254 .. เสียงอ่านเพชรพระอุมา - ภาคแรก # 15 (211 - 225)
เสียงอ่านเพชรพระอุมา ภาคแรก # 15
ลำดับที่ 211 225
เพชรพระอุมา เป็นนวนิยายที่มีความยาวทั้งสิ้น 48 เล่ม แบ่งออกเป็นสองภาค คือภาคแรกและภาคสมบูรณ์ ภาคละ 24 เล่ม
ภาคแรกของเพชรพระอุมาแบ่งเป็น 6 ตอน ได้แก่ ไพรมหากาฬ, ดงมรณะ, จอมผีดิบมันตรัย, อาถรรพณ์นิทรานคร, ป่าโลกล้านปี และแงซายจอมจักรา
สำหรับภาคสมบูรณ์ก็แบ่งเป็น 6 ตอนเช่นกัน ได้แก่ จอมพราน, ไอ้งาดำ, จิตรางคนางค์, นาคเทวี, แต่ปางบรรพ์ และมงกุฎไพร
ป้า เป็นแฟนคลับ เพชรพระอุมา ค่ะ ได้ติดตามอ่านมาตลอด และอ่านจบหลายรอบ หลังจากป้าวางงานประจำแล้ว ป้าได้ใช้เวลาว่างไปอ่านหนังสือให้ผู้พิการทางสายตาฟัง โดยอ่านที่ ห้องสมุดคอลฟิลล์เพื่อคนตาบอด ซึ่งปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็น ศูนย์เทคโนโลยีการศึกษาเพื่อคนตาบอด เริ่มอ่านมาตั้งแต่ปลายปี พ.ศ. 2541 ถึงวันนี้ ป้าอ่านจบไปแล้วประมาณเจ็ดสิบเรื่อง และในจำนวนนั้นมีเรื่อง เพชรพระอุมา รวมอยู่ด้วย
เรื่อง เพชรพระอุมา จะมีผู้อ่านสองคน คนแรกคือ คุณศศวรรณ อรรถจรรยากุล ท่านอ่านมาถึงลำดับที่ 140 ค่ะ หลังจากนั้น ท่านมีความจำเป็นไม่อาจจะมาอ่านต่อให้จบได้ ทางศูนย์ ฯ จึงได้ขอให้ป้ารับหน้าที่อ่านต่อจนจบ
เพชรพระอุมา เป็นนวนิยายที่ยาวมาก กว่าจะอ่านจบต้องใช้เวลาอ่านนานมากทีเดียว ภาคแรก ป้าเริ่มอ่านเมื่อวันที่ 9 เมษายน 2545 อ่านจบเมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม 2546 ส่วนภาคสมบูรณ์ ป้าเริ่มอ่านเมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายน 2547 และอ่านจบเมื่อวันที่ 14 มกราคม 2551 ค่ะ
เนื่องจาก เพชรพระอุมา เป็นงานเสียงที่ป้าชอบมาก จึงอยากจะนำมาเก็บไว้ในบล็อก และหวังว่าจะเป็นอีกทางเลือกหนึ่งของแฟนคลับ เพชรพระอุมา ที่ไม่สะดวกหรือมีข้อจำกัดในการอ่าน
ขอเชิญฟังเสียงอ่านนวนิยาย เพชรพระอุมา ภาคแรก ลำดับที่ 211 225 ค่ะ
ลำดับที่ 211-213
ลำดับที่ 214-216
ลำดับที่ 217-219
ลำดับที่ 220-222
ลำดับที่ 223-225
ขอเชิญติดตามตอนต่อไปค่ะ
ขอขอบคุณ "พนมเทียน" เจ้าของผลงาน "เพชรพระอุมา"
ขอขอบคุณ ณ บ้านวรรณกรรม ผู้จัดพิมพ์วรรณกรรมเรื่องนี้
ขอขอบคุณ ห้องสมุดคอลฟิลด์เพื่อคนตาบอด
มูลนิธิช่วยคนตาบอดแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์
ผู้จัดทำเป็นหนังสือเสียง
ขอขอบคุณ คุณศศวรรณ อรรถจรรยากุล อาสาสมัครผู้ให้เสียงอ่าน ตั้งแต่ต้น จนถึง ลำดับที่ 140
ขอขอบคุณภาพจากทุกเว็บที่เกี่ยวเนื่องกับเพชรพระอุมา
และขอขอบคุณ คุณ treetree6969 ผู้จัดทำวิดีโอนี้
เ พ ช ร พ ร ะ อุ ม า
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อเรื่องย่อ ดงมรณะ เล่ม 4
ระหว่างออกเดินทางต่อ รพินทร์และคณะนายจ้างพบกับส่างปา พรานต่องสู่ซึ่งเป็นผู้นำทางและคนรับใช้ของฝรั่งผิวขาว ที่หลงทางและกำลังหาทางเข้าประเทศไทย โดยเดินทางตัดผ่านทางแม่ฮ่องสอน ฝรั่งสองสามีภรรยานี้คือ มาเรีย ฮอฟมัน และ ดร.สเตเกล ฮอฟมันนักสำรวจสมุนไพร
ต่อมา ดร.ฮอฟมันถูกสางเขียวฆ่าด้วยหอกที่ลำธาร และมาเรียผู้เป็นภรรยาถูกจับตัวไป ส่างปาเข้าต่อสู้เพื่อช่วยเหลือนายสาว แต่ถูกธนูอาบยาพิษ คะหยิ่นช่วยเหลือแก้พิษให้ รพินทร์และคณะนายจ้างต่างมีความเห็นตรงกันในการออกติดตามช่วยเหลือและชิงตัวมาเรียมาจากพวกสางเขียว
เจ้าลู ลูกชายของหัวหน้าเผ่าสางเขียววางแผนรมควันปางพักของเชษฐา ด้วยหนังคางคก ในช่วงดึก
แต่รพินทร์และเชษฐาทราบแผนการนี้จากเจ้าเกอะ มะราบรีที่รพินทร์เคยช่วยชีวิตเอาไว้ จึงวางแผนซ้อนแผน จับเจ้าลูเป็นตัวประกันได้
รพินทร์พูดกับลูด้วยภาษาว้า และบังคับให้พาไปยังถิ่นของสางเขียว เพื่อเจรจาต่อรองแลกเปลี่ยนตัวลู กับมาเรีย แต่การเจรจาไม่เป็นผลสำเร็จ ซูซูผู้พ่อของเจ้าลู ยอมที่จะแลกตัวลูกชายกับมาเรีย แต่มุมบาหมอผีประจำเผ่าสางเขียวไม่ยอม จึงเกิดการต่อสู้แบบนองเลือดขึ้นระหว่างฝ่ายของรพินทร์ กับฝ่ายสางเขียว รพินทร์บุกเข้าชิงตัวมาเรียจากแท่นบูชายัญ มุมบาโดนเจ้าเกอะเอาหอกแทงตายแต่เจ้าเกอะก็โดนสางเขียวตัดหัวในทันทีเช่นกัน
แงซายพลาดท่าโดนหอกของสาวเขียวที่สะบัก เมื่อได้ตัวมาเรียกลับคืนมาแล้ว รพินทร์และคณะนายจ้างพากันถอยกลับอย่างเร่งด่วน แต่ไม่ทันการเพราะฝ่ายสางเขียวยิงตอบโต้ด้วยธนูเพลิง เผาสะพานเชือกข้ามเหว เชษฐา ไชยยันต์และคนอื่นข้ามฝั่งมาได้อย่างปลอดภัย เหลือเพียงรพินทร์และดารินที่ข้ามมาไม่ทัน
รพินทร์เกิดเป็นไข้จับสั่น แต่ก็พยายามพาดารินหลบหนีฝูงหมาไนจำนวนมากที่ตามไล่ล่า ดารินเห็นผีนางเที๊ยะ ลูกสาวของเกอะ ซึ่งถูกพวกสางเขียวฆ่าตายอย่างทารุณโดยที่คณะของรพินทร์ช่วยชีวิตไว้ไม่ทัน มาช่วยเหลือด้วยการนำทางไปหลบในถ้ำที่หน้าผาแห่งหนึ่ง ตลอดทั้งคืนดารินคอยดูแล
รพินทร์และคอยระวังตัวจากฝูงหมาไน เจ้าลูพยายามนำสางเขียวปีนขึ้นไปยังถ้ำ แต่ก็ถูกดารินยิงเสียชีวิตด้วยปืนและกระสุนที่เหลือติดตัว
ใกล้รุ่ง แงซาย ไชยยันต์ และคะหยิ่นข้ามฝั่งมาช่วยเหลือ และถล่มหมู่บ้านสางเขียวจนราบเป็นหน้ากลองด้วยธนูติดระเบิด ซูซูหัวหน้าเผ่าโดนระเบิดตาย สางเขียวที่เหลือขอยอมแพ้ การต่อสู้จึงยุติลง แงซายช่วยเหลือรพินทร์และดารินจากถ้ำที่หลบซ่อนตัวได้อย่างปลอดภัย
เมื่อกลับถึงปางพัก มาเรียขอติดตามร่วมเดินทางไปกับคณะเดินทางด้วย เชษฐามอบปืน .460 เวเธอร์บีแม๊กนั่ม ของ ดร.ฮอฟมัน ให้แงซายเป็นผู้ถือ แทนปืน .44-40 ที่มีกระสุนเหลือเพียง 35 นัด พร้อมกับให้ทดลองทางปืน ส่วน .375 ของดารินมอบให้ส่างปาเป็นผู้ถือแทน แงซายทดลองทางปืนกับต้นไม้ใหญ่ ซึ่งรู้ภายหลังจากยิงกระสุนนัดแรกว่าเป็นต้นตะเคียน ตกตอนเย็นพรานบุญคำที่แอบไปปลดทุกข์บริเวณนั้น วิ่งกระหืดกระหอบมาแจ้งแก่รพินทร์ ถึงรอยปืนที่ต้นตะเคียน มียางไหลซึมออกมาสีแดงคล้ายเลือด
ร่มไม้เย็น ค่ะ 
| Create Date : 13 กันยายน 2555 |
| Last Update : 23 เมษายน 2556 19:58:40 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 3939 Pageviews. |
 |
|
|
ปาฏิหาริย์ไม่ใช่การเดินบนน้ำ หรือบินอยู่บนอากาศ แต่ปาฏิหาริย์คือการเดินอยู่บนผืนดินและมีความสุขในทุกย่างก้าว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 127 คน [
ฟังเพลิน อ่านเพลิน
สนุกมากเลยค่า
รักษาสุขภาพนะค่า