Bloggang.com : มรรคณิชา : รายงานย้อนหลัง

รายงานย้อนหลัง

วันนี้เป็นวันที่สองของการไปแคมป์ "วิทยาศาสตร์บ้าระห่ำ" มานระห่ำเจงๆ ทุกครั้งที่ไปรับ นู๋จะต้องมีถ้วยใส่สารแปลกๆ กลับบ้าน วันนี้ ได้มาสองกะปุกเชียว ประสาคนเป็นแม่อ่ะนะ จ่ายตังค์ไปแล้วนิ ก็ต้องซักเสียหน่อยว่า มันคืออะไร
นู๋ตอบแบบไม่ค่อยจะรู้เรื่อง 55 รู้แต่ว่า คูล ฟัน ฯลฯ
สงสัยแม่ตั้งคำถามไม่ดี อ่ะถามใหม่
"แม่ได้ยินเด็กคนอื่นเค้าพูดเรื่องโมเลกุล มันคืออะไรเหรอ"
"นู๋ก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร มันมีขั้วบวกกะขั้วลบ มันชอบไฟต์ติ้งกัน" เหอ เหอ ได้แค่นี้ก็เอาฟระ

มะวาน ครูสอนเรื่อง "ออสโมซิส" มั้ง เพราะเห็นมีให้ทำ ไทด์ไดน์ ได้ผ้าโพกผมแบบอาหรับสวยๆ กลับบ้านมาหนึ่งผืน ที่แม่ประทับใจไม่รู้ลืมคือ ถ้วยน้ำหมึกที่นู๋หิ้วกลับบ้านวันแรกเนียะแหละ
นะ ครูก็คงใหม่ ไม่ทันคิด ให้ถ้วยใส่น้ำหมึกมา ไม่มีฝาปิด (วันที่สอง ทั้งสองกะปุกที่เอามามีฝาปิด)
พอนู๋ขึ้นรถได้ ก็ทำนิสัยตามปกติ คือ ของที่สนใจน้อยก็จะโปะให้แม่ เผอิญ สถานที่ของแคมป์นี้ ก็ใหม่ ตอนเช้าที่ไปส่ง ก็หลงอยู่ตั้งยี่สิบนาที นี่ขนาดยืมรถพ่อซึ่งมี จีพีเอส อยู่ด้วยนะ 55 ขาไปรับกลับ แม่ก็ยังเอ๋อๆ อยู่ ตั้งใจขับรถมองทางอย่างเดียว โดยไม่สนใจเสียงเจื้อยแจ้วของนู๋ (อี๋จิ๋มนึกออกม่ะ เวลามรรคณิชาเจื้อยแจ้วหนะ เคียดนะเฟ้ย)

ปรากฏว่า กรรมตามทัน แม่ที่ไม่สนใจคำพูดของลูก
พอจอดรถปุ๊บ เตรียมหยิบสัมภารกลงจากรถ แม่ช็อคคาเก้าอี้ทันที เมื่อเหลือบไปเห็นกะปุกหมึกของนู๋เอียงอยู่ด้านหน้าคนขับ พร้อมน้ำหมึกสีน้ำเงินไหลเยิ้มบนเบาะ ฮือๆๆ พ่อนู๋ฟ้องหย่าแหงๆ งานนี้

แม่รีบต่อว่านู๋ทันที นู๋ก็ไม่ยอมรับผิดนะ (ช่างไม่เข้าใจสถานการณ์เอาเสียเลย) ดันมาตอกย้ำแม่อีกว่า "นู๋บอกแม่แล้วนะว่า นู๋จะวางกะปุกไว้ตรงนี้"
แม่รีบวิ่งเข้าบ้าน ไขกุญแจมือสั่น ฮือๆ ต้องรีบล้างเบาะให้พ่อ
ปรากฏว่า แคมป์นี้ มีเมตตาจริงๆ หมึกที่ให้มาคงเป็นรุ่น "washable" แม่ขัดแป๊ปๆ ก็มองไม่ค่อยเห็น ยิ่งเจอตาถั่วๆ แบบคุณพ่อ อิอิ ฉลุยยยย

คืนก่อนหน้า แม่ทำงานจนโทรม เป็นคืนที่ซวยสุดๆ มีแต่ลูกค้าเขี้ยวๆ ถ้าเอามาเขียนนินทาคงต้องใช้เวลาสามวัน เป็นอย่างน้อย
นี่อาจจะเป็นเวรกรรม ...อีกแระ
ที่วันเดียวกับที่แม่ทำงานนี่แหละ แม่ฉวยโอกาสหนีออกจากบ้านมาแต่วัน ไปเดินเล่นในมอลล์ ก่อนไปเข้างาน
มันมีสาเหตุก่ะ

เพราะพ่อนู๋นั้น วางแผนจะช้อปปิ้งกะพี่โทโมเอะ แม่ก็ขอติดไปด้วย พยายามจัดเวลานู๋ให้ลงล็อคกัน ซึ่งจัดยากมากนะก่ะขอบอก ต้องเสียสละหลายอย่างมากมาย พ่อนู๋ก็ทำลีลา แปลกมั่กๆ อ่า เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำอย่างที่สุด
แม่พยายามมองโลกแง่ดี
นี่อาจจะเป็นการให้รางวัลกะตัวเองของแม่มั้ง
แม่เลยตัดสินใจ เที่ยวเองคนเดียว 55
ก่อนออกจากบ้าน ยังมีให้ฉุนอีกแน่ะ พ่อแอบไปซื้ออ่างเลี้ยงปลาคาร์ฟใบเบ้อเริ่ม พร้อมปลาคาร์ฟอีกสี่ตัว
แม่รู้สึกเหมือนเห็นเงินหมื่นหล่นหายจากกระเป๋า
ฮื่ม
เด๋วจะช้อปให้หมดเนื้อหมดตัวเลยยยยย

แต่ปรากฏว่า เอาเข้าจริง แม่ก็นางเอกนะ

ไปดูกระโปรงแก๊ป อยากได้มั่กๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ก็ไม่สอยมาทั้งๆ ที่มีไซส์ เฮ้อ

ต้องหาที่ดับอารมณ์ นี่เลย ร้านไอติมโยเกริ์ตเพิ่งเปิดใหม่ เป็นแบบ เซลฟ์เซอร์วิส ซึ่งน่ารักมั่กๆ แม่อาศัยจังหวะคนเยอะหนาตา กดชิมมันทุกรสเลย หุหุ แต่เห็นฝรั่งบางคนก็กดชิมแบบไม่เกรงนะ แม่ยังกดแบบแค่ช้อนโต๊ะ
อะ มีภาพปลากรอบหน่อย

ในที่สุด แม่จบที่ รสวนิลลา ลาเวนเดอร์ อือม์ อร่อยสู้ร้านมอลลี่ในซีแอ็ตเติ้ลไม่ได้ แต่ชอบใจท็อปปิ้งของเค้านะ นอกจากตัวพื้นฐานแล้ว ผลไม้สดอร่อยๆ ทั้งนั้น แม่เลือกกีวี และใส่บับเบิ้ลไปด้วย
บับเบิ้ลตัวนี้ ตะแรกนึกว่าจะเหมือนสาคูเม็ดใหญ่ๆ ที่เคยกินตอนอยู่เมืองไทย ที่ไหนได้ มันเป็นเหมือนไข่ปลาญี่ปุ่น กัดเข้าไป บับเบิ้ลแตก ได้ลิ้มรสมะม่วงที่อยู่ข้างใน สุโค่ย ๆๆๆ

แม่สัญญาอย่างยิ่ง เมื่อมีโอกาส ต้องพานู๋มาโซ้ยด้วยกันนะ ถึงรสชาดจะไม่ได้เลิศมาก แต่แม่ว่า นู๋ต้องสนุกกะการกดแน่ๆ อย่างถ้วยที่เห็นแม่กดมาประมาณเกือบครึ่งถ้วย แค่สามบาทเอง (คิดราคาตามน้ำหนัก)

คืนก่อนหน้า เรานั่งดูหนัง "ราโมนา ควิมบี้" กัน ฉากแมวตายสะเทือนใจนู๋อย่างรุนแรง น้ำหูน้ำตาเรี่ยราด แถมก่อนเข้านอน ยังสวดมนต์ขอพระ ให้พี่แคลลี่อายุยืนนาน
แม่ฟ้งแล้วแอบถอนหายใจ
พี่แคลลี่อยู่นานๆ แม่คงต้งเช็ดฉี่พี่แคลลี่ไปอีกนานเซะ

พี่โทโมเอะ อยากได้สัตว์เลี้ยงตัวใหม่มาก อ้อนวอนขอแม่มาหลายหน งวดนี้ ขอเลี้ยง "หนู"
จังหวะมาขอตอนแม่กำลังฉุนคุณพ่ออยู่ แม่เลยมองหน้านิดส์นึงแล้วตอบว่า
"เอาหนูมาให้แคลลี่กินเหรอ"
ม้วนเดียวอยู่ คริคริ

ฟันของพ่อเริ่มออกอาการ มันคงเน่าข้างใน พ่อเลยฉวยโอกาสทำตัวเจ็บปวดตลอดเวลา แม่ได้แต่ลุ้นอยู่ในใจว่า พ่อจะได้รู้ว่า ตอนแม่ผ่าตัดไปห้าหนนั้น มันเจ็บแค่ไหน แต่แม่ไม่ได้พูดออกมา ทำเฉยๆ ซะ ไม่ไปยุ่ง ไม่ไปแตะ เพราะพ่อนอยตลอดเวลา

พ่อออกตัวว่า คงไม่สามารถขับรถไปบ้านน้าเบลก เพื่อดูดอกไม้ไฟได้
กรี๊ดดดดดดดดดส์
เรื่องหย๋าย
แม่รีบจัดแจงหาข้อมูล เตรียมพานู๋กะพี่โทโมเอะไปดูแถวๆ บ้านเรา ปรากฏว่า ทั้งนู๋และพี่ ต่างพากันถอนสายบัว
แม่ก็อึ้งกิมกี่
อยากดูอ่ะ ไปคนเดียวก็ได้ฟระ
พอจัดแจงส่งนู๋เข้านอนเสร็จ แม่นอนแกร่วๆ รอเวลา แล้วดันเผลอคร่อก มันเหนื่อยอ่ะจิ ก็พ่อหน่ะ (โทษพ่ออีกแระ) ตอนกลางวัน ทำบาร์บีคิว กันเอิกเกริก แม่ต้องล้างขัดทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งๆ ที่ ตัวเองไม่ได้กินสักจิ๊ด ฮือๆ ช้ำใจ ฟระ นึกถึงคำพูดอาม่า ที่อาม่าชอบพูดบ่อยๆ ทันที

ยิ่งเขียนยิ่งเศร้า ว่าม่ะ (แม่แอบยิ้ม)

รายงานอากาศก่อนจะจบแบบดื้อๆ
อากาศที่นี่ แปลกสุดๆ ดูเหมือนหน้าร้อนจะมาไม่ถึง วันไหนแดดแรงได้หน่อย วันต่อมา ก็จะครึ้มฟ้า ครึ้มฝนทันที
คำว่า "แดดแรง" ของที่นี่ ก็ไม่เหมือนที่เมืองไทย ที่ญี่ปุ่นนะ มีแดดก็จริงแต่ก็มีลมหนาวด้วย
อากาศแบบนี้ นู๋แต่งตัวลำบาก
อยากนุ่งขาสั้นมากกกกกกกกกกกกกกก แต่อากาศไม่อำนวยซักที อิอิ

Create Date : 13 กรกฎาคม 2554

Last Update : 13 กรกฎาคม 2554 10:21:30 น.

2 comments

Counter : 1079 Pageviews.

อรุณสวัสดิ์เช้าวันพฤหัสบดีค่ะ น้องมรรคณิชา แวะมาทักทายด้วยความคิดถึง

โดย: KeRiDa วันที่: 14 กรกฎาคม 2554 เวลา:8:44:47 น.

สวัสดีค่ะ
นี่พึ่งจะมีเวลาหยุดหายใจจากงานเสริฟ พอจะได้หยุดเพื่อนก็มาจากไทย เลยต้องหนีบพาไปช๊อปซัมเมอร์เซลล์ที่ลดแบบคนจนๆอย่างอ๋อยยังกระเป๋าฉีกได้ กลับมาถึงบ้านกะว่าจะนอน เอาหน่อยน่า ขอแวะบล๊อคแม่นู๋มรรคหน่อย
ไม่ผิดหวัง คริคริ
อากาศที่นี่ก็แปรปรวนค่ะ เวลาอยากใส่ขาสั้นอวดขาลายก็จะพกไทด์ไว้ในกระเป๋า พอเห็นท่าไม่ดีก็จะรีบแวะเข้าห้องน้ำในห้างสวมใส่ทันใด เผื่อแม่นู๋มรรคจะได้สนองนี๊ดให้ลูกสาวได้
สู้ๆนะคะ บุญรักษาค่ะ

โดย: มารมาก(น้อยไม่ไหว) IP: 87.112.150.15 วันที่: 15 กรกฎาคม 2554 เวลา:5:05:20 น.