bloggang.com mainmenu search





ได้เวลาฟ้าสางแล้ว 
 ความจริงเราตื่นตั้งแต่ ตี 4 แล้ว
ก็ตามประสาคนเกินวัยนั่นแหละตื่นแต่เช้า
  มองออกไปนอกหน้าต่างฟ้ายังมืดมาก
   เราจึงใช้เวลาที่ขณะทุกคนยังสลบไสล
พักเหนื่อยจากการเดินทางทำกิจกรรมประจำวัน
โดยการนั่งตามรู้ดูจิตเรื่อยไป สลับกับ
การเดินจงกลมก็เพื่อตามดูอีกนั่นแหละ 
 จน 6 โมงเช้าฟ้าเริ่มทอแสงรำไรมาแล้ว
   จึงได้ออกจากบ้านพัก
เพื่อชมความงามของถิ่นบนดอย
ยามที่แสงแห่งอรุณยังไม่สาดส่อง
  พร้อมกับเก็บภาพมาฝากทุกท่าน
ให้ได้รับความสุขร่วมกันในยามนี้




































เดินสูดอากาศอันบริสุทธิ์ไปเรื่อยๆ
  ฟ้าเริ่มสางสว่างขึ้นเรื่อยๆ อากาศเย็นสบาย
  ทิวทัศน์เริ่มเปลี่ยนแปลงขึ้นทีละน้อย 
 แต่ก็ยังคงความสวยสดชื่นมากมายไม่เปลี่ยนแปลง 
   ยามนี้.....เรามีแต่ความสุขสดชื่น
จิตใจจดจ่ออยุ่กับมวลไม้ธรรมชาติ 
 บางครั้งก็ยังอดทักทายเธอไม่ได้
อยากจะชวนเธอไปอยุ่กับเราที่ทะเล 
  แต่เหมือนจะรู้ด้วยจิตตรงกันว่า
เธอ Say No. เราซะแล้ว 
  และเหมือนจะบอกให้รับรู้ว่า ..
 ขอให้ตักตวงความสุขที่นี่ไปให้เต็มอิ่มเถิด
   และโปรดเก็บความสุขนี้
นำไปแบ่งปันให้พี่น้องที่ร่วมทุกข์ร่วมสุข
อยู่กับอุทกภัยอันเลวร้ายด้วย 
  ขอให้ทุกท่านได้รับความสุขที่เรานำมามอบให้
โดยทั่วถึงกันด้วยนะ เป็นกำลังใจให้กับทุกท่าน
   อย่ายอมแพ้ ทุกสิ่งมีเกิดต้องมีดับ 
  น้ำก็เช่นกันเขามาแล้วเขาก็จะจากเราไป
   นอกจากเราอยากให้เขาอยู่กับเรานานๆ
โดยนำเอาสิ่งกีดขวางทางเดินของน้ำ
ไปกั้นมันไว้เท่านั้นแหละ เมื่อไปไม่ได้
ในที่สุดเขาก็จะแช่อยู่ตรงนั้นจนตาย
ส่งกลิ่นเน่าเหม็นไปทั่วบ้านทั่วเมือง






























เราเดินชมทิวทัศน์ยามรุ่งอรุณมาเรื่อยๆ 
 จน 7 โมงเช้าแล้วแต่อากาศยามนี้
ก็ยังเย็นเยือกเหมือนเดิม
   และรู้สึกว่ายิ่งฟ้าสว่างมากขึ้นเท่าไร 
  ความเย็นก็แผ่กระจายเพิ่มขึ้นเท่านั้น
   เราครุ่นคิดเอาเองว่าความหนาวเย็น
น่าจะกำลังโบยบินหนีแสงแห่งอาทิตย์
ที่กำลังสาดลงมาเพื่อขับไล่ความเย็น
ให้แตกกระเจิงนั่นเอง 
  ได้เวลาอาหารเช้าแล้วซินะ
   เราจึงเดินไปยังอาคารรับรอง
เพื่อรับประทานอาหารเช้าก่อน
เพื่อจะได้กลับมาเดินชมความงามยามเช้าต่อไป











เมื่อรับประทานอาหารเช้าซึ่งก็เหมือนทั่วๆไป
มีให้เลือกทานกันได้หลากหลาย
ตามแต่ความต้องการ สำหรับเรานั้น
ก็แค่กาแฟสดหนึ่งถ้วย ขนมปังปิ้ง 1 แผ่น
   ข้าวต้มเห็ดร้อนๆหนึ่งถ้วย
   และน้ำส้มคั้นอีกหนึ่งแก้ว 
  ก็เพียงพอแล้วสำหรับมื้อเช้าแห่งความสุขนี้ 
 จากนั้นก็เดินกลับที่พักเพื่อรับประทานยา
   เรื่องนี้ไม่อยากจะเล่าเลยนะเพราะ
มันคอยเตือนเราอยู่เสมอว่า 
 เธอจ๋า .... แม้ใจเธอยังสู้แต่ควรดูแลสังขารบ้างเถิด
(แก่แล้วเหรอเนี่ยะ ไม่อยากจะเชื่อเลย) ฮ่าๆๆๆๆ
เหมือนเพิ่งผ่านมาไม่นานนี้เองนะ 
    พักสักหน่อยแล้วค่อยออกมาลุยต่อนะจ๊ะ








Create Date :26 พฤศจิกายน 2554 Last Update :10 กันยายน 2561 10:42:05 น. Counter : Pageviews. Comments :1