ขณะที่ข้าน้อยกำลังกินอาหารเที่ยงอยู่ก็เห็น
แม่ค้าขายทุเรียน...กำลังรับออเดอร์อยู่
ได้ยินลูกค้าสั่ง...บอกว่า อยากได้
กรอบนอกนุ่มใน แม่ค้าก็เลือกลูกทุเรียน
แล้วนำมาชั่ง หลังจากนั้นข้าน้อยก็กิน
อาหารต่อไป ไม่มีเสียง...อะไรนอกจาก
เสียงของพัดลมและเสียงรถวิ่งผ่านไปผ่านมา
ระหว่างทางที่ขับเคลื่อนเรเวน
เดินทางขาไป มักจะเห็นรถจอดอยู่ข้างทาง
เป็นรถกระบะจอดอยู่ข้างทาง ติดป้ายขายน้ำอ้อย
แล้วก็มีซากของอ้อยที่ถูกรีดน้ำออกมา
ทิ้งไว้อยู่ที่นั่น... ระหว่างที่ขับเคลื่อนเรเวน
ก็ได้ยินเสียงแวว ๆ ว่า ลองกอง ใช่เขาประกาศ
ออกลำโพงว่าขาย "ลองกอง" ขณะที่ขับเคลื่อนรถ
ดูเหมือน เสียงมาจากทิศไหนสักที่่ แต่ข้าน้อยก็
จำไม่ได้เสียแล้ว ดูเหมือนวันนี้ข้าน้อยจะไม่ได้กิน
ทั้งทุเรียน ลองกอง และน้ำอ้อย แล้วก็ไม่มีแผนการ
ใด ๆ สำหรับอนาคต ว่าจะซื้ออะไรมากิน
แต่ความสุขจะเกิดขึ้นได้จริง ๆ หากได้กินทุเรียน
โดยที่คนอื่นซื้อทิ้งเอาไว้ในตู้เย็นที่บ้าน
โดยที่เราไม่ได้ควักเงินซื้อมันมาเอง
บางทีนั่น อาจจะเป็นความอร่อยสองเท่า
เพราะว่าเราได้กินมันไปแล้วเมื่อวาน
) วันที่: 8 พฤษภาคม 2567 เวลา:11:37:51 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
