วันนี้ แม่ลูกตื่นเช้าทั้งคู่ ทำกิจวัตรประจำวันเรียบร้อย ลูกได้ข้าวต้มหมูเข้าไปเต็มกะเพาะ เรี่ยวแรงเลยเยอะ ประเดิมวัน ด้วยการถล่มกรงของพี่เอคโค่... เฮ้อ...แนวโหดปาจำ...พี่เอคโค่เกือบเสียชีวิตที่ลูกทำให้เหมือนเป็นอุบัติเหตุ...ตัวลูกเองก็ตกใจไม่น้อย ร้องโบ๊งเบ๊ง...ทีนี้เลยต้องมีการปลอบขวัญด้วยการออกไปเดินเล่นนอกบ้าน
แม่ตรงไปบ้านน้าเป๊บป้า...เพื่อไปเซย์เฮลโหล รับวาเลนไทน์เสียหน่อย....อุตส่าห์ท่องภาษาสเปนที่คุณไก่ย่างคุ๊กกี้กรอบหมีชอบหมดสอนไว้...
น้าเป๊บป้าฟังแล้วปลื้มเสียไม่มี เลยออกมาเดินเล่นกะพวกเราด้วย ทั้งๆ ที่กำลังวุ่นอ่านรีพอร์ตของนักศึกษาอยู่
ระหว่างเดินเล่น น้าเป๊ปป้าบอกว่า จะต้องไปผ่าตัดวันที่ 28 นี้นะ....แม่ฟังแล้วก็เฉยๆ ถามกลับไปว่า ไปผ่าส่วนไหนละ หลัง ไหล่ หรือจะไปศัลยกรรมหน้า...
น้าเป๊ปป้าอึ้งๆ จนแม่ต้องถามซ้ำ แกก็ตอบว่า ผ่ามดลูก เมื่อเร็วๆ นี้ หมอเจอชิ้นเนื้อที่คาดว่าจะเป็นมะเร็ง....คุณแม่ฟังแล้วก็ยังเฉยๆ ... เพราะคุณแม่คิดว่า คนดีๆ อย่างน้าเป๊ปป้าคงไม่เป็นมะเร็งร้ายๆ หรอก...แต่พอเห็นน้าเป๊บป้าน้ำตาไหล...แม่เริ่มรู้สึกว่า ไม่ธรรมดา...ปากไวของแม่รีบพูดปลอบแบบไม่เข้าท่าว่า
"ผู้หญิง 80 เปอร์เซ็นต์เป็นมะเร็งปากมดลูกทั้งนั้นแหละ ไม่ร้ายแรงหรอก ....ว่าแต่เธอแน่ใจเหรอว่า มะเร็ง อาจเป็นซิสท์ก็ได้นะ ถ้าเป็นมะเร็งก็ต้องดู ตอนนี้ ชิ้นที่เจอร้ายแรงขั้นไหน"
น้าเป๊บป้าฟังแม่พูดแล้วก็ส่ายหัว (คงส่ายหัวในคำพูดไม่เข้าท่าของแม่แหละ) แกบอกว่า เป็นมะเร็งแน่ๆ และแกก็บอกว่า ทฤษฎีของแม่คงไม่ถูกต้องหรอก
จากนั้น เราสองคนเลยพูดเรื่องการทำใจรับต่อผลที่จะเกิด... แม่อธิบายให้น้าเป๊ปป้าฟัง เรื่อง "กรรม" กะ "การนั่งสมาธิ" รวมถึงยกตัวอย่างเคสเกี่ยวกับ "การดูแลตัวเอง" ของผู้ป่วยมะเร็งให้น้าเป๊ปป้าฟัง ...เนียะ บันทึกมาถึงตอนนี้ อดนึกถึงคำพูดอี๊นุกไม่ได้เลยว่า อี๊นุกเคยบ่น ช่วงนี้คนที่รู้จักกัน วัยไล่ๆ กัน ป่วยเป็นมะเร็งกันทั้งนั้น ราวกับเป็นโรคที่ใกล้ตัว เป็นกันได้เหมือนโรคหวัดหยั่งงั้นแหละ...อี๊นุกเองก็ช่วยทำบทความเรื่องการรักษาตัวให้ผู้ป่วยมะเร็งได้อ่าน และปฏิบัติได้ถูก...คุณแม่ยังเสียดายเลย เคยเสนอตัวจะช่วยพิมพ์แต่อี๊นุกไม่ยอม
น้าเป๊ปป้าฟังอย่างตั้งใจและสนใจเรื่องการนั่งสมาธิมาก...แม่เลยชวนไปวัดไทยด้วยกัน ให้พระสอนให้....
แม่เลยถามว่าต้องอยู่โรงพยาบาลกี่วัน จะให้ไปนั่งเป็นเพื่อนตอนผ่าไหม...น้าเป๊ปป้าแท็งกิ้วคุณแม่และบอกว่า ไม่ต้อง เพราะผ่าเสร็จคงไปสอนหนังสือต่อ...เอ๋ งั้นคงมะเร็งปากมดลูกขั้นต้น...
ตกบ่าย แม่เลยผูกกุหลาบแดง 1 ดอกไปให้น้าเป๊ปป้า ๆ ดีใจใหญ่ ออกมาเล่นกะลูกหน้าบ้านอยู่นาน
ค่ำนี้ พี่ๆ กลับมาดึกเพราะไปว่ายน้ำกัน...พี่มากิเอะก่อเรื่องซะแล้ว...ตอนนี้คุณพ่อกำลังจัดการอยู่...
เรื่องของเรื่องคือ พี่เค้าไปเปิดเว็บส่วนตัวเหมือนกับบล็อกแก็งค์เนียะแหละ...แต่ดั้น ใส่ข้อมูลจริงลงในเว็บหมด แถมยังโพสต์รูปไม่เหมาะหลายรูป คุณแม่เห็นแล้วเกือบเป็นลม....เฮ้อ พี่เค้าโตเป็นวัยรุ่นแล้วจริงๆ ... นี่อีกหน่อย ลูกแม่ก็คงประมาณนี้ละมั๊ง...
คาดว่าพี่มากิเอะคงถูกริบแล็ปท็อปคืน และคงถูกห้ามใช้เครื่องไปอีกนาน
.....เป็นวาเลนไทน์ที่น่าเหนื่อย...ถึงแม้คุณแม่ได้กุหลาบช่อโต กะหนมโคเปนเฮเก้นมาหนึ่งชิ้น จากคุณพ่อ...เป็นการปลอบใจก็เหอะ
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
ส่งดอกไม้มาเป็นของขวัญวันวาเลนไทม์ค่ะ