มั่วแหลก  เย็นดีน่ะเนี่ย ที่นี่ เย็นมือสุด ๆ อ่ะ เสื้อแขนยาวปิดได้แค่ข้อมือ ความรู้สึกที่มือซ้ายและมือขวามันรู้สึกเย็น ยอมรับเลยอ่ะ ฝนยังไม่ตกลงมาเลยวันนี้ ขอหล่ะ อย่าตกมาเลยน่ะ ให้อากาศครึ่ม ๆ แบบนี้ก็ดีแล้ว น้ำแก้วนี้หมดลงแล้วเหลือ ในห้องไม่มีใครอยู่ ใครบางคนกำลังรินน้ำชาออกจากกาน้ำ เหมือนใช่ไหมหล่ะ เขาเทน้ำร้อนใส่ลงกาน้ำ หลังจากนั้นเขาก็ยกถังน้ำ เทลงไปใส่กาน้ำร้อน สีขาวที่อยู่ติดกับโทรทัศน์เครื่องเก่า เราขยับเก้าอี้ให้มันใกล้หน้าจออีกนิด มีใครบางคนในความคิด เดินหยิบแก้วน้ำพลาสติกใส่ ไปทิ้งลงถังขยะใบเล็กที่ห่อด้วยถุงดำสนิท จินตนาการว่าเขาเดินกลับมา ความเป็นจริงยังไม่ได้ดำเนินอะไรไปจากนี้ มันเป็นเพียงแค่ความคิดเท่านั้นที่วิ่งออกไปแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงแค่ความจริงเท่านั้น ที่จะทำมันลงไปจริง ๆ น้ำในแก้วใสหมดลงแล้วจริง ๆ กระดาษอะไรก็ไม่รู้กองไว้บนโต๊ะ ไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าใครเอามันมาวางไว้ มันมีทั้งตัวหนังสือ ภาพถ่าย และหน้ากระดาษเปล่า ๆ นั้นไง ซึราเคโด้ ชื่อในจินตนาการ ต่อจากนั้นก็มีชื่อในจินตนาการเพิ่มขึ้นอีกหลายชื่อ มีตั้งแต่ บ่การะ หวังเพียงพิง หลูโตน ซาคียะ มาตาโมโต้ เอ็นโด้ ซาวาคามิ รีโว ราคามิยะ โมโตมาตุ ซาคาย่า เอ็นม่า และยังมีอีกที่หลงเหลืออยู่ในนั้น ดวงจันทร์ในตอนกลางวัน เราเห็นมัน ลอยเด่นอยู่บนฟ้าโปร่งที่ไม่มีก้อนเมฆ เราเห็นเป็นสีขาว ๆ ตัดกับสีฟ้าในรูปทรงวงกลม เมื่อคืนนี้เราฝัน ฝันเห็นรุ้งกินน้ำ ในความฝันมันเหมือนกับว่ามีรุ้งสองสายซ้อนกัน ลอยเด่นอยู่บนอากาศ สีแปลก ๆ แต่สวยดี หรือ ว่า นั้น เป็น คำ ตอบ ที่ เจ็ด แปด เก้า เบอร์ซาโด้คือชื่อผู้รักษาประตู ทีมใดทีมหนึ่ง ในสมัยเด็กที่ได้ยินจากโทรทัศน์ ฟุตบอลชิงชนะเลิศแล้วหล่ะ ไม่รู้ว่าจะได้ดูรึเปล่า ที่บ้านยังใช้ทีวีแบบเก่าแล้วยังไม่มีกล่องดิจิตอลด้วยดิ ที่ว่างข้างในที่เก็บไว้ให้เธอคนเดียวเป็นเสียง จากหูฟังสีดำแดง หูฟังอันนี้ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อ ราคาแพงอยู่เหมือนกันน่ะ อยู่อยู่ก็ได้กลิ่นแปลก ๆ เหมือนถุงเท้าที่ผ่านการใช้งานมา มันมีกลิ่นแบบนั้นเลย ได้กลิ่นสักพักไม่นาน กลิ่นมันก็หายไปเฉย ๆ คราวนี้เอาจริงจะเอาแก้วน้ำพลาสติกไปทิ้งขยะ จริง ๆ แล้วน่ะ รู้สึกมันแปลกใช่ไหม เราเองก็คิดว่าอย่างนั้น นี่มันแปลกจริง ๆ เราพิมพ์แบบนั้นออกมาเองหล่ะ อยากให้อ่านแล้วรู้สึกแปลก ๆ คิดอะไรได้ก็พิมพ์ มันลงไป พิมพ์ผิดบ้างถูกบ้างลบบ้างแก้ไขใหม่บ้าง มันก็ดีเหมือนกัน แป๊ปหนึ่งขอเวลาซักห้าวินาทีไป เปลี่ยนเพลงฟังก่อนเดี๋ยวมาเจอกกันใหม่เมื่อนิ้วมือ ทั้งสิบสัมผัสอยู่บนคีย์บอร์ดสีดำ อย่าเพิ่งตัดสินใจอะไรลงไปว่าใครเป็นแบบไหน แต่ตอนนี้กำลังลังเล ลืมซะแล้ว ลืมว่าจะพิมพ์อะไรต่อ ไม่มีสิ่งไหนที่ลอยอยู่บนอากาศโดยที่ไม่สัมผัสกับอากาศ นี่ไม่ใช่สิ่งเดียวที่กำลังเกิดขึ้นกับเรา เราร่างรูปทรงของดาบ ในอากาศ ในความคิด แล้วก็จินตนาการว่ากำลังฟาดฟัน กับคู่ต่อสู้ คนที่หนึ่งถูกฟันร่วงลงไปนอนหน้าคว่ำกับพื้น แทงเข้าไปที่พุงคนที่สอง ดึงออกมาเลือดพุ่งกระฉูดออก มาตามรอยแผล ฟันคนที่สามแต่คนที่สามกลับรับดาบนั้นได้ สบาย ๆ เขาถูกฝึกมาอย่างดีแน่ ๆ คนนี้ ใครบางคนยืนอยู่บนเนินหิน เล็งธนูไปที่ชายขี่ม้าขาว ใส่หมวกใบใหญ่สีดำปิดหน้าผากเอาไว้ เราคิดเล่น ๆ น่ะว่าอยากให้มีหนังสึกเรื่องแนวนี้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับ คนส่งสาส์นสมัยก่อน ที่ต้องเก็บ ข้อความในจดหมายแล้วส่งไปให้กับคนที่อยู่อีกเมือง เขามีวิชาอาคมพอตัว วิ่งเร็วแบบเหนือธรรมชาติ เชิงมวย การใช้ดาบ อาวุธและธนูก็ไม่ธรรมดาเลย ฉายาเขาคือ "ม้าเร็ว" ครั้งหนึ่งมีการแข่งขันวิ่ง ผู้ใดที่สามารถวิ่งได้เร็วและเป็นที่หนึ่ง จะได้เข้า ทำงานเป็นคนส่งสาส์น ในวังได้อัฐเป็นจำนวนมาก ฉากการต่อสู้ของ ม้าเร็ว ส่วนใหญ่จะเป็นการวิ่ง หนีคู่ต่อสู้จำนวนมาก กระโดดสูง พลางตัวกับต้นไม้ พลางตัวกับความมือ ถ้าไม่จำเป็นเขาจะไม่สู้ เขาจะวิ่งวิ่งและวิ่งลูกเดียวเพื่อไปให้ถึงปลายทาง นิสัยเจ้าชู้สุด ๆ ไปส่งสาส์นที่ไหนก็จีบหญิงเมืองนั้น เมื่อส่งหลายเมืองเข้าก็เลยมีผู้หญิงมากมาย หน้าต่อหล่อคมเอาการ รูปร่างไม่สูง ทางเลือกแรกของเขาคือหนี การต่อสู้จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเขาหมดหนทาง แล้ววันหนึ่งเขาก็ได้จดหมายสำคัญไว้ในมือ ต้องส่งสาสน์นั้นไปที่เมือง จันไค โดยที่นั้นอยู่ในช่วงสงคราม และมีป่ารกทึบ โจรระหว่างทาง เสือ และมือขโมยของ เขาต้องเอาตัวรอดให้ได้ระหว่างทางเพื่อ ให้ไปถึงที่นั้น การเดินทางปกติต้องใช้เวลา เจ็ดวัน แต่เขาต้องไปถึงที่นั้นให้เร็วที่สุดอาจจะ เป็นห้าวัน เรื่อง "ไอ้ม้าเร็ว" ก็ประมาณนี้และ
|
อยากบอกว่าหลง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] หวังไว้ว่าผู้ที่ได้อ่านจะผ่อนคลาย จากการงานและความเครียด ลงบ้าง All Blog
Friends Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
