Bloggang.com : whitebouquet : ช้างน้อย ชวนคุย ตอน ดงผู้...........ชาย

ช้างน้อย ชวนคุย ตอน ดงผู้...........ชาย


	หลายครั้งที่มีวันหยุดหลังตรากตรำทำงานหนัก ก็อยากนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนที่นอนแม้จะไม่นุ่ม แต่ก็ไม่อยากลุกหนีไปไหน ตัวขี้เกียจมันเกาะกันเต็มไปหมด อาทิตย์นี้ก็เช่นกันว่าจะนอนยาวๆซะหน่อย พ่อดันมาปลุกให้กินข้าว ตอน 7 โมงครึ่ง ผงกหัวขึ้นมาได้ เก็บที่หลับปัดที่นอนจัดแจงหอบไปโดนแดดบนดาดฟ้า ให้แสงอาทิตย์ซักแห้งฆ่าเชื้อโรคให้เสียหน่อย เดินหัวฟูลงจากดาดฟ้า มาเจอเข้ากับจุ๊งจิ๊งหมายักษ์มาส่งยิ้มให้แต่เช้า ลูบหัวมันสักทีสองที แล้วมาทำธุระส่วนตัวต่อด้วยกินข้าวที่พ่อหาไว้ให้ หลังจากอิ่มก็นอนเกาพุงดูการ์ตูน สบายๆ แต่เห็นทีวันนี้จะมัวนอนโอ้เอ้อยู่ไม่ได้ เพราะมีนัดกับผู้ชายมีครอบครัวแล้วไว้ที่ Central World อย่าพึ่งนึกว่าช้างจะไปเป็นชู้เชียวนะ บาปกรรมแย่เลย ย้อนไปเมื่อครั้งกระนู้นที่มีโอกาสแวะไปนั่งเล่นเพลินๆที่ร้านแซ็กโซโฟนในคืนวันจันทร์เป็นใจให้เจอกับผู้ชายคนนี้ นั่งเล่นจนร้านปิดตี 2 กว่าๆ ผู้ชายเลยชวนให้ฟังเดโมเพลงที่อุตส่าห์ซุ่มทำไว้ แถมยังชวนไปงานใหญ่ Bass Day # 1 อีกต่างหาก จะเป็นใครไปเสียไม่ได้ หากกล่าวถึงมือเบสก็ต้องพูดถึงคุณวิชชุเดช หรือ พี่จิ๊บ หรือ เฮีย นั่นเอง เรื่องมันเริ่มจากBass Room โรงเรียนสอนเบสแถวโชคชัย 4 ของพี่จิ๊บ ที่เปิดสอนเมื่อปีกลาย ช้างเองก็รู้ถึงความเป็นมาเป็นไปของ Bass Room ตั้งแต่ต้น แม้จะไม่เคยไปที่นั่นเลยสักครั้งก็ตาม ตั้งแต่รายการคืนนี้ วันนั้นยังอยู่ โอกาสได้เจอพี่จิ๊บก็มีบ่อย แกก็จะมาเล่านู่นนี่นั่นเรื่อง Bass Room ให้ฟังอยู่เนืองๆ เวลาให้หลังมาปีนึงก็เกิดงาน Bass Room ขึ้นนั่นเอง หลังจากวันที่พี่จิ๊บชวนที่ร้านแซ็กนั่นหล่ะ ช้างกับเก้ก็ตกลงปลงใจไปร่วมงานโดยไม่เกี่ยงว่าจะรู้จักใครในงานมั๊ย ไปเพราะอยากไป ไปเพราะคำชวนของพี่จิ๊บ ช้างเองยังนึกขอบคุณพี่จิ๊บอยู่ไม่หาย ดูซิ พี่เขาอุตส่าห์นึกถึงเรา ไอ้ครั้นพี่เขาจะไม่ชวนมันก็ย่อมได้จริงมั๊ย ?? พ่อมาส่งตรงป้ายรถเมล์ยืนรอรถตั้งแต่ 11 โมงหน่อยๆ ยืนจนเกือบเที่ยงรถถึงได้มา พอนั่งไปได้สักพักเริ่มรู้สึกร้อน “แอร์เสียครับ ต่อคันหลังนะครับ” กระเป๋ารถตะโกนบอกจากหน้ารถ โอ้โหยย จะไปหาผู้ชายทั้งทีอุปสรรคเยอะจังวุ้ย! ลงตรงบางนาแดดยามเที่ยงนี่มันร้อนดีแท้ ยืนรออีกเกือบครึ่งชั่วโมง โดยพี่กระเป๋ารถคนเดิมยืนยิ้มอยู่ห่างๆ ชิ..ใจร้าย !! มาถึงอโศกก็ปาเข้าไปบ่ายโมง งาน Bass Day เริ่มไปตั้งแต่ 11 โมงแล้ว ช้างมัวขึ้นรถลงเรืออยู่นี่หล่ะ แวะไปเอาของที่เก้แถวๆพระราม 9 แม่นั่นแต่ตัวยังกะอยู่ขั้วโลกเหนือ ใส่เสื้อกันหนาวหนาเกือบศอก เหลือบมองรองเท้า แหม...จะไปดำนาที่ไหนล่ะคุณเพื่อน ? โดนมันด่าพอเจ็บแสบก็แยกกัน ช้างยังเดินทางไม่หยุด ลงรถไฟฟ้าใต้ดิน โผล่ต่อบนดินไปชิดลม เดินต่อไป TK Park เล่นเอาเหงื่อตกไปหลายปี๊บ เสียตังค์ 20 เข้างาน ได้สติ๊กเกอร์มา 2 ดวง เดินเข้างานก็มาเจอกับพี่จิ๊บ เห็นกำลังต้อนรับแขก ยกมือไหว้ในระยะ 300 หลา เป็นอันรู้กันว่ามาแล้วนะ ภายในงานเต็มไปด้วย ผู้ชาย …. กรี๊ดๆ... หน้าตาแนวๆทั้งนั้นเลย เจริญหูเจริญตาจริงเชียวล่ะ หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง หันซ้ายหันขวาเหลือบไปเห็น CD ของพี่จิ๊บวางขายคู่กับเสื้อ Bass ไถ่ถามราคา CD 100บาทต่อ 4 เพลงบรรเลง เสื้อราคาเดียว 250 ทุกขนาดทุกไซส์ อยากได้เหมือนกัน แต่ไม่มีไซส์ เพราะทำมามีแต่ไซส์ผู้ชาย เลยไม่ได้อะไรติดมือมาสักอย่าง ดูตารางงานแล้ว พี่จิ๊บกับพี่มิ้นท์ ETC ขึ้นเวทีสอนเทคนิคไปแล้ว ส่วนภาคบ่ายเป็นคิวของอาจารย์ โดม ชโยดม แม้นศรี กับอาจารย์ ป่อง Randy Cannon Trio ที่กำลังจะขึ้นสอนในอีกไม่ช้า ในขณะที่ด้านในกำลังเตรียมสถานที่ ช้างก็เดินไปเจอกับ อาจารย์ แป๊บ Infinity กำลังตั้งสายเบส แต่ด้วยจำนวนคนที่แน่นขนัด ช้างไม่สามารถขยับกายไปไหนได้มากนัก เลยต้องเข้าไปรอในห้องที่มีแต่ผู้ชาย (อีกแล้ว) อาจารย์ป่องกับอาจารย์โดม เริ่มคลาสด้วยการโชว์เพลงแจ๊สนุ่ม ๆ เป็นการเปิดเวที หนุ่มๆข้างหน้าปรบมือกันเรียวกราว แล้วอาจารย์ทั้งสองท่านก็สอนทฤษฏีแน่นเอี๊ยด ขณะที่ช้างกำลังตั้งอกตั้งใจฟังอยู่นั้นก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น “แค่กๆ” เสียงไอต่อกันเป็นช่วงๆ เมื่อคนหลังไอ คนหน้าจะหาวรับทันที ทำให้ช้างตกอยู่ในวงล้อมของเชื้อโรค หน้ากากอนามัยก็ไม่มีมากะเขาด้วย ทำไงดีว่ะตู สเต็บแรกยกมือขึ้นป้องจมูกตัวเอง เอาวะกันไว้หน่อยก็ยังดี แต่พ่อคุณก็ยังไอและหาวไม่เลิก หันไปดูคนก็เยอะเอาการ ช้างเริ่มหาทางหนีทีไล่ ยังไม่อยากเป็นหวัด 2009 ช้างยังไม่อยากตายทั้งที่ยังไม่มีสามีเป็นของตัวเอง ไม่นะ ….ช้างเลยเริ่มก้มต่ำ คลานเข่าออกมาจากวงผู้ชายพวกนั้น (อีเว่อร์..) ออกมานอกห้องได้ด้วยความปลอดภัย บ่นกับตัวเองไม่ไหวแล้วอยู่นานอีกนิดมีสิทธิเป็นหวัด 2009 แน่ ก้มมองนาฬิกา ของคนอื่น บ่าย 3 โมงครึ่ง กำลังจะเดินไปหน้างาน เห็นพี่มิ้นท์ ETC แม้จะมีผ้าคาดปิดปากปิดจมูก แต่เรด้าร์ตรวจจับคนหล่อของช้างไม่เคยทำงานพลาด ปรี่เข้าไปยืนดม เอ้ย ดูห่างๆ “พี่มิ้นท์ถ่ายรูปตอนเซ็นหน่อยครับ” Staff ของงานพูดขึ้นแบบไม่ใยดีว่าแล้วใครจะถ่ายละค่ะ ทุกคนอยู่ในห้องหมด หันซ้ายหันขวา เหลือข้าพเจ้าที่มีกล้อง แถมพี่มิ้นท์ส่งสายตาประหนึ่งว่า แกหล่ะ อิอ้วนดำจะใครซะอีกล่ะ ถ่ายซะทีตูรีบไป ช้างทำหน้าเหวอๆแต่ก็ถ่ายให้ก็ได้ พอจ้องหน้าเท่านั้น....ผู้ชายอะไร อือหือ หล่อจัง อะฮ้า หล่อจริง คู่ใครนะนิ้งเป็นบ้า นี่แค่มองสบตา ห่างกันตั้งสี่วา อะฮ้าใจหายวาบ...5555 เอาล่ะเลิกเพ้อ ปล่อยพี่มิ้นท์กลับไปดูแลน้องซอมพอร์ จะดีกว่านะ ไปร่ำลาเฮียจิ๊บกลับก่อน แจ้งความประสงค์ไปว่า มีไปที่อื่นต่อ ( ปลายทางเสรีเซ็นเตอร์ ) ฝากบทสัมภาษณ์เฮียจิ๊บด้วยนะคะ เกี่ยวกับประวัติเล็ก ๆน้อย ๆ และแนวเพลงในอัลบั้ม //www.oknation.net/blog/rude-root/2009/07/08/entry-2 ลงมาเดินsky walk ไปขึ้นรถไฟฟ้าต่อที่ชิดลม ลงนั่งรถเมล์ต่อตรงหน้าวัดธาตุทอง ระหว่างรอรถเกิดอาการหิวเลยซื้อขนมจีบมากิน สั่งแม่ค้าไป 20 บาทไม่เอากระเทียม ลอยหน้าลอยตามองทางนั้นทีทางนี้ที หันมาอีกทีขนมจีบ 8 ลูกโรยกะเทียมเรียบร้อย ป้าขา !! หนูบอกไม่เอากระเทียม แถมให้ซะงั้น ทำไมถึงทำกับช้างได้....นึกยั้วแม่ค้าขึ้นมาในใจ ดีนะรถมาพอดี โชคเข้าป้านะ ไม่งั้นสวย ฮึ้ยย !! ขึ้นไปนั่งรถวิ่งด้วยความเร็ว 40 กิโลเมตร/ ชั่วโมง ค่อยๆกระคืบคลานไปทีละหน่อย จากวัดธาตุทองหักพวงมาลัยซ้ายเข้าซอยพระโขนงไปทะลุพัฒนาการเลี้ยวขวาตรงแยกจัสโก้เข้าเส้นศรีนครินทร์ ค่อยๆวิ่งด๊อกๆ ช้างก็ทั้งร้อนทั้งเหนียวตัวก็ต้องทน ทำไงได้สายที่นี้ไม่มีแอร์ก้มหน้าทนกันต่อไป พอมาถึงซีคอนพ่อเจ้าประคุณจอดแช่มันซะชิบ ยิ่งทำให้ช้างกระวนกระวาย เพราะเห็นเสรีอยู่ลิบๆ จนได้คนหนำใจพ่อแล้ว ก็ออกตัวไปกว่าจะถึงเสรีปาเข้าไป 5 โมงหย่อนๆ อย่างแรกพอเข้าเสรีได้รีบตรงไปกดแอลกอฮอล์เจลทันที ยอมรับเลยว่ากลัวตายมากๆ พอเจอเก้แล้วรีบขอแป้งโดยด่วน อายหนังหน้าตัวเองมันแผล็บเลย หัวหูดูไม่ได้ จัดระเบียบร่างกายตัวเองพอเข้าที่เข้าทาง ไปยืนดูพี่โก้เป่าแซ็กโซโลกับลุงฝรั่งที่เป่าทรัมเป็ต หาทำเลทองได้แล้ว ก็หย่อนตูดนั่งด้วยความเหนื่อยล้า จำได้ว่ามาเสรีครั้งสุดท้ายเมื่อตอน ม.ต้น จากนั้นก็เข้าห้างฝั่งสุขุมวิทมากกว่า ทั้งที่ถ้ามาจากบ้านปริมณฑลของช้างเสรี-ซีคอนใกล้กว่าเป็นไหนๆ บนเวทีในงาน Jazz Jamพี่โก้ชวนเพื่อนนักแซ็กชาวอเมริกันที่ไปเจอกันมาจากงาน World Saxophone ที่จัดขึ้นที่ศาลายามาร่วมแจม พี่โก้ยังคงทำได้ดี คนดูข้างล่างก็สนุกตามไปด้วย Jazz Jam สมชื่อจริงๆ นอกจากนั้นแล้วการมีส่วนร่วมกันบนเวทีก็สำคัญ พี่โก้จะเอาสนุกเข้าว่า ลูกศิษท์ลูกหาใครเอาแซ็กมาก็ขึ้นมาแจมกันได้ เพลงนึงกินเวลานับสิบนาที ทุกคนนั่งฟังกันอย่างสบายไม่มีท่าทีจะลุกหนีกันไปไหน อาจเป็นเพราะนอกจากจะได้ฟังเพลงดีๆแล้ว ยังมีทวงท่าลีลาในการเป่ามาให้เป็นอาหารตากันอีกด้วย เพลงที่ว่ายาว 10 นาทีเลยดูคล้ายจะสั้นเพียงครึ่ง แล้วเพลงที่ดังประจำตัวของพี่โก้ก็ถูกขอมาจากผู้ชม มีหรือจะไม่ตามใจ พี่โก้จัดเพลง ภาวนา เป็นการสมนาคุณให้ทุกคนได้ฟังกัน โดยมีเด็กวิศวะเสื้อดำมาเป่าท่อนโซโลช่วยพี่โก้อีกแรง หลังจากนั้นก็ชวนสองต่างชาติและเด็กในสังกัดของพี่โก้มาอีกครั้งสนุกกันอีกชุดใหญ่ ก่อนจะเชิญตัวเก๋าออกมาวาดลวดลาย น้องมีน นักแซ็กรุ่นจิ๋วมาใส่สูทขาวราวกับเจ้าชาย แค่เดินออกมาก็เสียงปรบมือก็หนาหู ยิ่งน้องมีนโชว์ลีลายิ่งเร้าใจคนดู ขนาดคุณฝรั่งที่เป่าทรัมเป็ตยังแอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ปิดท้ายกันด้วยเพลง Mr.Saxman ที่ทั้งหมดมาร่วมด้วยช่วยกันเป่า ตั้งหน้าตั้งตาเป่ากันหน้าดำหน้าแดง บางท่อนกลัวใจจะขาด คุณพี่ฝรั่งสัญชาติอเมริกันเป่าตัวแดงไปทั้งตัว คนฟังจะรู้มั๊ยกว่าจะเป่าถึงโน๊ตหมดลมปราณไปเท่าไหร่ 555 หลังจบงานช้างมานั่งถามตัวเองว่าอะไรหนอ ที่ทำให้ช้างประทับใจกับงานทั้งสองที่ของวันนี้บ้าง สิ่งนึงที่แวบเข้ามาในความคิดเป็นอันดับแรกสำหรับงาน Jazz Jam ก็คือ กับการได้เห็นคนดนตรีที่มารวมตัวกันถึงจะไม่มากเหมือนงาน Jazz ใหญ่ๆ แต่ก็รู้สึกไม่ขาด อาจเป็นเพราะในขณะที่เบื้องหน้าทุกคนกำลังบรรเลงเพลงอยู่นั้น เบื้องหลังมีพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทำให้ช้างนึกถึงพระอัจฉริยะภาพในทรงแซ็กโซโฟนของพระองค์ท่านขึ้นมา เป็นภาพที่ดูแล้วตราตรึงใจเป็นอย่างมาก ความประทับใจที่สองมีให้กับงาน Bass Day # 1 ช้างว่าความตั้งใจทำให้ Bass Room ไม่ได้เป็นแค่โรงเรียนสอนเบสแต่เป็นการขยายโอกาสให้คนที่ชอบสิ่งๆเดียวกันได้มาพบกัน แลกเปลี่ยนประสบการณ์ มันสำฤทธิ์ผลอย่างเป็นรูปธรรม ไม่ว่ากิจกรรมอะไรก็มีคนให้ความสนใจและให้การตอบรับเป็นอย่างดี พี่จิ๊บเดินหน้าบานเป็นกระด้งไปทั่วงาน 5555 หมดไปแล้วกับวันหยุดอันแสนพิเศษของช้าง นานๆทีจะออกมายืดเส้นยืดสาย พบเจอผู้คนในเมือง กลับปริมณฑลเล่นเอาปวดขาปวดแข้งเหมือนกัน ถึงจะตะลอนไปทั่วแต่ก็สุขใจที่ได้ไปเจอคนรู้จักอีกครั้ง ก็ภูมิใจอย่างน้อยเรากับเขาจะได้ไม่ลืมกัน ป.ล. พึ่งจะรู้จากน้องมีนว่า ไอติมเลมอนกับโค้กมันผสมกันแล้วอร่อย แต่พี่ว่าสีมันน่ากลัว คลับคล้ายคลับคลาน้ำใบบัวบกมากกว่านะ มีน 5555 ป.ล. (2) ฝากเสื้อยี่ห้อ Koh Mr. Saxman ไว้ในอ้อมใจทุกๆคนด้วยนะ ช้างเห็นมากับตาว่าประสิทธิภาพของ Nanoนั้นไม่ทำให้เสียชื่อ โก้ Mr.Saxman จริงๆ นอกจากสรรพคุณของเสื้อจะเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม เหมือนตัวพี่โก้แล้ว ช้างเห็นจะ จะว่าทั้งขยี้ขยำ บู้บี้ เทน้ำโชว์ก็แล้ว บร๊ะเจ้า !! ของเขายังเนี้ยบเหมือนเดิมเป๊ะ.. เสียดายจำชื่อแบรนด์ที่เป็นเจ้าของจากญี่ปุ่นไม่ได้ แว่วๆจากคนข้างๆว่าจะไปสอยให้ป๊ะป๋าสักตัว ใครอยากหล่อ อยากเท่ห์ อย่าพลาด แวะชมและซื้อได้ที่ห้างเซ็นทรัลชิดลม , ลาดพร้าว , ปิ่นเกล้าและบางนาได้แล้ววันนี้ ( ของเขาดีจริงๆไม่ได้โม้.....) เดี๋ยวถ้าไปเจอที่บู๊ทเมื่อไหร่จะเก็บรูปตัวอย่างมาให้ดูนะคะ ปล. (3) ขอบคุณรูป BassRoom จาก www.bassroom2008.com ร้อยเรียงเรื่องราว โดย ช้างน้อย นำเสนอ โดย บูเก้ Apple & Bouquet Productions...

Create Date : 24 กรกฎาคม 2552

Last Update : 25 กรกฎาคม 2552 11:15:47 น.

9 comments

Counter : 1320 Pageviews.

วะวะวะว้าว ว ว

คนแรก ก ก

พิเปิ้ลแก่กะต้องทามใจนะ

เดินมากะเงี้ยแหละ

วัยไม่อำนวย 555+

กร๊าก ก ก กก

โดย: กันค้า IP: 117.47.41.155 วันที่: 25 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:25:22 น.

โหยยยย อาร๊มเสีย !! พลาดที่1

ไม่เปนไร ที่ ฉองงงงงง

ชาแวบบบบ มา ดง ปู้ จายยยยยย

ว่าแล้ว กะ หิวววววว

หึหึ

โดย: ปริม IP: 10.0.2.241, 192.168.1.254, 125.24.221.203 วันที่: 25 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:25:16 น.

อยากชิม ติม เลมอน กับโค้กกก อ่า

~0~

โดย: ปริม IP: 10.0.2.241, 192.168.1.254, 125.24.221.203 วันที่: 25 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:28:33 น.

อ๊ะ อ๊ะ เสื้อยี่ห้อ Koh Mr. Saxman น่าสนใจแฮะ ประเดี๋ยวต้องไปเยี่ยมชมซะหน่อยและ เผื่อจะถอยให้ผู้ชายซักตัว

ขอบคุณช้างน้อยที่ฝ่าดง...ฝุ่น ความร้อน และเชื้อหวัด 2009 ไปเก็บข่าวคราวของผู้ชายดนตรีมาฝากกันนะ แล้วก็ขอบคุณคนเบื้องหลัง blog - หมวยน้อยบูเก้ ด้วยจ้ะ :)

โดย: คุณแม่ลูกสอง IP: 112.143.7.187 วันที่: 26 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:49:52 น.

ตอบ เดกดอย โดนแม่คุมประพฤติ
แหกกรงขังออกมาได้งัย ไหนว่า 3 เดือนล่ะ

ตอบ ปริม
พี่ว่ามันไม่น่าจะอร่อยนะ เขียวอี๋เลย

ตอบ คุณแม่ลูกสอง
เพื่อผู้ชาย ช้างทำได้คร้า....

โดย: พี่ช้าง IP: 116.58.231.242 วันที่: 26 กรกฎาคม 2552 เวลา:13:01:21 น.

เขียนกี่ที...ก้อยังหนุกเหมือนเดิม ม อิอิ*
พี่สาวเรา า...

ปล.ขนมจีบที่แม่ค้าแอบใส่กะเทียม แล้วกินหมดป่าว ว อ่ะ

^^

โดย: กอล์ฟ ^o^ IP: 125.24.69.195 วันที่: 27 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:10:20 น.

ตอบ กอล์ฟ
หมดเกลี้ยงจ๊ะ...เสียดายตังค์ง่ะ

โดย: พี่ช้าง IP: 116.58.231.242 วันที่: 28 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:33:45 น.

ดีดีดีคร้าบพี่เปิ้ลกะ บ.ก.พี่เก้

คริๆๆเพิ่งได้โอกาสมาอ่านก็วันนี้แหละ เหอะๆๆๆๆ

รับประกันความมันส์ ความสนุกสนานที่หยดติ่งๆๆเยย

ว่างานเขาสนุกคุ้มค่าแก่การชมมาก เสียดายหนูไม่ได้ไปงานเบสของเฮียจิ๊บ แต่ฟังจากเสียงเล่าจากปากต่อปาก แว้วจากที่พี่เปิ้ลเล่า สนุกๆๆจริงๆๆ

สัญญา ว่า งานคราวหน้าจะไม่พลาด

ส่วนเรื่องประสิทธิภาพของเสื้อพี่โก้นั้น บอกได้คำเดียวว่า

"ของเขาดีจริงๆๆคร่ะ"

Lots of LOVES.....

โดย: ปุ๋ย IP: 125.24.245.43 วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:16:20:20 น.

แหมมม....นุอ่ะถึงจะโดนจับขังกรง

คนเรามานกะต้องมีวิธีเอาตัวรอดบ้างไรบ้างงง

3 เดือนเยอะไปต่อรองแค่ อาทิดเดียวขาดตัว

ให้ไม่ให้ก้หนีมาแล้วอ่ะ ถึงจะหนีนานๆๆทีก้เหอะ

เค้าก้กลัวพี่เปิ้ลจะเหงาไง

555555555555555555555555555555

โดย: กันค้า IP: 222.123.23.243 วันที่: 8 สิงหาคม 2552 เวลา:14:53:44 น.