“ความสุขที่แท้จริง คือ

ความสุขที่ปราศจากความอยาก”

วันนี้วันพระ พระพุทธเจ้าบอกว่าลองมาอยู่เฉยๆ สักวันซิ

 อย่าไปดูหนังดูละคร อย่าไปหาอะไรทำอะไร ให้อยู่เฉยๆ

 ให้นั่งไหว้พระสวดมนต์ นั่งสมาธิกัน

ทำใจให้มันหายอยากสักวันหนึ่งเถิด

ถ้าสู้ความอยากได้ ความอยากมันสงบตัวลงแล้ว

จะมีความสุข จะรู้สึกเบาอกเบาใจ

เหมือนกับว่าเจ้านายเขาไปที่อื่น

เขาปล่อยให้เราอยู่บ้านตามลำพัง

 คนใช้นี้มีความสุขเวลาเจ้านายออกจากบ้านนะ

 เวลาเจ้านายกลับมาบ้านนี้

โอโห... ต้องคอยรับใช้สั่งโน้นสั่งนี่ เอาโน้นเอานี่

พอตอนเช้าเจ้านายตื่นขึ้นมาไปทำงานนี้

โอ๊ย...คนใช้สบาย นอนได้ จะทำอะไรก็ทำได้

อันนี้ก็เหมือนกัน ถ้าความอยากมันหายไป

 โอ๊ย..มันไม่มีอะไรจะแสนสบายใจนี้

จะสุขจะสบายจะเบา ไม่ต้องทำอะไร นั่งๆ นอนๆ

 นี่แหละคือความสุขที่แท้จริง ความสุขที่ปราศจากความอยาก

ความสุขที่ได้จากความอยากเป็นความทุกข์

เพราะต้องหาอยู่เรื่อยๆ แล้วมันต้องเจอวันที่หาไม่ได้

 วันไหนเงินหมดก็หาไม่ได้

วันไหนร่างกายไม่สบายก็หาไม่ได้

 คนที่เคยหาความสุขจากการใช้ร่างกาย

 พอร่างกายเป็นอะไรไปก็อยากจะฆ่าตัวตาย

 พอร่างกายเป็นอัมพฤกษ์อัมพาต

 ร่างกายเป็นโรคภัยไข้เจ็บ ร่างกายมีตำหนิ

 หน้าไปโดนไฟลวก ไม่อยากจะออกไปข้างนอกบ้าน

ไม่อยากจะให้ใครไปเห็นหน้า เห็นตาแล้ว

ก็อยู่บ้านแต่ต้นก็สบายอยู่แล้ว

ความจริงคนเราต้องมีความทุกข์ก่อน

มันถึงจะเห็นทางไปสู่ความสุข

มันต้องสิ้นเนื้อประดาตัวก่อน ถึงจะเข้าวัดได้

 พระพุทธเจ้าเลยสอนให้เราทำบุญ

ให้มันหมดเนื้อหมดตัวไปเลย จะได้ไม่มีเงินไปเที่ยว

ไม่มีเงินไปซื้อข้าวซื้อของอะไรต่างๆ

จะได้มาหาความสุขจากการที่ไม่ต้องใช้เงินใช้ทอง

 หาความสุขจากการอยู่เฉยๆ

จะอยู่เฉยๆอย่างมีความสุขก็ต้องหยุดความอยาก

 เวลาอยากจะดื่ม อะไรก็ไม่ดื่มนอกจากน้ำเปล่า

 เพราะน้ำเปล่ามันดื่มเพื่อร่างกายมันไม่ได้ดื่มเพื่อความอยาก

 ดื่มได้ ถ้าดื่มเพื่อร่างกายเพื่อกินเพื่อร่างกายกินได้ดื่มได้

 แต่ดื่มหรือกินเพื่อความอยากนี้ อย่าดื่ม อย่ากิน

 เพราะมันจะติดมันเป็นเหมือนยาเสพติด

เราเสพติดทำไมเราไม่เสพกันล่ะ

 เวลาเสพคนที่เสพแล้วเขาเป็นอย่างไร

เขามีความสุขไหมเวลาเขาเสพ เขาก็มีความสุขเวลาได้เสพ

 แต่เวลาอยากแล้วไม่ได้เสพเวลานั้นเขาก็ทุกข์

แล้วมันต้องทุกข์เพราะว่ายาเสพติดมันเป็นของเเพง

หาซื้อยาก ถ้าเสพแล้วมันก็ทำให้ขี้เกียจ

 ไม่ไปทำมาหากินหาเงินหาทอง

เสพไปแล้วเดี๋ยวก็เงินไม่พอใช้

วิถีชีวิตที่พวกเราอยู่กันทุกวันนี้

 เป็นทางนำไปสู่ความทุกข์ ทางไปสู่เรื่องและปัญหาต่างๆ

 เพราะความอยาก ได้มาเท่าไรก็ไม่พอ

 ต้องหาอยู่เรื่อยๆ ถ้าเวลาใดหาไม่ได้เวลานั้นก็เดือดร้อน

ดังนั้นมาหัดหยุดความอยากกัน

 จะหยุดความอยากก็ต้องใช้ศีล ศีล ๘

ศีล ๕ ก็หยุดได้แต่สู้ศีล ๘ ไม่ได้

ศีล ๕ ยังไปเที่ยวได้ ยังแต่งเนื้อแต่งตัวได้

 ยังไปนอนกับแฟนได้ แต่ถ้าศีล ๘ นี้ห้ามเด็ดขาด

ห้ามนอนกับแฟน ห้ามแต่งเนื้อแต่งตัว

ห้ามกินอาหารหลังจากเที่ยววันไปแล้ว

 กินมื้อเดียวก็อยู่ได้แล้วถ้ากินเพื่อร่างกาย

พระปฏิบัตินี้เขากินมื้อเดียวกัน พอแล้ว

 เครื่องดื่มต่างๆก็ไม่ต้องไปดื่มมัน ดื่มแต่น้ำเปล่า

พระธุงดค์เวลาเขาไปอยู่ในป่าเขามีกาแฟดื่มที่ไหน

 เขามีน้ำชากาแฟ มีแป๊บซี่โคล่าดื่มไม่มีหรอก

 ก็ดื่มแต่น้ำเปล่า หรือไม่ก็ดื่มน้ำต้มสมุนไพร ฉันเป็นยา

 อย่าไปติดกับรูปเสียงกลิ่นรสมันเป็นเหมือนยาเสพติด

ยาเสพติดก็รูปเสียงกลิ่นรสเหมือนกัน

เพียงแต่ว่ามันรุนแรงกว่ามันหนักกว่าติดแล้วเลิกยากกว่า

 การเลิกดูละครกับเลิกกินเหล้านี้อันไหนจะยากกว่ากัน

ตอนนี้พวกเราติดรูปเสียงกลิ่นรสกัน

 วันไหนไม่ได้เสพนี้วันนั้นเหมือนกับไม่ได้มีลมหายใจ

ไม่เชื่อลองถือศีล ๘ ดูซิ วันนี้ลองถือศีล ๘ ดูซิ

ดูซิจะเป็นอย่างไรบ้าง เดี๋ยวตกเย็นจะเป็นอย่างไรบ้าง

คิดถึงข้าวแล้ว คิดถึงละครแล้ว

คนที่ไม่เคยถือศีล ๘นี้จะหงุดหงิด รำคาญใจ

 แต่คนที่เคยถือศีล ๘ แล้วเขาก็จะรู้สึกเฉยๆ

รู้สึกสบายไม่เดือดร้อน ไม่มีละครดูก็ไม่เดือดร้อน

 ไม่มีกาแฟดื่มก็ไม่เดือดร้อน ไม่มีเพื่อนคุยก็ไม่เดือดร้อน

 นั่งสมาธิทำใจให้สงบ สบายกว่า

 อยู่คนเดียวแสนจะสบาย

ชอบไปหาเหามาใส่หัวหาคนโน้นคนนี้มา

พอไปอยู่ด้วยกันเดี๋ยว ก็ทะเลาะกัน

เดี๋ยวก็เถียงกันว่ากัน ทุบตีกัน

คนที่ทุบตีกันส่วนใหญ่เป็นคนที่รักกันเพราะมันใกล้ชิดต่อกัน

 มันถึงทุบตีกันได้ คนที่ไม่รักกันมันจะทุบตีกันยาก

 คนที่เราจะไม่รู้จักเราจะไปทุบตีกับเขาไหม

 แต่คนที่เรารักนี้ทุบตีดีนะ เพราะคิดว่าเขาไม่โกรธเรา

เขารักเรา เราเลยทุบตีเขาได้ พอเขาโดนตีบ่อยๆ

 บางทีก็หยุดไม่ไหวก็ตีกลับบ้าง

อย่าไปหาความสุขจากคนอื่นเลย

อย่าไปหาความสุขจากสิ่งอื่น

มาหาความสุขจากการหยุดความอยากดีกว่า

เวลาใจหยุดความอยากแล้วจะสบายจะมีความสุขจะอยู่เฉยๆ

อยู่คนเดียวได้ จะไม่รู้สึกเหงาไม่รู้สึกว้าเหว่

จะไม่รู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจ อันนี้ต้องพยายามทำกัน

 ทำที่ไหนก็ได้ถ้าเราอยู่บ้านเงียบๆ ไม่มีคนมาก

อยู่คนเดียวไม่ต้องมาวัดก็ได้

ถ้ามาวัดก็ต้องมาวัดที่เขามีการปฏิบัติ

 ถ้าไปวัดที่มีแต่งานมหรสพ งานอะไรต่างๆ

 อันนั้นมันก็ไม่สงบ

วัดที่แท้จริงต้องเป็นวัดที่มีความเงียบสงบ

 เอื้อเฟื้อต่อการทำใจ นั่งสมาธิให้สงบ
ถ้าไปเจอวัดที่มีกิจกรรมต่างๆ คนพลุกพล่าน

มีคนเข้าออก เป็นเหมือนกับซุปเปอร์มาร์เก็ต

 มีขายของทุกชนิด ขายอะไรต่างๆ

 เครื่องรางของขลังอาบน้ำมนต์อะไรกัน

ของพวกนี้มันไม่ได้เป็นสิ่งที่ทำให้ใจเราสงบ

คนเรามีความทุกข์ก็คิดว่าทำอย่างนี้แล้วจะหายทุกข์

มันไม่หายหรอก น้ำเราก็อาบอยู่ทุกวันอยู่แล้ว

 อาบน้ำมนต์กับอาบน้ำที่บ้านมันต่างกันตรงไหน

 มันก็มาจากน้ำประปาเหมือนกัน

พระพยอมบอกว่า ถ้าน้ำมนต์มันศักดิ์สิทธิ์

ก็ให้พระไปนั่งอยู่ที่ประปาซิ ไปนั่งสวดทำน้ำมนต์ที่ประปา

ส่งไปทุกบ้านเลย อาบน้ำได้อาบน้ำมนต์ทุกวันเลย

คือญาติโยมไม่รู้จักพุทธศาสนา

 เป็นชาวพุทธแต่ไม่รู้ว่าพระพุทธเจ้าสอนให้ทำอะไร

พิธีกรรมต่างๆ ที่เราทำกันอยู่นี้

มันเป็นเรื่องเหลวไหลไร้สาระทั้งนั้น

สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนให้ทำก็มี ๓ อย่าง

ให้ทำบุญทำทาน ให้รักษาศีล ให้นั่งสมาธิทำใจให้สงบ

 ฟังเทศน์ฟังธรรมเพื่อให้ใจฉลาด ไม่ให้หลงกับสิ่งต่างๆ

 ที่มีอยู่ในโลกนี้ เพราะสิ่งต่างๆ ที่มีอยู่ในโลกนี้มันไม่เที่ยง

 เวลาได้มาก็ดีใจ เวลาเสียไปก็เสียใจ

 เสียไปก็อยากจะได้มาไม่มีปัญญาได้มา

ก็เลยไปอาบน้ำมนต์เผื่อจะได้กลับมา

พอเสียอะไรไปก็คิดว่าไปหาพระให้ช่วยอาบน้ำมนต์ให้หน่อย

 ให้เป่าหัวให้หน่อย ช่วยเคาะหัวให้หน่อย

ของพระบางทีขโมยยังเอาไปเลย !!! ใช่ไหม.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

..............................

สนทนาธรรมบนเขา วันที่ ๗ มีนาคม ๒๕๕๙









ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ