เปิดแล้วเครียด เศร้า ฮา ขอบคุณมากๆๆๆน้า

ขอเอา "จดหมายน้ำ" ไปแชร์นะคะ

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

ชอบจดหมายถึง "น้ำ" ที่พี่สินเขียนไว้ในตอนจบครับ

อิอิ

หนูเข้ามาอ่านทั้ง 3 บล๊อกแล้วค่ะ รอตอนต่อไปของบันทึกประวัติศาสตร์ รัฐบาลยิ่งลักษณ์ ตอน น้ำล้างซวยประเทศไทยค่ะ

หวัดดีค่ะีพี่สิน

น้องรินเห็นแล้ว อึ้งมาก ๆ

หลายภาพเลยที่น้องรินไม่เคยเห็น

และถามกับตัวเองว่า นี่หรือ คือประเทศไทย

นี่หรือคือสัมภาษณ์จากคนที่เจอน้ำมาก่อนแล้ว

น้ำมาเร็วมาก เอาอะไรไปไมไ่ด้เลยอย่างนี้

เห็นแล้วเศร้าใจแทนมากๆ เลยคะ่ ดูหลายภาพเศร้ามาก

แต่มาฮา ตอนจดหมายถึงน้องน้ำนี่แหละค่ะ


บล็อกนี้เช่นเดียวกับพี่สิน คิอบล้อกประวัติศาสตร์ในความทรงจำมาก ๆ เลยค่ะพี่สิน

คนไทยไม่เคยทิ้งกัน
มาเป็นกำลังใจให้พี่น้องคนไทยทุกคนที่ประสบอุทกภัยน้ำท่วมค่ะ
เข้ามาดูทั้ง 3 บล๊อกแล้วค่ะพี่สิน ดูข่าวแล้วก็เศร้า
อยากบอกว่าดูข่าวที่ไหนก็ยังไม่ละเอียดเท่ากับเข้ามาดูที่บล๊อกพี่สินค่ะ

ขอให้พี่น้องคนไทยผ่านวิกฤติน้ำท่วมครั้งนี้ไปให้ได้นะคะ สู้ สู้ค่ะ

วันนี้เข้ามาอ่านจดหมายถึงน้ำ ฮามากค่ะ แก้เครียดไดั
หนูอยู่ที่นี่ดูข่าว เห็นแล้วก็สงสาร ถ้าอยู่ไทยตอนนี้ ก็คงได้ไปลงแรงกะเขาบ้าง น่าเสียดาย ได้แต่ภาวนาให้ประเทศไทยผ่านวิกฤตนี้ได้โดยเร็วค่ะ

บล๊อกน้ำท่วมของพี่สิน สุดยอดจริง ๆ ค่ะ

อ่านบลอกพี่สินด้วยความตั้งใจมากๆค่ะ

กระทู้นี้น่าสนใจ อ่านแล้วจะขำและตื่นเต้น เชิญหยุดอ่านสักนิด


กระทู้ห้องโต๊ะข่าว เว็บพันทิป


‘ภารกิจ อพยพตูบ ออกจากบ้านในซอยท่าอิฐ น้ำถึงคาง Fear Factor TUB Survival’


ตั้งกระทู้โดย คุณ ลูกหมูใจดี วันที่ 24 ตุลาคม 2554 เวลา 02:44:50




แม่ซื้อ Town house อยู่ บุษบาวิลล์ ซอยท่าอิฐ ให้เรากับน้องชายอยู่ตั้งแต่ปี 2537 ตอน ปี 2538 น้ำท่วมถึงเอว ไปเรียนมหาวิทยาลัยอย่างยากลำบากมาก .. และเนื่องจากการเดินทางไปทำงาน ลำบาก รถติดและเหน็ดเหนื่อยสำหรับคนไม่มีรถส่วนตัวอย่างเรา แม่จึงซื้อคอนโด อยู่ถนนเส้นรัตนาธิเบศร์ โดยจ้างเพื่อนบ้าน สมมุติชื่อว่า น้อง A ที่ไม่มีรายได้ ให้ช่วยดูแลน้องตูบให้ เดือนละ 3 พันบาท



ตั้งแต่น้ำเริ่มเข้าท่วม ซอยท่าอิฐ เราก็เตือนคนในหมู่บ้านว่าให้ระวังน้ำที่ท่วมจะมีระดับสูงถึงชั้น 2 แน่ๆ ให้เตรียมพร้อม จนถึงวันที่ 22 น้ำได้เข้าท่วม หมู่บ้านมณียา แล้ว เราก็ตกใจมาก เพราะจำได้ว่าปี 2538 ที่มณียา ไม่ท่วม เราก็โทรไปบอกให้น้อง A พาตูบไปอยู่ชั้น 2 เพื่อความปลอดภัย ทั้งๆ ที่ในหมู่บ้านยังคงแห้ง .. 1 ทุ่ม นิดๆ น้อง A โทรมาบอกว่า กำแพงหมู่บ้านพัง น้ำทะลัก วิ่งขึ้นชั้น 2 แทบไม่ทัน และได้อพยพออกมาแล้ว แต่ไม่ได้เอาตูบออกมาด้วย พรุ่งนี้จะกลับไปรับตูบออกมา ให้เราคอยโทรศัพท์นัดเวลาอีกที



ความเครียดเข้าครอบงำ นอนไม่หลับสิคะท่าน กว่าจะหลับ ปาเข้าไปตี 3 ตื่น 6 โมงครึ่ง หาข้อมูลระดับน้ำใน ซอยท่าอิฐ การเดินทางเข้าออก อารมณ์กระเจิงมาก เนื่องจากเราว่ายน้ำไม่เป็น .. เกือบเที่ยง น้อง A ยังไม่โทรมา ข่าวจระเข้หลุดตรง บางบัวทอง มาก่อน เอ่อ ไม่ได้การแล้ว โทรหาน้อง A ดีกว่า รอไม่ไหว .. น้อง A บอกว่า ขอประชุมกับที่บ้านก่อนว่า จะเอายังไง เราเลยบอกว่า เราจะเข้าไปเอาเองแล้วนะ น้อง A ขอเวลาประชุมต่อ สุดท้ายโทรมาบอกเรา ตอนบ่าย 3 ว่า เจอกันหน้าปากซอยท่าอิฐ ตอน 4 โมงเย็น


จากคุณ : ลูกหมูใจดี เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 02:44:50




ความคิดเห็นที่ 1 – 10, 13 - 14, 16 - 19, 21, 23 - 28, 30, 32 - 35, 37 - 43


เดินออกมาจากคอนโด แต่งตัวประหนึ่งจะไปเที่ยวหัวหิน กะว่า Taxi ต้องไม่รับ แต่โชคดีมาก ออกมาปุ๊บ ได้ขึ้นรถเลย คนขับ Taxi จอดส่ง ตรงทางกลับรถ แบบว่าเลี้ยวปุ๊บ จอดเลย เพราะไม่สามารถจอดชิดทางเท้า ริมถนนได้ น้ำท่วมสูง เราเดินต่อไปที่ปั้มบางจาก เพื่อหาน้อง A และญาติน้อง A ที่จะเข้าไปเอาของ


อุปกรณ์ : ห่วงยาง(ว่ายน้ำไม่เป็นนะฮ้า), กล่องโฟมใส่ของที่เจ้าคุณแม่สั่งให้เอาออกมา, กล่องพลาสติกใส่น้องตูบที่คิดว่าลอยน้ำได้, หมวกคลุมผมที่ใส่ตอนอาบน้ำ, ผ้าขนหนูสำหรับเช็ดหน้าเผื่อน้ำเน่ากระเด็นใส่, ซองกันน้ำห้อยคอ บรรจุมือถือ กุญแจบ้าน เงินสด บัตรประชาชน และสิ่งที่ขาดไม่ได้ ไฟฉาย




105





ยืนหน้าซอยท่าอิฐ มองออกไปทางสะพานพระนั่งเกล้า โอ้ว...เยอะ ใครมีรถสูงๆ ก็ตะโกนเรียกเพื่อนร่วมชะตากรรมข้างถนนให้โดยสารไปด้วย ซาบซึ้งมากมาย คนไทยไม่ทิ้งกัน แต่แว่ !!! ญาติน้อง A ที่มาด้วย เค้าเอากล่องโฟม กล่องพลาสติก พร้อมห่วงยางของเราไปด้วย เพราะเค้าคิดว่าเราจะขึ้นไปพร้อมเค้า ขึ้นไม่ไหวอ่ะ กลัวหน้ารถจะยก




106





โชคดีได้ขึ้นกะบะพี่ชายหล่อแล้วยังใจดี แต่เป็นใครก็ไม่รู้ เพื่อนร่วมทางเต็มท้ายรถ นั่งยองๆ ก็ตะคริวกิน ยืนรับลมท่อไอเสียจากรถคันหน้าซะเลย ใกล้จะถึงอู่รถ – ตลาดนัด ก่อนถึงมณียา ก็เตรียมลง เพราะพี่เค้าไม่ได้เข้าไปถึงหน้ามณียา


ลงเดินลุยน้ำเอง สูงเกินเข่า ถามยังไม่ทันจะขาดคำว่า ทำไม น้อง A ไม่ใส่รองเท้า เธอก็โดนอะไรไม่รู้บาดที่เท้า เลือดทะลัก เนื้อแหว่งไปเลย ช่วงชุลมุน ตกใจเลือดทะลัก ก็ได้ยินน้องๆตะโกนออกมาจากตึกข้างๆว่า ให้เข้ามาทำแผลด่วน เค้ามี Alcohol ฆ่าเชื้อ


น้อง A ไม่สามารถเดินต่อได้ เพราะเลือดออกเยอะ ยกเท้าหนีน้ำ ไม่กล้าจุ่มลงไปอีก ก็มี Hero หล่อล่ำ เดินมาอุ้มเลย ท่าอุ้มแบบที่ เจ้าบ่าว อุ้มเจ้าสาว เข้าห้องหอ โอ้วววว ถ้าเป็นเดี้ยน เค้าคงอุ้มไม่ได้ คงเอากะละมังออกมารับ


ซาบซึ้งน้ำใจคนไทยมาก น้องกลุ่มที่ทำแผลให้ เค้ามีสำลี น้ำสะอาด Alcohol ฆ่าเชื้อ วางบนโต๊ะ เตรียมพร้อมไว้เลย แสดงว่า มีคนโดนเยอะ


หมู่บ้านนี้ ปี 2538 ไม่ท่วม แต่หมู่บ้านเดี้ยน ถึงเอว ตรงนี้ ระดับน้ำถึงก้นค่ะ เราเดินมากับแม่เลี้ยงน้อง A




107




ถึงแล้ว เจี๊ยกกกกก กรู เอ้ย เดี้ยนจะไหวไม๊เนี่ย บนถนนจะถึงตรูด ในหมู่บ้านคงถึงคาง .. รอเรือออกมารับ ไร้วี่แวว ผ่านไป 10 นาที เริ่มไม่ไหวจะรอแล้ว ลุยโลด ป้าๆ ลุงๆ ที่อยู่บนรถทหารตะโกนบอกว่า อย่าเสี่ยงเลย มันสูงมาก เดี้ยนไม่เชื่อคร้า น้องผู้ชายที่ถือกล่องมาให้ก็ไม่ได้พกมือถือ ไม่รู้ว่าน้องเค้าถึงบ้านหรือยัง เพราะเค้าจะเอาเรือออกมารับ


ความรู้สึกมันแบบว่า ท้องฟ้ามืดลง ทุกที ทุกที ไม่รอแล้วโว้ยยย เดินลงไป น้ำสูงถึงไหปลาร้าคับพี่น้อง มองเห็นคนออกมาจากในหมู่บ้าน ผู้ชาย 4-5 คน ช่วยกันลากเรือที่มีผู้หญิงอยู่ 1 คน พร้อมของใช้ เลยถามเค้าว่า ข้างในลึกไม๊ เค้าบอกว่า ถึงคอ เราก็ตอบเค้าไปว่า โอเคร งั้นหนูไปต่อ เค้าถามว่า น้องสูงเท่าไหร่คับ พี่สูง 174 นะคับ กรี๊ดดดด 158 อย่างเดี้ยน คิดไม่ตกแล้ว


ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เดินชิดกำแพงบ้านไว้ก่อน ยังไงก็ต้องสูงกว่าถนน เลาะไปเรื่อยๆ น้ำเริ่มถึงคาง โอ้ว เวร แล้ว กรู .. ได้ยินเสียงสวรรค์ แม่เลี้ยงน้อง A ตะโกนเรียก หันกลับไปมอง เธออยู่บนเรือ พร้อมชายหนุ่ม ช่วยลากเรือมา เอาแล้วไง กรู แล้วจะปีนขึ้นเรือ ได้ไงฟระ


ตอนเล่น บานาน่าโบ๊ท กว่าจะกลับขึ้นไปบนเรือกล้วยได้ ร่วงแล้วร่วงอีก แต่นั่นมีเสื้อชูชีพ .. เมื่อความกลัวเข้าครอบงำ ความโง่ก็ออกมาโชว์ตัว กว่าเรือจะมาถึงตัว ก็เริ่มฉลาด ปีนขึ้นกำแพงเพื่อนบ้านสิ จะโง่ ไป ไย .. ด้วยน้ำหนักตัว 52 Kg ไม่ง่ายนะคร้า กว่าจะยกตรูดพ้นน้ำได้ จะก้าวลงเรือ ก็ต้องคำนวณจุดศูนย์ถ่วง ดีๆ ไม่งั้น มีเรือคว่ำ


พอเรือมาจอดเทียบที่หน้าบ้าน พี่ชายที่เค้าลากเรือมาให้ พยายามไขกุญแจรั้วให้นานมาก ก็ไขไม่ได้ เลยตัดสินใจปีนรั้ว เข้าไปในบ้าน ซึ่งระดับน้ำถึงปากแน่ๆ เอาห่วงยางมาเป่า สวมหัวเสร็จ นับ 1-2-3 หย่อนเท้าลงไป พรวดดดดด ลอยคับ ค่อยยังชั่ว .. ไขเอง ทีเดียว กริ๊กกกก พี่ชายท่านนั้นตกใจ 555


จากนั้น ก็เดินเข้าในตัวบ้าน พี่ชายลากเรือกลับไปส่งแม่เลี้ยงน้อง A ที่บ้านต่อ พี่ชายท่านนี้ ไม่เคยรู้จักเรา เค้าบอกว่า เห็นน้ำท่วม คนไม่มีเรือเยอะ พี่เค้าเลยเอาเรือมาช่วยลากคนเข้า-ออกหมู่บ้าน ไม่คิดตังค์ซักแดงเดียว




108





เปิดประตูเหล็กดัดเข้าไป ไม่ต้องเปิดประตูไม้ เพราะไม่ได้ปิด เนื่องจากประตูบวม ควักไฟฉายออกมา น้ำในตัวบ้านอยู่ที่หน้าอก ไม่ต้องพึ่งห่วงยางแล้ว


ตู้ไม้สัก สุดที่รักของเจ้าคุณแม่ ที่เพื่อนบ้านอุตส่าห์ยกขึ้นเก้าอี้ไม้ ไว้ให้ จมเรียบร้อย .. TV 29 นิ้ว รุ่นตรูดใหญ่ ลอยตุ๊ปป่อง เดินขึ้นชั้น 2 ไฟชั้น 2 สว่างโร่ >*< น้อง A สับ Cut Out แค่ชั้นล่าง หนูเครียดดดด


ตูบอยู่ตรงระเบียง พอเปิดประตูให้ แทนที่เธอจะกระโดดกอดเหมือนปกติ เธอวิ่งลงชั้นล่างเลย กินน้ำที่ท่วมอยู่นั่นแหละ กินเยอะมากกกก น้อง A เอาอาหารหมาวางไว้ทั้งกระสอบ แต่ไม่ได้วางน้ำไว้ให้ เกือบ 1 วัน ที่ ตูบ อดน้ำ


ลงไปลุยเก็บกรอบรูปสุดที่รักของเจ้าคุณแม่ขึ้นมาไว้ที่ชั้น 2 แต่ละอันหนักโคตรๆ เอามาได้ทีละอัน ลองเอาตูบ ใส่กล่องพลาสติก ตูบยืนไม่นิ่ง จะโดดออกมาตลอด สรุป ว่า คว่ำค่ะ ตูบตกน้ำ ว่ายออกนอกประตูเหล็กดัด กรี๊ดดดดดดดด แต๋วแตก ต้องรีบเดินไปคว้าห่วงยางมาสวม แล้วออกไปอุ้มตูบกลับเข้าบ้าน


ตูบขึ้นบันไดชั้น 2 ได้ หอบรับประทานค่ะ ตั้งแต่เกิดมา เธอไม่เคยว่ายน้ำ อายุอานามก็ปาเข้าไป 11 ปีแล้ว วิ่งหนีไปนอนห้องแม่เลย ต้องขึ้นไปอุ้มลงมา เธอก็ต้านทานสุดขีด ลองเอาตูบลงกล่องครั้งที่ 2 คว่ำเหมือนเดิม


ตัดสินใจเดินไปสับ Cut Out ทั้งบ้านก่อนค่ะ ไว้ใจน้ำ แต่ไม่ไว้ใจไฟ ยืนโง่ Drag อยู่หน้าตู้ไฟ เอ่อ สมองบวมแล้วกรู ยกขึ้นหรือยกลงวะ ไอ้ Cut out เนี่ย มันถึงจะตัดไฟ


ปกติซ่อม TV วิทยุ เอง เจอน้ำท่วมเข้าไป เอ๋อ คับ ยืนตัดสินใจ ประหนึ่งจะตัดสายไฟระเบิด กรูจะยกลง หรือยกขึ้นวะเนี่ย มองป้ายกระดาษที่เขียนด้วยดินสอเมื่อ 16 ปีที่แล้ว ช่องนี้ล่าง ช่องนี้บน ช่องนี้ รวม !!! อืม น้อง A สับ Cut out ชั้นล่างแล้ว เพราะฉนั้น ก็ต้องสับ Cut out ช่องรวม ลงมาที่ตำแหน่งเดียวกะล่าง เน๊อะ !!!


กลั้นหายใจ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดวะ กริ๊ก !!! รอดแล้วกรู ไฟชั้น 2 ดับ พร้อมกับไฟฉายที่อยู่ในปากร่วงลงน้ำ T_T งามหน้า เดินกลับไปอุ้มตูบลงมา แล้วเอาห่วงยางสวมหัวตัวเอง พร้อมกับล๊อคคอตูบไว้ เธอเป็นโรคกลัวน้ำ ตั้งแต่ 5 นาทีที่แล้วนี่เอง ไม่ยอมเข้าใกล้น้ำแล้ว ตัดสินใจอุ้มตูบออกมา โดยไม่ได้ใส่กล่อง พอจะลงพื้นหน้าบ้านที่สูงถึงปาก ตูบก็เริ่มถีบห่วงยาง


พี่ชายอีกท่าน เอาเรือมารับ อยู่หน้าบ้าน ไอ้เราก็ลอยออกมาพร้อมกับอุ้มตูบ ได้ยินเสียงฟี้ข้างหู Ship หายแล้ว ห่วงยางรั่วเพราะเล็บไอ้ตูบ งาน เข้า แล้ว กรู


รีบลอยเข้าไปยืนบนโต๊ะม้าหินอ่อน ซึ่งแผ่นมันไม่ได้ยึดกะขาโต๊ะแบบถาวรนี่นา มันแค่วางบนขาไว้เฉยๆ พออยู่ในน้ำ ก็โยกเยกไป โยกเยกมา พี่ชายท่านนั้นรีบดันเรือเข้ามาในรั้วเลย แบบว่า ราชเรือมาเกย ของแท้


กว่าจะยกตรูดน้องตูบให้เธอลงไปอยู่ในเรือได้ ชีวิตเดี้ยนแทบจะหาไม่ แต่แล้ว เธอก็หล่นจากเรือลงน้ำ แล้วเธอก็ว่ายออกนอกบ้านเหมือนเดิม ห่วงยางก็เหี่ยว เกือบหมดแล้ว เหวี่ยงทิ้งแม่มเลย ตัดสินใจลงจากโต๊ะหินอ่อน เดินน้ำท่วมปากออกไป กว่าจะคว้าเธอได้ น้ำเน่าเข้าปาก ผ้าเช็ดหน้าที่อุตส่าห์เอามา อยู่ไหนฟระ


ใช้เวลาอยู่นาน กว่าจะเอาตูบลงเรือได้ สวดมนต์ ขอพรพระ ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั้งปวง ให้ช่วยลูกหมาลงเรือได้ด้วยเถิด เล่นเอาแทบหมดหวัง พอเอาตูบลงเรือได้ ก็ปีนขึ้นกำแพงบ้านเพื่อลงเรือต่อ ทีนี้ต้องสวดมนต์อีกรอบแล้ว ให้ช่วยลูกหมูลงเรือตามลูกหมาไปได้อย่างปลอดภัย


พี่ชายใจดี ลากเรือไปรับแม่เลี้ยงน้อง A ต่อ .. โอ้ว ยุงร้ายกว่าเสือจริงๆ ชาติที่แล้วไปทำไรมันไว้เนี่ย รุมซะ ไม่ให้มีพื้นที่ร้องขอชีวิตเลย


ตลอดระยะทางที่พี่ชายและน้องชายอีกคน ลากเรือออกมาหน้าปากซอยท่าอิฐ นอกจากต้องคอยล๊อคคอตูบ ไม่ให้กระโดดไปกัดแม่เลี้ยงแล้ว ยังต้องคอยตบยุงอีก มันช่างเป็นเวลาที่อยากให้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เหมือนตอนเงินเดือนออกแล้วอยากให้ถึงสิ้นเดือนอีกครั้งหนึ่งเลย


กว่าจะถึงปากซอยท่าอิฐ ไอ้คนที่นอนเฉยๆบนเรือ ให้ผู้ชาย 2 คนลากเนี่ย ยังแทบจะขาดใจ .. แล้วเวลา have a car garden come (มี รถ สวน มา) เค้าสองคน ต้องหันหัวเรือให้ตั้งฉากกับรถที่สวนมา เพราะถ้าขนาน เรือคว่ำ คับ โอ้วววว KM จากประสบการณ์ตรง


ยุงเค้าว่าร้ายกว่าเสือ แต่ไม่อยากหนีเสือ ปะจระเข้ คับ .. มีรถ 4W สูงมากๆ ของญาติน้อง A ผ่านมา เลยอาศัยลากเรือไปด้วย


พอถึงปากทาง ก็ต้องเครียดอีกรอบ เพราะพ่อน้อง A พาน้อง A ไปทำแผลที่โรงพยาบาลพระนั่งเกล้า คนไปโรงพยาบาล เยอะมาก ไม่สามารถมารับได้ งานไม่จบ แล้ว ไง กรู มองซ้ายมองขวา ไม่เจอรถวิ่ง เจอแต่รถจอดหนีน้ำ เครียดว้อยยยยย จะกลับยังไงฟระ


สุดท้าย ญาติของน้อง A ให้ติดรถ MU-7 ไปลงแถวๆสะพานพระนั่งเกล้า คนเต็มรถ น้องที่อุตส่าห์ช่วยลากเรือมาด้วย ต้องโหนรถนอกประตู เสื้อก็ไม่ได้ใส่ .. พี่คะ น้องคะ เราและน้องตูบ ติดหนี้ชีวิต ท่านๆ 2 ชาติเลย


ใช้เวลาจากปากซอยท่าอิฐ ข้ามสะพานพระนั่งเกล้า ซึ่งไม่ไกล แต่น้ำสูง ต้องขับช้าๆ สุดท้ายได้ลงหน้าโรงพยาบาลสัตว์ที่ต้องการ อย่างปลอดภัย มองเข้าไปในโรงพยาบาล จ๊ากกกก น้องหมานั่งกันหน้าสลอน เอาแล้วไง จะมีที่ให้ Check in ไม๊เนี่ย


ถามเจ้าของร้าน น้องเค้าบอกว่า ได้ค่ะพี่ แต่ต้องเอากรงมาเอง เพราะกรงหมด 55555 .. พี่มีคร้าาาา ซื้อไว้จะ 1 เดือนแล้ว กะจะเข้าไปรับน้องตูบออกมา ก็ผัดวันประกันพรุ่ง แทนที่จะได้ไปรับออกมาด้วยรถดีๆ กลายเป็นต้องเอาเรือไปรับ และเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่แว่ !!! กรงอยู่ที่คอนโด แล้วจะไปเอายังไง


เอาตูบล่ามโซ่ไว้ ก็คาดว่าเธอต้องคลั่งแน่ๆ .. ครั้นจะเอาไปคอนโดด้วย รถ MU-7 ที่พามา เค้าก็ขับกลับบ้านไปแล้ว เหลือแต่รถของพี่ชายที่ช่วยลากเรือออกมา ซึ่งของเค้าเต็มรถแล้ว


เมื่อความเครียดเข้าครอบงำ ความโง่ก็แสดงตัวเหมือนเดิม นั่งโง่อยู่หลายนาที พี่ชายท่านเดิม ก็ถามว่า “น้องอยู่ห้องไหน เดี๋ยวพี่เอากุญแจ ขับรถไปเอากรงคนเดียวก็ได้” เอ๊อออออ ทำไมกรูนึกไม่ได้ฟระ จ๊าดดดด ง่าว


ระหว่างรอกรง ก็มีรถกะบะสูง เลี้ยวเข้ามาจอดข้างๆ พี่ผู้หญิงเดินลงรถมากับแฟน เห็นเรานั่งพื้นหมดสภาพ กอดหมาล่ามโซ่ไว้ ก็ถามเราว่า พี่ไปรับหมา-แมว ที่บ้านมาไว้ที่นี่หมดแล้ว กรงเหลือใบนึง พี่ให้ยืมเอาไหมคะ .. น้ำตาร่วงค่ะ ทำไมวันนี้ เจอแต่เพื่อนร่วมโลก ที่มีน้ำใจกับคนแปลกหน้าอย่างเราขนาดนี้ ขอโทษนะคะเพื่อนๆ เราขอบอกว่า ณ เวลานี้ ถึงมีเงิน ก็ใช่ว่าจะหากรงสุนัขอันใหญ่ๆได้นะคะ บอกพี่เค้าไปว่า “หนูรอกรงอยู่ค่ะ มีแล้วใบหนึ่ง ซื้อมาเตรียมเป็นเดือน ดันประมาท ไม่ไปรับตูบ ก่อนที่น้ำจะทะลักสูง” พี่เค้าก็บ่นให้ฟังว่า เค้าเข้าไปเอาหมา-แมวที่บ้านในบางบัวทอง น้ำมาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว


เมื่อกรงมา ก็จับน้องตูบยัด .. อยู่มา 11 ปี ไม่เคยโดนขังกรง ทั้งเห่า ทั้งหอน ทั้งกัดกรง มัวแต่เขียน ชื่อ - ที่อยู่ หันไปอีกที เจ้าของร้านร้องเสียงหลง เพราะตูบโดนกรงหนีบ ตูบพยายามเอาปากยื่นออกมาตรงมุมกรง กรงเป็นแบบพับได้ กางออกมาเฉยๆ ไม่มีอะไรล๊อกแน่นหนา มันเลยง้างออกแล้วหนีบเข้า


ถามเจ้าของร้านว่า มียานอนหลับไหมคะ อยากให้ตูบเค้าพักผ่อนบ้าง เพราะคนข้างบ้านที่ไม่ยอมย้ายออกมา เล่าให้ฟังว่า ตูบร้องทั้งวันทั้งคืน


เจ้าของร้านบอกว่ามี เอามาให้ 1 เม็ด พร้อมอาหารหมาแบบกระป๋อง 1 คำ ปกติตูบกินยาเม็ดง่ายมาก แต่ตอนนี้ ยาเม็ดเล็กเท่าปลายนิ้ว เอาเข้าปาก เธอกัดครึ่ง ลงคอไปครึ่ง ลงพื้นไปครึ่ง


เอ่อ ตูบคะ หม่ามี้ไม่ได้ให้หนูแบ่งเม็ดยานะคะ มันไม่ได้ Over dose .. เจ้าของร้านบอกว่า ผสมกับอาหารหมาเถอะ จะได้กินง่ายๆ พอเอาอาหารกระป๋องผสมยาให้ กินคำเดียวหมด ไม่เคี้ยว อาการอย่างนี้ หิวชัวร์


ซื้ออาหารกระป๋องมาตักป้อนให้ตูบ เธอกินแบบลืมเคี้ยวอ่ะ กระป๋องใหญ่ๆ หมดไปครึ่งในพริบตา เจ้าของร้านบอกว่า พอแล้วค่ะ เยอะไป 555


ค่าที่พัก 150 บาทต่อคืน ไม่รวมอาหาร .. ก็เลยบอกเค้าว่า น่าจะเป็นเดือน เพราะน้ำคงไม่ลดง่ายๆ .. มัดจำไป 1 พัน ซื้อเพ็ดดีกรี ซึ่งเหลืออยู่กล่องสุดท้ายได้ 1 กล่อง ขนมให้ตูบแทะ 140 บาท อาหารกระป๋อง 1 กระป๋อง 70 กว่าบาท ค่าสายจูง 1 อัน จำราคาไม่ได้


สบายใจแล้ว เดี้ยนหมดห่วงไปได้เยอะ ทีนี้เดี้ยนคงจะกินอิ่มนอนหลับแล้ว โรงพยาบาลก็ไม่ไกลจากคอนโด เดินมาหาตูบได้ทุกวัน ลั้นลา ฮานาก้า


ตูบไม่ต้องกลัวเหงานะลูก เพื่อนเยอะ อพยพมาจากดาวไหนกันหล่ะเนี่ย บอกตูบเสร็จ ก็หันไปพูดกะเอเลี่ยนทั้ง 3 ว่า ฝากตูบด้วยนะคร้า อาจจะหนวกหู จนหูหนวก จากเสียงเห่าหอนของตูบบ้าง แต่ตูบก็ใจดีนะคร้า ถ้ายังอยู่ในกรง


ระหว่างเดินจากโรงพยาบาลสัตว์ จะกลับคอนโด เจอรถคันนี้ คันหู เอ้ย คันใหญ่มากๆ แว๊กกกก อยากเห็นช้าง




109





พอเดินเข้าไปใกล้ๆ เห็นน้องหมาอยู่ในกรง บนรถ เยอะเลย หันไปเจอพี่ผู้หญิงนั่งพื้นกอดลูกหมา 3-4 ตัว มีข้าววางที่พื้น What's happen? มีน้องผู้หญิงและผู้ชาย น่าจะเป็นแฟนกัน ก็ยืนคุยอยู่ตรงนั้น มองไปบนรถ ก็มีผู้หญิงกะผู้ชายอุ้มลูกหมาด้วย เอาแล้วไง ต่อมอยากรู้อยากเห็นแตก เข้าไปถามน้องผู้หญิง ได้ความว่า


รถคันนี้ตระเวนรับน้องหมาที่โดนคนหนีน้ำท่วมทิ้งไว้ ตั้งแต่นครสวรรค์ จนมาถึงนนทบุรี .. หมาตัวไหนป่วย ก็รักษา เพราะเจ้าของมูลนิธิมีสัตว์แพทย์ประจำ รถเพิ่งออกมาจากบางบัวทอง เค้าจอดรถตรงนี้เพราะพักที่โรงแรมตรงนั้น และจะกลับเชียงใหม่ตรงนู้น เอ้ย พรุ่งนี้เช้า


หูแว่วได้ยินเสียงคนพูดภาษาอังกฤษ ลิ้นแข็งมานานแล้ว ขอฝึกซักนิด


How long have you been in Thailand?

1 year.

When will you leave here?

Tomorrow morning.

Could you please tell me how can I help you? เริ่มมั่วแล้ว

Please feed her with this food.


เค้ายื่นลูกหมาที่มีสายจูง หน้าตาเหมือน ลาบาดอร์รีทรีฟเว่อ มาให้พร้อมจานอาหาร รับจานมาแบบ งงๆ อุ้มหมาไว้แล้ว เอามือจกอาหารป้อน ได้ยินเสียงผู้หญิงคนเดิมตะโกนลงมาจากรถว่า


ให้น้องหมายืนที่พื้นแล้วกินเอง อย่าอุ้ม หลังจากกินแล้ว ให้พาน้องเดินเล่น เพื่อออกกำลังกาย ก่อนที่จะต้องถูกขังในกรงทั้งคืน (จำภาษาอังกฤษที่เค้าพูดไม่ได้ 555 แต่แปลได้เยี่ยงนั้น)


ยืนเล่นกะ a lot of หมา และแลกเปลี่ยนทัศนคติ กับเพื่อนร่วมโลก ที่ไม่เคยป๊ะกันมาก่อน เกือบชั่วโมง เริ่มคันหู เอ้ยคันทั้งตัว ร่ำลา อวยพร และขอบคุณ เพื่อนใหม่ ที่มีใจเดียวกัน จากนั้นก็เดินกลับคอนโดอย่างอิ่มเอม (วันนี้ยังไม่ได้กินข้าวซักมื้อเลยนี่หว่า)




สรุป สรุป



1. อย่าประมาท อย่ารีรอ อย่าคิดว่าเดี๋ยวก่อนๆ เพราะแทนที่ชีวิตจะง่าย กลายเป็นแทบเอาชีวิตเราและเค้า (น้องตูบ) ไปด้วย


2. น้ำท่วม สับ Cut out แค่ชั้นล่าง แล้วถ้าเกิดน้ำ มันขึ้นจนถึงมิเตอร์ไฟ ตอนเราไม่อยู่บ้านล่ะ


3. การวางแผนและเตรียมพร้อมในการเผชิญปัญหา ให้คิดเผื่อด้วยว่า ถ้าแผน A ไม่ work มีแผน B ไหม เช่น ว่ายน้ำไม่เป็น แต่เดี้ยนมีห่วงยาง แล้วถ้าห่วงยางรั่วล่ะ เช่น เอากล่องมาใส่น้อง แล้วถ้าน้องไม่นั่งดีๆ ยืนโยกไปเยกมา กล่อง ฟ่ำ เอ้ย คว่ำ จะทำไง


4. อย่าคิดว่าตัวเองฉลาด เพราะเวลาคับขัน ความโง่มักเข้าครอบงำ ไอ้ที่เคยๆทำได้ เอาเข้าจริงๆ เอ๊ะ ชั้นมาทำอะไรที่นี่


5. อย่า "งก" มัวแต่ห่วงของนอกกาย สุดท้ายแม้แต่กายเรา อาจหาไม่เจอ เพราะไอ้เข้คาบไป Drag !!!


6. อย่าประเมินความสามารถของตนเองสูง เดินลุยน้ำไม่ใส่รองเท้า ถนนที่เราเคยเดินตอนน้ำไม่ท่วม มันมองเห็นได้ว่า ปลอดภัย แต่พอน้ำท่วม มองเข่าตัวเองยังไม่เห็นเลย แล้วรถขับเข้าขับออก เหยียบกระเบื้อง เหยียบแก้วแตกเต็มถนน มองไม่เห็นหรอก เราเคยใส่แตะหนีบ เดินลั้นลาในตลาดนัด ไม้เสียบลูกชิ้น ทิ่มเข้าระหว่างนิ้วโป้งเท้ากะนิ้วชี้เท้า ทั้งแสบน้ำจิ้มลูกชิ้น ทั้งปวด นอนแทบไม่ได้


7. มนุษย์ เมื่อถึงคราวหน้าสิ่วหน้าขวาน ก็ย่อมคิดถึงตัวเองเป็นอันดับแรก อย่าฝากปลาย่างไว้กับแมว อย่าฝากสุดที่รักไว้กับคนอื่น


8. น้ำใจที่เราสามารถหยิบยื่นให้ผู้อื่นได้ แม้ว่าเราจะคิดว่ามันเล็กน้อย แต่ขอบอกว่า มันเปลี่ยนชีวิต คนๆ หนึ่งได้เลยค่ะ และนั่นทำให้เรายิ่งเชื่อว่า คนไทย มีน้ำใจ แม้ว่าตัวเองก็ลำบากไม่แพ้กัน


9. เมื่อมีคนทำให้ดูเป็นตัวอย่างแล้วว่า การลุยน้ำตอนน้ำท่วม ยุงเยอะมากๆ ให้ป้องกัน ก็ควรเชื่อเค้า มากๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณมากๆ นะคะ น้องจั๊กจั่น อคัมย์สิริ ใส่ขาสั้น นอนสบายใจ มีคนลากเรือให้ มิใช่ว่าจะปลอดภัย (ขออภัยที่ต้องโชว์เท้า - ขาให้ดู รูปไม่ชัด แต่อยากบอกว่า มัน เยอะ มาก)

10. อย่าไว้ใจสัตว์เลี้ยงแสนรัก เพราะเวลาที่เค้าตกใจ เค้าอาจจะไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป น้องตูบ หม่ามี้ยกโทษให้หนูนะคะ ความผิดหม่ามี้เอง ที่ไม่พาน้องตูบออกมาตอนน้ำแห้ง




สำหรับคนที่คิดจะเลี้ยงสัตว์


ขอให้นึกถึงเวลาที่ตัวเราเองลำบากด้วยนะคะ ว่าเอาอยู่ไหม ไม่ใช่ว่า เลี้ยงเพราะเหงา เลี้ยงเพราะเป็นแฟชั่น เลี้ยงอวดฐานะตนเอง เหตุการณ์น้ำท่วมในครั้งนี้ คงบอกได้แล้วนะคะ ว่านอกจากชีวิตเราเองที่ต้องรับผิดชอบแล้ว เราพร้อมจะรับผิดชอบชีวิตอื่นๆหรือเปล่า

กระทู้ข้างบน มีคอมเมนต์บางคอมเมนต์ เขียนไว้ว่า



ความคิดเห็นที่ 44


เฮ้อ ลุ้นแทนเลยค่ะ และสุดท้าย ดีใจที่ผ่านมา.. แล้ว อย่างปลอดภัย


จากคุณ : ลำเนา เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 05:10:56



ความคิดเห็นที่ 45


ตามอ่านทุกตัวอักษร เห็นภาพตามไปด้วย สงสารก็สงสาร แต่ก็นะ อดหัวเราะขำกับความทุลักทุเลของน้องไม่ได้ เราก็มีน้องหมา 2 ตัวโต ๆ ตอนนี้ก็รอน้ำท่วมที่บ้านอยู่ ...ยังไม่รู้จะเอายังไงกะชีวิตเลย เจ้าประคู๊ณ


จากคุณ : น้านก (Aunti-นก) เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 05:25:29



ความคิดเห็นที่ 46


ระทึกดีครับ ยินดีกับเจ้าตูบด้วย ที่มีนายดีๆ แต่เหมือนมันจะไม่ค่อยอยากมากับนายนะ คงอยากให้ติดอยู่ด้วยกันเลย เจาะลมซะเลย 555+


จากคุณ : Cute_boY เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 05:27:30



ความคิดเห็นที่ 47


นางฟ้า ดีใจด้วยที่เอาตูบออกมาได้นะคะ จขกท เขียนได้ขำดีค่ะ ภาวะเครียดแบบนี้ ถึงกับยิ้มออกได้ ขอบคุณที่มาแชร์นะคะ บ้านเราก็มีด่างอยู่ตัวหนึ่งเหมือนกัน ก็คงต้องช่วยกันไปในยามคับขัน เราทิ้งเค้าไม่ได้อยู่แล้ว ไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน


จากคุณ : *BlueMoonStar* เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 05:48:36



ความคิดเห็นที่ 50


อ่านไปลุ้นไป ว่าจะปฏิบัติภาระกิจสำเร็จหรือไม่ ดีใจด้วยนะคะ ที่ปฏิบัติภารกิจได้สำเร็จ ขอบคุณที่นำภาพมาให้ชม อยากรู้ว่าบ้านถูกน้ำท่วมแค่ไหนเหมือนกัน เพราะออกมาตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ยังไม่ได้กลับเข้าไปดูบ้านเลยค่ะ รู้ว่าน้ำเข้าบ้านแล้ว แต่ไม่รู้ว่าระดับไหน


จากคุณ : อมยิ้มนิดนิด เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 06:48:51



ความคิดเห็นที่ 51


อยากรู้จักเจ้าของกระทู้อ่ะ สถานการณ์คับขันยังสามารถมีอารมณ์ขันได้ แสดงว่าเป็นคนมองโลกแง่ดีและร่าเริงมาก น่ารักจริงๆ อ่านไปขำปนเครียดเพราะลุ้นว่าจะรอดมั้ย แต่รู้อยู่แล้วว่าต้องรอด ไม่งั้นจะมาเล่าได้ไง ตูบหน้าเหมือนหมาเราที่ตายไปนานแล้วเลย คิดถึงจัง


จากคุณ : หมวยตัวดำ เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 07:02:18




ความคิดเห็นที่ 57


อ่านแบบจุกลำคอค่ะ.. รู้ถึงความรักและห่วง ที่เจ้าของมีให้ตูบ จนฝ่าอันตรายขนาดนั้นเพื่อภารกิจเอาตูบออกมา ที่บ้านน้ำกำลังเดินทางมาหา เมื่อไหร่ที่เห็นน้ำถนนหน้าบ้าน อพยพทันทีค่ะ ลูกสองคน กับลูกๆ สี่ขา หมาหนึ่งแมวสี่ ใส่ MU7 ไปสัตหีบค่ะ..


จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 09:09:04




ความคิดเห็นที่ 59


ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านนะคะ ณ เวลานี้ ขอบอกว่า ระบม น่วม ไปทั้งตัว วันนี้ต้องออกไปห้างเพื่อซื้ออาหารให้ตูบ ซื้อกล่องพลาสติก และกล่องโฟม ทดแทนที่ได้สละทิ้งไว้ที่บ้าน




110





ของที่เจ้าคุณแม่ กำชับว่า ให้เอาออกมา แม้แต่พระองค์เล็กๆ ยังไม่มีปัญญา โทรบอกแม่ว่า เจ้าที่บ้านเรา ท่านคงเข้าใจและเห็นใจเรา ท่านคงช่วยบังตาไม่ให้ขโมยเห็น กุญแจที่ล๊อคประตูไว้ เลิกคิดไปเลยว่า ขโมยมันจะไม่มีปัญญางัด เพราะมันสามารถงัด ทุบ โยก ได้อย่างไม่ต้องกลัวว่า เสียงจะดังจนปลุกเจ้าของบ้านให้ตื่น เราล่ะเสียวมันจะเข้าไปบ้านที่ยังมีคนไม่ยอมอพยพออกมา จะเกิดอะไรขี้น แค่คิดก็เครียดแล้ว


ออกมากันเถอะนะคะ อย่าคิดว่าอยู่ชั้น 2 ได้ เมื่อไม่มีน้ำสะอาด ไม่มีไฟฟ้าใช้ อาหารหมด ยุงเยอะ เริ่มมีสัตว์เลี้ยงแปลกหน้า .. มีศูนย์อพยพเยอะแยะ ที่เค้าจัดไว้รองรับ อย่าคิดมากว่า ไม่สุขสบายเหมือนอยู่บ้านตนเอง ให้คิดง่ายๆว่า บ้านที่น่าอยู่ เกิดจากคนที่อยู่อาศัยมิใช่เหรอคะ เมื่อเข้าไปอยู่แล้ว ก็ช่วยกันดูแลบ้านให้สะอาด เราว่าดีจะตายไป ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีอาหารทาน ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีไฟฟ้าใช้ ดีไม่ดี ได้ความรู้ติดตัวออกไปประกอบอาชีพตอนน้ำลดอีก


จากคุณ : ลูกหมูใจดี เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 09:48:07

น่าสงสารน่ะค่ะ แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะค่ะ บล็อคนี้ดีมากๆค่ะ ที่ทำงานไม่ท่วมค่ะ แต่ก็ป้องกันไว้ เห็นแต่ละที่แล้วใจหาย นี่ก็ลุ้นค่ะ โรงไฟฟ้าบางปะกง เฮ้อ

แต่เป็นปลายอ่าวแล้ว สู้ๆน่ะค่ะ เพื่อนๆ ชาวไทย

ด้วยความเป็นห่วงมาถามข่าวคราวเพื่อนๆค่ะ
คุณสินเป็นไงมั่งคะ อยู่แถบไหนของกรุงเทพ

ถึงน้องน้ำ ---- บรรทัดแรกๆ รู้สึกจะมาจากคุณแต้ ห้องต้นไม้ ที่รำพึงรำพันเพราะกลัวต้นไม้ที่ปลูกตายค่ะ

พลัด เขียนแบบนี้นะคะ ไม่ใช่ ผลัด

อยากให้ประวัติศาสตร์จารึกเรื่องน้ำท่วมแค่ปีนี้ก้อคงเกินพอแล้วล่ะ
ปีต่อๆไปจะได้บูรณะฟื้นฟู
เสียดายไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ คงไม่ได้รู้สึกแบบสดๆ แต่ใจระทึกไปด้วย น่าสงสารประเทศไทยจัง
ขอให้น้ำลดและเหือดแห้งไวไว ให้ทุกคนมีกำลังใจกลับมาต่อสู้และอย่าท้อแท้ ท้อถอย

แวะมาโหวตให้นะคะ ^^

อรุณสวัสดิ์ครับพี่สิน


ปีนี้เป็นปีที่ไม่น่าจดจำของปวงชนชาวไทยจริงๆครับ
คุยกับพี่สินวันนั้น....

สิ่งที่ค้างในใจผมก็คือ

หลังน้ำลด เราจะทำยังไงกันต่อ
ขยะต้องท่วมเมือง จะเก็บกวาดกันยังไง ฯลฯ


ปัญหาไม่ได้จบแค่น้ำลดจริงๆครับพี่

พี่สิน หนูก็สงสัยเหมือนคุณก๋าว่า หลังน้ำลดจะทำมาหากินกันอย่างไร หมดเนื้อหมดตัว ไปตาม ๆ กัน สงสัยต่อไปว่า
นายกหญิงคนนี้ จะมีสปิริตไหม

คิดถึงแม่

โห.....ภาพเยอะมากเลยครับพี่

เก็บ blog นี้ ไว้เป็นจดหมายเหตุได้เลยนะครับ

ดูไปก็สงสาร เนาะ ชอบภาพที่คนช่วยน้องหมาอ่ะ

กำลังเครียดๆ ดูลงมาเรื่อยๆ

เจอภาพนางเงือกเข้าไป 5555 ฮา...หงายท้องเลยครับ

วันนี้น้ำท่วมมหาลัยเกษตรแล้วครับ บ้านเรากำลังลุ้นว่าจะท่วมสูงกี่ ซม. เตรียมอาหารไว้ มีแต่ไข่ หัวโตแน่ คราวนี้
ไม่เครียดพอเจอภาพนางเงือกเข้าไป หุยยย ฮา...หงายท้องเหมือนกันเลยครับ

ราวกับเป็นมหากาพย์จริงๆ นั่งดูแล้วน้ำตาซึม ทั้งที่มันผ่านไปนานแล้ว ใจเล็กๆ ก็ยังแห้งๆ อยู่ดี