|
ขณะนี้เป็นเวลา...22.24 น. ช้างพึ่งเดินทางกลับจากไปสดับรับชมพี่คิ้มมาหมาดๆ เมื่อมาถึงเคหะสถานไม่ทันได้เปลี่ยนเครื่องแต่งตัวก็เริ่มจับเจ่าอยู่หน้าคอม และเริ่มลงมือเขียนเรื่องของวันนี้...ทันที
อุแหม!! ใช้ภาษาอังกฤษมา 2 ตอนติดๆกันแล้ว อย่าพึ่งหาว่า อีช้างมันเกิดดัดจริตอะไรขึ้นมา แค่บางครั้งคิดไม่ออกว่าจะใช้คำไทยอะไรดีก็เท่านั้นเอง
เวลา 2 ทุ่ม ของใครหลายคนคงกำลังนั่งดู นอนดูละครอยู่กับคนที่บ้าน บางคนคงยังนั่งทำงานงกๆ ก็ตามแต่อัตภาพส่วนบุคคลส่วน J.Kim Mania ที่ขาดไปก็แต่พี่แก้ว มารวมตัวกันอยู่ ณ เกษร ห้างหรูใจกลางย่านราชประสงค์ งานวันนี้ที่ดึงเอาเทศกาลของความสุขแห่งการเฉลิมฉลอง แสงไฟและต้นคริสมาส มาโปรยปรายอยู่เบื้องบนให้หลงใหล
19.30 น. พี่หยาม พี่จิ๊บ เดินวนไปวนมา ในมือของพี่หยามยังคงกำแก้วไวท์
ยืนดูลาดเลาบนชั้น 3 ของห้างส่วนด้านล่างผู้คนที่เรียกตัวเองว่า ไฮโซ กำลังเดินกันให้ว่อน อู้ย ต๊าย!! ว้ายกรี๊ด...นู่นก็ใช่นี่ก็ใช่ ตีกระบังตั้งฉากกับพื้นโลกกันเพียบเคยเห็นแต่ในทีวีกับหน้าข่าวสังคมเห็นตัวเป็นๆแล้วก็....ตระการตาดีชะมัด
เอาล่ะหมดเวลาสนใจพวกคุณๆแล้วหันมาสนใจมองหาพี่คิ้มดีกว่า โหวว..อยู่ไหนกันคะพี่ขา (ลามเป็นขี้กลากซะแล้วเรา)ตอนนี้เรายังมองไม่เห็นพี่คิ้ม เห็นก็แต่พี่โก้พี่ชายตัวกลมมาดนุ่มในชุดเทพบุตร(เตรียมจะ)ขี่ม้าขาว กำลังสนทนากับทีมงานโดยมีพี่ๆทาเคชิ ล้อมไว้อีกที โอเช เราได้เจอเป้าหมายแล้วหนึ่ง เหลืออีกหนึ่งที่ยังคงไร้วี่แวว
พวกเราแตกกระจายไปกันคนละทิศละทาง พี่แอน ช้าง เก้ อยู่มุมบนชั้น 2 ทางขวาของเวที พี่ขวัญและเพื่อนอยู่ชั้นเดียวกันแต่อยู่ด้านซ้าย เด็กๆ หมอ หริ่ม พลอย ปาล์ม นุชและเพื่อนชายของทั้งคู่ อยู่ชั้นหนึ่งด้านขวาของเวที กระจายตัวกันกะว่าพี่คิ้มมาจะล้อมจับโดยละม่อม (อีช้าง...เว่อร์) ก่อนเวลาไม่มาก เราก็ได้เห็นพี่คิ้มในชุดสีน้ำเงินเข้มเดินมายืนข้างๆเวที โดยมีเด็กๆของเรายกไม้ยกมือสวัสดี
ช้างมองจากมุมไบ เอ้ย มุมบน (ฮิ้วว..ตลกปริมาณ) ได้ไม่นานก็ต้องลงไปหามุมดีเอาไว้ถ่ายรูป และแล้วเพลงแรกของงานวันนี้ก็เริ่มขึ้นเป็นพี่โก้เช่นเคยในเพลง Memory of you ตามมาติดๆด้วยเพลงในอัลบั้มใหม่อีกหลายเพลง และพิเศษในเพลง Classic อย่าง Quando Quando ที่ใช้ในการเปิดตัวพี่คิ้ม เมื่อก้าวแรกของพี่คิ้มที่ออกไปยืนหน้าเวที หลังจากนั้นจะมีอีกหลายบทเพลงที่ไพเราะตามมาอีกแน่นอน
อาทิเช่น Hero และ One more time,Fly me to the moon เป็นต้น ก่อนจะปล่อยเวทีให้พี่โก้ครองไปก่อนพลางๆ โดยพี่โก้ขนเอาเพลงในอัลบั้มแรกมาร้องท่ามกลางไฮโซเมื่อเพลงจบช้างได้ยินเพียงเสียงเปาะแปะ ราวเสียงเม็ดฝนกระทบหลังคาสังกะสี มันช่างต่างกันอย่าสิ้นเชิง ถ้าเป็นงานอื่นๆคงมีเสียงปรบมือ ดังห่าฝนที่เทกระหน่ำ แหม...สงวนท่าทีกันจริงเชียว
ด้านไฮโซบางคนก็กล้าๆกลัวที่จะเข้าประชิดตัว ด้วยความน่ารักและเป็นกันเองของพี่โก้ก็เลยต้องนำเหนอตัวเองเสียหน่อย ด้วยการลงจากเวทีไปประกบ ลงไปรับเกียรติให้ถูกบันทึกอยู่ในความทรงจำของพวกเขาเหล่านั้น
กลับขึ้นมาอีกที ก็เชิญพี่คิ้มกลับมาโซโลเพลงมันส์ เพลงเดียวของงาน อย่าง Music lover นอกจากคนดูจะได้ขยับกันแล้วนักร้องก็ได้เขยิบเข้าใกล้คนดูเข้าไปอีกนิด พี่คิ้มลงมาหมุน หัน เลี้ยว พลิก อยู่ด้านล่างของเวที ติดกับพื้นที่ของดู
ถึงตอนนี้ช้างเดินกลับขึ้นไปสมทบกับพี่แอนกับเก้อีกครั้ง และเพลงสายลมก็ส่งท้ายให้ทุกคนรีบกลับบ้าน(ซะที) งานนี้ช่างราบเรียบ เริ่ดหรู หาคำสมาสแผลงๆจากปากพี่คิ้มไม่ได้เลย เอาเถอะก็ตามเนื้อผ้าหล่ะนะ
อยู่กับไฮโซจะมาเป็นอย่างเคยๆได้ยังไงล่ะ...
พอพี่คิ้มเสร็จภาระกิจก็.........วิ่งๆๆๆ.....ขึ้นชั้น 3 ไปพร้อมๆกับพี่ผู้ช่วย หายวับไปต่อหน้าต่อตา....
ป.ล. สวัสดี..น้องๆที่เจอวันนี้ด้วยนะคะ
ท้ายเรื่อง
ใครจะชิงใครจะชังมันก็ช่างหัวเขา แค่ตัวเรารู้เราช่างเค้าประไร
ใครจะชักใครจะแช่งใครจะแกล้งใครจะหยัน ก็ให้ช่างหัวมันก็ให้ปล่อยเค้าไป
ใครจะชมใครจะเชิดว่าประเสริฐเลิศหรู ตัวเรารู้เราอยู่ปล่อยเค้าชมไป
ใครจะรักใครจะเกลียดใครจะเสียด ใครจะสีก็เรารู้ตัวดีปล่อยเค้าทำไป..
เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตาย เอาอะไรมากมายในความอนัตตา
โลภไปทำไมช่วงชิงแข่งขัน สุดท้ายเหมือนกันต้องไปป่าช้า
จะเอาอะไรแค่รักโลภโกรธหลง ไม่มีความมั่นคงบนกิเลสตัณหา
เกิดแก่เจ็บตายใยจะไปยึดมั่น สรรพสังขารล้วนอนิจจา
ปล่อยวางมันเสีย ทุกโขติณณา...
ใครจะเมินใครจะมองใยจะต้องไหวหวั่น ใครจะใส่ร้ายกันใยจะต้องสนใจ
ใครจะดีใครจะเลวมันก็เรื่องของเขา ใครจะนินทาเราใยจะต้องทุกข์ใจ
ใครจะล้อใครจะด่าใยจะต้องว่าตอบ ใครไม่สนใครไม่ชอบใยจะต้องใส่ใจ
ใครจะคิดใส่ความใยจะต้องวุ่นจิต หากตัวเราไม่ผิดจะไปคิดทำไม...
เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตาย ประดุจดังต้นไม้ล้มทับโลกา
หมดลมเมื่อไรหาประโยชน์ใดเล่า ล้วนต้องถูกเผาหามไปป่าช้า
ชีวิตยังมีสร้างความดีไว้เถิด ได้ไม่เสียชาติเกิด ได้ไม่ต้องอายหมา
อันว่าความตายคือสัจธรรมของเที่ยง สิ้นสรรพสำเนียงเน่าเหม็นขึ้นมา
จะเอาอะไร...จะเอาอะไรกันนักหนา...
ทุกข์แท้ ไม่มีจริง ทุกสิ่ง เป็นเพียงสมมุติ
สุขนั้นอยู่ที่ใจ ใช่ใครกำหนด..
เมื่อแรกเริ่มที่เขียน หลายคนยังคงตื่น แต่ตอนนี้ ตี 1.50 แล้ว ถึงเวลาที่ช้างต้องกลับไปนอนบ้าง
เนื้อหาของตอนนี้แม้จะไม่เยอะ แต่อัดแน่นไปด้วยอะไรก็ไม่รู้ที่ช้างคิดอยู่เต็มหัวสมอง เออ...หวังว่าคนอ่านคงได้สาระจากคนไร้สาระบ้างนะ
จริงๆแล้วที่เขียนนานเพราะมีมารมากวน มารหัวขนจากซิดนีย์ซะด้วย ออน M โอดโอย เรื่องที่จะบินกลับมาวันที่ 1 ธันวา แต่ดันเจอพันธมิตรพ่นพิษใส่
ยาว...ล่ะงานนี้
คร่อก....ก....!! ฟี้.....zz..z...z....zzz....
ปล.รูปเพิ่มเติมดูต่อได้ที่ Pure Reward 2008 @ Kasorn Plaza
ร้อยเรียงเรื่องราว โดย ช้างน้อย นำเสนอ โดย บูเก้
Apple & Bouquet Productions...
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
