ดาหวัน  สาวน้อยวัยยี่สิบต้นๆ ที่อยู่ภายในการอบรมเลี้ยงดูของคุณย่าหญิง ผู้ดีเก่าเจ้ายศเจ้าอย่าง

กรอบการดูแลอบรมที่เข้มงวด ประกอบกับความปากร้ายของคุณย่า ทำให้เธออยู่ในบ้านนี้

ด้วยความรู้สึกว่า "ไม่มีใครรัก ไม่มีใครต้องการ" เพราะเธอเป็นเพียง "ลูกเมียน้อย" 

ที่เข้ามาอยู่กับพ่อและแม่เลี้ยง เมื่อแม่ตัวเสียชีวิตไป 

เธอเหมือนนกน้อยที่ดิ้นรนอยากออกไปเผชิญโชคด้วยตนเอง ขอเพียงออกไปก่อน จะอยู่ยังไง เธอยังไม่คิด

ศรุต หนุ่มใหญ่ (เดาว่าน่าจะสามสิบต้นๆ ) ที่บังเอิญได้พบกับสาวน้อยนัยน์ตาคม 

ก็รู้สึกติดตา ติดใจ อีกทั้งได้ติดต่องานกับอาหนุ่มของหญิงสาว 

ได้ฟังการประคารมของคนในครอบครัวนี้ หลายครั้งเข้า 

เขาก็พอจะจับประเด็นได้ว่า เธอไม่ค่อยชอบคนในบ้าน และคนในบ้านก็ไม่ชอบเธอ 

และอาหนุ่มคนนั้น ก็มีท่าทีที่ทำให้คนในบ้าน "กลัวและกังวล" ว่าจะเกิดเรื่อง "ไม่งาม" 

ธงทิว  ข้าราชการหนุ่มใหญ่ผู้เป็นอา ที่ให้ความรักความเอ็นดูแก่หลานสาวคนนี้มาแต่เล็กแต่น้อย

เป็นที่ปรึกษา เป็นคนเดียวที่เธอรู้สึกว่า "รักเธอ" และช่วยเหลือ หางานให้เธอได้ทำ 

ให้เธอได้ออกไปเผชิญชีวิตภายนอกกรอบบ้าง  

ลึกๆ ในใจจริงแล้ว เขาก็พึงพอใจในสาวน้อยคนนี้ แต่เธอคือ "หลาน"  นั่นคือสิ่งที่เขาตอกย้ำกับตัวเอง 

เมื่อศรุตพอจะจับความในใจและเรื่องลึกๆ ในครอบครัวของดาหวันได้บ้าง 

แม่ (ที่จริงเป็นป้า) ของเขาก็ขึ้นมาเยี่ยมเยียนถึงกรุงเทพฯ  

และศรุตก็อาศัยแม่เป็นคนเชื่อมโยงความสัมพันธ์ให้ใกล้ชิดกับดาหวันยิ่งขึ้น

เพราะในอดีตนั้น แม่ของศรุตคือผู้ที่ธงฉาน (พ่อดาหวัน) ฝากเมียและลูกสาวให้ดูแลนั่นเอง 

ความเอื้อเฟื้อของศรุตคือการให้แม่ไปขอตัวดาหวันมาแต่งงาน 

เธอไม่ขัดข้องด้วยเข้าใจว่า "คุณยายเมืองระนอง" ใช้วิธีนี้ในการพาเธอออกจากครอบครัวที่แสนอึดอัด 

แต่ความใกล้ชิดและเหตุการณ์บางอย่าง ทำให้ศรุตและดาหวันเข้าใจว่า

การแต่งงานที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ "ความเอื้อเฟื้อ ความช่วยเหลือ"  แต่คือ "ความรัก"

รักที่ฝ่ายหนึ่งมีให้อีกฝ่ายหนึ่ง  และพร้อมที่จะให้เวลาอีกฝ่ายหนึ่งรักตอบ 

Create Date : 28 เมษายน 2556
Last Update : 28 เมษายน 2556 19:51:48 น.		11 comments
Counter : 7323 Pageviews.
Share Tweet