lliliil Work it harder, Make it better, Do it faster, Make us Stronger liilill
space
space
space
<<
ตุลาคม 2567
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
space
space
31 ตุลาคม 2567
space
space
space

ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 363 "คำตอบสุดท้าย"


ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 363


"คำตอบสุดท้าย"





โจทย์โดย   ผมเอง  จันทราน็อคเทิร์น







 
"น้องปริ๊นซ์เข้างานให้พี่ได้ไหมคะ"  
"ได้ครับพี่ทิพย์"









23 ตุลา ที่ผ่านมา เป็นวันหยุดใช่ไหมครับ
ใครได้หยุดบ้าง ยกมือขึ้น.....อ่ะ....ไม่ใช่ผมแล้ว 1 คน
เพราะบทสนทนาด้านบนนั้นแหละครับที่ผมให้ผมต้องทำงานในวันหยุด





จำพี่ทิพย์ได้ไหมครับ 
ผู้บริหารบริษัทลูกค้าของผม ที่ซัพพอตโปรเจคกับผมมาตลอดการทำงาน
ว่างๆ ก็นัดทานข้าว แล้วคุยงาน ไม่นัดเจอกัน ผมก็ไปรับ หรือไม่พี่เค้าก็มารับ
แล้วผมมีงานต่อเนื่อง และ carry มูลค่าโปรเจคค่อนข้างสูง จากพี่ทิพย์



ที่สำคัญ...ตั้งแต่ผมเริ่มทำงานมาจน 10 ปี 

เป็นที่รู้กันว่า...พี่ทิพย์เอ็นดูผม และผมนี่สเปกพี่เค้าเลย
คงไม่ผิดที่จะใช้สิ่งที่พ่อแม่ให้มาให้เป็นประโยชน์ในหน้าที่การงาน....
ดังนั้น...ไม่มีเหตุผลอะไรเลย ที่ผมจะไม่เด้งออกจากโต๊ะทันที แค่พี่ทิพย์เรียกหา
แล้วดูแลอย่างดีบนโต๊ะอาหาร หรือแม้แต่ให้แตะให้จับ
แลกกับการเป็น
" คำ ตอบ สุด ท้าย " ของพี่ทิพย์เสมอ ไม่ว่าจะมีกี่บริษัทเสนองาน



แต่ผมเชฟตัวเองนะครับ ไม่ได้เปลืองตัวไปซะทุกครั้ง
และไม่ได้ดูแลเอ็กคลูซีฟแบบนี้ไปซะทุกคน
ผมดูแลตามยอด ถ้านอก Ranking นี่...โทรมาวันนี้ นัดผมได้ศุกร์หน้านะครับ
แต่ถ้าพี่ทิพย์นี่...โทรเช้านี้ พรุ่งนี้เจอเลย หรือบ่ายๆ กลับจากไซต์ก็แวะหาได้เลย




แต่จะบอกยังไงดีละครับ
พี่ทิพย์เค้าเป็นพี่ที่ดีคนหนึ่ง เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ผมไว้ใจ คุยเรื่องส่วนตัวด้วย
และดูแลช่วยเหลือทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว
ถ้าต้องทำงานค้างคืน ผมสามารถเลือกโรงแรมที่พอใจได้เลย ไม่ต้องตามงบ

หมายถึง....หมายถึง...โรงแรมให้ผมกับน้องพัก หรือเข้าไปอาบน้ำนะครับ
ไม่ได้หมายถึง....ชั่วคราว

ซึ่งระหว่างผมกับพี่เค้าไม่มีเรื่องเกินกว่างาน และพี่น้อง
จะคุย จะนัด จะหยิบจะจับ อยู่ภายในขอบเขตเสมอ ที่จะไม่ล้ำเส้นกันและกัน
ไอ่ผมไม่ได้ไปจับอะไรพี่เค้าอยู่แล้ว แต่จะมี
Skinship บ้างพอเป็นกันเอง
จะพาไปไหนผมจะแตะข้อมือ หรือแตะศอกนำไป 
ไม่จับเอว แตะหลัง หรือจับมือเลย
ถ้าพี่เค้าจะจับผม ก็จะจับแขนเอาไม่จับมือเช่นกัน
แต่ตามยอดแล้ว โอบเอว จับไหล่ จับขา ลูบหลังอะไรบ้าง ผมได้หมดครับ 5555 










อาทิตย์ที่แล้ว พี่ทิพย์นัดผมทานข้าวและคุยกันอีกครั้ง
ผมก็ร่อนไปหาทันทีแบบไม่ลังเลเช่นกัน...
จะปิดQ4 แล้วแหม่....


ผมไปถึงก่อนนะ และนั่งรอพี่ทิพย์อยู่ก่อนแล้ว
พร้อมสั่งเครื่องดื่มไว้ให้พี่ทิพย์ล่วงหน้า วางเรียบร้อยบนโต๊ะอาหาร
และเมื่อพี่ทิพย์มาถึง ผมก็ลุกจากที่นั่งฝั่งโซฟา ให้พี่ทิพย์เข้ามานั่งแทน
ส่วนผมมานั่งตรงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามแทน
อ้อ ต้องยกมือไหว้พี่ทิพย์ก่อนด้วย 555555 




"เป็นไงบ้าง เริ่มกลับมาออกทำงานหรือยัง"  พี่ทิพย์ยิ้มทัก
"อาทิตย์นี้เริ่มกลับมารับงานแล้วครับ"
"รับนัดพี่นัดแรกรึเปล่า"  พี่ทิพย์ยิ้ม เหมือนหวังในคำตอบ
ผมส่ายหน้าเบาๆ ก้มหน้ายิ้มทำทรงว่าเขิน

"เมื่อวานมีนัดเข้าไซต์ครับ เลื่อนเค้ามาตั้งแต่ช่วงที่ป่วย เลยต้องเข้าไปครับ
แต่วันนี้ ผมไม่เข้าที่อื่นเพื่อมาหาพี่นี่แหละครับ"

พี่ทิพย์ดูพอใจกับคำตอบ โดยยิ้มแล้วโน้มตัวเอาแขนเท้าโต๊ะ

"ตอบดีแบบนี้ มื้อนี้พี่เลี้ยงนะคะ"



หลังจากนั้นก็เริ่มคุยงานกันครับ ผมก็ควัก ipadขึ้นมาจดงาน
คุยไปกินข้าวกันไป เรื่องงานบ้าง เรื่องสัพเพเหระบ้าง ประกอบกันไป

"งั้นพี่ขอให้น้องปริ๊นซ์เข้าเคลียร์หน้างานให้พี่พรุ่งนี้นะคะ"
"พรุ่งนี้หรอครับพี่"  ผมนี่ถึงกับขยับเก้าอี้ แล้วถามซ้ำ
เพราะพรุ่งนี้คือวันที่ 23 ตุลา
ปฎิทินบ้านผมเป็นวันหยุด !!! 
"ค่ะ พี่อยากให้น้องปริ๊นซ์เข้างานให้พี่พรุ่งนี้เลย"
"พรุ่งนี้วันปิยะฯอ่ะครับพี่ทิพย์ หน้างานไม่หยุดหรอครับ"  ผมเริ่มต่อรอง
"ไม่หยุดจ้ะ" คำตอบเริ่มสั้น เพื่อไม่ให้ผมต่อรองได้ง่าย

เพราะอะไรน่ะหรอครับ เพราะผมกับพี่ทิพย์ทำงานด้วยกันมา10ปี
พี่ทิพย์รู้ทรงการเจรจา ถามไปถามหา รู้สไตล์การคุยของผมดี
และแน่นอน เค้าไม่เปิดโอกาสให้ผมได้เดินเกมส์




"น้องปริ๊นซ์คะ....."
"ครับ"
"พี่ว่าน้องปริ๊นซ์รู้ดีว่าพี่เอ็นดูน้องชายคนนี้มาตลอด
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องธุรกิจ...ไม่ว่าจะมีกี่บริษัทเสนอพี่เข้ามา
แต่คำตอบสุดท้ายของพี่คือน้องปริ๊นซ์เสมอ"


(อันนี้ผมขอปรับคำพูดของพี่ทิพย์หน่อยเพื่อให้ตรงกับหัวข้อนะครับ
คำพูดจริงๆ ของพี่ทิพย์คือ "แต่พี่เลือกน้องปริ๊นซ์เสมอ")




"ถ้าเสนอมาเหมือนๆ กัน พี่เลือกความสบายใจและrelationship
เพราะพี่เชื่อในงานน้องปริ๊นซ์และพี่สบายใจที่น้องปริ๊นซ์จะServiceพี่
พอมันมีปัญหาอะไร พี่ก็อยากให้คนที่มีอำนาจการตัดสินใจเข้ามาเคลียร์
พรุ่งนี้พี่ขอน้องปริ๊นซ์เข้าหน้างานให้พี่นะคะ เอาน้องปริ๊นซ์ ไม่เอาน้องนะคะ
พี่พร้อมซัพพอตน้องปริ๊นซ์เสมอ แต่เวลาที่พี่ต้องการน้องปริ๊นซ์
พี่ก็หวังว่าน้องปริ๊นซ์จะซัพพอตพี่เช่นกัน"



เชี้ยเอ้ย....แล้วกูจะกลับบ้านไปบอกเมียได้ยังไง
ว่าพรุ่งนี้วันหยุด แต่ไม่ได้หยุด แผนที่วางเอาไว้ทุกอย่างคือพังหมด










"ครับพี่"
มาขนาดนี้ ผม(จำเป็น) ต้องตอบรับคำพี่ทิพย์
ถึงผมจะสีหน้าสีตาปกติ และในใจนี่เซ็งนิด ๆละครับ วันหยุดหายาก ยังจะต้องทำงานอีก

แล้วผมคงแสดงออกทางอื่นด้วยการเอื้อมมือไปจับแก้วตรงหน้า 
ก่อนจะเอานิ้วเคาะข้างแก้วเบาๆ  อย่างไม่รู้ตัว
แต่พี่ทิพย์เอื้อมมือมารับแก้วใบเดียวกับผม โดยไม่ได้จับซ้อนบนมือผมนะ
แค่จับแก้วนั้นต่อด้านบนมือของผม พอแค่ให้หยดน้ำจากมือเค้าหยดลงมือผมได้
ซึ่งมันทำให้ผมหยุดเคาะแก้วอัตโนมัติ




"น้องปริ๊นซ์อยากให้พี่ดูแลยังไงไหมคะ"
"พี่ทิพย์จัดหารถรับส่งให้ผมได้ไหมครับ" ผมมองหน้าพี่เค้าอีกครั้งพร้อมต่อรอง

"อยากได้รถตู้ หรือรถพี่ละคะ" ผมละไม่ชอบเวลาพี่ทิพย์ยิ้มแบบนี้เลย
พี่ทิพย์ก็คงไม่ชอบเวลาผมยิ้มทรงนั้นเหมือนกัน 55555 

 "แล้วแต่พี่ทิพย์เลยครับ"
นั่นละครับ....พี่ทิพย์ถึงกับปล่อยมือออกจากแก้ว แล้วเริ่มหยิบมือถือขึ้นมาพิมพ์
"เนี้ย....แล้วพี่ก็ต้องใจอ่อนให้น้องปริ๊นซ์ทุกครั้ง อยากได้อะไรพี่ก็ต้องหาให้"
"ขอบคุณนะครับพี่ รับผม8โมง ทีนะครับ ผมจะแต่งตัวรอ"



จบดีลเรื่องงานตรงนั้น 
ก่อนที่วันรุ่งขึ้น จะมี Majesty สีดำ มาจอดที่หน้าบ้านผมตอน  8 โมงเช้าตามนัด
แฟนผมนี่นั่งมองอยู่ที่โซฟา

"เทอหลอกให้เจ๊เค้าเอารถมารับหรอ"  แฟนถาม
"อืม วันนี้วันหยุดเรา ถ้าเราต้องทำงาน ก็ควรต้องดูแลเราป่ะ"
"เค้ารู้ไหมเนี้ยว่าเทอแต่งงานแล้ว"
"รู้"
แฟนก็ส่ายหน้าแล้วขำๆ ก่อนที่ผมจะเดินออกมาจากมาเปิดประตูรถ
และเมื่อเปิดประตู
ผมก็เห็นพี่ทิพย์ นั่งอยู่ที่เบาะแถวหน้า ด้านติดหน้าต่าง
พร้อมใส่แว่นกันแดดมาเรียบร้อย เหมือนกับจะไปเที่ยวต่างจังหวัด
แน่นอน....ผมยกมือไหว้ อีกแล้ว ซึ่งพี่เค้าก็รับไหว้ผมพร้อมยิ้ม

"ขึ้นมาสิ ไหนบอกอยากรีบไปรีบกลับ"
แล้วผมก็ขึ้นรถไปกับพี่ทิพย์ครับ
แต่อย่าคิดว่าระหว่างทางจะได้คุยสัพเพเหระอะไรกันนะครับ
เพราะยังไม่ทันพ้นธรรมศาสตร์ ผมหลับไปแล้ว 5555
แต่ผมก็ได้ชาเขียวสตาร์บัคมา 1 แก้วแบบงงๆ 




วันนั้นหลังจากทำงานรับใช้พี่ทิพย์เสร็จแล้ว 
ก็ขอกินข้าวให้คุ้มค่าตัว....วันหยุดจ่าย 3 แรงไม่ใช่หรอครับพี่









และผมบอกไว้เลยว่า  วิบากกรรมของผมกับพี่ทิพย์ยังไม่จบนะครับ

เพราะวันเสาร์นี้ ผมก็ต้องไปเข้าหน้างานให้พี่ทิพย์อีกครับ!!!
ด้วยข้อเสนอเดิม 

"โปรเจคที่พี่ดูแล
น้องปริ๊นซ์คือคำตอบสุดท้ายของพี่เสมอ
ไม่ว่าน้องปริ๊นซ์จะต้องการอะไร จะปิดงานเมื่อไหร่ พี่ซัพพอตให้
แต่ถ้าพี่เรียก พี่ต้องการให้น้องปริ๊นซ์ทำงานให้พี่ค่ะ"



"ได้ครับพี่ทิพย์"  
นั่นคือคำตอบสุดท้ายของผม....เหมือนกัน....
ก่อนที่พี่ทิพย์จะวางมือลงบนหน้าขาผมเบาๆ 

"ดีมากค่ะน้องชายของพี่ ขอบคุณค่ะ"




----------------------------------------




เกือบจะไม่ได้อัพบล๊อก.....ไปนอนก่อนนะครับ



 



Create Date : 31 ตุลาคม 2567
Last Update : 31 ตุลาคม 2567 12:13:17 น. 20 comments
Counter : 440 Pageviews.
(โหวต blog นี้) 

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณกะริโตะคุง, คุณnonnoiGiwGiw, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณกะว่าก๋า, คุณtoor36, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณSweet_pills, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณหอมกร, คุณtanjira, คุณดอยสะเก็ด


 
สวัสดีครับ
ใจแข็งหน่อยนะครับ คราวหน้า


โดย: กะริโตะคุง วันที่: 31 ตุลาคม 2567 เวลา:14:35:11 น.  

 
สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
เรียกได้ว่าอยู่เป็นเลยนะครับ 555 เอาเสน่ห์ของตัวเองออกมาใช้กับงานแล้วเป็นประโยชน์กับองค์กรด้วย
พี่ว่าน้องปริ๊นซ์นอกจากเป็นวิศวกรแล้ว ยังทำได้อีกหลายอาชีพเลย
อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ ยังกับนิยายอิโรติก 555
จากบล็อก
ทีลอซูพี่ว่าแต่ก่อนที่คนเค้าไม่ค่อยไปกัน คือเดินทางลำบากด้วยนะ กว่าจะเดินทางไปถึงสองพันกว่าโค้งเลย


โดย: The Kop Civil วันที่: 31 ตุลาคม 2567 เวลา:16:24:25 น.  

 
"โปรเจคที่พี่ดูแล น้องปริ๊นซ์คือคำตอบสุดท้ายของพี่เสมอ"

555 อ่านแล้วนึกถึงคดีดังตอนนี้เลยค่ะ
อย่างนี้เขาเรียกว่า "ให้โดยเสน่หา" หรือเปล่าคะ



โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 31 ตุลาคม 2567 เวลา:16:55:16 น.  

 
เพื่องานๆๆๆๆๆและเพื่องาน
อันนี้แฟนน้องปริ๊นซ์ก็คงเข้าใจนะครับ
พี่ก๋าชินแล้วทำงานในวันหยุดเนี่ย 555
แต่ไม่มีรถมารับแบบนี้นะ
อันนี้พิเศษกว่าเยอะเลย 555

แต่การมีผู้ใหญ่เอ็นดู
พี่ก๋าว่ามันดีต่อการทำงานมากๆครับ
ที่เหลือคือแค่ขีดเส้นว่าได้แค่ไหน
เพื่อความสบายใจกันทุกฝ่ายเท่านั้นเอง





โดย: กะว่าก๋า วันที่: 31 ตุลาคม 2567 เวลา:19:22:45 น.  

 
เหมือนผมเลยครับ พอดีมีงานด่วนมากๆ เข้ามาผมเลยได้ไปหยุดวันศุกร์ที่ผ่านมาแทนเลยกลยเป็นหยุด 3 วันติด

เจอลูกค้าพูดแบบนี้ลำบากเลยครับ ตอบดีนี่ครบ แล้วแต่พี่เลย แบบวัดใจไม่เลย อ่านจนจบต้องบอกเลยว่า บ้าจริง นี่เป็นทางเลือกที่ไม่สามารถปฏิเสธได้เลย


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 31 ตุลาคม 2567 เวลา:21:50:17 น.  

 
น้องปริ๊นซ์เข้างานให้พี่ได้ไหมคะ ถ้าเปลี่ยนเป็น
น้องเต๊ะ เข้างานให้พี่ได้ไหมคะ เนี่ย งานเข้าแน่นอน เดี๋ยวอาจารย์น้องเต๊ะ จัดงานเข้าให้เลยคร้าบ เย้ย 555 อิอิ

อาจารย์เต๊ะนี่เคยเจอ สาวรุ่นพี่ แบบนี้เหมือนกัน รุ่นนี้ไม่ธรรมดานะครับ
ชั้นเชิงนี่ เหลือรับประทาน เผลอแผลบเดียว ฟื้นมานุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ สร้อย แหวน นาฬิกา ไม่อยู่แล้ว เย้ย ไม่ช่ายซี้ 555

เรื่องงานนี่ ทำให้เราพบเจอผู้คนมากมาย ยากจะหลีกเลี่ยง
ก็ต้องใช้วิทยายุทธทุกรูปแบบ อาจจะมีเปลืองตัวบ้างนิดหน่อย
ผู้ชายไม่ค่อยจะมีอะไรให้เสีย แต่น้องปริ๊นซ์ คนมีเจ้าของ นี่ ต้องระวังให้มาก ต้องคิดถึงคนที่รักเราให้มากๆ เดี๋ยวมีงอน ต้องตามง้อ ต้องรูดการ์ดเต็มอี้กกก 555

ส่วนเรื่องทำงานวันหยุดนี่ สมัยจบใหม่ๆ ยังทำงานออกแบบ
อาจารย์เต๊ะโดนประจำ รุ่นพี่ซีเนียร์ ชอบโยนงานมาให้ซะหูตูบ
ทำยังไงก็ไม่ทัน ต้องมาทำ โอที วันหยุด ทำไปทำมา
นอนค้างที่ออฟฟิตมันซะเลย

สิ้นเดือน ค่าโอที มากกว่าเงินเดือน เจ้าของออฟฟิตต้องมาบอก น้องๆครับ ไม่ต้องรีบมากก็ได้นะครับ กรูไม่มีเงินจะจ่าย ค่าโอทีพวกมรึง แล้วว้อยยย555





โดย: multiple วันที่: 1 พฤศจิกายน 2567 เวลา:4:59:43 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 พฤศจิกายน 2567 เวลา:5:25:46 น.  

 
ชีวิตจริงยิ่งกว่าอิงนิยาย
มันเป็นอย่างนี้นี่เองปริ้น




โดย: หอมกร วันที่: 1 พฤศจิกายน 2567 เวลา:7:32:50 น.  

 
คนยุคใหม่พี่ก๋าว่าอ่านหนังสือน้อยลง
แต่อาจจะเปลี่ยนไปฟังพอดแคสหรือดูคลิปทน
ซึ่งก็สรุปไว้ดีนะครับ ใช้ได้เหมือนกันเลยในการหาความรู้

ไข้หวัดตัวนี้มันโหดนะ
ถึงหายก็จะไอต่ออีกเกือบเดือน
พี่ก๋าเลยยังไม่หายดีสักที
แถมยังมีอาการพ่วงของงูสวัดด้วย
รอบนี้เลยอ่วมอรทัยเลยครับ 555



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 พฤศจิกายน 2567 เวลา:20:18:25 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 พฤศจิกายน 2567 เวลา:6:46:03 น.  

 
สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์

แต่ละมื้อแต่ละเดย์ ของแต่ละคน 5555
เป็นการทำงานที่เกื้อกูลกันดีค่ะ
น้องทำยอดได้สม่ำเสมอแบบนี้ คุณVP รักตายเลย


จากบล็อก

อ้าวววว พี่นึกว่าเราเป็นแฟนเชลซีซะอีก


โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 2 พฤศจิกายน 2567 เวลา:14:30:41 น.  

 
ผมก็เคยทำงานได้ OT เกินเงินเดือนหลายเดือนเหมือนกัน สมัยนั้นนี่ เข้างาน 9 โมง เลิกงานตี 1-4 แล้วแต่วัน หยุดวันอาทิตย์เว้นอาทิตย์
ยังดีที่จ่าย OT หนัก วันธรรมดากันวันเสาร์ 1.5x/HR วันอาทิตย์ 2x/HR

ลง Timesheet ที่นี่แบบ 160+ ชม.ทุกอาทิตย์


โดย: กะริโตะคุง วันที่: 2 พฤศจิกายน 2567 เวลา:14:55:50 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องปริ๊น

พี่ทิพย์คือคำตอบสุดท้าย 555 เกาะนิดจับหน่อยพอยอมๆนะคะ
เพื่องานเนาะ อะไรที่รับไหวและรับได้เราก็ไม่เกี่ยง
อะไรที่มากไป เราปฎิเสธได้อยู่แล้วล่ะ พี่เชื่อว่าน้องปริ๊นสามารถค่ะ


พี่เพิ่งกลับจากสระบุรีเมื่อวานค่ะ ไปตั้งแต่วันที่ 29
น้องชายดาริญออกมาลืมตาดูโลกแล้วค่ะ นน 3.67 ค่ะ
หน้าตาหล่อเชียว 555 นี่ย่าเห่อไปป่าวเนี่ยยย

พี่กลับบ้านมาพร้อมกับการเป็นหวัดเลยค่ะ
ห้องพักที่โรงพยาบาลแอร์โคตรเย็น เรานี่หนาว
แต่แม่ดาริญคือร้อน หวัดนี่ติดจากพี่สาวค่ะ

พี่ว่าจะอัพตะพาบอยู่นะคะนี่
ไว้พี่มาคุยหม่นะคะน้องปริ๊น



โดย: tanjira วันที่: 3 พฤศจิกายน 2567 เวลา:12:10:19 น.  

 
จำได้ค่ะ พี่ทิพย์

น้องปริ๊นซ์รู้จักพี่ทิพย์เป็นอย่างดี
ในทางกลับกัน พี่ทิพย์ก็รู้จักน้องปริ๊นซ์เช่นกัน
คำขอของพี่ทิพย์ ถึงเป็นวันหยุดก็ปฏิเสธไม่ลงนะคะ
เพื่องานแล้ว น้องปริ๊นซ์ให้ใจเต็มที่จริงๆค่ะ

น่าดีใจจังค่ะที่หลานข้าวหอมชอบฮ่องกงดีสนีย์แลนด์มาก
เป็นความทรงจำดีๆของหลานนะคะ
พี่ต๋าไปโตเกียวดีสนีย์แลนด์อีกแห่ง
ก็ยังชอบช่วงพาเหรด ชอบฟังเพลง แสงสีเสียงประทับใจค่ะ

ขอบคุณน้องปริ๊นซ์แวะทักทายพี่ต๋า
รักษาสุขภาพมากๆนะคะ









โดย: Sweet_pills วันที่: 4 พฤศจิกายน 2567 เวลา:1:14:28 น.  

 
พี่ว่าเด็กวิดวะเด็กดริ้งค์นี่น่าจะเชี่ยวชาญเลยหละ


โดย: The Kop Civil วันที่: 5 พฤศจิกายน 2567 เวลา:16:36:15 น.  

 
สายพันธุ์ B มันหายยากจริงๆครับ
เหมือนจะหาย แต่ไม่หาย
เจออากาศเปลี่ยน น้ำมูกก็มา
อากาณไอก็ครืดๆคราดๆอยู่ในคอ

พี่ก๋ายังไม่หายดีเลยครับ
นี่ก็กินยาแก้แพ้เข้าไป
เตรียมหลับแล้ว 555

อาการปวดเมื่อยก็ยังอยู่ครบ
เป็นปีที่ป่วยยาวนานเลย



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 พฤศจิกายน 2567 เวลา:21:47:30 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 พฤศจิกายน 2567 เวลา:5:10:31 น.  

 
ขอบคุณจ้าปริ้น
ว่างมาอัพบล็อกใหม่ให้อ่านนะ



โดย: หอมกร วันที่: 6 พฤศจิกายน 2567 เวลา:6:57:42 น.  

 
ปิล็อกพี่ว่ากำลังดีเลยนะ ไม่ค่อยไกลเท่าไหร่ แต่นานเหมือนกัน 555
พี่เคยไปตอนมันยังไม่มีอะไรเลย เมื่อปีที่แล้วผ่านไปเป็นเมืองหมดแล้วนะ


โดย: The Kop Civil วันที่: 6 พฤศจิกายน 2567 เวลา:10:28:33 น.  

 
สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์

ตอนนี้หายป่วยหรือยังคะ หายไวไวนะ

แหมมมม อิจฉาน้องจริงๆ ของพี่พอเงินออกปั๊ป
ก็แทบจะโบยบินออกไปหมดแล้วค่ะ 5555

ก็นะไม่มีเวลากดเงินตัวเอง แต่กดเงินเมียแทน 5555555555


โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 6 พฤศจิกายน 2567 เวลา:15:25:53 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

BlogGang Popular Award#20


 
จันทราน็อคเทิร์น
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [?]




* Engineer
* Guitar trainer
* Casual gamer



space
space
space
space
[Add จันทราน็อคเทิร์น's blog to your web]
space
space
space
space
space