“พ่อแม่เป็นพระอรหันต์ของลูก”

ถาม : วันก่อนเพื่อนเล่าให้ฟังว่า

ท่านอาจารย์ได้เมตตาอธิบายเรื่อง

พ่อแม่เปรียบเหมือนกับพระอรหันต์

แต่จิตพ่อแม่ต่างกันกับพระอรหันต์อย่างไร

 และเราต้องนึกถึงบุญคุณของพ่อแม่อย่างไร

พระอาจารย์ : ที่พูดตอนนั้นมันสด

ตอนนี้เอามาพูดจะเป็นสัญญา จะไม่เหมือนกัน

เขาถามว่า ทำไมพ่อแม่ถึงเป็นเหมือนพระอรหันต์สำหรับลูกๆ

 เพราะพระอรหันต์เช่นพระพุทธเจ้า

 มีคุณประโยชน์กับเรามาก ท่านช่วยให้เราหลุดพ้น

จากความทุกข์ได้ ไม่มีใครจะช่วยเราได้

 นอกจากพระพุทธเจ้ากับพระอรหันต์

 พ่อแม่ก็เป็นเหมือนพระอรหันต์ มีคุณประโยชน์กับเรามาก

 ท่านให้กำเนิดเรา จะเกิดเป็นมนุษย์ได้ต้องมีพ่อมีแม่

การได้เกิดเป็นมนุษย์ก็เป็นคุณอย่างยิ่ง

 เพราะมีโอกาสหลุดพ้นจากความทุกข์ได้

ถ้าไม่ได้เป็นมนุษย์ก็ยากที่จะหลุดพ้นได้

 เช่นเกิดเป็นสุนัข ก็จะไม่มีทางหลุดพ้นได้เลย

 พระคุณของคุณพ่อคุณแม่ที่ให้ชีวิตเรา

 ก็มากเท่ากับพระคุณของพระพุทธเจ้า ของพระอรหันต์

 ท่านเป็นพระอรหันต์ในทางโลก

 ส่วนพระพุทธเจ้าพระอรหันต์เป็นพระอรหันต์ในทางธรรม

 ในทางจิตใจ ท่านให้พระนิพพานเรา

ให้เราอยู่ในพระนิพพานได้

พ่อแม่ก็ให้ร่างกายเรามา

 การมีร่างกายมนุษย์ก็เป็นสิ่งที่เลิศที่สุดแล้ว

ไม่มีภพไหนจะมีคุณค่าเท่ากับภพของมนุษย์

พระพุทธเจ้าก็เป็นมนุษย์ พูดภาษามนุษย์

ถ้าอยากจะฟังธรรมของพระพุทธเจ้า ก็ต้องเกิดเป็นมนุษย์

 ถ้าไปเกิดเป็นช้างเป็นลิง ที่ไปอุปัฏฐากพระพุทธเจ้า

ก็จะไม่สามารถรับธรรมะที่ละเอียดได้

 ไม่ได้รับประโยชน์เท่าที่ควร

 ถ้าได้เป็นมนุษย์ได้ไปอุปัฏฐากพระพุทธเจ้าอยู่ ๓ เดือน

 ถ้ามีบารมีพอที่จะรับธรรมได้ ก็จะหลุดพ้นได้

 เช่นพระที่ได้ไปศึกษากับพระพุทธเจ้า

ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์เป็นจำนวนมาก

 ในสมัยปัจจุบันนี้ พระที่ได้ไปอยู่ใกล้ชิดกับครูบาอาจารย์

 ที่เป็นพระอรหันต์ ได้ศึกษาได้เรียนรู้จากท่าน

 ก็จะหลุดพ้นได้

ถ้าไม่มีครูบาอาจารย์ ก็จะไม่มีทางหลุดพ้นได้

 ปฏิบัติไปจนวันตายก็ไม่มีทาง

 เพราะกิเลสมันเหนือกว่าปัญญาของเรามาก

จึงต้องอาศัยปัญญาของพระพุทธเจ้า ของพระอรหันต์

 ถึงจะช่วยเราได้ นอกจากเป็นพระโพธิสัตว์เท่านั้น

ที่จะชนะกิเลสได้ หลุดพ้นจากความทุกข์ได้ด้วยตนเอง

 นอกจากนั้นแล้วไม่มีใครจะทำได้

ผู้ที่จะเป็นพระโพธิสัตว์ก็มีน้อยมาก

ถ้าเปรียบกับปุถุชนคนธรรมดาอย่างพวกเรานี้

 ก็เหมือนเขาวัวกับขนวัว วัวตัวหนึ่งมีเขาวัวอยู่คู่เดียว

แต่มีขนเป็นร้อย คนที่เป็นโพธิสัตว์ก็เป็นเหมือนเขาวัว

สุดยอดของมนุษย์มีแค่คน ๒ คนเท่านั้นเอง

ในจำนวนหลายๆล้านคน

ทีนี้กลับมาตรงที่พระคุณของคุณพ่อคุณแม่

ถ้าไม่มีคุณพ่อคุณแม่ เราจะเกิดเป็นมนุษย์ได้อย่างไร

ถ้าไม่ได้เป็นมนุษย์เราก็จะไม่ได้พบพระพุทธศาสนา

ไม่ได้รับประโยชน์จากพระพุทธศาสนา

 ไม่มีทางหลุดพ้นได้

ไม่ได้เป็นพระพุทธเจ้า ไม่ได้เป็นพระอรหันต์

 พระพุทธเจ้าก็มีพ่อแม่เหมือนกัน

 ทรงเห็นพระคุณของพ่อแม่ จึงพยายามโปรดท่าน

 ให้บรรลุเป็นพระอริยะกัน

พระพุทธมารดาก็ได้เป็นพระโสดาบัน

ทั้งๆที่ท่านตายไปแล้ว แต่ยังอยู่ในฐานะที่จะรับธรรมได้

 ท่านเป็นเทพ ทรงอุตส่าห์โปรดสอนผ่านทางกระแสจิต

 ทางสมาธิอยู่ ๑ พรรษา จนได้บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบัน

ส่วนพระพุทธบิดาก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์

 ๗ วันก่อนจะสวรรคต

พระคุณของคุณพ่อคุณแม่จึงยิ่งใหญ่มาก

ไม่มีท่านแล้วจะมีเราได้อย่างไร

ถ้าดูแลท่านก็เท่ากับได้อุปัฏฐากพระพุทธเจ้า

หรือพระอรหันต์เลย

เราจึงไม่ควรมองข้ามการดูแลคุณพ่อคุณแม่

 ถึงแม้จะยากจะลำบากอย่างไรก็ต้องอดทน

 ท่านอาจจะจู้จี้จุกจิก บ่นเรื่องนั้นบ่นเรื่องนี้

หรือไม่ทำตามที่เราบอกให้ท่านทำ ก็อย่าไปถือสา

บางทีเราห่วงท่านมากจนเกินไป จนกลายเป็นลูกบังเกิดเกล้าไป

บังคับพ่อแม่ให้ทำอย่างนั้นทำอย่างนี้ ถ้าท่านไม่ทำก็ไม่เป็นไร

ให้ท่านกินยา ท่านไม่ยอมกิน ก็ไม่เป็นไร

ให้เดินออกกำลังกาย ท่านไม่เดิน ก็ไม่เป็นไร

ถ้าท่านอยากจะเดิน เราก็ช่วยประคับประคองท่าน

 เราต้องคอยสนับสนุน อย่าไปเป็นเจ้านายท่าน

 บางคนเวลาเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ ทำเหมือนกับเลี้ยงลูก

 ทำให้พ่อแม่อึดอัดใจ จนทนอยู่ด้วยไม่ได้

ไปอยู่บ้านคนชราสบายใจกว่า

เพราะรักเกินไป แต่ไม่รู้จักวิธีปรนนิบัติพ่อแม่

 ต้องดูพระที่ปฏิบัติกับครูบาอาจารย์เป็นตัวอย่าง

 ต้องเทิดทูนเคารพท่านอยู่เสมอ

ถ้าไม่ได้ศึกษา ไม่ได้ฟังธรรม ก็จะทำไปตามอารมณ์

พอไม่ได้ดังใจก็โกรธ แล้วก็พาลปล่อยปละละเลย ไม่ดูแลเลย.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

.............................

กัณฑ์ที่ ๓๓๕ วันที่ ๑ พฤษภาคม ๒๕๕๐

 (จุลธรรมนำใจ ๙)

“งานภายใน”







ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ