อย่าลืมฉัน : ทมยันตี
เช่านิยายนามปากกาใหม่ๆ อ่านมาเยอะแล้ว กำลังจะมีละครจากนิยายที่เคยอ่านหลายเรื่อง on air แม่อยากอ่าน เราก็ไปรื้อหนังสือมาให้แม่ตั้งหนึ่ง แล้วก็เลย นึกอยากอ่านตามแม่ไปด้วย ก็เลยหยิบมาอ่านบ้าง
อย่าลืมฉัน : ทมยันตี
สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม พิมพ์ครั้งที่ 5 : ตุลาคม 2537 จำนวน 534 หน้า / ราคา 180 บาท ซื้อเมื่อ : 6 เมษายน 2539
:: โปรยพับปกหน้าใน ::
ไม่ว่าคุณจะเป็นนักอ่านนิยาย หรือเป็นแฟนภาพยตร์-ละครทีวี ความรักและประทับใจในนวนิยาย "อย่าลืมฉัน" ของ ทมยันตี ย่อมติดตรึงหอมหวานอยู่ในความรู้สึกของคุณเสมอ
หากบาดแผลในหัวใจของ 'เขมชาติ' ...รักมั่นคง เชื่่อมั่นดั่งขุนเขา ยังถูกหักกลางใจ รักนั้นย่อมหยั่งรากลึก ย่อมแค้นคั่งรอสะสาง และเมื่อกระหน่ำลงบนใจบางๆ ของ 'สุริยง'... สาวผู้สวมแหวนรูปดอกไม้แห่งคำมั่นสัญญา... ฟอร์เก็ต มี น้อต ...อย่าลืมฉัน! หัวใจชอกช้ำจึงชอกช้ำยิ่งขึ้น หัวใจเจ็บที่ไม่เคยรับการเยียวยา...หรือแยแส จึงค่อยๆ ละลาย...ละลายใจที่เคยกระซิบว่า อย่าลืมฉัน! อย่าลืมฉัน...อย่าลืมวันเชยชิดพิสมัย อย่าลืมวันอำลาด้วยอาลัย อย่าลืมใจกระซิบว่า อย่าลืมกัน...
ขอให้รักษารัก รักษาน้ำใจ รักษาหัวใจของกันและกัน 'ใคร' มาทำร้ายผู้ที่รักก็เหมือนทำร้ายหัวใจของเรา เขาเจ็บเราเจ็บกว่า เขาสะอื้นให้เราน้ำตาตกใน และ 'ใครคนนั้น' ก็ไม่เว้นแม้แต่ตัวของเราเอง
รักเขา...ทำร้ายหัวใจเขา หัวใจเราก็สลาย เขมชาติ-สุริยง อย่าลืมฉันและแหวนวงนั้น ย่อมเป็นอุทาหรณ์แห่งรักนี้ ...เป็นอย่างดี
พระเอกใจแข็ง เจ็บ จำ ฝังใจ นางเอกใจเด็ด เจ็บ จำ และฝังใจเช่นกัน ตัวเอกของ "ทมยันตี" มีบุคลิกเช่นนี้อย่างเด่นชัดทั้งฝ่ายหญิงและฝ่ายชาย เหมือนจะเป็นบุคลิกหลักในนิยายหลายๆ เรื่อง แต่อ่านแล้ว เรารู้สึก "เชื่อ" และไม่รู้สึกว่า "ซ้ำ"
ความรักในวัยเยาว์ของหนุ่มสาว ที่ต้องแยกจากกันด้วยด้วย "หนี้สิน" ของครอบครัว เธอจากไป พร้อมกับ "แหวนแทนใจ" ที่ได้รับมาพร้อมกับบทกลอนเก่าๆ สั้นๆ ที่ว่า
"...แม้นรักร่วมสวมใส่ไว้ติดกาย เมื่อใดสายสวาทวอดจึงถอดเอย..."
เมื่อเขาและเธอกลับมาพอกันอีกครั้งในสถานะใหม่ เขา คือ ผู้อำนวยการ เธอ คือ เลขานุการ ผู้ได้ชื่อว่า "แม่ม่าย ลูกสอง"
เขาไม่รู้ว่า เธอจากไปแต่งงาน ด้วยเหตุผลใด และไม่คิดจะพูดคุยถึงเหตุผล เจ็บและจำฝังใจ จนอยากแก้แค้นความเจ็บช้ำในหนหลัง เขาเคยเจ็บ เธอต้องเจ็บยิ่งกว่า ดูถูก ถากถาง เสียดสี ทำร้ายกันทุกทาง ทั้งกาย วาจา ใจ เขาทำหวาน เพื่อให้เธอตายใจ ...แล้วตลบหลังครอบครองร่างกาย
เธอนิ่ง สงบ ไม่โต้เถียง ด้วยจนใจที่จะอธิบาย ทั้งทำตัวเสมือน "ชดใช้" ความผิดที่เคยทอดทิ้งกันไปในอดีต เธอเชื่อใจ และเชื่อมั่นว่า คนเคยรักกัน น่าจะเข้าใจกันได้ เขาคงไม่ตั้งใจทำร้ายเธอ
แต่เมื่อเธอรู้ว่า สิ่งทีเขาทำมาทั้งหมด เพียงหวังแก้แค้น เธอจีงหลบไปพักใจ เมื่อเธอไป เขาจึงรู้ว่า ที่จริงใจเขาไม่เคยหมดรักเธอเลย ปฏิบัติการตามหา และงอนง้อผู้หญิงใจแข็งจึงเกิดขึ้น .... Happy Ending ตามสูตรสำเร็จของนิยายทั้งหลาย
กลวิธีเดินเรื่อง ภาษา ถ้อยคำที่เสียดสี เป็นกลวิธีเฉพาะของ "ทมยันตี" อ่านแล้วรู้สึกว่า พระ-นาง "ทันกัน" คนอ่านต้องคิดตามให้ทันการโต้คารมด้วย อีกสิ่งหนึ่งที่ปรากฎเสมอๆ คือ คำกลอนสั้นๆ ทั้งที่ตัดตอนยกมาจากวรรณคดีบ้าง หรือแต่งขึ้นใหม่บ้าง วางตำแหน่ง ในจังหวะที่พอเหมาะ พอดี ไม่มากจนน่ารำคาญ แต่วางแล้ว "กินใจ" ชะมัด
อ่านเรื่องนี้จบลง เราคงต้องไปรื้อค้นเอานิยายรุ่นเก่าๆ นี้ขึ้นมาอ่านใหม่ ซึมซับสำนวนภาษาของนักเขียนชั้นครูลงในสมองอีกที เผื่อจะผสมผสานสำนวนการเขียนของตัวเอง ให้ออกมาละมุนละไมยิ่งขึ้น
ปล. แม้จะอ่านเพราะข่าวว่าละครจะ on air แต่พอถึงเวลาจริงๆ ก็คงไม่ได้ดูอีกนั้นแหละ
| Create Date : 17 เมษายน 2556 |
| Last Update : 17 เมษายน 2556 21:48:58 น. |
|
15 comments
|
| Counter : 7013 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [
