คิดคำนึง
ฉันอ่อนแอ ไม่ได้มีความรู้สึกอะไร
ฉันไม่รู้สึกตัวหรอกว่าอ่อนแอ จนกว่าจะ
ได้เปรียบเทียบกับใครคนอื่น การเปรียบเทียบ
ถ้าเราดีกว่าเหนือกว่ามันก็ดีอยู่หรอก
แต่ถ้าเปรียบเทียบในสิ่งที่ทำให้ตัวเอง
ตกต่ำแล้วละก็นั้นอาจจะทำให้เป็นทุกข์
ฉันรู้สึกกังวล ไม่เป็นสุข หรือฉันมองไม่เห็น
อนาคตอย่างที่คนอื่นมอง ฉันเริ่มจะอ่อนแอ
ลงแล้วละ มันทำให้ฉันไม่มีความสุข
มันทำให้ฉันดูเห็นแกตัว ฉันว่าฉันก็เห็นแกตัวละ
มีครั้งหนึ่งฉันเดินตลาดในช่วงค่ำ
เห็นเงินประมาณแปดร้อยบาท ตกอยู่ที่หน้าของฉัน
ฉันไม่รู้จะทำอย่างไร เลยเรียกคนที่ใกล้ที่สุด
พี่เงินพี่รึเปล่าครับ แต่นั้นไม่ใช้สาระสำคัญ
มันสำคัญตรงที่ตอนฉันเห็นเงินตกอยู่ที่พื้นฉัน
คิดอะไรอยู่ ฉันเสียใจที่จำมันไม่ได้มันไวมาก
ฉันอาจจะอยากได้เงิน เก็บขึ้นมาโดยที่ไม่มีใครรู้
แวบนึงฉันอาจจะนำมันไปเปรียบเทียบกับศีลธรรม
ที่ควรมีเลยเรียกคนข้าง ๆ เพื่อที่จะดึงตัวเองให้
ดูเป็นคนดีขึ้นมา ความในใจนั้นอาจจะโลภอยาก
ได้เงินนั้นมาเป็นของตัวก็ได้ บางครั้งศีลธรรมนี่
ก็ทำให้เราเป็นทุกข์ ถ้าไปยุ่งกับมันมาก ๆ
มันเป็นความรู้สึกผิดที่ไม่มีตัวตน มันทรมาน
มันเป็นความครุ่นคิดถึงสิ่งนั้นซ้ำไปมา แล้วลง
ความเห็นด้วยตัวเราเองว่า มันผิด ฉันผิด
เป็นความผิดที่ไม่มีใครสร้างขึ้น นอกจากความคิด
ของเราเองว่ามันผิด...มันไม่ควรเป็นอย่างนั้น อย่างนี้
แต่มันเป็นไปแล้ว ทำให้รู้สึกกังวลและตกหลุมแห่ง
ความผิดอยู่กับมัน จมอยู่กับมัน มันอาจจะทำให้เรา
ไม่มีความสุขไปสักระยะเลยก็ได้ ส่วนเงินแปดร้อย
ที่ตกอยู่ที่พื้นน่ะหรอ ฉันบอกพี่เขาพี่เขาก็หยิบขึ้นมา
แล้วบอกกับฉันว่าจะเอาไปให้ฝ่ายตลาด ฉันก็ไม่ได้
สนใจอะไร แล้วฉันก็เดินดูตลาดต่อไป ฉันพลาดไป
ที่จำความรู้สึกตัวเองไม่ได้ตอนแวบแรกที่เห็นเงินนั้น
มันเป็นไม่กี่ทางที่จะทำให้ฉันรู้จักตัวเองมากขึ้น
แล้วโอกาสทดสอบความโลภก็มีไม่บ่อย คงไม่มีเงิน
มาตกอยู่ตรงหน้าบ่อย ๆ ฉันว่าฉันก็โลภอยู่น่ะ
คิดและฝันว่าอยากจะถูกรางวัลที่หนึ่ง แต่โชคดีที่ไม่ได้ซื้อ
เพราะซื้อไปก็ไม่ถูก ได้แต่ฝันโดยที่ไม่ลงทุน
ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ อาจจะเป็นช่วง
ของมัน ห้ามไม่ได้เหมือนกันน่ะ ไม่อยากทำอะไรเลย
บางทีอย่างนอนแช่อยู่บนเตียงเฉย ๆ แต่พอมานึกถึง
ตอนไม่มีงานทำ เป็นอะไรที่ทรมานเหมือนกัน
จะเอายังไงแน่ มีงานก็ทุกข์ ไม่มีงานก็ทุกข์
แต่มันทุกข์คนละแบบ ฉันก็ไม่รู้จะแก้ไขปัญหา
ชีวิตยังไง ปัญหามันเกิดจากความคิด แต่ไม่สามารถแก้
ปัญหาได้ด้วยความคิด เหมือนเคยอ่านเจอในหนังสือ
บางทีมีความคิดที่ทำให้เรากังวลและไม่มีความสุข
การกินอะไรอร่อยก็ช่วยได้บ้างน่ะ มันทำให้ลืมสิ่งเหล่านั้นไป
สักชั่วเวลาหนึ่งก็ยังดี ขอบคุณที่ยังผ่านมันไปได้
ถึงจะแบบ ถู ๆ ไถ ๆ รู้สึกอายขึ้นมาเหมือนกันน่ะ
ที่ใช้คำว่า ถู ๆ ไถ ๆ มันเหมือนทำให้รู้สึกเป็นคนไม่ค่อยเอาไหน
แค่คิดว่าจะใช้คำว่า ถู ๆ ไถ ๆ แค่นี้ก็ยังทำให้เป็นทุกข์เลย
เพราะเกรงว่าคนที่มองเราจะมองเราในแง่ลบ
แน่...นึกถึงภาพลักษณ์ตัวเองด้วย การเกรงว่าคนอื่น
จะมองเราในแง่ไหน แค่คิดก็อาจจะทำให้เราเป็นทุกข์
ได้เหมือนกันน่ะ ขอให้ฉันผ่านวันพรุ่งนี้ไปได้ด้วยดีด้วยเถอะ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
พอเครียดแล้วก็..กลับมาใช้การกินเพื่อเยียวยาทุกสิ่ง อีกเหมือนเดิม
มันก็เยียวได้... 55+ แต่ว่าได้แพร๊บเดียว เพราะวิธีนี้ทำยาวนาน
ก็เปนวิธีทำร้ายตัวเองทางอ้อมอีก.. เลยคิดว่า..ต้องหาอะไรทำ
อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่การกินและเสียตังค์... แต่สรุปก็ยังคิดไม่ออกเลย
Move On!! เป็นวงกลมค่ะ