bloggang.com mainmenu search
(•‿•✿) เที่ยวบ้านคนย้อมไหมในเมืองเชียงใหม่ ✿;





วันนี้ตื่นเช้าอากาศดีจริงนะ เชียงใหม่ไม่หนาวเลย
อากาศกำลังดี เราเข้าไปรับประทานอาหารเช้าที่ทางโรงแรมจัดให้
หลังจากพนักงานเข้ามาบริการแล้วก็แนะนำสถานที่เที่ยวในเชียงใหม่
ให้ แต่เราเที่ยวสถานที่นั้นๆมาหมดแล้วนี่ เชียงใหม่เราเคยมาเที่ยว
จนนับครั้งไม่ถ้วน สมัยรับราชการอยู่ภาคเหนือก็มาบ่อย และด้วย
เพื่อนชอบงานการฝีมือสนใจการฝีมือของเหล่าคนเมืองมากเธอเคย
ไปชมงานฝีมือของคนเมืองบ่อยๆ จึงชวนไปดูการย้อมสีไหมกัน
เราสนใจทันที เพราะบอกตรงๆว่ายังไม่เคยเห็นเหมือนกันแหละ
เพื่อนบอกว่าบ้านนี้เคยไปหาทุกครั้งที่ขึ้นมาเที่ยวเชียงใหม่
สามีทำการฝีมือเก่งมาก แต่เสียชีวิตไปนานแล้ว แต่ก็ยังฝากความรู้
ไว้ให้คนรุ่นหลังสรรสร้างงานฝีมือกันต่อมาจนทุกว้นนี้



เรามาถึงยังบ้านย้อมสีไหม
เจ้าของบ้านยิ้มแย้มแจ่มใสต้อนรับอย่างดี
ตามแบบฉบับไทยแท้แต่โบราณ 
 ใครมาถึงเรือนชานต้องต้อนรับ ว่าเข้านั่น ฮิๆๆ
เมื่อเดินเข้ามาก็ต้องสดุดตากับเจ้าต้นมะเฟืองหน้าบ้าน
ที่กำลังออกดอกออกผลให้ชื่นชมกัน
   จากนั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นเจ้าถิ่น
ซึ่งมีอยู่หลายตัว ก็เจ้าไก่แจ้ แอ้อิเอ๊ก...เอ๊ก นั่นแหละ
 น่ารักซะอดใจไม่ได้ตัองขอให้เขาเป็นนายแบบให้ทันที
   และเมื่อเป็นนายแบบเสร็จเขาก็เริ่มกร่าง
   อาละวาดอวดศักดาจิกตีไก่แจ้ตัวอื่น
อวดความเป็นนักเลงโตให้เราเห็นซะงั้น
    พลันเรานึกถึงต้มยำไก่บ้านขึ้นมาทันที
   โอ...แซ่บหลายเด้อ....ฮ่าๆๆๆๆ





สิ่งแรกที่สดุดตาก็คือ เส้นใยกันชง
  เราไม่เคยรู้จักเลยนะ
อาจเพราะเราไม่ได้อยู่ในวงการนี้ก็เป็นได้
  ด้วยความสนใจเจ้าเส้นใยนี้จึงได้สอบถามดู 
  ก็ได้ความว่า ใยกันชงก็ทำมาจากต้นกันชง
ซึ่งเป็นพืชตระกูลเดียวกับต้นกัญชานั่นแหละ
  วิธีการเขาจะตัดต้นแก่
นำไปแช่น้ำก่อนหลายวัน 
  แล้วจึงนำออกมาปั่นเป็นเส้นใยกันชง
ใยนี้ประเทศไทยมีน้อย ส่วนมากจะมีมากที่ประเทศลาว
และแถบประเทศโรมาเนีย
ซึ่งมีคุณภาพดีกว่าของไทยมาก

แถบภาคเหนือจะทอเส้นใยกันชงนี้
แล้วนำมาถักเป็นเสื้อ กระเป๋า หมวก
  หรืออื่นๆได้หลายอย่าง เราจับดูผลิตผล
ที่ทำมาจากใยกันชงที่ถนนคนเดินนั้น
   มันหยาบสากมือนะเราถามคนขายว่าน่าจะคัน
   แต่เขายืนยันว่าไม่คันแน่นอน
   เพื่อนเรายังซื้อเสื้อกั๊กมาสองตัว
   บอกว่าอยากใส่สวยดี เมื่อกลับถึงศรีราชาแล้วเธอ
ก็จัดการซะสวยเริศไปเลยละ
  เราก็เอามานำเสนอให้ดูด้วยนะ
ฝีมือสร้างสรรเยี่ยมจริงๆ ก็บอกแล้วไง
เรื่องทำให้สวยนั้นเธอถนัดนักละ

ป้าเล่าให้ฟังว่ากว่าจะได้เป็นเส้นใยกันชงนี้
ไม่ใช่ง่ายๆหรอกดูซิสมองและไอเดียของคนไทยน่ะ
  สุดยอดแน่จริงๆ และก็เป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาเท่านั้น 
 ความสามารถมากมายจนน่าทึ่งเชียว
ป้ายังเล่าอีกว่างานฝีมือต่างๆที่เกิดขึ้นนั้น
   เกิดจากภูมิปัญญาของคนรุ่นเก่าๆ
ที่คิดค้นหาเส้นใยต่างๆมาถักเป็นเสื้อ
  และผ้าห่มกันหนาวกัน
เพราะทางภาคเหนือเวลาถึงหน้าหนาว
  อากาศจะหนาวมาก 
 ถ้าเราไปเที่ยวตามหมู่บ้านชาวเขาเผ่าต่างๆ
    เราก็จะเห็นงานฝีมือของชาวเขามากมาย สวยๆทั้งนั้น
   และส่วนมากจะย้อมสีให้แลดูเข้มและสดใสสดุดตา
  เราต้องยอมรับในความสามารถของพวกเขาว่าแน่จริงๆ




















สีที่ใช้ย้อมไหมด้ายนั้นก็หาซื้อได้ทั่วไป เพราะเรามีบริษัทคนไทยผลิดเอง





แต่สำหรับชาวญี่ปุ่นนั้นเวลาเขาสั่งย้อมสี
เขาจะส่งสีมาให้ด้วย ก็จากกระป๋องด้านล่างนี่แหละ 
  แค่นี้เราก็จะรู้แล้วว่าฝีมือคนไทยน่ะ
เป็นที่ยอมรับจากชาวต่างชาติเชียวนะ
  โดยเฉพาะประเทศญี่ปุ่นซึ่งถือว่า
เป็นดินแดนแห่งการฝีมือ 
  ก็ยังต้องพึ่งคนไทย ก็น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าไง
   เขาให้เราย้อมสีไหม
   ซึ่งเขาจะไปเสาะแสวงหาซื้อไหมมาจาก
ประเทศแถบอัฟริกา โรมาเนีย ประเทศลาว
ซึ่งราคาจะแพงกว่าประเทศไทย
และมีคุณภาพดีกว่าของไทย
เส้นใยจะตรงไม่เป็นปุ่ม เวลาเอามาถัก
จะสวยและเรียบร้อยกว่า
   เวลาเขาสั่งย้อมสีเขาจึงแนบสีที่ต้องการมาให้่ด้วย



หลังจากย้อมสีเสร็จก็ให้ปั้นกลุ่มใหม่
ให้ได้น้ำหนักตามที่เขาต้องการ
ก่อนจะส่งกลับไปยังประเทศญี่ปุ่นต่อไป 
  บางครั้งเขาก็สั่งให้เราถักงาน
ตามแบบที่เขาต้องการเขาส่งแบบมาให้ด้วย
   บางครั้งยังบินมาสอนให้ถักอีก
   อย่างนี้จะไปไหนเสียล่ะ เมื่อผลิตผลงานให้เขาแล้ว 
 ความรู้ความชำนาญมันอยู่ที่เราคนไทยนี่แหละ
   เราจึงมีงานการฝีมือหลากหลาย
มาขายกันตามท้องตลาดทั่วไปไงจ๊ะ
   เฮ้อ...เพิ่งรู้นะเนี่ยะว่า 
  งานการฝีมือก็เป็นศาสตร์อย่างหนึ่ง
ที่เราเรียนกันไม่มีวันจบหรอก 
 เพราะจะมีใหม่ๆมาให้ทดลองอยู่ร่ำไป

สำหรับประเทศเกาหลีนั้น
ส่วนมากจะสั่งทำสำเร็จเป็นตัวแล้ว
สามารถนำไปวางขายได้ทันที
   ไม่ค่อยนิยมส่งไหมมาย้อมสีให้วุ่นวายหรอก
   เพราะฉะนั้น งานฝีมือจึงต้องยกให้ญี่ปุ่นจริงๆ
   เพราะเขาทั้งใส่ใจและสนใจศึกษา
ออกแบบผลิตภันฑ์ใหม่ๆ 
  มาสู่สายตาชาวโลกมากมายนัก















เมื่อทำการย้อมสีเสร็จแล้ว
ก็นำมาทำเป็นกลุ่ม โดยใช้เครื่องมือช่วย
  และจะต้องชั่งน้ำหนักให้ได้พอดี
ตามความต้องการของผู้สั่งย้อม
   เราจะเห็นว่าใยกันชงของโรมาเนียนั้น
   เขาจะเป็นกลุ่มใหญ๋มาก เมื่อย้อมสีเสร็จแล้ว
ต้องจัดทำกลุ่มใหม่ให้เล็กลง 
 และให้เหมาะสำหรับการใช้สอย 
  เพราะบางครั้งผู้ใช้ก็ใช้เป็นส่วนน้อย 
 หากจะต้องซื้อทีละมากๆ ก็จะเหลือ
 และจะทำให้ต้นทุนสินค้าที่ผลิตได้นั้น
สูงขึ้นอีกโดยไม่จำเป็น 
  นี่แหละคือสาเหตุที่ต้องสร้างกลุ่มขึ้นมาใหม่
ให้มีน้ำหนักพอดีใช้

การย้อมสีหลายสีในกลุ่มเดียวกันนั้นทำยากนะ 
  แต่ก็ทำได้ ที่เราเห็นไหมเหลือบหลายๆสีนั่นแหละ
เกิดจากการย้อมหลายครั้งทั้งสิ้น เพราะ
การย้อมแต่ละครั้งย่อมย้อมได้เพียงสีเดียวเท่านั้น














ด้ายลินนิน ทำมาจากต้นลินนิน 
 ซึ่งโครงการหลวงดอยอ่างขางปลูกมาก
   เวลาจะนำมาทำด้ายต้องใช้ลินนินผสม cotton
แล้วจึงปั่นออกมาเป็นด้ายถัก 
  ซึ่ง cotton นั้นทำมาจากต้นฝ้าย โดย
ใช้ดอกฝ้ายเอามาปั่นเป็นเส้น

ต้นลินนินนั้นจะต้องใช้ต้นที่มีลำต้นสูง
ประมาณเมตรเศษต้นลินนินคล้ายกับต้นปอนั่นแหละ 
 เขาใช้กาบก้านมาดีรวมกันแล้วจึงปั่นเป็นเส้น
   เครื่องที่ใช้ปั่นลินนินแพงมาก 
  โครงการหลวงมีเครื่องปั่นน้อย
ถ้าหากจะซื้อเพิ่มเติม ก็ไม่คุ้มกับผลผลิตที่ได้
  เพราะผลผลิตได้น้อยและจะทำให้ต้นทุนสูงขึ้นด้วย
   จึงต้องใช้มือชาวบ้านปั่นด้ายเอง

ท่านอาจจะสงสัยว่าเขากำลังถักอะไร
   นี่เขาใช้ด้ายลิ่นนินที่ย้อมสีแล้วมาถักเข็มขัด 
  กระเป๋าแบบต่างๆ ตามที่ลูกค้าต้องการ
ชาวต่างชาติโดยเฉพาะญี่ปุ่น และเกาหลี
นั้นเขาเข้ามาสั่งทำมากในแต่ละปี 
  เขาไม่ค่อยเน้นในด้านความเนี๊ยบมากนัก
เพราะเขาถือว่าเป็นงาน Handmade 
 ก็คืองานฝีมือล้วนๆนั่นเองแหละ

ระวังน๊ะ เดินทางไปเที่ยวต่างประเทศอาจจะซื้อสินค้า
ของไทยกลับมาอวดคนไทยก็ได้ ฮ่าๆๆๆๆ



































สุดท้ายก็ขอโชว์เสื้อถักจากใยกันชง
  ที่เพื่อนเราได้ซื้อไปจากถนนคนเดิน 
  ตอนซื้อตัวเสื้อก็คือตัวเสื้อ
ไม่มีการแต่งเติมใดๆทั้งสิ้น
แต่เมื่อกลับมาบ้านแล้ว  จึงโดนเพื่อนรัก
เธอแต่งแต้มออกมาซะสวยหรูเชียวนะ
นี่แหละเขาเรียกว่า ฝีมือจริงๆ 
   เราก็ซื้อด้ายกันชงมาเหมือนกัน
แต่ยังไม่รู้จะถักอะไรเลย ก็ใจยังไม่รักนี่นา 
  หากสรรสร้างผลงานได้แล้ว
จะนำมาอวดนะจ๊ะ แต่ขอบอกก่อนว่า
ฝีมือน่ะแค่พอทำได้เท่านั้น
เพราะเป็นแค่มือสมัครเล่น 
  ไม่ใช่มืออาชีพแบบเพื่อนเราหรอกนะ








ก่อนจะลากลับขอแวะทักทายพรรคพวกหน่อย
  อยากรู้ว่าหลังจากออกกำลังกายกันแล้ว
   เธอได้รับบาดเจ็บมากน้อยเพียงใดบ้าง 
  แต่เท่าที่เห็นมันก็แค่เป็นเพียงการแสดงเท่านั้น 
   เพราะพวกเธอก็ยังคงรวมฝูง
คุ้ยเขี่ยหาอาหารร่วมกันเหมือนเดิมนั่นเอง เฮ้อ...รู้จัก
ความรักความสามัคคีกันจริงนะเจ้าไก่แจ้......ฮิๆๆๆๆๆ





Create Date :03 ธันวาคม 2554 Last Update :10 กันยายน 2561 13:19:29 น. Counter : Pageviews. Comments :0