ตะพาบชิ้นที่...12 " อย่าลืมฉัน "
คืออยากเขียนโจทย์นี้อ่ะค่ะ ทั้งๆที่ บอกคุณเป็ด คุณอ้อ ว่าไม่มีเวลา แต่ตอนนี้มานั่งแย่งชิงเวลาอันน้อยนิดกันเลยทีเดียวค่ะ
เมื่อวันนั้น... เธออยู่ ณ ซึ่งที่ห่างไกล มีเพียงผืนฟ้าเท่านั้นที่เราสามารถใช้ร่วมกัน และบางเวลาเราอาจนั่งมองดาวดวงเดียวกัน
แม้ระยะทาง จะกั้นเราไว้
แต่ไม่สามารถกั้นความคิดถึง ความห่วงใย ที่มีให้กันได้
แม้นานๆครั้ง ที่เรามีโอกาสได้สนทนากัน
แต่มันก้คือ... ความสุข
ฉันไม่เคยลืมเธอ และเธอไม่เคยลืมฉัน
แม้วันเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหน ( 24 ปี )
ณ วันนี้... เธอกลับมาแล้ว และเธอก็ทำตามที่เคยพูดไว้ นั่นคือการ... กลับมาหา เพื่อให้ได้เห็นหน้ากันอีกครั้ง
แต่.... . . .
จากวันที่ได้พบหน้า... (วันที่เธอกลับมา ) จนถึงวัน และเวลานี้ ( 7 เดือน )
ฉันยังไม่ได้เห้นหน้าเธออีกเลย แม้เสียงของเธอก็ไม่เคยส่งมา (ทั้งๆที่มีเบอร์ และไม่ต้องโทรข้ามประเทศ )
แม้เราจะอยู่ฟ้าเดียวกัน ระยะทางที่กั้นไว้จะสั้นกว่าเดิมมากมาย
ฉันไม่เคยลืมเธอ
แต่...
เธอลืมฉัน ไปเรียบ้อยแล้ว
แม้จะด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม ที่ทำให้เธอลืมฉัน ฉันยอมรับมัน
อย่าพยายาม แกล้ง ลืมกันก็เพียงพอ
นั่นมันทำให้ฉันรู้สึว่า... ที่ผ่านมาไร้ซึ่งความหมาย
อยากร้องบอกออกไปดังๆ ...
ลืมฉันไปเถอะ ...ถ้าเธอสุขสบายดี
แต่...
อย่าลืมฉัน ... เมื่อเธอต้องทุกข์ใจ
ขอท้ายเรื่องอีกสักนิด... อาจมีคนถามว่า ? แล้วทำไมไม่โทรหาเขา
ก็ไม่รู้ซินะ เพราะเมื่อเธออยู่ห่างไกล เธอยังโทรมาหาฉัน แล้วทำไม เมื่อมาอยู่ใกล้ขนาดนี้ เธอถึงไม่โทรมา...
ถามฉัน... ฉันรู้สึกว่า ความรู้สึกนั้นมันเปลี่ยนไปแล้ว
ฉันเคยโทรหาครั้งนึง แต่ความรู้สึกช่างห่างไกล จากนั้นแันก็ไม่เคยโทรอีกเลย...
ขอบคุณคุณเป็ดที่ทำให้พี่ได้เขียนงานตะพาบ ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะมาทักทาย ขอบคุณเธอที่ทำให้ฉันได้มีเรื่องราวใว้เขียนบันทึก ขอบคุณเจ้าของภาพสวยๆด้วยนะคะ
Create Date : 13 พฤษภาคม 2557 |
|
28 comments |
Last Update : 13 พฤษภาคม 2557 17:39:39 น. |
Counter : 2400 Pageviews. |
|
|
|
มาติดตามผลงานตะพาบด้วยครับ
โหวต ส่งกำลังใจไปให้ด้วยนะครับ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
tanjira Literature Blog ดู Blog