Bloggang.com : มรรคณิชา : นู๋ไม่ฉะบายก่ะ

นู๋ไม่ฉะบายก่ะ

คุณแม่วางแผนนอนตั้งกะสองทุ่มแต่ไม่สำเร็จ เพราะมรรคณิชาน้ำมูกไหลย้อยๆ พาล นอนแล้วตื่นๆ ทุกๆ ชั่วโมง... เด็กไม่สบายนี่เป็นอะไรที่สยองที่สุด... คุณพ่อพยายามทำตัวเป็นฮีโร่ (ชิงหลับไปก่อนพวกเราตั้งกะทุ่ม) เข้ามาจะอุ้มปลอบมรรคณิชา (คิดถึงไส้กรอกเนื้อแน่นๆ อย่างนู๋ละเซ่) แต่ก็ต้องล่าถอยกลับไปเมื่อเจอนู๋วีน... แบบปามาน 5 วิ ที่แล้ว นู๋จะเอาพ่อๆๆ ไล่แม่ อีก 10 วิ ถัดมา เธอเปลี่ยนใจ... ขนาดไม่สบายแบบนี้ นู๋ยังคิดเล่ห์กลได้สารพัด เอาน้ำ เอานม (อันหลังนี่ให้ไม่ได้เด็ดขาด ลูกทำท่าเหมือนจะท้องเสีย กินแล้วถ่ายออกมาทุกมื้อ ย่อยสลายเร็วเกินเหตุ) หลอกอยากกอดแม่งี้ ยืนยันจะนอนเตียงพี่มากิเอะเงี๊ยะ... ธ่อ จะให้นอนได้ไง จำไม่ได้เหรอก๊ะ วันก่อนคุณแม่เอาขยะไปโรยๆ ไว้ เป็นการทำโทษที่พี่เค้าทิ้งขยะรีไซเคิลผิด...
นู๋หลับๆ ตื่นๆ หลายรอบ จนในที่สุด แม่ปิ๊งๆ ไอเดีย คว้าเอาหมอนของพี่เค้ามาลงเตียงนู๋... เอาปามานนี้พอนะลูกนะ ... นู๋สงบลงได้ทันที...อือม์ ที่เหลือ คุณแม่แค่รอเวลาระฆังยกต่อปาย

ระหว่างรอขึ้นชก.. คุณแม่คลิกเข้าเว็บโดนัทคริสปี้ครีม...อือม์ น่าหม่ำจัง อยากขับรถออกไปซื้อเสียเด๋วนี้เลย

เช็คเมล์เสียหน่อย...
กร๊ากกกก
ขำเมล์คุณพ่อ... อ่า เพิ่งเห็น...คุณพ่อชวนไปเลือกซื้อไม้สำหรับซ่อมทำพื้นใหม่หมด....แหม๋มตอนกลับบ้านมาไม่เห็นยักกะชวนออกไปเลยนิ...เอ้า คุณแม่ก็จะทำเป็นเฉยๆ เหมือนไม่ได้อ่านละกัน
You know what would be really romantic? If you and I went to Lowes tonight and picked out flooring. We could stroll the aisles, hand in hand, looking into each other’s eyes and talking about underlayment and thickness and warranties. How about it?
ปล. ชีวิตจริงไม่มีงี๊เลยนะคะ ออกไปด้วยกันทีไร ตบตีกันซะเป็นส่วนใหญ่ ความเห็นไม่ค่อยจะตรงกันเลยจ้า

คุณแม่บ่นๆ ให้คุณพ่อฟังเรื่อง หากิจกรรมซัมเมอร์ให้นู๋ไม่ค่อยได้ คุณพ่อเลยเล่าเรื่องแม่บ้านญี่ปุ่นให้ฟังว่า ที่นู่น เวลาแม่ๆ จะพาลูกไปสนามเด็กเล่น คุณแม่คนใหม่ต้องเข้าไปคาราวะเจ้าที่ เอ้ย เจ้าถิ่นที่อาวุโสสูงสุดในนั้นเสียก่อน ซึ่งถ้าเจ๊ใหญ่ไม่พอใจ ปฏิเสธไม่รับการคาราวะ คุณแม่คนใหม่ก็จะเดือดร้อน ต้องพยายามทำตัวให้เป็นที่โปรดปลื้ม ซึ่งหากไม่สำเร็จ คุณแม่ก็ต้องพาลูกระเห็จไปลองสนามอื่นๆ ต่อไป... ทีนี้... มีแม่บ้านคนหนึ่ง ถูกบีบคั้นจิตใจมาก ตัวเธอกะลูกไม่ค่อยจะเป็นที่ยอมรับอย่างดีนัก ทำให้วันหนึ่ง ขณะที่เธอรับอาสาพาเพื่อนๆ ของลูกอีกสองคนติดรถมาด้วย เดาว่า เด็กๆ คงรุมลูกของเธอตามเคย ทำให้เธอขาดสติ จอดรถทันที และแทงเพื่อนลูกแบบไม่ยั้ง... 19 แผล...เด็กๆ เสียชีวิตตั้งแต่แผลแรกๆ
เหวออออ
คุณแม่ฟังนั่งอ้าปากหวอ... คุณพ่อยืนยันแบบไม่ได้ขู่ว่า นี่เป็นเรื่องจริงในสังคมญี่ปุ่น มีเหตุการณ์ทำนองนี้เยอะมาก ล่าสุด คุณแม่พาเพื่อนลูกเข้าห้องน้ำแล้วจับเด็กแขวนคอจนเสียชีวิต...
แง๊ว...คุณน้าโอ๊คซัง คุณยายพนอจัน อยู่หนายจ้า ทราบแล้วเปลี่ยน เข้ามาเสริมด่วน

อือม์ มะคืนนั่งคิดเกมกะกิจกรรมให้นู๋ไว้ตั้งหลายอย่าง เอาจริงเข้า ดันหลุดคิว ปล่อยนู๋อยู่หน้าทีวีตั้งสามชั่วโมง... เพราะ... คุณแม่มัวแต่ขัดกะทะ จานชามที่คุณพ่อทำทิ้งไว้คืนก่อน ... โงหัวมาอีกที เอ้า ไปสนามเด็กเล่นแทนละกัน...พักหลังๆ ลูกดูจะชินสนามทั้งสามแห่งที่อยู่รอบบ้านเรามากเลย คุณแม่เลยกลั้นใจเข็นนู๋ไปสนามที่สี่ ซึ่งค่อนข้างไกล...ถือว่า คุณแม่เดินลดความอ้วนอ่ะนะ...

ส่วนใหญ่คุณแม่มักจะจดบันทึกแต่พัฒนาการด้านไอคิวของนู๋ ลืมไปว่า ด้านอีคิวของนู๋ก็เก๋กู๊ดอยู่... อย่างเรื่องจินตนาการนี่ ของนู๋ไปไกลถึงระดับสี่แย้ว... คือ จากที่เคยแกล้งๆ หยิบอาหารกินจากรูปในแม็กกาซีน (บ้านเราจนมากขนาดนี้เลยเน๊อะลูก) ลูกก็จะแกล้งเอาอาหารจริง ป้อนเผื่อแผ่บรรดาสารพัดสัตว์ที่แล้วแต่ว่า ตัวไหนถูกนู๋คัดเลือกมาเป็นดาวประจำวันข้างตัว... นี่คุณแม่รอซีนที่นู๋จะมีบทพูดตอบโต้หนุกๆ อยู่

ลูกจำเหตุการณ์ประทับใจประจำวันได้ค่อนข้างดี และชอบเล่าให้คุณแม่ฟัง อย่างวันนี้ ดูดอร่า มีฉากลิงบู๊ทลอยไปกับว่าว... ถือเป็นฉากไคลแม๊กซ์สุดๆ ของนู๋ ที่ต้องเล่าให้คุณแม่ฟัง... คุณแม่ถือโอกาสแกล้งมรรคณิชา แทนที่จะเออออเหมือนทุกที คุณแม่ก็แกล้งพูดให้ลิงบู๊ททำอย่างอื่นแทนการลอยติดไปกะว่าว... อิอิ เล่นเอามรรคณิชาชงัก ทำหน้างงเต๊ก เอิ้กๆๆ แม่คู๊ณ ใสซื่อเจงๆ

ในวัยนี้ ลูกแม่ก็รู้จัก “ค้อน” แล้วนะ... วันก่อน โดนคุณพ่อดุไม่ให้จับมู่ลี่เล่น... นู๋เลยยกมือกอดอกค้อนคุณพ่อหนึ่งที ก่อนจะสะบัดหน้าไม่ยอมพูดด้วย (สาบานได้ นู๋ไม่เคยดูหนังช่องเจ็ดสีมาก่อนเลยก๊ะ) .. คุณพ่อพยายามง้อ นู๋ก็ทำท่าหัวใจสลายทันที น้ำตาไหลพรากๆ ... วิ่งหนีพ่อหยั่งกะหนังแขก...
มาวันนี้ ลูกลองหยั่งเชิงเรื่องมู่ลี่ดูกะคุณแม่... นู๋ตั้งใจตรงดิ่งเข้าไปจับแล้วมองหน้าคุณแม่ ๆ ก็พูดสั้นๆ
“เด็กดีต้องซื่อสัตย์ ทั้งต่อหน้าและลับหลังคะ”
“ชิชา ไม่เด็กดี”
“พูดมาก ตีตายเลย” คุณแม่พยายามตัดบท
“ตีตาย ๆ คุณแม่”
ไม่รู้แล้วว๊อย เดินหนีลูกดีก่า
เอ... คุณแม่เล่ามาถึงนี่ได้ไงเนียะ.... สองชั่วโมงแล้ว ... ง่า น่านไง ร้องเรียกหาแระ ... รีบไปรับใช้เด๋วนี้ละคะ

Create Date : 01 พฤษภาคม 2550

Last Update : 1 พฤษภาคม 2550 14:03:51 น.

6 comments

Counter : 761 Pageviews.