"ต่อจากตอนที่แล้ว" (ตอนที่แล้วไม่มี)
เปิดเทอมแล้ว... หลาย ๆ คนมีสิ่งของใหม่ ๆ มาอวดอ้าง... ฉันมีรองเท้า Bata
ฉันมีรองเท้า Pop Teen ใส่แล้วบลิ๊ง แล้วป๊อบ ใส่แล้วป๊าบ... ฉันมีกระเป๋า Out door
โชว์กันเข้าไป... จะมีอะไรก็ว่ากันไป ตามภาษาเด็ก ๆ ไม่ได้เจอกันหลายเดือน จึงเป็นเรื่อง
ธรรมชาติที่ต้องจับกลุ่มสนทนากัน @...#...!...^...<....%........"....@
นอกจากจะมีสิ่งใหม่ ๆ หลายสิ่งหลายอย่างแล้ว สิ่งหนึ่งที่ขาดเสียไม่ได้เลยคือ
"คุณคุณ" ประจำชั้นคนใหม่ เข้ามาในห้องคงไม่มีเด็กนักเรียนคนใดสังเกตุ ตัวอักษร ที่เขียน
อยู่บนกระดานดำเป็นแน่... นาง... นามสุกล... ชื่อเล่นคุณครู...
ครั้งหนึ่งเมื่อวัยเด็กผมสัมผัสถึงสิ่งเหนือธรรมชาติ(ความเ...ฮี้...ยของตนเอง)
ขณะนั้นเวลาประมาณ 10.00 น. เรามาเรียนกันแล้วแต่ยังไม่มีหนังสือเรียน
กันเลย "คุณครู" เรียกชื่อนักเรียนตามเลขที่ เด็กชายสถาพร, เด็กชายนพดล, เด็กหญิงดาลัด
เด็กนักเรียนทั้งหมดที่ถูกขานชื่อ ออกไปหน้าชั้นแล้วเรียงแถวตอนลึกตามเลขที่ หลังจากนั้น
ก็เดินทางไปรับหนังสือเรียนที่ "ห้องพักคุณครู" เด็กนักเรียนนั่งเรียงแถวตามที่คุณครูได้ขานชื่อไป
เมื่อครู่ ขณะที่นั่งอยู่หน้าห้องพักครูเพื่อรอหนังสือ ช้ามากกว่าจะได้... แต่เราคงไม่รู้สึกอะไร
เพราะมัวแต่คุย ๆ เล่น ๆ และเวลานี้
ผมได้สัมผัสถึงสิ่งเหนือธรรมชาติ
ผมนั่งอยู่ระหว่างรอยแตกของปูนเป็นร่อง รอยต่อโรงอาหารกับทางเดินไปยังห้องพักครู
ด้วยความเป็นเด็กมือผมก็อยู่ไม่เป็นสุข มือของผมตะกุยดินที่ชุ่มช่ำที่ตกตะกอนอยู่บนรอยต่อของ
รอยแตกของปูน เขี่ย...ไป...เขี่ย...มา อยู่พักใหญ่ จนกระทั้งผมได้กลิ่นเหนือธรรมชาติ
ผมยกแขนขึ้นมาจากพื้นแล้วโน้มตัวลงไปใกล้กับ ปลายนิ้วโป้ง นิ้วชี้และนิ้ว
กลางของมือขวามีรอยดินเล็กน้อยติดอยู่ที่ปลายนิ้ว ก้มตัวลงปลายนิ้วมือทั้งสามใกล้เข้ามายัง
รูจมูกทั้งสองรูเกือบจะแน้บสนิท ผมสูดดมเข้าเพื่อให้ทราบว่ามันคืออะไรกันแน่...
ออกซิเจน + กลิ่นของดิน = ? กลิ่นของดินที่ผมสูดดมเข้าไปนั้นถูกแสกนด้วยสมองเด็กนักเรียน
คนหนึ่ง.... คำตอบคือ (ออกซิเจน + กลิ่นของดิน) = ขี้แน่ ๆ
นี่กุเล่นขี้อยู่... บนร่องรอยต่อระหว่างโรงอาหารกับทางเดินไปห้องพักครูที่จะไปรับหนังสือ
ผมยังนิ่งอยู่ "ไม่มีใครรู้หรอก" กุเล่นขี้อยู่ ผมทนไม่ไหวที่ต้องเจอแบบนี้ในความคิดตอนนั้นต้องมี
เพื่อนคนใดคนหนึ่งโดนเหมือนผมบ้าง...
จนแล้วจนรอดก็คิดไม่ออก มองไปข้างหน้าก็เห็นเพื่อนนั่งอยู่ข้างหน้า "บอกเพื่อนข้างหน้า
ว่า" เฮ้ย...ดมดิ กลิ่นกุหลาบ แล้วผมก็เอื้อมมือของผมไปจรดปลายจมูกของเพื่อน ถึงแม้เพื่อน
จะแหยงผละตัวออกไปบ้างแต่มือของผมก็ยาวพอที่จะนำนิ้วมือที่ติดก้อนดินพุ่งไปยังรูจมูกทั้งสอง
ของเพื่อนข้างหน้าได้
จบ... วันเด็ก 12/01/56
เพลงประกอบการอ่าน "โป้ง ชี้ กลาง นาง ก้อย"