อาการวัยทองกลับมาแย้ว

เมื่อคืนเจอนู๋ก๊วนกวน... ตื่นมาร้อง “เอาแม่ๆๆ” ไม่ร้องอย่างเดียว กระทืบเท้าพิโรธอีกตะหาก แม่อุตส่าห์งัวเงีย เอื้อมมือไปลูบหลังให้ แน๊ กระทืบหนักเข้าไปอีก... เอ๊ะ แล้วงี้แม่จะทนงัวเงียทำมาย...
ว่าแล้วแม่ก็ผลุบล้มตัวลงนอนต่อ... นู๋ขัดใจอย่างแรงงง... เด้งขึ้นมาตีแม่ถึงเตียง...
หยั่งงี้ อยู่ร่วมห้องกันไม่ได้แระ... แม่อุ้มนู๋กลับไปนอนห้องตัวเองทันที... นู๋ก็วิ่งผวาร้องไห้เสียงลั่น...ตามแม่มาติดๆ ทีนี้ ฝรั่งที่นอนอยู่โซฟาข้างล่าง ส่งเสียงปรามดังมาเชียว
“Stop both of you”
แหม๋ม เพลิงพิโรธยิ่งเยอะ... ทั้งพ่อทั้งลูกเลยเฟ้ย
ส่งนู๋กลับเข้าเตียงได้ แม่เลยหายง่วง ต้องโทรไปดับจิตกะอี๊จิ๋ม ๆ ปลอบใจว่า “ไม่ต้องกังวล เด็กแถวนี้ก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน” อี๊จิ๋มปลอบใจพร้อมเสียงกรี๊ด ของเด็กที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูง เป็นแบ็คกราวน์ประกอบคำพูด
แม่ฟังแล้วเลยรู้สึกโล่ง อี๊จิ๋มบอกว่า นอนตื่นกลางดึกแบบนี้ ฝันร้ายหรือเปล่า... เออ นะ.. ท่าจะจริง หมู่นี้ลูกเล่นเกมแล้วก็ดูกัวๆ พิกลอยู่ แหะ แหะ ฟามผิดของแม่เอ๊ง

ถึงจะนอนน้อยแค่ไหน แต่เช้าก็ต้องไปส่งนู๋เรียนบัลเล่ย์ ระหว่างรอแม่อ่านหนังสือไปด้วย... อือม์ ได้ข้อคิดเยอะเลย จะให้ลูกที่หงุดหงิด มู้ดดี้สงบลงได้ ก็ควรเริ่มที่ตัวแม่ๆ ก็ต้องทำได้ก่อน ... ขนาดแม่เองยังทำได้ยากเลย จะหวังอะไรให้ลูกสงบได้เหมือนกดปุ่มละเน๊อะ

ช่วงบ่ายพามรรคณิชาไปงาน Culture Fair ที่โรงเรียน... งานเล็กๆ น่ารักดี มรรคณิชามีความสุขกะการวิ่งของตราประทับ จากซุ้มชาติต่างๆ ...
สิ่งหนึ่ง ที่แม่เห็นได้ชัด คือ แม่ต้องหาวิธีปรับปรุง “การขอ” ให้นู๋... ทำไงนะ ฝรั่งถึงจะได้ยินเราพูดอ่ะ แม่รู้สึกเลยว่า นู๋ก็รู้สึกเหมือนกัน...
แขกอินเดียเยอะมาก แต่แม่ว่า ชุดของเกาหลีสวยเด้งที่สุด ส่วนการแสดงร่ายรำก็ต้องยกให้ของคนจีน รำสวยมั่กๆ
ไฮไลท์สุดๆ ของงาน คือ การนำบรรดาสัตว์เลื้อยคลาน ครึ่งบกครึ่งน้ำมาโชว์ เรียกเสียงกรี๊ดๆๆ จากเด็กๆ ได้ลั่น.. มรรคณิชาออกจะกลัวอยู่มาก แต่พอถามว่าจะกลับไหม ... ไม่กลับคะ ดูต่อๆ
แม่เองก็ได้ความรู้จากช่วงนี้เยอะเชียว เพิ่งเห็นเต่าใกล้ๆ เป็นครั้งแรก... เออ กระดองเต่ากะตัวเตามันคือเนื้อชิ้นเดียวกันนะ... แม่ฝังใจกะการ์ตูนที่เคยดูสมัยเด็กๆ เต่ามันเอาตัวออกจากกระดองวิ่งไปวิ่งมาได้.. หลงคิดว่า เต่าเป็นแบบนั้นจริงๆ มาจนถึงวันนี้แหละ 55
ธรรมชาติน่าอัศจรรย์ สร้างเต่าอาฟริกันให้มีขาเป็นเกล็ดๆ เหมือนเล็บงอกออกมาเยอะแยะ สำหรับขุดดินหลบแดด ส่วนตะพาบน้ำ มีคอยาวมั่กๆ และสามารถยืดหด ฉกคอไวเชียว เจ้าหน้าที่เค้าให้เด็กถือกระดาษม้วนทิชชู่ ไว้ แล้วให้ตะพาบแสดงการฉกกระดาษให้ดู .... เก่งเจงๆ

เดินออกจากงานถึงหน้าประตู นึกได้ว่า ลืมเสื้อหนาวของนู๋ไว้ ก็คงตอนชุลมุนช่วงที่การแสดงของสัตว์เลื้อยคลานจบแหละ แม่ก็ขี้เกียจกลับไปหยิบ... ไว้ค่อยไปทวงทีหลัง 55

Create Date : 28 กันยายน 2551		1 comments
Last Update : 28 กันยายน 2551 13:15:00 น.
Counter : 730 Pageviews.
Share Tweet