แม่โกรธมาก
คืนนี้ กำลังจะเปิดเพลงให้มรรคณิชาฟังก่อนนอน นึกอยากเปลี่ยนแผ่นซึ่งยืมมาจากห้องสมุดสองแผ่น แล้วยังไม่เคยเปิดเลย พอเปิดมาปุ๊บ หาไม่เจอ...
ผู้ต้องสงสัยคนแรก คือ นู๋เนียะแหละ ... รีบๆ นอนไปซะ ก่อนที่แม่จะอาละวาด
เหนื่อยจริงๆ เลย ... เพิ่งควานหาหนังสือของห้องสมุดที่หายไป ..เอ่อ จริงๆ ไม่ได้หาย แต่ห้องสมุดลืมปรับข้อมูลว่าบ้านเราเอาไปคืนแย้ว
ตอนนั้น เดินตามหาซะเกือบแย่... นี่ต้องมาตามหาซีดีอีกเร๊อะ... แค่คิด ก็อยากอ้วกแร้น... ไม่เห็นอนาคตเลยวุ้ย
พยายามคิดเรื่องดีๆ ของนู๋ ให้ใจมันฮิฮะดีก่า
อ้อ เมื่อวันเสาร์ ลูกสมัครใจไปเรียนบัลเล่ย์ด้วยละ จัดแจงของแต่งชุดฟูๆ สวยๆ ไปเต้น แม่นั่งใส่ชุดให้ ปากนู๋ก็พูดกำกับบลาๆๆๆ ตลอดเวลา แม่แอบได้ยินอยู่สองประโยคเด็ด
bla bla bla
.Im gonna jump up and down, up and down. I want to wear this dress. I make a statement. Are you clear?.... bla bla bla
อยากจะขำ แต่ไม่มีแรง วันเสาร์แม่มีไข้ เลยได้แต่ก้มหน้าก้มตารับใช้นู๋
เรียนเสร็จแล้ว ลูกพูดยืนยันด้วยว่า จะไปเรียนบัลเล่ย์สองคลาส... หุหุ .. มาพูดไรตอนนี้ แม่ไม่กล้าเสี่ยงลงคลาสให้นู๋อีกหรอก
แม่นอนซมอยู่บนเตียง... ก็ดีนะ... นอนฟังเสียงนู๋ปฏิสัมพันธ์กะพ่อและพี่ๆ... ฟังแล้วน่ารักดี
มีอยู่ตอนนึง พ่อคงส่งโทรศัพท์ของเล่นที่มีเครื่องบันทึกเสียงในตัว พ่อคงกดตอนนู๋พล่ามลงไปในเครื่อง พอพ่อกดให้นู๋ฟัง นู๋โวยวายใหญ่เลยว่า
Stop, Stop it, I dont understand what you said. Who are you? Is that Makie?
นอนนานไปละ พ่อกะพี่ๆ เค้าเลิกเลี้ยงนู๋ตอนหลังหกโมง แม่เลยต้องคลานลงไปจัดการนู๋ตอนสามทุ่ม .. ไม่มีปัญหาหุงหาให้กิน ๆ แต่นมไปละกันนะลูก สงสารเหมือนกัน อ้อนขอ อาหารของแม่ ใหญ่เลย
มรรคณิชาไม่ยอมขึ้นมานอนง่ายๆ คงติดใจ... นู๋ลากเอาบรรดาตุ๊กตาร่วมยี่สิบสามสิบชีวิตลงมาเรียงเกลือนพื้นชั้นล่าง แต่ละตัว คงสมมติว่ามาปิคนิคกัน นั่งอยู่บนผ้าปูเรียบร้อย ตัวนู๋เองก็นอนร่วมกับเพื่อนๆ ร้องเพลงสบายใจ
เล่าแล้วอารมณ์ดีขึ้นมาจิ๊ดนึง เด๋วพรุ่งนี้ ค่อยตาล่าหาซีดีกันเน๊อะ
| Create Date : 16 มิถุนายน 2551 |
| Last Update : 16 มิถุนายน 2551 12:12:00 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 705 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
เร็วๆ นะคะ ภาวะวิกฤตของการหาของที่เรา
อยากได้ไม่เจอนี่มันหงุดหงิดค่ะ เราเอง
ช่วงนี้บ่อยเหมือนกันคะ แบบว่าบางที
หยิบอะไรมาสักอย่าง ถ้าหากว่าใครมาพูด
หรือว่ามาทักระห่ว่างนั้น เราจะเผลอแระ
แล้วก็อาจจะเอาไปวางไว้ที่ไหนสักที่ พอจะต้องใช้
ก็ต้องมาหากันใหม่อีกล่ะค่ะว่า เอ แล้วเมื่อกี้
ถือๆ มาหายไปไหนล่ะเนี่ย
หรือว่าอีกอย่างคือ เก็บไว้ดีเกินไป
เก็บดีจนแบบว่าพอยากจะใช้ดันหาไม่เจอ ..
เบื่อตัวเองเลยเหมือนกันค่ะ กับการหาของนี่
เพราะกว่า 30& จะหาไม่เจอ แต่ว่าส่วนที่เหลือ
ถึงจะเจอ แต่ก็หมดเหงื่อ แล้วก็หมดแรงไป
หลายเลยอ่ะคะ (แย่จังค่ะ)
................
วันนี้คุณแม่นู๋มรรคณิชาไม่สบายอีกหรือเปล่าค่ะ
แวะมาส่งกำลังใจให้อีกเรื่อยๆ นะค๊า ..