Group Blog
พฤศจิกายน 2554

 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
All Blog
(•‿•✿) จากทะเลมุ่งสู่ยอดดอย ตอนที่ 7 นำหญ้าย้อมสีจากฝีมือชาวเขามาถักเล่น ✿





ยามสายเราและเพื่อน
ได้ออกมาเดินชมดอกไม้สวยๆอีก
ครั้งนี้เราจะเห็นพวกชาวเขา
  นำสินค้าจากการผลิตด้วยตนเองออก
มาวางขายข้างทางกัน มีทั้งผ้าทอ
   และที่น่าสนใจก็คือการนำเอา
ต้นหญ้ามาตากแห้งและย้อมสี 
   แล้วนำมาถักเป็นแหวน ข้อมือ และกระเป๋า
  และอีกหลากหลายชนิด วางขายกันในราคาที่ถูกมาก

















ด้วยจิตวิญญาณของนักศิลปและนักประดิษฐ์
ซึ่งเปี่ยมล้นอยู่ในตัวของเพื่อนเรานั้น
   มีหรือจะมองเลยผ่านไป
   เธอเดินตรงไปยังชาวเขา
ที่กำลังตั้งหน้าตั้งตารื้อสินค้าเพื่อนำออกมาวางขาย
   แล้วหยิบกำไลขึ้นมาดูด้วยความทึ่ง
และสงสัยว่าทำมาจากอะไร
   สีฉูดฉาดสดุดตาแทบทั้งนั้น 
  เธอนั่งลงซักถามทันที
   และคำตอบที่เธอได้รับก็คือ ทุกอย่าง
ที่วางขายนี้ทำมาจากต้นหญ้านี่เอง
    เธอซักถามถึงวิธีการนำต้นหญ้าเหล่านี้มาทำอย่างไร
   ถึงได้นำมาถักเป็นอะไรต่อมิอะไรได้สวยเชียว
เสียงชาวเขาพูดไทยไม่ค่อยชัดเล่าให้เธอฟังว่า
    เขาตัดเอาต้นหญ้านี้มาตากแห้ง
  แล้วนำไปย้อมสี 
  ก่อนที่จะนำมาทำเครื่องประดับเห่ล่านี้
เธอยังไม่หายข้องใจ ถามต่อว่า
ในเมื่อต้นหญ้าแห้งมันก็ต้องเปราะและหักง่าย 
  ทำอย่างไรล่ะมันถึงจะเหนียวพอที่จะนำมาถักได้ 
  เราฟังแล้วก็นึกชื่นชมคำถามของเธอจริงๆ
   สำหรับเรานั้นเรื่องอย่างนี้น่ะคิดไม่ถึงหรอก
  แต่ก็คิดในใจว่าเจ้าเพื่อนยาก
จะต้องมีอะไรในใจแน่ๆ เห็นสนใจจริงๆ
   ซักไซร้ไปซะทุกอย่าง เสียงชาวเขาตอบว่า
เขาเอาไปชุบน้ำก่อนเพื่อให้นิ่ม
และเหนียวเมื่อแห้งแล้วจึงนำมาถัก อ้อ....
อย่างนี้นี่เองเราพลอยได้รับความกระจ่างไปด้วย
   เห็นเพื่อนซักไซร้คุยโน่นคุยนี่กับชาวเขามากมาย
   ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ไม่พ้นเจ้าวัสดุที่จะนำมาทำ 
 และวิธีการทำเจ้าสิ่งสวยๆงามๆเหล่านี้ทั้งนั้น
  และขอชมเชยชาวเขานะเธอไม่เคยปิดปัง
   มีอะไรสงสัยข้องใจเธอตอบให้รู้จนหมด
ไม่มีเล่ห์มีเหลี่ยมเหมือนคนที่คุยนักคุยหนา
ว่าตนเป็นพวกมีการศึกษามีความรู้ มีความสามารถ 
 แต่ลืมคุยไปว่าไม่มีใจที่จะเผื่อแผ่ให้กับใคร
ทุกสิ่งทุกอย่าง ตรูต้องเก่ง ตรูต้องแน่ แต่ผู้เดียว
  ขาดตรูแล้วคนอื่นไม่สามารถทำอะไรได้
   เรียกว่า"หลงตัวเองจนโงหัวไม่ขึ้น" ปานนั้นน่ะ








ทีนี้ก็ถึงการซักถามราคากันแล้วละ
   กำไลข้อมือ 5 บ่ะแหวน 1 บ่ะ 
   โอ...ถูกจริงๆนี่งานฝีมือนะ
   ถึงแม้จะหยาบไปสักนิดแต่ด้วยค่าของเงินปัจจุบัน
เธอควรจะขายได้ราคามากกว่านี้สักหน่อยนะ
เสียงเพื่อนสอบถามราคาหญ้าที่ย้อมสี
แล้วถักเป็นเส้นเล็กๆเพื่ออยู่ในระหว่าง
ที่จะมาเย็บเป็นข้อมือ หรือแหวน หรือกระเป๋า
  ว่าขายไม๊และราคาเส้นละเท่าไร 
   เสียงชาวเขาตอบว่า ขายเส้นละ 1 บ่ะ
อะไรกันเนี่ยะ ต้องตากแห้ง แล้วย้อมสี
   แล้วยังต้องนำมาชุบน้ำตากให้แห้ง
และนำมาถักให้เป็นเส้นอีก 
  ลองนึกถึงขั้นตอนการทำก็อ่อนล้าแล้วละ
   เมื่อนำมาขายๆแค่เส้นละ 1 บาทเท่านั้น
    ได้ยินเสียงหลานแว่วมาว่า ซื้อไปเลยไม่ต้องต่อราคา 
 อะไรที่พอซื้อได้ก็ช่วยซื้อไปด้วย
ช่วยเหลือชาวเขาให้มีรายได้และมีกำลังใจ

เรายืนยื้ม มองเพือนจ่ายเงินซื้อเส้นหญ้ามาหลายสิบเส้น
และเมื่อเหลือบมองไปยังชาวเขาที่นั่งขายสิ่นค้า ...อ้าวนั่น...
ชาวเขาคนนั้นที่นั่งยิ้มอยู่น่ะชื่ออะไรจ๊ะหน้าคุ้นจังเลย ฮ่าๆๆๆ





เธอคนนี้นอกจากหน้าจะคุ้นแล้ว
  เธอยังเต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตา 
  มองหน้าเธอยามอุ้มเด็กน้อยชาวเขาแล้วเปี่ยมล้น
ไปด้วยความสุข ทำให้เราสุขไปด้วย








เมื่อได้เส้นหญ้าที่ถักเป็นเส้นเล็กๆมาแล้ว
   มาดูกันซิว่านักประดิษฐ์ของเราจะนำมาทำอะไรให้ดูบ้าง
   เมื่อกลับถึงเรือนพัก
เธอจัดการหยิบด้ายกับเข็มควักขึ้นมาทันที
   ก็บอกแล้วว่าเธอน่ะไม่ว่าจะเดินทางไปที่ไหน
ก็จะหอบหิ้วเครื่องไม้เครื่องมือ
ในการทำการฝีมือติดไปด้วยทุกที่
    บรรจงเลือกเส้นหญ้าว่าควรจะใช้สีอะไรถักก่อน
เราถามเธอว่า จะทำอะไร คำตอบก็คือ
  ยังไม่รู้เลยตอนนี้ขอลองดูก่อนว่า ควรจะทำเป็นอะไร
   เราได้แต่นั่งมองและคอยลุ้นเธออยู่ข้างๆ
อย่างใจจดใจจ่อทีเดียว











เห็นหรือยัง วิญญาณนักประดิษฐ์เริ่มขึ้นแล้ว
   เธอถักด้วยความชำนาญ ถักไปเรื่อยๆ 
 ปากก็พูดไปว่าทำอะไรถึงจะสวย
  และใช้ประโยชน์ได้อเนกประสงค์
    เรานั่งมองเธอทำไปเรื่อยๆ 
 ขอบอกว่าไม่ได้ใช้เวลานานเกินรอเลย
   แป๊ปเดียวเท่านั้นเธอก็สร้างสรรผลงาน
ออกมาอวดโฉมให้เราดูได้แล้ว


หากสนใจงานฝีมือของเธอละก็
เชิญคลิ๊กเข้าไปในรูปตรงชื่อเวป OHOP นะ
ท่านจะได้ชม
ความงามงานฝีมือของเธอมากมายเชียวนะ
และหากสนใจทั้งด้าย ทั้งไหม ทั้งวิธีทำ
  เชิญสอบถามได้เลย เธอใจดี
ไม่หวงวิชาหรอกนะจ๊ะ





กล่องใส่กระดาษทิชชู





หรือทำเป็นแจกันใส่ดอกไม้











จากนั้นเธอก็นำผลงานที่ถักจากหญ้าย้อมสีนี้
ไปให้ชาวเขาดูและสอนให้ทำขาย
  แนะนำให้ทำโน่นทำนี่ ซึ่งมีหลายอย่าง
แตกต่างจากที่วางขายอยู่ทั่วไป 
 แล้วบอกว่ามาคราวหน้า
คงได้เห็นชาวเขาทำขายกันนะ
เฮ้อ...เราโล่งใจที่เธอว่าจะมาคราวหน้า 
 คิดว่ามาคราวนี้แล้วจะไม่ยอม
กลับบ้านซะแล้ว.......





เอ้ารายงานอุณหภูมิสักหน่อย
  วันนี้อุณหภูมิอยุ่ที่ 6.5 องศา
เซลเซียส กำลังเย็นและเริ่มจะเยือกซะแล้ว





Create Date : 26 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 10 กันยายน 2561 10:56:37 น.
Counter : 1352 Pageviews.		  
1 comments
Share
  
สวยจัง อยากทำเป็นบ้างจังค่ะ
โดย: butter IP: 202.29.239.234 วันที่: 21 สิงหาคม 2555 เวลา:17:35:11 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ