คนรู้ตัวว่าจะตายจะทำอย่างไรดี
ท่านสาธุชนทั้งหลาย ขอให้ท่านกระทำแต่ความดี ละเว้นความชั่ว ก่อนตายจะได้ระลึกแต่สิ่งดีๆ จากไปแล้วจะได้ไปสู่สุขคติ
ผมเกือบจะเสียชีวิตแล้วในวันที่ 12 ธันวาคม 2547 เวลา 09.00 น. ผมมีอาการแน่นหน้าอกอย่างรุนแรงที่ลานจอดรถมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ผมกำลังจะเดินทางไปจังหวัดราชบุรี เพื่อเยี่ยมนักศึกษาที่วัดพระศรีอารย์ ผมมีอาการหน้ามืดทรุดลงกับพื้น ผมพยายามเดินมาที่รถ ของในมือผมหล่นลงกับพื้น หายใจไม่ออก ผมรู้แล้วว่า ผมเป็นโรคเส้นเลือดหัวใจตีบ ผมพยายามมองหาคนเพื่อช่วยเหลือผม แต่บริเวณนั้นไม่มีใครอยู่เลย ทางเดียวที่จะรอดตายผมต้องช่วยตัวเอง ผมพยายามขึ้นรถแขนช้ายปวดร้าว มีอาการวูบอยากจะหลับ ต่อมาแขนขวาเริ่มมีอาการปวดร้าว
ผมคิดในใจว่าต้องไม่หลับและไปพบหมอให้เร็วที่สุด ผมพยายามขับรถออกจากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ด้วยความยากลำบาก แขนยกไม่ขึ้น หน้ามืดอยากจะหลับ ใจหวิวๆ ขับรถออกมาถนนพหลโยธินหวังว่าจะพบตำรวจ แต่วันนั้นไม่มีตำรวจอยู่เลย ผมต้องพยายามไปโรงพยาบาลพญาไท 2 โดยเร็วที่สุด ผมอาจเสียชีวิตระหว่างทาง โรคนี้ตายเร็วมาก ใจหายคิดว่าตัวเองต้องตายแน่ ไม่รู้ว่าจะตายตอนไหน
ใจเริ่มติดถึงเหตุการณ์ในอดีตที่ผ่านมา คิดถึงลูกว่าลูกจะอยู่อย่างไร ตอนนั้นลูกผมได้รับทุน AFS อยู่ที่ประเทศเยอรมัน จิตเริ่มคิดถึงอดีตผ่านมาทบทวนเหตุการณิต่างๆในอดีต เห็นภาพในอตีตย้อนไปเรื่อยว่าเราได้เคยทำอะไรลงไปบ้าง แต่ผมเห็นภาพต่างๆว่าผมไม่ได้ทำชั่ว ผมทำแต่ความดี ช่วยเหลือคนอยู่เสมอ สิ่งใดที่เราคิดว่าสร้างบุญกุศลผมจะทำทันที ผมพยายามขับรถจนถึงโรงพยาบาล หมอได้ทำบัลลูนและใส่สปริงที่เส้นเลือด ผมจึงรอดตายมาทุกว้นนี้ ผมคิดเสมอว่าแต่ละวันที่ผ่านไป คือ กำไรชีวิต แต่สิ่งหนึ่งที่ผมลืมไป แต่น้องสาวได้บอกผมว่าจำได้ไหมก่อนผมเข้าโรงพยาบาล 3 เดือน ผมได้ช่วยชีวิตนกตัวหนึ่งบาดเจ็บอยู่ที่ชั้น 3 ที่บ้านแม่ ผมนำนกตัวนั้นส่งโรงพยาบาลสัตว์ที่เขาดิน ผลบุญครั้งนั้นทำให้ผมรอดชีวิต
สาธุชนทั้งหลายจงทำแต่ความดีเวลาเราเหลือน้อยแล้ว ทุกวันนี้หากผมมีโอกาสทำบุญกุศล แล้วผมจะรีบทำทันที เพราะผมไม่รู้จะจากโลกนี้ไปเมื่อไร
หวังว่าบทความนี้คงจะเป็นอุทาหรณ์ที่ดีแก่คนที่คิดจะทำชั่ว
ผศ.นายสัตว์แพทย์พงศ์ศักดิ์ ศรีธเนศชัย ผู้เขียน
Create Date : 04 พฤศจิกายน 2551 |
|
3 comments |
Last Update : 4 พฤศจิกายน 2551 19:16:18 น. |
Counter : 905 Pageviews. |
|
|
|