ฟ้ามืดครึ้มอึมครึมจริงนะเจ้า
ทำคนเหงาคนหนึ่งคนึงหา
ทำให้คิดถึงใครที่เคยผ่านเข้ามา
ปรารถนาอยากรับรู้ความเป็นไป
เพียงเพราะฝนพรำๆทำอ่อนไหว
โถ!น่าสงสารจริงหน๊อดวงฤทัย
ยากตัดใจจากเหตุการณ์ผ่านเข้ามา
ฟ้ามืดครึ้มไม่นานก็ผ่านพ้น
ใจทุกข์ทนไม่นานผ่านเวลา
แค่วันนี้หัวใจอาจอ่อนล้า
เพียงเยียวยาหัวใจด้วยคืนวัน
วันฝนพรำอาจทำให้ใจเจ็บ
อย่าหนาวเหน็บอยู่ในซึ่งความฝัน
ออกมาจากสิ่งที่เคยทำร้ายกัน
จงเชื่อมั่นฟ้าสดใสหากฝนซา
โอยยยย กว่าจะเขียนจนจบนะ คิดๆๆๆ
แต่เพราะอยากจะเขียนตะพาบ อย่างที่ตั้งใจ
เลยต้องอดทน นึกๆๆๆ ช่วงนี้ รู้สึกว่าจะคิดอะไรไม่ออกจริงๆ
ได้มาเท่านี้แหละค่ะ ทั้งๆที่คิดว่า จะเขียนครั้งก่อนส่งด้วย
สรุป... ต้องส่งครั้งนี้ไปก่อนล่ะกันค่ะ ครั้งก่อนหน้าจะพยายามปั่นให้เสร็จ
ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะมาอ่านนะคะ
จะพยายามหาเวลาเข้าบล็อกค่ะ แม้จะไม่ค่อยมีเวลา
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [
