Bloggang.com : มรรคณิชา : จุ๊บ จุ๊บ ลูกรัก

จุ๊บ จุ๊บ ลูกรัก

ตลอดครึ่งเช้า ทุกคนช่วยกันลงบิวตี้บาร์คอย่างหนุกหนาน ส่วนใหญ่ มรรคณิชาจะเกาะติดน้าแอริคหนึบๆ แกะแทบไม่ออก พอทำเสร็จ รอบบ้านหอมกลิ่นแบคทีเรียมั่กๆ คุณแม่รีบอาบน้ำ รู้สึกระแวงว่าคันตัว โดนคุณพ่อแกล้งโกยบาร์คใส่อะ เร่งอาบแทบแย่ เพราะรู้ว่า พวกเราจะไปซื้อต้นไม้กัน อ่า ทำไปทำมา ระหว่างรอ ทุกคนเปิดดู American Next top model ซึ่งมีรีรันเต็มซีรี่ยส์ตลอดวัน... ดูแล้วก็ติด ต้องตามลุ้น เลยไม่ได้ไปไหน ... งานนี้ คุณแม่ไม่บ่นคะ เพราะคุณแม่ก็ชอบดูเหมือนกัน หนุกดี ... สงสารแต่มรรคณิชาเน๊อะ ดูไม่รู้เรื่อง ได้แต่ฟุตเวิร์ควงนอก Self-play ไปเรื่อยๆ พอนึกได้ นู๋จะเวียนหอมทุกๆ คน และคอยบอก
“I love you” เป็นระยะๆ

วันอาทิตย์ แม่รีบลุกมาจัดการนู๋แต่เช้า เพราะคุณพ่อว่า จะไปซื้อต้นไม้วันนี้แทน... จนบ่ายแก่ ก็ไม่มีวี่แววจะแซะคุณพ่อออกจากหน้าจอคอมได้... ทั้งๆ ที่มรรคณิชาเดินไปเตือนคุณพ่อหลายทีว่า
“มอลแบคๆๆ”
คุณแม่เลยปลงชีวิต พานู๋ไปสนามเด็กเล่นดีกั่ว เสียเวลารอเฟ้ย... วันนี้ นู๋เลยได้รู้จักพี่มีอา อายุสัก 5 ขวบได้ พี่มีอาเห็นมรรคณิชาแล้วถูกใจ เดินมาขออนุญาติคุณแม่ว่า จะขอพานู๋เล่นซ่อนหาได้ไหม... คุณแม่เหลือบมองพ่อของพี่มีอาแล้วก็รีบๆ อนุญาติ ...555 หล่อมั่กๆ ค๊า... เล่นไปสักพัก พี่มีอาเดินมาบ่นกะคุณแม่ว่า มรรคณิชาเล่นไม่รู้เรื่อง คริ คริ
“โธ่ นู๋จ๋า ได้แค่นี้ก็ดีแล้วนะ น้องเค้าเพิ่ง 2 ขวบเอ๊ง เอาน๊ะ เด๋วจะช่วยบอกให้มรรคณิชาเค้าเดินตามนู๋นะจ๊ะ”
แบบตอนที่ใครๆ เค้าวิ่งซ่อนกัน มรรคณิชายืนเฉยๆ ไง ... แต่ พี่มีอาก็ฉลาดนะ สักพัก เธอใช้วิธีจูงมรรคณิชาไปหลบด้วยกัน... เห็นแล้วก็ขำ ท่าทางนู๋ยังไม่เก็ท เห็นหน้าตางงๆ หลบอยู่ในซอกตัวแข็งเชียะ
เล่นสักพัก คุณแม่หิว เลยต้องหลอกพามรรคณิชากลับ ... นู๋ต่อต้านเล็กน้อย... ไม่เข้าใจเหมือนกัน โวยวายว่า ไม่กลับๆ แต่ขานู๋ก็ออกเดินนำคุณแม่ซะเฉยๆ ...เป็นแบบนี้ทุกครั้ง เหอ เหอ
ถึงบ้าน คุณพ่อโวยใหญ่ หายไปไหน รอจะไปซื้อต้นไม้....อ้าวววว
ไม่รุคุณพ่อเตี๊ยมกะพี่ๆ ไว้หรือไง เพราะพี่ๆ จะไม่ไปเฉยเลย ส่วนคุณพ่อก็ว่า รอไม่พอนั่ง คุณแม่ต้องยืนกราน ให้ไปกันให้หมด .. แบบ จะซื้ออะไรนักหนา ให้งบแค่ให้พอใส่ท้ายรถนะ
พี่โทโมเอะกวนทีนสุดๆ ตลอดเวลาที่อยู่ที่มอลแบค คุณแม่รู้สึกหงุดหงิดเหมือนกัน อยากเลือกต้นไม้สบายใจ กลับต้องคอยห่วงหน้าพะวงหลัง นี่เลยได้ต้นบ้าอะไรมาไม่รุ สีสรรไม่ถูกใจ... จะมีที่ทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาได้ คงเป็นตอนเลือกซื้อกุหลาบ แต่ละต้นแพงจัง แต่คุณพ่อหนับหนุน จะให้ที่ๆ เคยปลูกมะเขือเทศ ไว้ลงกุหลาบแทน เนื่องจาก คุณแม่กัดบ่อยว่า ขนาดมะเขือเทศยังไม่ยอมขึ้น... ใจจริง แม่ อยากได้กุหลาบสีม่วง กัวปลูกยาก เลยเอากุหลาบมินิ สีแดงเข้มมา ... ส่วนพี่มากิเอะเห็นคุณแม่เลือกๆ แล้วเกิดอินขึ้นมาบ้าน หยิบมาอีกต้น... หูยยย ลุ้นจังเลย จะปลูกขึ้นไม๊น๊า
พวกเรายังไม่มีเวลาลงต้นไม้ เพราะพี่ๆ ต้องทำงานบ้าน และเตรียมตัวกลับบ้านนู้น ... คุณพ่อรีบๆ เก็บงานสวนนิดหน่อยๆ แล้วเร่งทุกคนให้พร้อมไปกิน “ไอเลิฟซูชิ” กัน ... ว้าว
หงุดหงิดกันพอควร เพราะคุณพ่อหากรรไกรตัดต้นไม้ไม่เจอ แถมพอจะออกจากบ้าน ก็หากุญแจรถไม่เจออีก... เวลาหาอะไรไม่เจอที เป็นต้องหันมาถามคุณแม่ ๆ จะไปตรัสรู้ทุกเรื่องได้ไงฟระ...
โต๊ะจองไปแล้ว เหลืออีกไม่ถึงสิบนาที คุณพ่อเลยเอารถอีกคันออก ...หนอย ทำหงุดหงิดขับซะเร็ว พอเลี้ยวที มรรคณิชาประกาศให้ทุกคน
“Hold on tight” เลยกลายเป็นฮากันทั้งคันรถ
ไปถึง อิอิ ร้านยังไม่เปิดประตูเลยค๊า... พอเข้าไป พนักงานงงๆ แบบว่า ไม่มีจองชื่อนี้ สงสัยต้องเป็นอีกสาขาแน่ๆ ... ยังดี อีกสาขาที่ว่า มันอยู่เลยเข้าไปอีกนิดเดียว เดินไปถึง .... พวกเราเลยได้กินบรรยากาศริมน้ำงามๆ
พนักงานประจำโต๊ะเราเป็นคนไทย ตะแรกก็ไม่รู้หรอก พ่นปะกิตกันใหญ่ พี่เค้ามาเผยตัวตอนได้ยินคุณแม่คุยกะนู๋นะสิ...
ขำมรรคณิชานะ วันนี้ไม่ได้นอนทั้งวัน พอถึงตอนหม่ำๆ ตาปรือเชียว คลานมาขอนั่งตักคุณแม่ ซบคออ่อน ... คุณแม่เลยเสียทีเล็กน้อย จิกกินไม่ค่อยทัน คุณพ่อเลยเรียกให้นู๋ไปซบอกบ้าง จะได้สลับให้แม่ได้หม่ำ ระหว่างนู๋เดินอ้อมโต๊ะไปหาคุณพ่อ แม่เป็นห่วงกลัวนู๋เดินแล้วหลับซาหลบไปจิงๆ
ซูชิทำให้พี่โทโมเอะอารมณ์ดีขึ้นมาทันตา หม่ำเสร็จหันไปขอบคุณคุณพ่อ... นี่แหละ พี่โทโมเอะ น่ารักเสียไม่มี คุณแม่สังเกตหลายหนละ พี่เค้าไม่เคยลือมที่จะกล่าวขอบคุณเลยสักครั้ง... แถมยังมีน้ำใจ คิดถึงแม่ตัวเอง เพราะเห็นทั้งโต๊ะไม่กิน egg plant เมปุระ ... พี่เค้าก็จะขอห่อกลับ....

ระหว่างนั่งรถกลับ มรรคณิชาตื่นขึ้นมา ... แน่นอน...จิตใจแปรปรวนคะ... เด็กนอนไม่พอนี่น่ากัวสุดๆ
แม่สังเกตุเห็นอาการเกร็งของนู๋จังหวะคุณพ่อเลี้ยวรถแล้วก็สงสาร นู๋หน้าแดงก่ำ ปากอ้าเหมือนจะร้อง แต่ไม่มีเสียง น้ำตาไหลพรากๆ ท่าทางจะกัวสุดขีด... เหมือนคนขาดอากาศเลย น่ากัวๆ
คุณแม่ให้คุณพ่อจอดรถที่ปาร์ค ปรับอารมณ์ให้นู๋ ซึ่งก็ได้ผล มรรคณิชาเริ่มสบายใจ... แถมมีบ่นๆ ให้คุณแม่ฟังด้วยนะ
“มรรคณิชาน้ำตาไหล”
โธ๋ คงนึกถึงตอนนั่งรถละมั๊ง... นี่แม่ก็มานั่งคิดๆ นะ (อ้าว ตายแย้ว จะตีสี่แล้วง่ะ) ตะแรกนึกว่า คาร์ซีทมันหลวม เลยทำให้นู๋รู้สึกไม่มั่นคง แต่วันนี้ คาร์ซีทใส่รถพ่อๆ มีที่ยึดด้านบน แน่นหนามาก... คงไม่ใช่แล้ว... อาจจะเป็นที่ตัวเข็มขัด... เพราะปกติ มรรคณิชาจะใส่เสื้อหนาวชนิดลุยหิมะ แต่ตอนนี้ อากาศเริ่มร้อนนิดๆ คุณแม่เลยไม่ใส่แจ็คเก็ทให้ เข็มขัดคงหลวมไป .. ไว้พรุ่งนี้ แม่จะปรับให้เข็มขัดตรึงนู๋แน่นๆ นะจ๊ะ
จุ๊บ จุ๊บ ลูกรัก

Create Date : 16 เมษายน 2550

Last Update : 16 เมษายน 2550 17:54:06 น.

2 comments

Counter : 685 Pageviews.

เข้ามา blog นี้ทีไรต้องอมยิ้มกับความน่ารักของคุณแม่กับคุณลูกทุกครั้งค่ะ

โดย: icebridy

วันที่: 16 เมษายน 2550 เวลา:18:13:06 น.

5555555555555555555 ขำมากๆๆเลยค่ะ“Hold on tight”

โดย: แม่บ้านณ.โตเกียว **ไม่ได้ล็อกอินอ่ะ** IP: 218.221.111.206 วันที่: 18 เมษายน 2550 เวลา:16:02:06 น.