่าห์ร้อยโลกเกือบทั้งโลกของฝรั่งในตอนนั้นเข้าด้วยกันได้ และทำได้อย่างน่าสนใจพอสมควร อ่านแล้วก็อ่านไปได้เรื่อย ๆ ไม่ได้รู้สึกว่าขัดเขินอะไร ยกเว้นบางตอนที่พระเอกมันบรรยายยาวเกินเหตุ เราชอบช่วงที่อยู่ในเมือง Cordoba มาก ( เป็นเมืองสำคัญในสเปน ช่วงที่ยังถูกแขกมัวร์ยึดครอง ) มันให้ความรู้สึกของ enchanted city สุด ๆ บัณฑิตถกกันตามหัวถนน มีร้านกาแฟสไตล์อิสลามิคโบราณ มี hot bath มีมุมมืดของเมือง ห้องสมุดใหญ่มากและมีห้องลับข้างในที่ไม่มีใครรู้ มีผู้หญิงที่เป็นสปายขายข่าว คนระดับคิงปะปนอยู่กับคนระดับธรรมดา...สุดยอดมาก ๆ อ่านแล้วอยากไปน้ำลายไหล

ช่วงนี้อ่านเล่มนี้แล้ว ก็เลยเริ่มสนใจเรื่องโลกอิสลามสมัยศตวรรษที่สิบสองขึ้นมา พวกมัวร์หรือซาราเซนก็เห็นกันแต่ผ่านสายตาฝรั่ง เราคิดว่าของจริงคงเจ๋งกว่านั้นอีกหลายเท่า

ลามูร์เขียนไว้ท้ายเล่มว่าอยากจะเขียนเกี่ยวกับ Kerbouchard in Hind ต่อ ( หมายถึงฮินดูสถาน คืออินเดีย ) แต่เข้าใจว่าคงไม่ได้เขียนเพราะเสิร์ชอเมซอนแล้วไม่เจอ เราคิดว่าถ้าแกเขียนเราก็คงจะอ่าน เพราะถึงเราจะเฉย ๆ กะตาเคอร์บูชาร์ตขี้โม้ แต่เราชอบวิธีที่ลามูร์เล่าเรื่องมาก




Create Date : 14 สิงหาคม 2548
Last Update : 16 กรกฎาคม 2551 22:37:32 น. 7 comments
Counter : 667 Pageviews.
Share

 

เข้ามาทักทายค่ะ

เกือบปีแล้ว ยังจำได้ว่าเคยส่งหนังสือแมวๆมาร่วมงานมีตติ้ง


มีวางขายอีกมะคะ จะได้ไปหาซื้อ เพราะสอยแมวไม่ได้อะไรกะเค้าเลย


โดย: nang วันที่: 14 สิงหาคม 2548 เวลา:6:07:06 น.  

 
ชอบลามูร์ เหมือนกันค่ะ
เคยตะลุยอ่านงานเขาพักนึง
มีหนังสืออยู่เล่มนึงที่เป็นอัตตชีวประวัติ
ของเขา หลุยส์ ลามูร์ ไม่ใช่คนมี่เรียนสูง
ออกจากการเรียนกลางคัน แล้วเดินทางไปหลายๆ ที่
แต่ทุกที่ ทุกแห่งที่เขาไป เขาต้องอ่านหนังสือ
และเขาชอบอ่านหนังสือประเภทประวัติศาสตร์
ทำให้มีข้อมูลมาเขียนหนังสือเยอะมาก
นับถือเขาจริงๆ


โดย: grappa วันที่: 14 สิงหาคม 2548 เวลา:6:29:33 น.  

 
ลามูร์เขียนหนังสือที่ไม่เวสเทิร์นด้วย!? ไม่เคยอ่านอย่างอื่นของเขานอกจากเวสเทิร์นน่ะ ฟังแล้วน่าอ่านจัง ศตวรรษที่ 12 ด้วย ฟังแล้วน้ำลายไหลมั่กๆ ขอบคุณที่แนะนำนะคะ


โดย: froggie IP: 203.188.6.55 วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:9:39:26 น.  

 
คุณนาง @ เช็คหลังไมค์ด้วยนะฮับ

คุณ grappa @ เคยได้ยินเหมือนกันค่ะว่าลามูร์ทุ่มเทให้กับความสมจริงมาก อย่างเวลาจะเขียนเรื่องต้องไปเดินสำรวจสถานที่เกิดเรื่องจนรู้ชัดว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้แน่ ๆ ถึงได้ลงมือเขียน
ชอบคนแบบนี้จังเลย^^

พี่กบ @ ปันเสิร์ชดูแล้ว เขายังเขียนเรื่องที่ไม่ได้เวสเทิร์นอีกสองสามเรื่องค่ะ แต่ไม่มีเรื่องไหนเป็นยุคกลางอีกแฮะ
พี่กบจะเอาเรื่องนี้ไปอ่านมั้ยล่ะ ปันให้ยืมได้นุ


โดย: เคียว IP: 61.91.96.60 วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:12:07:57 น.  

 
อ๊ะ อยากยืมจ้ะ ว่าแต่..จะอ่านตอนไหนดีเนี่ย เอาเป็นว่ามาก่อนละกัน 555555 (งก) ไว้นัดกันงานหนังสือดีบ่


โดย: froggie IP: 203.188.6.55 วันที่: 17 สิงหาคม 2548 เวลา:9:25:46 น.  

 
งานหนังสือก็ได้ฮับ ถ้าอยากให้ส่งไปก่อนก็ส่งที่อยู่มาทางเมล์แล้วกันนุ


โดย: เคียว IP: 61.91.95.109 วันที่: 19 สิงหาคม 2548 เวลา:4:56:21 น.  

 
"บันทึกการเรียนรู้ของชายพเนจร" เล่าชีวิตการอ่านของลามูร์ระหว่างการพเนจร เขาเป็นนักสะสมแผนที่ตัวยง


โดย: เขวี้ยงหินลงถ้วย IP: 124.122.163.55 วันที่: 31 มกราคม 2555 เวลา:17:02:29 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ลวิตร์
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?]

ลวิตร์ = พัณณิดา ภูมิวัฒน์ = เคียว

รูปในบล็อค
เป็นมัสกอตงาน Expo ของญี่ปุ่น
เมื่อปี 2005
น่ารักดีเนอะ

>>>My Twitter<<<



คุณเคียวชอบเรียกตัวเองว่า คุณเคียว
แต่ที่จริง
คุณเคียวมีชื่อเยอะแยะมากมาย

คุณเคียวมีชื่อเล่น มีชื่อจริง
มีนามปากกา
มีสมญาที่ได้มาตามวาระ
และโอกาส

แต่ถึงอย่างนั้น
ไส้ในก็ยังเป็นคนเดียวกัน
ไส้ในก็ยังชอบกินข้าวแฝ่ (กาแฟ ) เหมือนกัน
ไส้ในก็ยังชอบกินอาหารญี่ปุ่นเหมือนกัน
ไส้ในก็ยังชอบสัตว์ (ส่วนใหญ่)
ไส้ในก็ยังชอบอ่านหนังสือ ชอบวาดรูป
ชอบฝันเฟื่องบ้าพลัง
และชอบเรื่องแฟนตาซีกับไซไฟ
(โดยเฉพาะที่มียิงแสง )

ไส้ในก็ยังรู้สึกถึงสิ่งต่าง ๆ
และใช้ถ้อยคำเดียวกันมาอธิบายโลกภายนอก

ไส้ในก็ยังคิดเสมอว่า
ไม่ว่าเรียกฉัน
ด้วยชื่ออะไร

ก็ขอให้เป็นเพื่อนกันด้วย


Friends' blogs
[Add ลวิตร์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.