โป้ง ชี้ กลาง


"ต่อจากตอนที่แล้ว" (ตอนที่แล้วไม่มี)

เปิดเทอมแล้ว...   หลาย ๆ คนมีสิ่งของใหม่ ๆ มาอวดอ้าง... ฉันมีรองเท้า Bata 

ฉันมีรองเท้า Pop Teen ใส่แล้วบลิ๊ง แล้วป๊อบ ใส่แล้วป๊าบ... ฉันมีกระเป๋า Out door 

โชว์กันเข้าไป...   จะมีอะไรก็ว่ากันไป  ตามภาษาเด็ก ๆ ไม่ได้เจอกันหลายเดือน  จึงเป็นเรื่อง

ธรรมชาติที่ต้องจับกลุ่มสนทนากัน @...#...!...^...<....%....•...."....@

นอกจากจะมีสิ่งใหม่ ๆ หลายสิ่งหลายอย่างแล้ว สิ่งหนึ่งที่ขาดเสียไม่ได้เลยคือ

"คุณคุณ" ประจำชั้นคนใหม่   เข้ามาในห้องคงไม่มีเด็กนักเรียนคนใดสังเกตุ ตัวอักษร ที่เขียน

อยู่บนกระดานดำเป็นแน่...   นาง... นามสุกล...  ชื่อเล่นคุณครู...

ครั้งหนึ่งเมื่อวัยเด็กผมสัมผัสถึงสิ่งเหนือธรรมชาติ(ความเ...ฮี้...ยของตนเอง)


ขณะนั้นเวลาประมาณ 10.00 น.   เรามาเรียนกันแล้วแต่ยังไม่มีหนังสือเรียน

กันเลย "คุณครู" เรียกชื่อนักเรียนตามเลขที่ เด็กชายสถาพร, เด็กชายนพดล, เด็กหญิงดาลัด

เด็กนักเรียนทั้งหมดที่ถูกขานชื่อ   ออกไปหน้าชั้นแล้วเรียงแถวตอนลึกตามเลขที่  หลังจากนั้น

ก็เดินทางไปรับหนังสือเรียนที่   "ห้องพักคุณครู" เด็กนักเรียนนั่งเรียงแถวตามที่คุณครูได้ขานชื่อไป

เมื่อครู่   ขณะที่นั่งอยู่หน้าห้องพักครูเพื่อรอหนังสือ   ช้ามากกว่าจะได้...   แต่เราคงไม่รู้สึกอะไร

เพราะมัวแต่คุย ๆ เล่น ๆ และเวลานี้

ผมได้สัมผัสถึงสิ่งเหนือธรรมชาติ

ผมนั่งอยู่ระหว่างรอยแตกของปูนเป็นร่อง   รอยต่อโรงอาหารกับทางเดินไปยังห้องพักครู

ด้วยความเป็นเด็กมือผมก็อยู่ไม่เป็นสุข   มือของผมตะกุยดินที่ชุ่มช่ำที่ตกตะกอนอยู่บนรอยต่อของ

รอยแตกของปูน  เขี่ย...ไป...เขี่ย...มา อยู่พักใหญ่   จนกระทั้งผมได้กลิ่นเหนือธรรมชาติ

ผมยกแขนขึ้นมาจากพื้นแล้วโน้มตัวลงไปใกล้กับ ปลายนิ้วโป้ง นิ้วชี้และนิ้ว

กลางของมือขวามีรอยดินเล็กน้อยติดอยู่ที่ปลายนิ้ว ก้มตัวลงปลายนิ้วมือทั้งสามใกล้เข้ามายัง

รูจมูกทั้งสองรูเกือบจะแน้บสนิท   ผมสูดดมเข้าเพื่อให้ทราบว่ามันคืออะไรกันแน่...

ออกซิเจน + กลิ่นของดิน = ? กลิ่นของดินที่ผมสูดดมเข้าไปนั้นถูกแสกนด้วยสมองเด็กนักเรียน

คนหนึ่ง.... คำตอบคือ (ออกซิเจน + กลิ่นของดิน) = ขี้แน่ ๆ 

นี่กุเล่นขี้อยู่... บนร่องรอยต่อระหว่างโรงอาหารกับทางเดินไปห้องพักครูที่จะไปรับหนังสือ

ผมยังนิ่งอยู่ "ไม่มีใครรู้หรอก" กุเล่นขี้อยู่ ผมทนไม่ไหวที่ต้องเจอแบบนี้ในความคิดตอนนั้นต้องมี

เพื่อนคนใดคนหนึ่งโดนเหมือนผมบ้าง...

จนแล้วจนรอดก็คิดไม่ออก  มองไปข้างหน้าก็เห็นเพื่อนนั่งอยู่ข้างหน้า "บอกเพื่อนข้างหน้า

ว่า"   เฮ้ย...ดมดิ   กลิ่นกุหลาบ   แล้วผมก็เอื้อมมือของผมไปจรดปลายจมูกของเพื่อน   ถึงแม้เพื่อน

จะแหยงผละตัวออกไปบ้างแต่มือของผมก็ยาวพอที่จะนำนิ้วมือที่ติดก้อนดินพุ่งไปยังรูจมูกทั้งสอง

ของเพื่อนข้างหน้าได้

จบ... วันเด็ก 12/01/56

เพลงประกอบการอ่าน "โป้ง ชี้ กลาง นาง ก้อย" 




Create Date : 12 มกราคม 2556
Last Update : 8 มกราคม 2560 15:59:27 น.
Counter : 1311 Pageviews.

3 comments
  
คุณร้ายไม่เบาเลยนะคะ แล้วเพื่อนทำไง? เป็นลมเลยมั้ยคะ
โดย: มัดใจ วันที่: 14 มกราคม 2556 เวลา:10:13:11 น.
  
อากาศเย็นๆ บ้านนี้เจ้าของบ้านไม่อยู่
โดย: มัดใจ วันที่: 19 มกราคม 2556 เวลา:1:19:17 น.
  
ช่วงนี้อยู่...ครับ
โดย: อยากบอกว่าหลง วันที่: 20 มกราคม 2556 เวลา:22:33:44 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อยากบอกว่าหลง
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



หวังไว้ว่าผู้ที่ได้อ่านจะผ่อนคลาย

จากการงานและความเครียด

ลงบ้าง
มกราคม 2556

 
 
1
3
4
5
6
7
8
9
10
11
13
14
15
16
17
18
19
20
21
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
12 มกราคม 2556
All Blog