เพื่อไปยังดอยอ่างขางนั้น
มีทางขึ้นได้ 3 ทางตามที่หลานบอก
แต่ละทางจะมีความยากลำบากแตกต่างกันไป
และระยะทางจะไม่เท่ากัน
ขาขึ้นนี้เราขึ้นที่เส้นทางสบายที่สุด
ความคดเคี้ยว และ สูงต่ำก็ยังไม่น่ากลัวเท่าไร
ตลอดเส้นการเดินทางเมื่อมองออกไป
จะพบทุ่งดอกบัวตองเป็นระยะๆ
บานเหลืองอร่ามชวนดู
ทั้งสองข้างทางก็มีดอกบัวตองบาน
อวดความงามของดอกอยู่ทั่วไป
อากาศก็ดีแม้จะมีแดดก็ไม่รู้สึกร้อนเท่าไร
ซึ่งเป็นที่ตั้งหมู่บ้านของอดีต
ทหารจีนก๊กหมิงตั๋ง KMT ทัพ 3
เห็นชื่อเรียกว่า ถ้ำง๊อบ
สงสัยจะมีถ้ำอยู่แน่นอน
เพราะตั้งแต่เชียงดาวมาแล้วมีถ้ำอยู่มากมาย
ส่วนมากก็เป็นที่อาศัยของเหล่าค้างคาว
ซึ่งทั้งเหม็นและอับชื้น
ไม่เห็นจะน่าเที่ยวตรงไหนเลย
(ความเห็นเฉพาะเราเท่านั้นนะ)
และเปิดบริการเฉพาะ
ช่วงเดือนพฤศจิกายน ถึงเดือนกุมภาพันธ์ เท่านั้น
สอบถามแล้ว ช่วงนี้อากาศดีและธรรมชาติส่วยที่สุด
คนชอบมาเที่ยวกันมาก
สำหรับฤดูอื่นๆ ต้องออกไปทำไร่ทำนากัน
ไม่มีเวลามาบริการนักท่องเที่ยว
และนักท่องเที่ยวก็ไม่ค่อยมาเที่ยวกันด้วย
หากใครสนใจก็มีทั้งเวปไซด์
และเบอร์โทรให้ติดต่อจองที่พักได้
น่าจะเป็นแบบโฮมสเตย์ นะ
เราก็ไม่เคยพักเหมือนกัน ราคาคงไม่แพงมาก
แต่ที่แน่ๆพืชผักตามธรรมชาตินั้น
อร่อยสุดยอดจริงๆ
จึงไมค่อยมีอะไรบอกเล่ามากมายนัก
เมื่อเราเดินขึ้นมาบนเนินที่ตั้งป้ายไว้
เราจะเห็นดอกคริสต์มาสสีแดงสด
ดอกใหญ่สวยงามมาก
อดนึกถึงพรรคพวกที่รอคอย
ชมความงามของดอกไม้
ยามเมื่อน้ำท่วมบ้านไม่ได้
จึงต้องเก็บภาพมาฝากหวังเพียงว่า
ความงามของดอกไม้จะช่วยให้จิตใจ
สดชื่นกระชุ่มกระชวยบ้างนะพี่น้องที่รัก
เราจึงเดินย้อนกลับมาอีกด้าน
จะเห็นดอกพวงแสด
เลี้อยคลุมหลังคาใบตองตึงอยู่เต็ม
บ้างก็ย้อยห้อยระย้าลงมาอวดโฉม
สาดแสงสีส้มแจ๊ดแข่งแสงตะวันยามบ่ายคล้อย
ได้ตระการตายิ่งนัก
(คารมชักจะล่องลอยไปไกลซะแล้ว
โอม....กลับมาๆๆมาอยู่กับเนื้อกับตัวนะ...เพี้ยง.....)
เราก็อยากลองนะแต่เวลาไม่พอ
กลัวถ้าอ้อยอิ่งจะถึงที่หมายปลายทาง
มืดซะก่อนเป็นแน่แท้
เลยแค่เก็บภาพมาฝากให้ชมกัน
ไม่ได้ไปเที่ยวก็ขอให้เหมือน
ได้ไปเที่ยวด้วยกันก็แล้วกันนะจ๊ะ
เท่าที่เห็นคล้ายจะทำเป็นรังนก และไม้กวาดสั้นๆ
ซึ่งทั้งหมดทำมาจากดอกหญ้า
ที่นี่ไม่เห็นเขาย้อมสีเลย
ว่ากันสดๆตามสีธรรมชาติ
หรือยังไม่มีผู้รู้มาแนะนำการย้อมสีก็ไม่ทราบได้
แต่ถ้าหากย้อมสีสักหน่อย
ราคาคงจะได้เพิ่มขึ้นแน่นอน
ก็ใครๆจะปฏิเสธได้ล่ะ
ว่าไม่ชอบความสวยความงาม
นอนมองเราตาไม่กระพริบเลยนะ
หลังจากสวัสดีทักทายกันแล้ว
เราจึงถามว่าสนใจขนมที่มาจากบนฟ้าไหม
เราทำท่าชี้ขึ้นไปบนฟ้าให้เขาดูด้วย
บอกว่าอย่างเขาน่ะจะไม่มีโอกาสได้กินหรอก
เพราะก็ได้แต่เพียงแหงนมอง
และก็เห่าเมื่อเขาผ่านมาเท่านั้นนะ
เขาทำไม่สนใจและใช้สายตามองเรา
อย่างกับจะบอกให้รู้ว่า
ถึงแม้เขาจะหมาบนดอย
แต่เขาก็ไม่เคยเอาเปรียบใคร
และที่แน่ๆ......
ไม่มีใครมาหลอกเราให้ยากหรอก เราไม่สน
เธอก็ลุกขึ้นยืนอย่างทรนง
ส่งสายตามองเราเหมือนจะเย้ยหยันว่า
จงเอากลับไปคืนให้กับคนที่แจกมาเถิด
เราไม่ต้องการ แล้วเธอก็เดินจากไป
อนิจจา....แม้แต่หมายังเมิน.....
ด้วยสายตาอันพร่ามัว
ใจรู้สึกสลดหดหู่อย่างไรชอบกล
ไม่สามารถจะบรรยายได้อีกแล้ว
เมื่อแสงตะวันเริ่มอ่อนล้า
บอกเวลาให้รู้ว่า
Create Date :24 พฤศจิกายน 2554
Last Update :10 กันยายน 2561 9:59:04 น.
Counter : Pageviews.
Comments :0
- Comment