ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 364 " พั  ก   ผ่  อ  น " โจทย์โดย  คุณ toor36   ไอ่คำที่ว่านี่มันสะกดยังไงนะครับ ชีวิตผมนี่สะกดคำว่า พักผ่อน ไม่เป็นมาซักระยะแล้ว เล่นเอาผมนี่จะร่วงเอารายวัน ทำเอาเจ้านายที่กำลังอยู่ต่างประเทศต้องโทรกลับมาถาม ว่าผมไปทำอิท่าไหนถึงได้ป่วยจัดแล้วไปร่วงเป็นมะม่วงที่ไซต์ได้ แต่ผมแค่หัวเราะเบาๆ ใส่ แล้วถือโอกาสคุยเรื่องงานตัดบท เมื่อก่อน....ตอนก่อนจะ 30 การพักผ่อนจะผมนี่คือการ ปาร์ตี้ ครับ เจอเพื่อน สังสรรค์ กินดื่ม เต้น อยู่ในสถานบันเทิง ช่วงใกล้ 30 ทำงานมาซักระยะ เงินก็เริ่มมี การพักผ่อนของผมคือการออกไปท่องเที่ยว ไปต่างประเทศ หรือไปต่างจังหวัด  แล้วเที่ยวให้คุ้มวันลา หรือไม่ก็ออกไปขับรถ Cafe hopping วันนึง 3-4 ที่ เอาบรรยากาศ แต่พออายุขึ้นเลข 3 เท่านั้น  การพักผ่อนของผมคือการ...... นอน อยากนอน อยากทำอะไรชิลๆ อยู่บ้าน ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นอยู่ในเซฟโซน การไปต่างจังหวัดคือ การไปเปลี่ยนที่นอน ครับ หาโรงแรมดีๆ เอาแบบ Comfortable เลยครับ เพื่อไปนั่งๆ นอนๆ ชิลๆ  ไม่ต้องออกไปเที่ยวตรงไหนเยอะ แค่ได้หนีออกจากบรรยากาศเดิมๆ  นั่งเฉยๆ หายใจช้าๆ ทำอะไรช้า ๆ  ฟังเสียงคลื่นเบาๆ ให้สายลมปะทะหน้า กินอาหารดีๆ แบบไม่ต้องโขวนขวาย แค่นั้นเลยครับ มีเพื่อนเคยถามว่า ทำไมเมิงจองโรงแรมแพงจังวะ จองแค่เอาไว้นอนก็พอ ไม่ต้องเอาสบายอะไรมากหรอก ผมเถียงเลยครับว่า "ก็กุไปพักผ่อนสบายๆ กุไม่ได้อยากไปลำบาก" แต่นอกจากนอนโง่ๆ แล้ว ออกกำลังกายให้เหนื่อยนี่พักผ่อนสมองได้ดีมากครับ เพราะตอนออกกำลังหายเอาแบบเหนื่อยเลยนะ หัวโล่งมาก ไม่มีอะไรให้คิดเลยนอกจากหายใจเข้าหายใจออก ยังไงให้ทัน 55555 ที่สำคัญคือหลับสบาย ไม่มีโอกาสคิดอะไรตอนนอน เพราะเหนื่อยๆ นี่หัวถึงหมอนก็ภาพตัดไปเลย แต่ผมไม่ชอบเล่นกอล์ฟเท่าไหร่นะครับ ไม่ถูกจริต ถ้าจะไดร์ฟคือฆ่าเวลาเพื่อทำอะไรซักอย่าง  ตอนนี้ก็ เช่น รอรับหลานที่โรงเรียน ครั้งนึง ผมเคยไปนั่งดู Street Performance ในสวนสาธารณะ  ฟีลเหมือนอยู่ต่างประเทศอ่ะครับ  เฮ้ย ดี!  ดูเพลินๆ นั่งชิล ๆ ลมเย็นๆ เอาตัวเองไปเสพความสุนทรีย์รูปแบบอื่นๆ บ้าง ผมเคยบอกใช่ไหมครับว่าผมค่อนข้าง Extrovert  ผมชาร์จพลังจากการอยู่ท่ามกลางเพื่อนๆ และบรรยากาศสนุกๆ  แต่พอ 30 นี่.... เริ่มอยู่กับตัวเองได้นะ 5555 ทำงานเครียด ๆ เหนื่อยๆ ก็ออกไปนั่งเปลี่ยนบรรยากาศทำงานตามร้านกาแฟ ไปนั่งหาอะไรชื่นใจดื่มคนเดียวเงียบๆ บ้าง แค่พอเย็นกายเย็นใจ ไม่ต้อง โอ้โห! ไปให้สุดแล้วหยุดที่ชักโครกเหมือนเมื่อก่อน แต่ได้ข่าวว่าเดี๋ยวนี้ก็ต้องไปหยุดที่ชักโครกบ้างเหมือนกัน 55555 จริงๆ การใช้เวลากับคนในครอบครัว ก็เป็นการพักผ่อนแบบคนโตแล้วที่ดีนะครับ แต่การใช้เวลากับหลาน....ไม่ใช่การพักผ่อน!!!!!  เพราะมันจะวุ่นวายยิ่งกว่าตายวันแรกอีกครั้ง ดูดิ!!! จักรยานก็จะขี่ โซ่จักรยานก็พัง แล้วก็รอไม่ได้ต้องให้พาไปซ่อมวันนี้ๆ ข้าวก็ต้องกิน ผมก็ต้องเอาจักรยานไปซ่อมด้วย ป้อนข้าวไปด้วย นานก็เปิดหนังเปิดการ์ตูนให้ดูให้เย็นใจไปด้วย แต่อะไรที่นางแฮปปี้ ก็ทำเถอะครับ..... เอาจริงๆ ตอนนี้ผมเบื่อการงานมากครับ บ่นกับเพื่อน เพื่อนก็เดาได้ทันทีว่า เบื่อที่ว่าที่ต้องเบื่อคนแน่นอน เพราะถ้าเบื่องาน ผมทำงานแบบนี้มานานแล้ว ถ้าจะเบื่อจนสุด คงไม่ใช่ตอนนี้ เพราะอาการเบื่อของผมนี่คือ การแต่งตัวแล้วนอนเฉย ๆ เล่นมือถือบนเตียง  จนถึงเวลาทำงาน...อ่ะ เวลางานของผมคือ 8:30  แต่นั้นแหละครับ คือเวลาที่ผมลุกจากที่นอน แล้วเริ่มยัดเสื้อใส่ในกางเกง นอกจากนั้นยังมีความรู้สึกเบื่อเซ็งวันจันทร์มากๆ  ยิ่งช่วงป่วย Monday sickness ของผมยิ่งรุนแรง เบื่อ ง่วง หมดแรง ปั่นปวนหัวอกหัวใจ ที่จะมาทำงาน แต่สุดท้ายก็เอาตัวเองมาทำงานได้ทุกวัน  ซึ่งบางวัน ผมก็ไปจอดรถอยู่หน้า  สตาร์บัค  จอดอยู่นาน......แล้วค่อยลงไปซื้อ จนน้องพนักงานเริ่มจำได้ ว่าไอ่เทสล่าขาวนี่มันจะมาจอดนิ่งๆ ซักพัก ทุก ๆ 9 โมงนิดๆ จนนึกว่ามันจะไม่ซื้อ แต่มันก็หน้าเซ็งๆ มาจนได้ "มีอะไรแนะนำบ้างครับ" "อ่า....คุณลูกค้าดูเป็นอะไรดีคะ Coffee หรือ Non-Coffee ดีคะ" "ไม่ทราบเลยครับ มีเมนูใหม่ไหมครับ" "มีค่ะ ช่วงนี้จะเป็นเมนูคริสมาสตามนี้ค่ะ แต่จะเป็นกาแฟใส่นม คุณลูกค้าสนใจไหมคะ" ผมพยักหน้า แล้วก้มลงอ่านเมนูครู่นึง "เอาอันนี้ครับ Tall, non-fat  หวานนิดเดียวนะครับ" "รับวิปครีมไหมคะ" "รับครับ" "Non-fat แต่รับวิปนะคะ" น้องเค้าย้ำอีกที เพราะย้อนแย้งมาก 555 "ครับ นาน ๆ ที" "ได้ค่ะ" "จ่าย Starbuck card ครับ" "ลูกค้าบ้านอยู่แถวนี้ หรือกำลังจะไปทำงานคะ"  น้องพนักงานถาม "กำลังจะไปทำงานครับ" "เห็นคุณลูกค้าแวะมาบ่อยๆ น่ะคะ" "อ้อ...ครับ แต่บางวันก็ไม่ได้ลงมาซื้อน่ะสิครับ"  ผมพูดพร้อมหัวเราะเล็กน้อย "เข้ามานั่งที่ร้านก่อนได้นะคะ วันไหนไม่ได้อยากดื่มกาแฟก็มานั่งได้ค่ะ" "ครับ" ผมยิ้มๆ แล้วไปนั่งเล่นมือถือรอเครื่องดื่ม "คุณตรีภพคะ กาแฟได้แล้วค่ะ" ผมเดินไปรับพร้อมความสงสัยว่า เค้ารู้ชื่อเราได้ยังไงวะ เค้าถามหรอ เอ๊ะ....หรือกูพูดชื่อไปเมื่อไหร่ "ขอบคุณครับ"  ผมพูดพร้อมยิ้มให้เบาๆ ตอนรับกาแฟ "ขอให้เป็นวันที่ดี ขับรถปลอดภัยนะคะคุณตรีภพ" น้องพนักงานยิ้มให้ แหม่....ช๊อตนั้นอยู่ๆ ผมก็รู้สึกว่า น้องเค้าน่ารักจัง 5555 แต่พอยกแก้วขึ้นมาเท่านั้น.....กูรู้แล้วว่าทำไมน้องเค้ารู้ชื่อกู .......เพราะชื่อจริง พร้อมนามสกุลผมแปะหราอยู่ที่แก้ว.... ครับ....มันมาจาก Starbuck card  ผมก็แหม่....โดนเรียกชื่อบ่อยๆ ซะหวั่นไหว 55555 แต่...ผมก็แวะไปที่สตาร์บัคสาขานั้นบ่อยขึ้นครับ ช่วงนี้ไม่ได้ดื่มกาแฟ ก็ซื้อแซนวิชไปกินตอนเช้า "ดื่มน้ำได้นะคะ" น้องคนเดิมตะโกนบอก ส่วนผมพยักหน้าเบาๆ แล้วเดินไปเทน้ำเปล่ามาดื่มระหว่างนั่งทอดอารมณ์ก่อนทำงาน "ไม่สบายหรอคะ"  น้องเค้าเดินมาถาม "นิดนึงครับ" ไม่ต้องสงสัยว่าน้องเค้ารู้ได้ยังไง  เพราะตอนผมจ้างตัง น้องเค้าถามว่ารับเครื่องดื่มไหม  ผมเลยตอบไปว่า "ไม่ครับ"  แล้วเสียงผมแทบไม่มีเลย แต่เค้าก็ไม่ได้ทักหรือถามผมซ้ำนะ แต่ที่น้องเค้าเดินมา เค้าเอาน้ำอุ่นใส่แก้วเล็กๆ มาให้ด้วย "ดื่มน้ำอุ่นๆ นะคะจะได้ดีขึ้น" "ขอบคุณครับ" ผมตอบเท่าที่มีเสียงตอบ แล้วนั่งอยู่ที่ร้านจน 9 โมงครึ่งถึงไปทำงาน ทำไมผมพูดน้อยใช่ไหม ผมปกติผมเป็นคนไนซ์ คุยด้วยได้หมด ก็อย่างที่บอกครับ ผมเหนื่อยๆ เบื่อๆ  อยากนั่งเงียบๆ มีเวลาส่วนตัว  ไม่อยากต้องมาพยายามคุยกับใคร ให้ผมได้ พักผ่อน นี่ผมออกปากบอกแฟนว่าอยากไปทะเล แฟนบอกว่า....ได้สิ....เอาให้เทอหายป่วยก่อนแล้วค่ะว่ากัน   Create Date : 15 พฤศจิกายน 2567 18 comments Last Update : 15 พฤศจิกายน 2567 10:09:29 น. Counter : 392 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณหอมกร, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณmultiple, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณThe Kop Civil, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณกะว่าก๋า, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณกะริโตะคุง, คุณhaiku, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณสองแผ่นดิน, คุณSweet_pills, คุณtanjira, คุณnonnoiGiwGiw, คุณปัญญา Dh, คุณtoor36

การอยู่กับหลานสาวคนโปรด ไม่ใช่การพักผ่อนของคนงานหนักแบบปริ้นจริงๆ   โดย: หอมกร 15 พฤศจิกายน 2567 11:51:24 น.

ช่วงอายุ ยี่สิบ สามสิบ นี่ เราจะทุ่มเทกับงานมากเลยนะครับ อยากจะหาเงินให้ได้แยะๆ อยากจะก้าวหน้าเร็วๆ แต่พอ ถึงจุดๆหนึ่ง เราจะรู้เลยว่า เงินทองไม่สำคัญเท่า สุขภาพ และการได้มีเวลาอยู่กับคนที่เรารักและรักเรานะครับ อาจารย์เต๊ะ นี่ตอนอายุ ยี่สิบ สามสิบก็ยังทำงานประจำกินเงินเดือนอยู่ ตอนเป็น สถาปนิกสนามบิน ก็งานแยะซะจนต้องหอบเอางานกลับมาทำบ้าน โอทีก็ทำบ่อยจนมากกว่าเงินเดือนซะอีก ฮ่าๆๆ ช่วงนั้นเรายัง สุขภาพแข็งแรง มันก็ยังไหวนะครับ แต่การแบกรับความเครียดนานๆ ร่างกายมันจะถึงจุดอ่อนล้า และเบื่อหน่ายจนบอกไม่ถูก อาจารย์เต๊ะ พอตัดสินใจลาออก ไม่ทำงานประจำนี่ ร่างกายดีขึ้นชัดเจน ความเครียดหายไป เวลาฟักผ่อนแยะ รายได้ก็ขึ้นกับความขยัน ขนาดอาจารย์เต๊ะ เป็นคนเลือกงานเลือกลูกค้า ถ้าไม่ถูกใจ เงินจะดีเท่าไหร่ อย่าหวังจะทำให้ ก็ยังอยู่มาได้ บางเดือน อาจารย์เต๊ะ ทำงาน สี่วันเองนะครับ แต่เพื่อนๆชอบบอกว่า อาจารย์เต๊ะ ทำงานเหมือนปลาวาฬ คือ รับงานใหญ่ๆซักงาน แล้วก็พักๆไปเป็นปี เงินหมดค่อยกลับมาทำใหม่ ไม่โหมงานบ้าคลั่งเหมือนสมัยหนุ่มๆแล้วครับ เวลาที่เหลือคืองานอดิเรก แล้วก็ช็อปปิ้ง จนเลยจุดที่ว่า ต้องรอวันลดราคา บางทีร้านไหนของดี ส่งเร็ว แพงกว่าก็ยอมซื้อละครับ แบบว่า ซื้อก่อนใช้ก่อน สบายใจครับ ฮ่าๆๆๆ ปล เรื่องอาจารย์เต๊ะ นอน รร แค่ 15 นาทีแล้วเช็คเอ้าส์นี่ฮามาก เพื่อนอำตลอด หาว่าอาจารย์เต๊ะ นกกระจอกกินน้ำ จริงคนที่เสร็จนี่ ฝ่ายตรงข้ามนะครับ แฮร่ฮ่าๆๆๆ ตอนนั้นเสียดายตังมาก สิบห้านาทีโดนค่า รรไปเกือบ ห้าพัน คราวหน้า สัญญาว่าจะทำเวลาให้ดีกว่านี้แน่นอนครับ เย้ย ฮ่าๆๆๆ ยังไงน้องปริ๊นซ์ก็ดูแลสุขภาพ พักผ่อนแยะๆนะครับ พยายามกินนมนอนแยะๆ จะได้หายไวไว แฮร่ ฮ่าๆๆ   โดย: multiple 15 พฤศจิกายน 2567 12:59:52 น.

ชีวิตก็เป็นไปตามวัยนะคะ ตอนยังเด็กก็อย่างหนึ่ง วัยทำงานก็อย่างหนึ่ง อายุมากขึ้นก็อีกอย่าง แต่ใด ๆ คือจงใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท โดยเฉพาะเรื่องสุขภาพนะคะ ------------------- "ของที่บ้านผม กลับบ้านเก่าไปแล้วอีก 1 ต้น จากมือหลาน บอกว่าเค้าหิวน้ำ ป๊าดดดดดดด" เอ็นดูค่ะ 555 ที่บ้านก็กลับบ้านเก่าไปหลายต้นเหมือนกันค่ะ คิดว่าคงจะอาการเดียวกัน คือให้น้ำหนักมือไปหน่อย แต่ถือว่าเป็นธรรมชาติจัดสรรนะคะ 555 คือจัดสรรให้เหลือแต่ตัวที่แข็งแรง ใครอ่อนแอก็แพ้ไป   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 15 พฤศจิกายน 2567 14:57:47 น.

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์ แต่ก่อนตอนยังไม่ 30 พี่ติดเพื่อนเหมือนกัน ต้องไปสังสรรค์กันทุกอาทิตย์เลย แต่พออายุเริ่มเยอะขึ้น ก็ค่อย ๆ หายกันไปทีละคน แยกย้ายกันไปนะครับ พี่ติดที่พักแพงเหมือนกัน แต่ยังไม่แพงเท่าน้องปริ๊นซ์นะครับ เวลาไปงานวิ่งนะครับ แทบจะไม่ได้ออกไปไหนเลย โรงแรมมีหมด เบื่อคนในที่ทำงานพี่ว่าเจอกันแทบทุกคนนะ งานยากเลย พี่ว่าบางทีกาแฟ ก็ช่วยฮีลใจได้นะ   โดย: The Kop Civil 15 พฤศจิกายน 2567 15:10:18 น.

ว้าว...น้องปริ๊นซ์ไล่สีคำว่า "พักผ่อน" ได้สวยมากเลยครับ เป็นบล็อกที่อ่านเพลินมากๆครับ แล้วก็เห็นภาพของคนหนุ่มในวัยทำงาน ที่วันพักผ่อน คือ ชีวิตที่เงียบสงบ ได้นอน ได้ชิล ได้อยู่กับครอบครัว ช่วง 30 กว่า ๆ การงานจะหนักหน่วงมากจริงๆ ใครจะร่วง ใครจะรุ่ง ก็ช่วงนี้เลยนะครับ ตั้งแต่โควิดมา พี่ก๋าไม่ได้ไปเที่ยวต่างประเทศเลยนะ กลับมาทำร้านรอบนี้ พ่อกับแม่แก่ไปเยอะมาก จะ 80 แล้วครับ พี่ก๋าเลยไม่อยากไปไหนไกลๆนานๆ ว่างก็อยากจะพามาดามกับหมิงไปเยี่ยมพ่อแม่เธอที่เชียงราย ฝั่งนั้นก็แก่เหมือนกันครับ 80 กว่าแล้ว อ่านเม้นท์เพื่อนร่วมงานของน้องปริ๊นซ์ นึกถึงช่วงเย็น หมิงลูกชายพี่ก๋าเล่าให้ฟังเรื่องทะเลาะกับเพื่อน ช่วงนี้เค้าทำละครกัน ลูกชายพี่ก๋ารับผิดชอบเรื่องฉาก เป็นหัวหน้า แต่หัวร้อนทะเลาะกับเพื่อน เพราะสั่งงานแล้วเพื่อนทำไม่ได้ 555 แต่ทะเลาะเสร็จก็นั่งคุยกันเหมือนเดิม พี่ก๋าก็นั่งฟังยิ้ม ๆ ดีแล้ว เจอปัญหา จะได้ฝึกแก้ปัญหา   โดย: กะว่าก๋า 15 พฤศจิกายน 2567 19:22:22 น.

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์ อ่านตะพาบ การพักผ่อนของเธอ ก็มีส่วนคล้าย ๆ ครูนะ พักผ่อน คือ ออกเดิน นอนโรงแรมดัง ๆ แพง ๆ เป็นการพักผ่อนจริง ๆ นั่ง ชมวิวทิวทัศน์ อิอิ ต่างกับครูอยู่บ้าง คือ ครูชอบไปชมธรรมชาติ ป่าเขาลำนำไพร ปีนป่าย ขึ้นเขา (สมัยที่อายุ ยังไม่ถึงเลข 7 555 ตอนนี้ ต้องยอมแพ้สังขาร จ้ะ ที่จริง เธอควรมีลูกของตัวเอง สักคนนะ จะได้เป็นเพื่อนเล่นกับ น้องข้าวหอม อิอิ โหวดหมวด ตะพาบ   โดย: อาจารย์สุวิมล 15 พฤศจิกายน 2567 20:40:26 น.

สวัสดีครับ แหม่ หวั่นไหวบ่อยจริงๆ น่าอิจฉามากๆครับ   โดย: กะริโตะคุง 15 พฤศจิกายน 2567 20:59:25 น.

เดี๋ยวผมมาอ่านอีกทีรวดเดี๋ยวเลยครับ พอดีวันนี้ติดงาน นี่แอบอู้มาก่อนครับ 555   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 15 พฤศจิกายน 2567 21:38:36 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 16 พฤศจิกายน 2567 5:39:58 น.

สวัสดีค่ะน้องปรื๊น พี่มาอ่านก่อนนะคะเช้านี้ ไว้พี่มาคุยยาวๆอีกรอบค่ะ ขอให้น้องแข้งแรงๆ เราจะหายเป็นปกติกันในเร็ววันนะคะ   โดย: tanjira 16 พฤศจิกายน 2567 6:35:20 น.

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์   โดย: ปัญญา Dh 16 พฤศจิกายน 2567 15:05:33 น.

เกษียณ หมายถึงสิ้นสุด (เวลา) เช่น เกษียณอายุราชการ ใช้เกี่ยวกับเวลาที่สิ้นสุดการทำงาน เช่น เกษียณอายุ 60ปี เกษียน หมายถึงการลงชื่อในงานหนังสือราชการ เช่น เกษียนหนังสือ เกษียน มาจากคำว่า เขียน ใช้หมายถึงข้อความที่เขียนเป็นคำสั่งหนังสือราชการ หรือใช้เป็นคำกริยา หมายความว่า เขียนคำสั่งสั้น ๆ ในหนังสือราชการ เกษียร หมายถึง น้ำนม เช่น พระนารายณ์บรรทมอยู่ที่เกษียรสมุทร (ทะเลน้ำนม คือ สีขาว เหมือนน้ำนม)   โดย: อาจารย์สุวิมล 16 พฤศจิกายน 2567 16:32:55 น.

อายุมากขึ้นมันเหนื่อยมากขึ้นจริงๆ นะถ้าพักผ่อนไม่พอ ถึงขั้นป่วยได้เลย เมื่อก่อนงานผมไม่ยุ่งขนาดนี้ แล้วอยู่ดึกยังพอไหว เดี๋ยวนี้งานยุ่งขึ้นอยู่ดึกมากๆ ไม่ไหวเลยครับ stamina หมดได้ง่ายๆ ออกกำลังกายมันขจัดความเครียดได้ระดับหนึ่งแต่ไม่มากนัก ตอนนี้การออกกำลังกายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผมไปแล้ว ซึ่งทำให้เวลาทำเรื่องอื่นๆ น้อยลงแต่ก็น่าจะดีในแง่ของสุขภาพ เรื่องเลี้ยงหลานนี่เหมือนงานเลยล่ะครับ เด็ก พลังเยอะเกิน หลังๆ ผมก็ชอบที่จะนอนเหมือนกันครับ เมื่อก่อนพักผ่อนผมมักจะชอบเล่นเกม ไม่ก็ดูการ์ตูน เดี๋ยวนี้คือ "นอน" ผมอาจจะมาช้าหน่อย มาช้าบ้างแต่ผมพยายามตามเก็บบล็อกที่เพื่อนๆ แวะมาทิ้งร่องรอยนะ ผมมีเวลาจัดการเควสเสริม (ขอใช้คำว่าเควสละกันมันได้อารมณ์ได้) ให้เสร็จสิ้นก่อนสิ้นเดือนนี้ แต่อาจต่อเวลาได้ก่อนวันที่ 5 ธันวาคมนี้ กำลังพยายามทุกวิถีทาง เดี๋ยวเรามาดูผลลัพท์กัน   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 16 พฤศจิกายน 2567 21:04:31 น.

คำที่ปริ๊นซ์ พิมพ์ คือ ข้อความนี้ จ้ะ "อย่างอาจารย์ที่คือเรียกว่า เสษียรสำราญจริงๆ ครับ ^^"   โดย: อาจารย์สุวิมล 16 พฤศจิกายน 2567 22:00:59 น.

พักผ่อนกับหลานเหมือนไม่ได้พัก (กาย) แต่สิ่งที่น่าจะได้พักอาจจะเป็นใจก็ได้ ถึงเหนื่อยกายแต่ใจได้พักมันก็จะล้าๆ หน่อย   โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) 17 พฤศจิกายน 2567 21:58:00 น.

สวัสดีค่ะน้องปริ๊น การพักผ่อนในแต่ละช่วงวัยจะต่างกันไปนะคะ ช่วงทำงาน เวลาพักผ่อนก็จะไม่มากมายเหมือนช่วงวัยเรียนวัยรุ่นเนาะ ยิ่งทำงานที่ต้องรับผิดชอบมากๆแบบน้องปริ๊นก็ยิ่งยาก เราต้องหาจังหวะเวลาทั้งในเวลาว่างของการทำงานหรือว่างจริงๆช่วงชิงพักผ่อนไปด้วย การอยู่กับหลานถ้าเอาจริงๆเราก้ได้พักนะคะ แต่พักผ่อนแบบเหนื่อยๆหน่อย 555 ส่วนของพี่นั้นตอนนี้แค่อยากอยู่นิ่งๆเงียบๆ นั่งจิบกาแฟ เท่านี้ก็ถือว่าได้พักแล้วล่ะค่ะ ชีวิตแต่ละคนความวุ่นวายในชีวิตต่างกันนะคะ เราแค่หาความสงบในรูปแบบของเราให้ได้ก็พอค่ะ ตอนนี้อาการไอของพี่ดีขึ้นนะคะ แค่ดีขึ้นค่ะไม่ใช่หายนะคะ อากาศก็แปลกๆฝนตก เราก็พวกบ้าหอบฟางเนาะ ไอเพิ่มไปอี๊กกก ช่วงนี้ก็ดูแลสุขภาพกันนะคะน้องปริ๊น แข็งแรงๆไปด้วยกันค่ะ   โดย: tanjira 18 พฤศจิกายน 2567 14:47:26 น.

็H E L L O : ) สวัสดีค่ะคุณน้องชายปริ๊นซ์ หายป่วยหรือยัง พลังชีวิตกลับมาได้กี่เปอร์เซ็นแล้ว ออฟฟิตพี่ตอนนี้ไอเซอราวแล้วนะ พี่นี่ต้องระวังตัวเอง เพราะเป็นคนภูมิต้านทานต่ำ แต่วันนี้แว้นออกจากบ้าน ก็ลืมใส่แมสนะ สูดควันรถเต็มๆ ไม่รู็คืนนี้จะเป็นอย่างไร แต่ยังดีทียังไม่ลืมใส่เสื้อคลุมกันลม ช่วงนี้อากาศตอนเช้าเย็นมาก ตีกระทบหน้าอก นี่คือ ถึงออฟฟิตคอแห้งเลย ต้องรีบกรอกน้ำ ไม่งั้นมันจะไอ วันพักผ่อนของพี่นี่ก็คล้ายๆ เราเลย แต่ไม่แน่ใจว่าไปร้านเหล้าเนี่ยะ มันจะเหมือนพักผ่อนไหม ช่วงสมัยสาวๆ คือผับไม่ปิดไม่กลับบ้าน ก่อนกลับเพื่อนชวนฟาดโจ๊กอีก เมากินแล้วนอนเช้ามาทำงาน พักผ่อนแบบใด 5555+ การไปทะเลตอนนี้ก็ฮีลใจดี แต่บางครั้งก็แอบเหนื่อยเดินทาง เพราะเส้นพระรามสองก็รถติดเกิน กว่าจะถึงบ้านนี่ท้อแท้มาก พอแก่ก็ไม่อยากเที่ยวไกลๆ แล้ว แค่หัวหินยังอยากชวนเพื่อนนอนสักสองคืนเลย แต่ของพี่ก็จะเหมือนของเพื่อนเรานะ รร ไม่ต้องแพงมากก็ได้ เอาแค่พอดีตามงบที่มี แต่ได้ติดทะเลก็ดี ได้พูลวิลล่าก็ดีนะ ได้บุฟอาหารเช้าดีๆ ก็ได้นะ ข้อเรียกร้องเย้อออออ 555+ ชอบรูปสุดท้าย มันได้ฟิลหวานชื่นดีจัง ว่าแต่พี่ข้ามเม้นบล็อกไหนไปบ้างแล้ว มึน จำไม่ได้เนี่ยะ   โดย: nonnoiGiwGiw 19 พฤศจิกายน 2567 17:27:35 น.

วันหยุดที่ผ่านมาได้ไปทะเลรึยังคะน้องปริ๊นซ์ ขอให้หายป่วยเร็วๆนะคะ Non-fat แต่รับวิป น้องพนักงานใส่ใจ ช่างสังเกต ซักถาม น่ารักค่ะ การใช้เวลากับหลาน ซ่อมโซ่จักรยาน ป้อนข้าว เปิดการ์ตูน ได้ดูแลหลาน น่ามีความสุขค่ะ แถมเหนื่อยๆตอนกลางวัน ทำให้นอนหลับสบายตอนกลางคืนอีกด้วย คาเฟ่หรือโรงแรมที่น้องปริ๊นซ์เลือกมักสวยๆ ชมเพลินมากค่ะ ขอบคุณน้องปริ๊นซ์ที่แวะทักทายพี่ต๋านะคะ   โดย: Sweet_pills 20 พฤศจิกายน 2567 0:57:58 น.