ลมหนาว และ เจ้าพระยา
ลมหนาว และ เจ้าพระยา
เครดิตรูปภาพโดย คุณหลุดกรอบ และ คุณอุ่นจันทร์ จากกระทู้กล้องเว็บพันทิป ขอขอบพระคุณ
หน้าหนาวแบบนี้ บางคนจะคิดถึงเสื้อกันหนาวสวยๆ บางคนจะคิดถึงรีสอร์ททางภาคเหนือ
แต่บางคนก็จะคิดถึงคนรัก
มีบทกวีที่รำพันถึงลมหนาวและคนรัก และน่าแปลกที่มีบทกวีไพเราะอยู่สองบท
ลงท้ายบทกวีคล้ายๆกัน โดยไม่ได้นัดหมาย
บทกวีบทหนึ่ง เขียนโดย ธารี ลงท้ายบทกวีว่า
"ความหนาวเย็นรวมตัวเต็มหัวใจ คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งไม่มา"
และอีกบทหนึ่ง เขียนโดย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ลงท้ายบทกวีว่า
"ลำนำจากเจ้าพระยามากล่อมใจ คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งไม่มี"
ซึ่งไม่มา กับ ซึ่งไม่มี ผมเองชอบวรรคลงท้าย ทั้งสองวรรค
บอกไม่ได้ว่า ชอบวรรคไหนมากกว่ากัน
เพราะไพเราะ นุ่มนวล ประทับใจ ระดับเทพ พอๆกัน
ธารี หรือ คุณอดุล จันทรศักดิ์ ที่เขียนบทกวีบทแรกนั้น
เป็นศิลปินแห่งชาติ ด้านวรรณศิลป์ ปี พ.ศ. 2551
และ คุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ที่เขียนบทกวีบทที่สอง
เป็นศิลปินแห่งชาติ ด้านวรรณศิลป์ ปี พ.ศ.2536 รุ่นต้นๆ
มีข้อน่าเสียดายเป็นอย่างมากว่า บล็อกวันนี้ไม่สามารถจะหาบทกวีบทเต็มๆของ ธารี บทแรก
นำมาลงเป็นเกียรติประวัติแห่งบล็อกได้ เพราะค้นหาในแทบทุกเว็บแล้ว แต่หาไม่เจอ
จึงมีเพียง ประวัติและบทกวีสั้นๆของ ธารี มาให้ทุกท่านได้อ่านกัน
นำมาจากเว็บ นิตยสารสกุลไทย ขอเชิญเปิดอ่านที่นี่
สำหรับ ชื่อเรื่องบล็อกและรูปเปิดบล็อกของวันนี้ แน่นอนอยู่แล้วว่า
ผมจะนำเสนอบทกวีแสนไพเราะ ของ คุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
ศิลปินแห่งชาติ ด้านวรรณศิลป์ ปี พ.ศ.2536 และได้รับรางวัลซีไรต์
จากกวีนิพนธ์รวมเล่มเรื่อง เพียงความเคลื่อนไหว เมื่อปี พ.ศ. 2523
ขอเชิญสัมผัสสำนวนความคิดที่คมคายของกวีซีไรต์
ลมหนาว และ เจ้าพระยา
ลมหนาวเริ่มล่องมาจากฟ้าแล้ว
พรมจูบแผ่วเจ้าพระยาโรยฝ้าฝัน
คลื่นคลี่เกลียวแก้วม้วนกับนวลจันทร์
กระซิบสั่นซ่านกระเซ็นเป็นลำนำ
เงาพระปรางค์จางไกลในม่านหมอก
ละอองออกไอควันอันชื่นฉ่ำ
โอ้ปรางค์องค์ทรงศักดิ์เป็นหลักธรรม
จะประจำปลอบใจไออุ่นเจือ
ราตรีอันจันทร์กระจ่างอยู่กลางฟ้า
เจ้าพระยายิ้มรับกับดาวเหนือ
ลมหนาวเคลียคลื่นแก้วแผ่วแผ่วเครือ
เหมือนเพลงเรือโล้เห่เร่ลอยมา
แม่ ปิง วัง ยม น่าน ผสานสาย
ระลอกร่ายคล้ายเพลงบรรเลงหล้า
ค่อยไหลหลากจากเมืองเอื้องจำปา
จนผ่านหน้าท่าน้ำร่มจำปี
บทเพลงแห่งละหานลำธารทิพย์
เย็นกระซิบสองฝั่งร่ำสั่งศรี
เอื้อความหมายมิตรตอบมอบไมตรี
ชุบชีวีวิญญาณ ณ ย่านเยือน
เจ้าพระยาหยาดกระเซ็นเย็นสยิว
ลมหนาวลิ่วล่องฟ้ามาเป็นเพื่อน
เต็มตลอดทอดร่างกลางแสงเดือน
ยิ่งเหมือนเหมือนจะเลื่อนไหลในนิมิต
สุคนธรสราตรีที่หวนหอม
ระคนกล่อมกลอนหวานซ่านซึ้งจิต
ให้หลับฝันใฝ่เยือนเพื่อนชีวิต
อันเผลอคิดครวญผวาว่าเหมือนเคย
โอ้กาพย์เห่เรือหงส์ทรงนุสรณ์
กรุ่นกำจรเจ้าพระยายิ่งผ่าเผย
ลอยประทีปเทียนพนมลมรำเพย
โอ้ใจเอ๋ยอธิษฐานวานลมรับ
เจ้าพระยาหน้าหนาวงามราววาด
บรรยากาศกล่อมใจเจียนใหลหลับ
มิ่งนัทธีธารจันทร์อันระยับ
แต้มประดับเงาดาววาวรำไร
ลมหนาวเริ่มล่องมาจากฟ้าแล้ว
พรมจูบแผ่วคลื่นพลิ้วชวนหวิวไหว
ลำนำจากเจ้าพระยามากล่อมใจ
"คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งไม่มี..."
โดย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ (ไม่ทราบปีที่เขียน)
หากเพื่อนๆท่านใด สนใจจะอ่านบทกวีของอาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์เพิ่มเติม
ขอเชิญอ่านได้ที่ กระทู้นี้
ในบล็อกของผม ก่อนหน้านี้ผมเคยเขียนเรื่องเกี่ยวกับกลอน ไว้ครั้งหนึ่ง
บล็อกเรื่อง เพลงชาติ เขียนเมื่อ 3 กันยายน 2551
และหากเพื่อนๆท่านใด สนใจจะชมภาพสวยๆของ กรุงเทพ เพิ่มเติม
ขอเชิญเปิดไปชมได้ที่ กระทู้ของ คุณ เมาดนตรี และกระทู้ของ คุณ Rat007
ขอรับรองว่า เพื่อนๆจะไม่ผิดหวัง ขนาดของรูปก็ใหญ่ ดูจุตาด้วย
ขอขอบคุณที่ติดตาม
yyswim
yyswim@hotmail.com
Create Date : 27 พฤศจิกายน 2552 |
Last Update : 27 พฤศจิกายน 2552 21:47:56 น. |
|
18 comments
|
Counter : 5287 Pageviews. |
|
|
|
อ่านบทกวีของคุณเนาวรัตน์ฯ แล้ว
ได้อารมณ์หลากหลาย ระคนกัน
ชอบอ่านบทกลอน กวี ของท่านค่ะ
อ่านหลายรอบ เก็บความงดงามของภาษาที่ใช้
หนาวนี้มีแพลนไปเที่ยวไหนบ้างรึยังคะ