|
|
๑๓๘-ท่ามกลางความวุ่นวาย
ฉันคิดเสมอว่าฉันเบื่อ
แล้วเราเบื่ออะไรกันแน่ เพราะชีวิตทุกวันนี้มันก็สนุกไม่ใช่เหรอ
แน่นอนว่ามันสนุก มันคงจะสนุกกว่านี้ถ้าวันข้างหน้าเราไม่ต้องจากสิ่งนี้ไป
ฉันอยากให้ความสนุกนี้อยู่กับฉันนาน ๆ แต่มันก็ไม่อาจจะเป็นไปอย่างที่ฉันปรารถนา
ทุกวันฉันยังคงมึนงงในความรู้สึกว่า
โลกมันวุ่นวายจริง ๆ หรือ จิตใจฉันวุ่นวายกันแน่
มีคนบอกว่าจิตใจของฉันนั่นเองที่วุ่นวาย
ฉันได้แต่พยักหงึก ๆ ยอมรับ แต่ในใจมันก็คัดค้านอีก
แล้วทำอย่างไรฉันจะสงบล่ะ ?
มีทางไหนบ้างที่จะทำให้จิตดวงนี้สงบลงไปได้
ห้ามบอกว่าฆ่าตัวตายนะ เพราะมันไม่ใช่หนทางของการแก้ปัญหา
อาทิตย์ที่แล้วมีงานเลี้ยงมีคนมากมาย ทำไมในใจฉันถึงอยากจะปลีกตัวหนีความวุ่นวายนี้
ทำไมเรานึกถึงแต่ป่าเขา ลำเนาไพร ทำไมเรานึกแต่อยากจะนั่งสมาธิ
นั่นมันเป็นเพราะอะไรกันแน่ ทำไมมีผู้หญิงสวย ๆ มากมายเข้ามา
แล้วฉันได้แต่ถอนหายใจ
สิ่งใดที่โลกชื่นชม ฉันกลับรู้สึกตำหนิ...
แต่สิ่งใดที่โลกบอกว่า 'ไม่' แต่ฉันกลับนำสิ่งนั้นมาพิจารณา
นี่เราคัดค้านโลกมากเพียงนี้เชียวหรือ แต่ก่อนฉันไม่ได้เป็นอย่างนี้
พระพุทธเจ้าทำให้ฉันเปลี่ยนไป แต่พระองค์ก็จาก(ปรินิพพาน) ไปนานแล้ว
เพราะพุทธานุภาพนั่นเองที่ยังอยู่ และมีอิทธิพลเหนือจิต เหนือใจของฉัน
สิ่งนี้หรือเปล่าที่เรียกว่าศรัทธา ศรัทธาที่ปรารถนาจะสร้างสรรค์สิ่งที่ดีงาม
เพื่อตอบแทนคุณของพระองค์
คนรอบตัวบอกว่าฉันเพี้ยนไปแล้ว ฉันบ้าธรรมะขนาดหนัก
หลัง ๆ มานี่ฉันแทบจะขาดธรรมะไม่ได้เลย
ฉันต้องฟังธรรมทุก ๆ วันจากรายการธรรมะทางวิทยุ
หรือไม่ก็จากซีดีของพระอาจารย์ต่าง ๆ หรือไม่ก็อ่านหนังสือ
ตามห้องสมุดของมหาวิทยาลัย หรือ ไม่ก็ต้องอ่านจาก Blog ทางอินเตอร์เนต
เป็นอย่างนี้ทุกวันเสมอ ๆ
มีคนบอกว่าการศึกษาธรรมะไม่ควรติดตำราเกินไป และหมกมุ่นมากเกินไป
ซึ่งตัวฉันนั้นไม่ค่อยจะเห็นด้วย เพราะฉันไม่ได้บ้าธรรมะ
แต่มันเป็นธรรมชาติของฉันเอง ฉันฟังธรรมเพราะจิตใจฉันมีความสุขที่ได้ฟัง
ฉันรู้สึกดีและอิ่มใจที่ได้ฟังธรรมเสมอ ไม่มีการบังคับหรือขัดขืนแต่อย่างใด
หลายคนบอกว่าฉันเข้าถึงและบรรลุไปแล้ว
แต่ฉันกลับส่ายหัว บอกว่า 'อย่าได้กล่าวเช่นนั้น'
ฉันไม่อาจจะทำนายตัวฉันเองได้อย่างนั้น และก็ไม่ปรารถนาจะทำนายด้วย
เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะทำเช่นนั้น
การได้รับคำชม ฉันก็เกลียดพอ ๆ กับคำด่าทอ
เพราะมันทำให้ใจฉันพองฟู เกิดมานะทิฏฐิ มันน่าเกลียดน่ายิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
ถ้าอย่างนั้นการอยู่คนเดียวดูจะเป็นสุขมากกว่า แต่การอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียวเขาก็หาว่ามีโลกส่วนตัวอีก บ้างก็ว่าตึงเกินไปอีก นอนกับพื้นก็ว่าตึงเกินไปอีก แล้วจะยังไงกันแน่
แน่นอนสิ่งที่คนอื่นเห็นก็คงคิดว่ามันตึงเกินไป แต่สำหรับตัวฉันเองมันกลับย่อนเกินไป
คำว่าตึงหย่อนเกินไป โดยบรรทัดฐานของแต่ละคนมันไม่เท่ากันหรอก ฉันเองก็อยากจะบอกคนทั่วไปว่าอย่างนี้
เรามองคนอื่นก็มักจะเอาตัวเองเป็นฐานในการตัดสินว่า คนนั้นดีกว่า คนนี้เลวกว่าเสมอใช่ไหม ?
แต่อย่าเพิ่งด่วนปฏิเสธหรือยอมรับ
นอกจากคุณจะนำกลับไปคิดตรองดูก่อน
วันนี้มาแบบเศร้า ๆ เบื่อ ๆ ล่ะครับ
| Create Date : 20 มีนาคม 2552 |
| Last Update : 20 มีนาคม 2552 18:00:44 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 807 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: CrackyDong  วันที่: 20 มีนาคม 2552 เวลา:20:01:44 น. |
|
|
|
| โดย: Nissan_n วันที่: 20 มีนาคม 2552 เวลา:20:52:06 น. |
|
|
|
โดย: JewNid  วันที่: 20 มีนาคม 2552 เวลา:20:58:06 น. |
|
|
|
| โดย: jenniepoko วันที่: 20 มีนาคม 2552 เวลา:22:10:51 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 21 มีนาคม 2552 เวลา:0:34:15 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 21 มีนาคม 2552 เวลา:10:36:24 น. |
|
|
|
| โดย: ต้นไม้ข้างขวา IP: 118.174.67.240 วันที่: 21 มีนาคม 2552 เวลา:14:48:23 น. |
|
|
|
| โดย: มินทิวา วันที่: 21 มีนาคม 2552 เวลา:16:13:16 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 มีนาคม 2552 เวลา:7:42:40 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
|
ทุกข์ใดจะทุกข์เท่า การเกิด
ดับทุกข์สิ่งประเสริฐ แน่แท้
ทางสู่นิพพานเลิศ เที่ยงแท้ แน่นา
คือมรรคมีองค์แก้ ดับสิ้นทุกข์ทน
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
>
