อยู่เพื่อความรัก : ยาขอบ

สำนักพิมพ์ดอกหญ้า พิมพ์ครั้งแรก : มิถุนายน 2531 ราคา 35 บาท / 176 หน้า
ซื้อเมื่อ : 18 สิงหาคม 2531

...บังอรผมดกดำเป็นคลื่น นัยน์ตาซื่อตรงใสแจ๋ว อย่างจะแลทะลุุไปในหัวใจของประพันธุ์ได้ นัยน์ตานั้นได้แทงปราดลงไปในหัวใจของผมแล้ว บังอรสวยและน่าเอ็นดูอย่างมหัศจรรย์ที่สุด ประพันธ์ ผมรู้สึกรักหล่อนมา 5 ปีแล้ว... นี่ผมจะพูดอะไรได้? ผมรักบังอร แต่ก็เกรงว่าจะได้รักผู้หญิงอื่นๆ อยู่อีกหลายคนเหมือนกัน แล้วผมจะบอกชื่อเหล่านั้นแก่หล่อนกระไรได้? ...สมองผมเริ่มวิ่งพล่าน บังอรคือทุกๆ สิ่งที่ผู้ชายเราหวังในหญิงผู้เป็นภรรยา - งามสะดุดตาเตือนใจ - ไว้วางใจได้ในความซื่อตรง -มีเชาวน์ดี และลักษณะเหมาะแก่เป็นแม่บ้านทุกกระเบียดนิ้ว ผมมีความเชื่อถือในหญิงผู้นี้มากมาย ยินดีเสมอที่จะเอาชีวิตเขาวางประกันต่อทุกอย่างที่หล่อนบอกผม...

>> บังอรเป็นหญิงคนซื่อ ครอบครัวถือธรรมเนียมอย่างเคร่งครัด
หากทองจันทร์บอกว่ารัก เธอก็จะปักใจว่าเธอแต่เพียงผู้เดียว ซึ่งไม่ใช่

...เพราะสตรีที่ผมรักคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาสามัญอย่างบังอรหรือหญิงอื่นทั้งหลาย แต่เป็นเจ้าหญิงซึ่งไม่เกิดมาสำหรับใครเลย นอกจากเจ้าชาย ...พวกเราราษฎร์สามัญ หากบังอาจแม้เีพียงไปจูบท่านหญิงเข้า ย่อมหมายความได้ง่ายนิดเดียว คือติดตะราง 7 ปี ล่ามโซ่ตลอดตัว ถึงตัวเธอก็เถอะ จะต้องจำแต่อยู่ในตำหนักกับข้าหลวงที่คอยถือตรวนใส่พานทองเดินตามกระมัง...

>> หม่อมเจ้าหญิงอุษา ซึ่งทองจันทร์ได้พบและช่วยเธอจากม้าตื่นที่หัวหิน
ฐานันดรที่ต่างชั้น คือ สิ่งกั้นรัก

...อ่อนโยนแช่มช้อยเสียจนไม่ทราบว่าจะยกเอาอะไรมาเปรียบจึงจะเทียมเท่า จมูกและพวงแก้ม คือสิ่งที่รวมกำลังกันอย่างดีที่สุดเพื่อสร้างความน่ารักน่าเอ็นดูให้แก่รูปหน้า แต่ว่าที่กินใจร้ายกาจนัก ไม่ใช่สิ่งที่กล่าวมานี้ดอกเพื่อนรัก คิ้วเส้นเล็กๆ เรียวโค้งและนัยน์ตาอันคมวาวซึ่งฉาบไว้ด้วยรอยโศกเชื่อมซึง นี่สิร้ายกาจเป็นล้นพ้น บวกกับกิริยาที่หงอยๆ หงิมๆ เข้าด้วยแล้ว เจ้าประคุณเอ๋ย ไม่เคยพบเห็นว่าใครจะงามจับใจเช่นนี้ หวานอย่างเศร้า เย็นอย่างโศก ชวนให้รักชวนให้อาลัย แล้วก็ฝังใจไปไม่รู้จักลืม จิระวัิตเป็นอย่างนี้...

>> จิระวัต มีศักดิ์เป็นพี่ เพราะเป็นลูกของลุง เธอรักทองจันทร์ แต่เธอต้องแต่งงานตามที่ผู้ใหญ่จัดการให้
และตอนนี้เธอเป็นหญิงม่ายสามีตาย

...ผมบอกไมได้ว่าผมรักผู้หญิงคนนี้เพียงไร ผมสวดขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆ คืน ขอให้ส่งตัวพักตรพริ้งคืนมายังผม ใ้ห้เจ้าหักคอเถิดเพื่อน ผมแช่งให้เจ้าผัวรีบตายๆ เสียทุกวัน ผมไม่แคร์ดอก ถึงโดยพักตรพริ้งจะเป็นมือสองมาจากอื่น ผมไม่ได้รับความเป็นผู้หญิงของเธอ แต่ผมรักความเป็นพักตรพริ้ง มันต่างกันอย่างไรผมบอกไม่ถูก ผมแน่ใจอย่างเดียวว่า ผมต้องการพักตร์พริ้งอย่างที่สุด

>> พักตร์พริ้ง หญิงสาวที่พบกันในงานเต้นรำ เธอแต่งงานตามใจผู้ใหญ่
เมื่อพบกันอีกครั้งเธอยืนยันที่จะทำตามใจตัวเอง .
.ทั้งๆ ที่ยังมีสามีเป็นตัวเป็นตนแต่เธอแสดงออกชัดเจนว่า เธอรักทองจันทร์

...สมสวาท แตรสุภาพ แม่พระองค์ที่ 5 ของผมนี้เป็นทั้งสาวทั้งสวยและบริสุทธิ์ แต่นรกเป็นพยานเถิด น้ำหนักตัวของเธอมากไปหน่อย... สมสวาทได้รับการศึกษาดีมาจากโรงเรียนชั้นสูง มีมรรยาทอ่อนโยนด้วยอบรมมาจากเสด็จในวัง ความละมุนละม่อมน่ารัก ดวงตามีแววซึ้งชวนสงสารและยวนเสน่ห์ นี่ผมจะลืมเธอได้ละหรือ...

>> สมสวาท หญิงสาวร่างท้วมที่พบกันในงานกาชาด และได้เกิดเหตุการณ์ติดฝนค้างคืนร่วมเรือน
จนทำให้คุณพ่อของเธอเร่งรัดให้ทองจันทร์รีบจัดการแต่งงาน เพื่อกอบกู้ชื่อเสียงและเกียรติยศของเธอ

...โฉมฉายไม่มีความฉูดฉาดหรูหราพอจะเป็นสมบัติให้ผมรัก แต่ความปรนนิบัติ ความใจดี เมตตาเอื้อเฟื้อแก่ผมทั้งในเวลาปกติและป่วยไข้ ความน่าเอ็นดูจากกิริยาวาจาอันสงบเสงี่ยมของหล่อนนี่สิ ทำให้ผมรู้สึกว่า ไม่มีสิ่งใดช่วยให้ผมเว้นตอบแทนหล่อยด้วยความรู้สึกอันดีได้เลย

>> โฉมฉายเป็นเด็กในบ้าน ที่แม่ของทองจันทร์เลี้ยงแบบลูกสาว
พอรู้ว่ามีใจรักลูกชาย จึงพรากตัวเข้าไปอยู่กับน้าในวัง