ถ้าอปอช.อ่าน ต้องเตรียมทิชชู่ไว้ซับน้ำตาหนึ่งกล่องแน่ๆค่ะ T^T ฮือ...

อ่านเรื่อง"ไม่ครบห้า"ที่ผู้เขียนเกิดมาโดยไม่มีแขนขาต้องนั่งรถเข็นแล้วก็รู้สึกเหมือนคุณนัทธ์เลยค่ะว่าประเทศญี่ปุ่นเขาดูแลผู้พิการได้ดีจริงๆ อยากให้เมืองไทยเป็นแบบนั้นบ้าง เช่นมีทางลาด มีลิฟท์สำหรับคนที่ใช้ทางเดินปกติไม่ได้เยอะๆ

น่าอ่านจังค่ะ

อ่านแค่ที่เอามายังรู้สึกว่า..น่าจะประทับใจพอสมควรเลย

ซาบซึ้ง เศร้าใจ และทึ้ง....เป็นช่วงๆ
^
^
น่าจะเป็นไม้เอกนะคะ พิมพ์ผิดหรือเปล่าหนอ

^
^
ขอบคุณค่ะ พิมพ์ผิดจริงๆ ด้วย >> แก้ไขแล้วนะคะ

ท่าทางจะต้องเตรียมทิชชู่ไว้ใกล้มือจริงๆ อ่ะแหละ
ได้หยุดสามวันเลยรึเปล่าคะคุณนัทธ์

น่าอ่านมากเลยค่ะ แต่ตอนนี้ขอเคลียร์นิยาย jbook ที่ซื้อมาดองไว้ก่อน

ตอนนี้กำลังนั่งไล่อ่าน 20th century boy แบบการ์ตูนอยู่ค่ะ

อย่างคุณสาวไกด์ว่า..
อ่านรีวิวแล้วน่าอ่านมากเลย

เห็นคุณอ้อนว่า..ได้หยุดสามวัน
เนื่องในโอกาสอะไรคะ?..วันพ่อหรือเปล่า

เห็นด้วยที่ว่าญี่ปุ่นเขาให้ความสำคัญต่อการให้ความช่วยเหลือแบบบูรณาการแก่ผู้พิการ...

เห็นแล้วนึกถึงหนังสือชื่อ ไม่ครบห้า น่ะค่ะ

น่าอ่านนะคะเล่มนี้ เห็นแว้บ ๆ อยู่ที่ไหนสักแห่ง ไว้ต้องหามาอ่านค่ะ

น่าอ่านจังค่ะ เข้าเมืองเมื่อไหร่จะไปหามาอ่านบ้าง

เล่มนี้ขอข้าม
เพราะไม่ใช่แนว