วันปล่อยผี

ถึงแม้มะคืน ลูกแม่จะหลับไม่ยาวจริงตลอดคืน...แต่แม่เชื่อที่คุณพ่อบอก...วันนี้ เลยกะปล่อยมรรคณิชาอาละวาดให้เต็มที่
เริ่มจากหลังมื้อเช้า...เราก็ไปเล่นที่ปาร์คกัน...มีรุ่นพี่เล่นกันอยู่เต็ม...มรรคณิชาเลยหนุกหนานมั่ก เพราะนู๋ชอบเข้าสังคมจ๊ะจ๋า...รู้สึกนู๋จะเป็นรุ่นจิ๋วสุดในสนาม...แต่ไม่ยอมแพ้รุ่นพี่..ลุยเครื่องเล่นทุกชิ้น...ถูกใจที่สุดก็ตรงไม้ลื่นอันใหญ่...ลูกแม่ไปไต่บันไดขึ้นไปเล่นไม่กี่หน ก็เริ่มขี้โกง พยายามขึ้นทางลัด ซึ่งยากกว่าไต่บันไดลิงอีก...แต่ลูกแม่ไม่ยอมแพ้ พยายามเกาะโหนตัวขึ้นไม่เลิก...มีหนุ่มวัย 6 ขวบ คอยป้อโชว์ออฟอยู่ใกล้ๆ
"มานไม่ไปโชว์สาวๆคนอื่นฟระ...เด๋วตีนได้เขี่ยหน้าลูกฉานพอดี"
ลูกถ่วงเวลาในปาร์คจนถึงมื้อเที่ยง
เฮ้อ...ต้องป้อนข้าวอีกแล้วเหรอเนียะ!!!!!
ชวนกลับก็ไม่ยอม ต้องคว้าตัวอุ้มออกมานอกสนาม...คุณลูกก็เดินโอ้เอ้ๆ พอเผลอก็จะเลี้ยวกลับไปปาร์คใหม่...แม่พยายามตะล่อมโดยใช้วิธีเดินนำหน้า กะให้นู๋ตกใจวิ่งตาม....ดูๆ นู๋ไม่ค่อยตกใจเท่าไหร่...มองแม่ประมาณว่า...
"คุณแม่ล่วงหน้าไปก่อนก็ได้คะ"
นู๋แกล้งเดินตามได้แป๊บเดียว...
กรี๊ดดดดดดดดดด
ลูกคิดไงไม่รุ...วิ่งลงไปถนนใหญ่เฉยเลย...คุณแม่ต้องวิ่งกระเซอะกระเซิงย้อนกลับมาเอาตัวนู๋....นู๋คงไม่รู้ว่า ทำให้แม่หัวใจเกือบวาย...นู๋มองแม่ยิ้มๆ ทำท่าจะเล่นวิ่งไล่จับกะแม่บนถนนเสียอีก
โอย โอ๊ย...
แม่ขาอ่อน...ลากนู๋เข้าไปพัก ปั๊มหัวใจที่บ้านน้าเป๊บป้า ก่อนจะมีแรงเดินกลับบ้าน....

พอถึงบ้านทุกอย่างรวดเร็วมาก...นู๋ทานข้าวเสร็จก็เข้านอน หลับดีเสียด้วย ร่วมสองชั่วโมง...พอนู๋ตื่น...แม่เลยจับรีดพลังงานออกอีก...ทีนี้ ไม่กล้าพาไปปาร์คละ ปล่อยนู๋ไว้กะสวนหลังบ้าน แม่จะได้เตรียมทำกับข้าวเย็นได้ด้วย

แม่มองๆ นู๋ผ่านหน้าต่าง เห็นวิธีการสำรวจโลกของนู๋แล้วก็ขำ...คุณพ่อจัดสวนหลังบ้านแบบเซน ซึ่งจะมีส่วนที่ คุณพ่อโรยก้อนหินเล็กๆไว้ สมมติว่าเป็นแม่น้ำ ....แรกๆ นู๋จะเดินในแม่น้ำก่อน...คงเพราะเดินง่ายสุด...จากนั้น นู๋จะเดินเลาะขอบสวนเกาะรั้วไปเรื่อยๆ.. พอผ่านจุดที่มีต้นไม้ขวาง แทนที่นู๋จะเดินข้ามส่วนที่เป็นสะพานเล็กๆ (สงสัยไม่สามารถ) นู๋ก็จะเดินอ้อมด้านหลัง....พอไปถึงช่วงสูงสุดของเนิน นู๋จะพักดูภูมิทัศน์ ก่อนค่อยๆ ไต่ลงเนินอย่างระมัดระวัง....คุณแม่สังเกตเห็นนู๋เดินเป็นแพทเทิร์นอย่างงี้ทุกรอบ...พรุ่งนี้ ถ้ามาปล่อยอีก จะสำรวจแนวอื่นปล่าวน๊า
อ้อ มีซุกซนเล็กๆ ...แอบเล่นน้ำจากบ่อปลาคอยของคุณพ่อ...คุณแม่เลยทำโทษด้วยการจับตัวกลับเข้ามาในบ้านสิบนาที

กว่าทุกอย่างจะเสร็จเรียบร้อย...ก็ได้เวลาอึอี๊รอบสอง...แม่จับนู๋อาบน้ำแต่งตัวเสียหอม...
ต่อด้วยป้อนข้าวมื้อเย็น....อีกแล้วหรือเนียะ
วันนี้ ใช้ข้าวสวย กะลูกชิ้นไก่เป็นนางนกต่อ....แม่ป้อนแกงโฮะแทรกลำบาก เพราะลูกชื่นชมลูกชิ้นเป็นพิเศษ รัวเข้าปากไม่ยั้ง จนแม่ต้องยึดนางนกต่อคืน...
ปากเปียกปากแฉะให้นู๋เคี้ยวในปากให้หมดก๊อนนน...ไม่รุเข้าใจป่าว...เห็นนู๋มองหน้าหือห๊าน่าดู....เธ่อ..แม่รู้นะ...ขืนปล่อยให้นู๋ยัดๆๆๆ เข้าไป เด๋วอีกแป๊บ นู๋จะทำรายการสินค้าส่งคืน ทั้งนางนกต่อและแกงโฮะอะดิ
ดีหน่อย...วันนี้ ไม่เลอะมาก...
ทานเสร็จ คุณพ่อก็มาเร่งว่า เหลืออีกห้านาที ต้องไปงานวิทยาศาสตร์ของพี่โทโมเอะ
อ่ะจ๊ากกก
คุณพี่ขา น้องโทรมสนิท...ขอสักสิบนาทีได้ไหมคะ...ไม่อยากให้ผู้ปกครองคนอื่น รวมถึงเมียเก่าคุณพี่มีฮากะสภาพน้องอะคะ

งานของพี่โทโมเอะไปจัดที่เรดม่อน ไฮสกูล... ได้ที่จอดรถแล้ว แต่กว่าจะเดินถึงงานก็ร่วมสิบห้านาที เพราะปล่อยให้มรรคณิชาเดินเข้าประตูเอง...ลูกแม่ก็เดินโอ้เอ้ หยุดดูนู่นนี่ไปเรื่อย...พอถึงหน้าประตูฮอลล์ มีสาวเชียร์ลีดเดอร์สุดสวยคอยต้อนรับ...ทีนี้ มรรคณิชาเลยหยุดเดินจริงๆ ยืนจ้องพี่คนสวย พร้อมกะคุณพ่อ จนคุณแม่ต้องไอเสียงดัง กว่าคุณพ่อจะรู้สึกตัว ขยับอุ้มนู๋เดินข้ามประตู

ในงานคนเยอะแยะไปหมด...เลยปล่อยนู๋ลงเดินไม่ได้...นู๋ก็ดีดดิ้นอยู่น่าน..จนตอนหลังต้องให้พี่มากิเอะอุ้มนู๋ออกไปอาละวาดนอกฮอลล์
คุณแม่ชื่นชมผลงานเด็กๆหลายชิ้น...ที่ชอบมากๆ คือ
การทดลองเรื่องแรง lavitation ...เอ ศัพท์ ภาษาไทยเค้าเรียกอะไรไม่รุ... แบบ เคยเห็นยานมนุษย์ต่างด้าวที่มันบินค้างนิ่งๆกลางอากาศไหมอ่ะ...น่านแหละ...เด็กๆเค้าเอาลูกข่าง มาหมุนติ้วๆ ให้ดู...ก่อนจะลอยติ้วๆ ค้างกลางอากาศได้ คนสาธิตก็เหงื่อตก วัดพื้นที่อะไรไม่รุ วุ่นวาย ลูกข่างก็ไม่ยอมลอยเสียที...แต่พอลอยได้...ทุกคนก็สรรเสริญกันทั่วหน้า

ผลงานอีกอันที่ ขำกลิ้ง คือ เรื่องหมีกริซซี่แบร์... ใครๆ เห็นก็ถามกันทั่วว่า มันเป็นวิทยาศาสตร์ตรงไหน...เจ้าของผลงานเล่นแปะกระดาษให้ข้อมูลของเจ้าหมี โดยเขียนด้วยลายมือโย้เย้ของตัวเอง...สงสัยเป็นอันเดียวมัง ที่เขียนด้วยมือ คนอื่นๆ ใช้คอมพิวเตอร์พิมพ์กันทั้งนั้น

ส่วนอีกอันที่คุณแม่เดินตรงเข้าไปคุยด้วยทันที คือ หัวข้อเรื่อง "ลิ้นคนแก่รับรู้รสได้น้อยลง"...เหอ เหอ...บูธนี้ น้องเจ้าของผลงานหน้าตาหน้ารัก แถมมีขนมจูงใจในบูธเพียบ โดยหนุ่มน้อยจอมตะกละ 2-3 คนเกาะไม่ห่าง

ผลงานของพี่โทโมเอะก็น่ารักไม่เบา เรื่อง "แมวชอบอาหารเปียก หรืออาหารแห้ง มากกว่ากัน" มีเหยื่อทดลองสองตัว ...ไม่เข้าใจว่า พี่เคลลี่หลุดลอดมาได้ไง...สงสัยพี่เค้าแก่ละ พี่โทโมเอะเลยไม่อยากรบกวนมัง

พี่มากิเอะถือโอกาสทำการทดลองกะนู๋ด้วย...พี่เค้าเป่าลูกโป่งจากหมากฝรั่งให้มรรคณิชาดู....ตลกมาก...นู๋ทำหน้าเหยเก...พอพี่เค้ายื่นหน้ามาใกล้ๆ นู๋ก็ยกมือขวามาป้องหน้า !!! แม่ถือว่า นี่เป็นพัฒนาการขั้นสุดยอดเลยน๊ะเนียะ...เจ๋งจริงลูกแม่

คืนนี้ กว่าลูกจะหลับก็เกือบสี่ทุ่ม แถมหลับไม่สนิทอีกตะหาก...สงสัยแม่รีดไขมัน เอ๊ย พลังงานออกมาไม่หมด

Create Date : 31 มีนาคม 2549		6 comments
Last Update : 31 มีนาคม 2549 14:29:25 น.
Counter : 1023 Pageviews.
Share Tweet