Bloggang.com : อยากบอกว่าหลง - 45 วินาทีที่สี่แยกไฟแดง

45 วินาทีที่สี่แยกไฟแดง

ขอบคุณภาพจาก Bloggang.com นายสมมุติ

ฉันหยุดอยู่ที่กลางสี่แยกไฟแดง

เวลาของฉันมีอยู่สี่สิบห้าวินาที

มันมากพอที่ฉันจะมองอะไรเพลิน ๆ

หากดูที่ป้ายสัญญาณไฟ ข้างบนนั้น

ฉันมองไปที่ป้ายเชิญร่วมงานวัด

ในเทศกาลปีใหม่ ป้ายโฆษณาขายบ้าน

ป้ายขาย/เช่า ป้ายร้านเหล้า

และสัญญาณไฟสีแดงที่เด่นสว่างอยู่ข้างหน้า

ฉันออกไปซื้อองุ่นกับข้าวต้มมัด

มันมีไส้เผือกและไส้กล้วยฉันซื้อมาให้

เพื่อนแม่ เมื่อไฟเขียวฉันก็บิดคันเร่ง

ออกไปจากสี่แยกนั้น วันนี้อากาศเย็นดี

ทีเดียว ลมก็แรงพอสมควรทำให้แดด

ดูดอ่อนแรงลงไปเมื่อกระทบกับผิวหนัง

ปกติฉันไม่เคยซื้อผลไม้เลย พอไปซื้อ

ฉันก็เลือกอย่างที่คิดว่าน่าจะดี ลูกใหญ่

แข็งและไม่ช้ำ ฉันเลือกมันแค่นั้น

ฉันไม่ได้ชิมด้วย แต่ดีที่ซื้อมาแล้วมันก็

หวานอยู่ คนปลูกเขาก็คงอยากจะให้

ผลผลิตมันออกมาหวานทุกต้น ทุกพวง

โชคดีที่โลกนี้สร้างองุ่นไร้เม็ดขึ้นมาให้

ฉันได้กิน มันเป็นผลไม้ที่วิเศษมาก

ถ้าไม่มีเม็ด แล้วมันก็เกิดขึ้นน่าจะมีนานแล้วน่ะ

ฉันพึ่งจะได้ลิ้มลองเท่านั้นเอง มันกรอบ

หวานมีรสจืดเล็กน้อย ผสมกับกลิ่นเปลือก

ขององุ่นเวลาที่ฟันของเราบดเขี้ยว

ฉันส่งเหล้าให้กับน้า นั้นอาจจะเป็นสิ่งไม่ดี

เท่าที่ควร เมื่อฉันซื้อเหล้าให้น้าในวันนี้

มันมียำปลาดุกฟูอยู่หนึ่งถุงที่ห้อยทิ้งไว้อยู่

บนเก้าอี้ไม้ในบ้าน ฉันหยิบมันขึ้นมาและจัด

การแกะ ใส่ถ้วยพลาสติก ฉันยังไม่ได้กินมัน

เพราะฉันกินองุ่นอยู่ ฉันวางมันไว้ใกล้ ๆ กัน

ฉันส่งองุ่นถ้วยเล็กให้กับน้องฝาแฝดเด็ก ๆ

ดูท่าจะชอบทีเดียว วันนี้อาจจะเป็นวันที่

รถบนถนนมากเป็นพิเศษ ลานจอดรถเต็ม

แต่เป็นวันที่หลาย ๆ คนผ่อนคลายจากงาน

และทุกสรรพสิ่งที่ทำให้รู้สึกกังวล ฉันก็รู้สึกดี

ในวันนี้ ผ่อนคลาย เย็นสบาย รับประทาน

อาหารที่รสชาติดี นั่งเล่นเกมส์ที่ชอบ อยู่กับ

เด็ก ๆ ไม่ได้มีอะไรมาก แต่ก็ไม่ได้รู้สึกไขว่คว้า

หาอะไร หรือต้องการอะไรมากกว่านี้มาเติบเต็ม

มีแอพหาคู่ที่เล่นคุย ๆ แล้วก็หายไม่เคยเจอใคร

จริง ๆ เป็นตัวเป็นตนสักคน แต่ก็ไม่ได้ลบมันทิ้งไป

เผื่อเอาไว้ว่าอาจจะใครที่คุยกันเข้าใจ เราถูกใจเขา

เขาอาจะไม่ถูกใจเรา คุยกันแล้วไม่ชอบ ต่างคน

ก็ต่างความคิด ฉันก็เล่นหาคนคุยตอนว่าง ๆ

ถ้าเจอคนที่ถูกใจก็อาจจะเป็นสิ่งที่สวรรค์ประทาน

สวัสดีวันหยุด รับองุ่นสักพวงไหมครับ