โรงละครแห่งความฝัน เป็นเพียงการสมมติชื่อเกี่ยวกับสิ่งที่จะบรรยายต่อไป
หลักกีโลเมตรที่ 263 ผู้ตั้งเรียงนามคือ คุณ กะว่าก๋า
มันเป็นจุดเริ่มต้นเล็กน้อยที่ฉันมีโอกาสได้รู็จักคำว่าเกมส์
มันมีเกมส์ต่าง ๆ มากมายไม่ว่าจะเป็นไพ่ การ์ดเกมส์
เกมส์คอนโซล ฉันกำลังคิดว่าฉันจะสร้างโรงละครในรูปแบบของ
การเข้าไปสู่โหมดของการ เรียกมอนเตอร์ออกจากการ์ดศักดิ์สิทธิ์
ฉันเพียงแค่ดีดนิ้วทุก ๆ อย่างก็จะเข้าสู่อีกมิติ ฉันมีชุดการ์ดอยู่ในมือ
หนึ่งใบ มันเป็น ฟีนิกซ์ ฉันให้มันมองหาศตรู คู่ต่อสู้ที่อยู่ในระยะไกล ๆ
นกฟินิกซ์มันบินขึ้นไปบนท้องฟ้าสูงพร้อมกับสอดส่องมาหาวัตถุสิ่งมีชีวิต
ที่อยู่รอบ ๆ ทั้งในระยะใกล้และไกล หากมีคู่ต่อสู้หรือมอนเตอร์ตัวใดดู
น่ากลัว ฉันจะเตรียมการ์ดชุดถัดไปด้วยการส่ง โกเลมหิน ลงไปเป็นคู่ต่อสู้
ใช่ นั้นนกฟินิกส์กำลังมองเห็น ไดโนมิว มันกำลังพุ่งเข้ามาหนึ่งตัวมันพร้อม
ที่จะฉีกกระฉากเนื้อของมนุษย์ด้วยเคี้ยวของมัน ฉันเรียกชุดการ์ดในมือ
สเปลยูเซอร์ โกเลมหิน มันปรากฎขึ้น ประจัญหน้ากับ ไดโนมิว
เพียงแต่ฉันมีมอนเตอร์สองตัวทำให้ง่ายต่อการจบเกมส์นี้ นกฟินิกส์บินไปก่อกวน
ระดับสายตาการมองเห็น พร้อมกับโกเลมหินที่ประจัญหน้าอยู่ตรงหน้า
ไอโนมิวถึงแม้จะมีฟันที่แหลมคมแต่ไม่สามารถกัดเข้าไปในผิวหินของโกเลมหินได้
การทบเข้าไปทางด้านข่างและด่านบน ที่คอ หลาย ๆ ครั้งที่มันถอยห่างและพร้อมจะหนี
แต่แล้วมันก็ถอยรนออกไปเรื่อย ๆ แล้วมันก็หันหลังวิ่งหนีไปในที่สุด ฉันใช้พลังในการ
ควบคุมเหล่ามอนเตอร์ไปจำนวนมากทำให้ร่างกายอ่อนเพลีย ฉันสเปลยูเซอร์เรียก
มอนเตอร์กลับเข้าสู่การ์ด ฉันล้มลงและสลบอยูตรงนั้น ไดโนมิวเดินเข้ามากระฉาก
ร่ายกายของฉัน แต่โชคยังดีที่ฉันยิงมีสติอยู่บ้าง ฉันดีดนิ้วมือ ทุก ๆ อย่างกลับเข้าสู่มิติเดิมทันที
รอดไปตู
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
