Bloggang.com : whitebouquet : ช้างน้อย…ชวนคุย ตอน เชียงใหม่ One Night Stand

ช้างน้อย…ชวนคุย ตอน เชียงใหม่ One Night Stand


	ติดค้างกันเอาไว้ ตั้งแต่ครั้งที่แล้วว่าจะพาไปแอ่วเมืองเหนือ พักเรื่องเครียดๆกัน 2 วัน ออกเดินทางตามหาความเหน็บหนาวระรอกแรกของปีกันที่ เชียงใหม่ เรื่องราวและภาพบรรยากาศความประทับใจที่ฉันเก็บมาฝากจะสนุกขนาดไหน อย่ารอช้าไปติดตามกันกับตอน เชียงใหม่ One Night Stand….. 6.30 น. ……….ณ สนามบิน นานาชาติ สุวรรณภูมิ เพื่อนพนักงานบริษัทเดียวกันกับฉัน ทุกคนอยู่ในชุดลำลองพร้อมกระเป๋าสัมภาระใบย่อมๆ บางใบก็ใหญ่เกินตัว ( ไป 2 วัน แบกไปยังกะจะย้ายบ้านแน่ะ ) นั่งหน้าระรื่น คุยกันเสียงจ้อกแจ้ก จอแจ เป็นธรรมเนียมที่รู้กันดีในบริษัทว่า ในช่วงเดือนตุลาคมของทุกปี บริษัทจะพาไปเที่ยวตามที่ต่างๆ ซึ่งปีนี้ สถานที่ที่เข้าวินมามี 2 แห่ง หนึ่งในนั้นคือ เชียงใหม่ ที่เรากำลังจะออกเดินทางไป กับอีกหนึ่ง เกาะช้าง จังหวัดตราด ที่เสียงโหวตไม่เป็นเอกฉันท์ และนายญี่ปุ่นเบื่อเที่ยวทะเล เลยมีอันต้องอดไป 7.45 น. .............. เครื่องบิน TG 102 พาฝูงเก้ง ชะนีทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ก่อนจะแตะระดับคงที่ที่ 37000 feet แอร์โฮสเตสสาว (แก่) เริ่มเดินเสิร์ฟอาหารว่าง ปลุกพยาธิให้ตื่นกันด้วยน้ำส้มแก้วน้อยๆกับเค้กบลูเบอร์รี่ ฉันซัดหมดไปในเวลาอันรวดเร็ว ก่อนจะกางหนังสือพิมพ์ ไทยรัฐ อ่านความเคลื่อนไหวของบ้านเมือง โอ้โห..หน้าหนึ่งมีแต่เรื่องเครียดๆ เปิดหน้าบันเทิงอ่านดีกว่า แอบเห็นแก้ม เดอะสตาร์ พูดถึงพี่คิ้มด้วยนะ เสพข่าวสารเสร็จ มองนอกหน้าต่าง ปุยเมฆที่ปกติแล้วฉันคงได้แต่เห็นมันไกลๆ วันนี้ฉันได้เห็นมันใกล้ๆ เมฆที่บางเบาไร้รูปทรง ลู่ตัวผ่านเครื่องบินเป็นสายก่อนจะกลับไปรวมตัวกันอีกครั้ง ช่างแสนสวยงามเหลือเกิน ความงามแบบนี้คงมีแต่สจ๊วดกับแอร์โฮสเตสเท่านั้นที่ได้ชื่นชมมันบ่อยๆ 8.55 น. ............. TG 102 แลนด์ดิ้ง พาพวกเราถึงสนามบินเชียงใหม่ พรึ่บ !! ผู้โดยสารหัวดำ หัวทอง ลุกขึ้นคว้ากระเป๋าเดินออกนอกตัวเครื่อง “ ฟึดๆๆ อ่า ” ฉันสูดเอาอากาศของเชียงใหม่เข้าปอด ไกด์แคมปัส อินเตอร์ ทัวร์ ที่บริการดีเป็นเลิศได้รับความไว้วางใจจากบริษัท เลือกใช้บริการอีกครั้งรอต้อนรับพวกเราด้วยรสโค้ชปรับอากาศ 2 ชั้น ขึ้นไปจับจองที่นั่งได้ พี่โดม / คำหล้า เป็นสองคนที่ตามมาดูแลพวกเราตั้งแต่ปีที่แล้ว ซี / มะ / เบญ / พี่จิ๋ม และทีมงานอีก 2-3 คน เป็นไกด์ที่มาไล่ต้อนพวกเราเพิ่มเติม สำหรับทริปนี้เรามีไกด์มาดูแลถึง 8 คน กว่าครึ่งเป็น............กระเทย... 9.20 น. .............. ไกด์ยังจัดการกับพวกเราไม่ได้ วิ่งไล่ต้อนขึ้นรถ.... 9.40 น. .............. ในที่สุดก็ต้อนขึ้นรถจนหมด ออกเดินทางสู่ ปางช้าง-ท่าแพแม่ตะมาน ใช้เวลาในการเดินทาง นานพอสมควร บนรถก็สรวลเสเฮฮากับเกมส์และกิจกรรมที่ทาง แคมปัส จัดมาให้ร่วมทำ ทั้งร้องเพลง เต้น ความสนุกอยู่ตรงที่ คำหล้า และซี สองกระเทยจากจำนวนทั้งสิ้นสี่คน จกน้องๆหนุ่มๆในบริษัทไปกระทำอนาจาร ลูบไล้ เสียวซ่านเชียว ดีนะที่น้องๆหลายคนกรึ่มๆกันไปบ้างแล้ว “ ดอยสุเทพเป็นศรี ประเพณีเป็นสง่า บุพชาติล้วนงามตา งามล้ำค่านครพิงค์ ” พี่โดม ไกด์หนุ่มจาก แคมปัส อินเตอร์ทัวร์ ท่องเป็นนกแก้วนกขุนทองให้คนทั้งคันรถฟัง แต่หามีคนฟังไม่...มั่วแต่ฮือฮากับบรรยากาศป่าเขา.. 11.10 น. .............. รถโค้ชพาพวกเรามาถึงที่หมาย กิจกรรมแรกของวันนี้ เป็นการล่องแพไม้ไผ่ 1 แพมี 6 คน เฉลี่ยน้ำหนักกันน่าดู ล่องไหลไปตามกระแสน้ำ ชมวิวสวยๆข้างทาง ที่มีป่าเขา ช้าง วัว เป็นของสวยๆให้เราได้ชื่นชม เสียดายน้ำสีขุ่นไปหน่อย แต่โชคดีที่ไม่มีแดด เราเลยนั่งเพลินๆได้ ต่อกันด้วย นั่งช้าง....อ๊ากกกกกก....ชอบๆ ฉันแอบคลั่งอยู่ในใจ ชอบช้างเป็นที่สุด ไม่ลังเลใจที่จะวิ่งไปนั่งเป็นคนแรกๆ มองหน้าควญและช้าง เอาตัวนี้ล่ะ!! แม่จำปา ช้างเพศเมียวัย 52 ปี บ๊ะๆๆ แก่ได้ใจจังวุ้ย ส่วนชื่อพี่ควาญไม่ทันได้ถาม ออกเดินทางรอบหมู่บ้านชาวเขา ลัดเลาะไปเรื่อยๆ ระหว่างทางก็สัมภาษณ์พี่ควาญ ได้ความว่า ช้างที่เราๆนั่งที่นี่เป็นช้างของปาง ส่วนพี่ควาญเป็นพนักงานเงินเดือน เมื่อได้รับมอบหมายให้ดูแลช้างตัวหนึ่งตัวใด ก็จะต้องดูแลกันตั้งแต่อาบน้ำ หาของกินให้ รวมไปถึงทุกๆอย่างที่เกี่ยวกับช้างในความดูแล ระหว่างการชวนให้พี่เค้าเสียสมาธิ ตามทางก็จะมีห้างที่ชาวบ้านเอาไว้ขายกล้วยให้กับนักท่องเที่ยวเอาไว้ติดสินบนช้างที่ตนเองนั่ง ( ห้าง ในที่นี้หมายถึง เพิงไม้ที่สูงจากพื้น คล้ายๆห้างส่องสัตว์ ตามป่านั่นหล่ะ ) 11.45 น. .............. โยกซ้าย โยกขวา อยู่บนหลังช้างกันพอสมควร ข้างหน้าใกล้ถึงจุดหมายปลายทางที่เราต้องลงเปลี่ยนไปขึ้นเกวียนต่อ “ พี่คะ หนูขอขี่คอแม่จำปาได้ป่าวคะ ” ฉัน มนุษย์ที่ไม่เคยทำตัวธรรมดาแบบชาวบ้านชาวช่อง เริ่มออดอ้อนจะทำมากกว่าเพื่อนฝูง “ ได้ครับ” พี่ควาญผู้ใจดี มีเมตตา กระโดดลงจากคอแม่จำปา ฉันเริ่มก้าวเท้าเหยียบไปที่คอแม่จำปา ก่อนจะทิ้งน้ำหนักลงนั่งบนคอ ฮึบ..!! ใจเต้นระรัวเหมือนกลองชุด ดีใจปนหวาดเสียว เพื่อนที่นั่งมาด้วย ตะโกนบอกฉันว่า “ มรึงบ้าป่ะเนี่ย...” มันคงทนดูอาการคลั่งช้างไม่ได้ ก่อนจะลงฉันก็ซองแม่จำปาด้วยกล้วย-อ้อย เสียเต็มคราบ เสร็จก็จากแม่จำปาไปหา วัวเทียมเกวียน ต่อ เฮ้อ..ไส้ยังเคลื่อนไม่หายเลยวุ้ย 12.10 น. ............ ปิดท้ายความทรหดกันด้วย นั่งเกวียนที่ฉันไม่ค่อยจะปลื้มเท่าไหร่นักไปรอบหมู่บ้าน 13.30 น. ........... เที่ยงกว่า ข้าวยังไม่ได้กิน แถมยังไม่ได้เช็คอินเข้าโรงแรมเลย ไม่ทันไรความเหนื่อยและหิวโหยก็ทำให้ฉันหมดอารมณ์ร่วมสนุก ได้แต่นั่งอ้าปาก งับอากาศพะงาบๆ 14.00 น. ……… แวะทานข้าวที่ร้านกู๊ดวิว ไปถึงอาหารก็วางเต็มโต๊ะซะแล้ว จะเสียเวลาทำไมล่ะ กินซิ!!! อาหารมีไปตั้งแต่ ต้มแซ่บ ปลาทอดสมุนไพร น้ำพริกอ่อง เป็นต้น ใช้เวลาในการก้มหน้าก้มตากิน ไม่นาน อาหารที่เรียงกันสวยงามตรงหน้าก็หมดเกลี้ยง พอรู้สึกตัว บนเวทีเสียงดนตรีที่ได้ยินตั้งแต่เท้าแตะร้าน เป็นการเซ็ตวงของ tattoo color บ๊ะๆๆ!! พึ่งจะตื่นเต้น มาเจอกันโดยบังเอิญ เอ่อดีว่ะ 14.45 น. ………. อิ่มหนังหน้าตึง เพราะลมโกรกหน้าซะตึงเปรี๊ยะ พวกเราทั้งหมดก็ทำตัวแบบนักท่องเที่ยวทั่วไป หาทำเลถ่ายรูปกันเหอะ กล้องที่พกกันไป มีตั้งแต่ ดิจิตอลธรรมดา ไปยัน โคตรกล้อง ซูม 180 เท่า โหววว รวมๆกันแล้วเกือบ 20 ตัว ฉันรู้ทางหนีทีไล่ เลยไม่พกกล้องเน่าๆของตัวเองไป อาศัยหน้าด้านเอาหน้าเสียบๆ กล้องนู้นทีนั้นที สบายกว่าเยอะ 15.20 น. ………. ทีมงานแคมปัส อินเตอร์ ทัวร์ ไล่ต้อนขึ้นรถเพื่อตรงดิ่งเข้าโรงแรม ข้ามถนนเพื่อขึ้นรถที่จอดนิ่งสนิทในปั้ม พอขึ้นไปได้ไม่นาน ความซวยก็บังเกิด ไกด์เดินมาบอกว่ารถเกียร์หัก!!! เฮ้ย… เอากะมันซิ นั่งหน้าหง้าวรอรถที่จะมาเปลี่ยน ซึ่งจะเป็นรถตู้ 1 คัน กับรถบัส 1 คัน ระหว่างรอรถมาปลี่ยน บนรถก็ตั้งวง วงในที่นี้ มิใช่รำวงนะฮะ แต่เป็นวงไพ่ต่างหาก 5 บาท 10 บาทก็เล่นกัน ส่วนชั้น 1 ก็เปิดผับ เมากลิ่นเหล้าคละคลุ้ง เอาๆ นานทีจะปล่อยผีกัน กินเต็มที่ พี่ไม่เลี้ยงเว้ย ( แต่บริษัทเลี้ยง) อึดใจเดียวรถทั้งสองคันก็มาถึง ฉันพุ่งตัวเข้าไปในรถตู้ พร้อมกับเพื่อนร่วมชะตากรรมอีก 10 กว่าคน สตาร์สเครื่องออกเดินทาง ตุเลงๆ กันไปตามถนนที่คดเคี้ยว น้องมะ น้องไกด์ของแคมปัสรับหน้าที่มาดูแลเราในรถคันเล็กคันนี้ กว่า 30 นาที เราก็มาถึงโรงแรม Belle Villa โรงแรม 4 ดาวท่ามกลางขุนเขา ในเขตอำเภอแม่เหี๊ยะ Welcome Drink กันด้วยน้ำกระเจี๊ยบ ชื่นใจ หายเหนื่อยแล้ว ก็เดินทางเข้าห้องพัก พอได้ห้องของตัวเองแล้ว กระโดดกางแขนกางขาแหวกว่ายบนเตียงนุ่มๆ อ่า… สบายตัวจังเลย ฉันเปิดประตูหลัง อืม.. ไม่ดีมั้ง เปิดประตูทางด้านหลัง เดินออกไปสูดอากาศ ฟืดดดด อ่า สบายปอดดีเหลือเกิน เหลือบมองไปด้านล่าง (ฉันพักอยู่ชั้น 3 ของโรงแรม) เห็นความเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตตัวใหญ่ๆ มีงวงมีงา มีหูมีตา หางยาว… ช้างนั่นเอง แอบคิดในใจ เดี๋ยวเจอกันนะน้องช้าง ตะวันคล้อย แสงอาทิตย์กำลังลับโบกมือลาไปทางด้านหลังภูเขา แสงสีทองเปล่งประกายเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะแตะมือกับพระจันทร์สีน้ำเงินขึ้นมาส่องทดแทนที่แสงสีทองของภาคกลางวัน ฉันกลับเข้าห้องพัก อาบน้ำอาบท่า เปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งตัวรอเวลางานเลี้ยงตอนเย็น นอนกางแขนกางขาปล่อยให้ข้าวที่กินมาเรียงเม็ด (คาดว่าจะย่อยไปหมดแล้วนะ) นอนดูทีวีอยู่ในห้องได้สักพัก ความมืดเข้าปกคลุมไปทั่วบริเวณ คงถึงเวลาที่ต้องลงไปร่วมงานแล้ว 19.00 น. ……. เวลาแห่งการระดมพล อาหารถูกจัดเรียงในแบบ บุฟเฟ่ต์ เลือกกินกันได้ตามอัธยาศัย บนเวทีขนาดย่อมๆมีไมค์ 2 ตัวเอาไว้สำหรับผู้กล้า ( และหน้าด้าน) ขึ้นไปแหกปากร้องเพลง เวลาเปิดงานก็มาถึง พี่โดม ไกด์ หนุ่มหน้าคล้ายๆ แดน ดีทูบี แต่อ้วนกว่ากันเยอะ ออกมาเชิญนายญี่ปุ่น กล่าวเปิดงาน ไชโย… ไชโย ยกแก้วกระดกอั่กๆ ไวน์ เหล้า น้ำส้ม น้ำแดง ตามแต่ใจใครจะกิน ค่อยๆถูกรินลงคอ เป็นอันเริ่มงานได้ ไปเว้ยยยย หาอะไรกินกันเหอะ 20.00 น. …….. เอ็นจอยกับอาหารได้ครู่ใหญ่ ทีมงานแคมปัส เริ่มทำการแสดงโชว์ ไหนๆก็มีทรัพยากร (กระเทย) อันทรงคุณค่าอยู่ในมือแล้ว ก็ควรจะใช้ให้เป็นประโยชน์ 4 นางออกมาโชว์แรกที่ดูยังไงก็คล้ายๆโชว์ดีๆที่พัทยานะ การแสดงถูกขั้นด้วยเสียงอันหนวกหูของเพื่อนร่วมทริป ที่ขึ้นไปร้องเพลง ฉันนะเหรอ กำลังอร่อยอยู่กับไวน์ที่นายสั่งมากินกันแบบไม่อั้น ซัดโฮกๆเข้าไป อีเพื่อนทั้งหลายก็ส่งสารพัดสิ่งมึนเมาภายในงานใส่มือฉัน เอาว่ะ คราวนี้มันเข้าไปตีกันในท้องฉันแน่ พอรู้สึกตัวอีกที ฉันก็ต้องแตะเบรก ดังเอี้ยด… เมื่อการแสดงที่สองออกมาเรียกความครื้นเครง ท่ามกลางความเงียบงันของขุนเขา 4 นางเช่นเดิมออกมาโชว์ในชุดนักเรียน เรียกเสียงกรี๊ด และเงินรางวัลได้มากทีเดียว เต้นกันสะบัดช่อ ฉันล่ะชอบจริงๆ หญิงเพศที่ 2 เนี่ย อยู่ด้วยทีไรมีความสุขทุกที 21.00 น. ……… “พี่เปิ้ล ไปต่อป่าว ” ตั้ม น้องชายที่ฉันเคยอาศัยไปนอนที่บ้าน ครั้งที่ไปเที่ยวที่เชียงรายเมื่อปีกลาย ชักชวน “ ไป ” ไม่เห็นต้องคิดเลยนิ ชีวิตมีชีวิตเดียวใช้ให้คุ้ม เพราะไม่รู้ว่างานนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะได้อยู่กับ office นี้รึเปล่า นัดเวลากันเอาไว้ตอน 3 ทุ่มครึ่ง จ้างรถตู้มารอรับ ติดเครื่องเปิดแอร์เย็นฉ่ำรออยู่แล้ว นับสมาชิกรวมแล้ว 8 คนพอดิบพอดี ออกเดินทางเข้าสู่ตัวเมือง แวะร้านแรก Worm up ส่งตั้ม หนุ่มเหนือไปเจรจา แต่ต้องเสียใจ เพราะร้านเต็ม ออกเดินทางไปที่ร้าน Monkey ร้านนี้ก็เช่นกันเต็ม พวกเราดูจะไม่มีทางเลือกเลยต้องเดินทางไปที่ร้าน Fashion ติดกับโลตัสปางสวนแก้ว ค่อยยังชั่วที่ร้านว่าง เอาแก้ขัดไปก่อนแล้วกัน ( ระหว่างทางที่ฉันเดินทางอยู่นั้น เบลล์ สาวเหนือพลัดถิ่นจากซิดนีย์ ก็พูดกรอกหูฉันมาตลอดทาง นัดกันว่าเดี๋ยวมันขึ้นมาจะพาไปแรด เอ้ย ไปเที่ยวเชียงใหม่อีกที เบลล์มันจะพาไปในฐานะเจ้าถิ่น) กว่าจะเลิกก็ปาเข้าไปตีหนึ่งกว่า แว่วๆมาว่าร้านนี้เปิดถึงตี 4 แต่ไม่ไหวอ่ะ พรุ่งนี้ต้องบินกลับกรุงเทพ แถมมีคิวเช็คเอ้าท์แต่เช้าด้วย เลยลากกันกลับ ก่อนเข้าโรงแรม ก็แวะกินข้าวมันไก่เจ้าดัง ย่านกาดช้างเผือก ซู้ดดด ซดน้ำซุปร้อนๆ คล่องคอ โล่งจมูก อิ่มแล้วเดินทางกลับกันดีกว่า คร่อกกก ฟี้… หลับตั้งแต่ขึ้นรถ “ ถึงแล้ว ” พี่ที่ไปด้วยปลุกคนทั้งรถ เมื่อตอนอยู่หน้าโรงแรม ฉันลงจากรถ วิ่งขึ้นชั้น 3 เปิดประตูห้อง พุ่งตัวกลิ้งไปกับที่นอน อาบน้ำหน่อยนึงดีกว่า สมองจะได้ปลอดโปร่ง เสร็จสรรพ สวดมนต์ก่อนนอน กันแอ๋วขย่มเตียง จากนั้นหัวก็ฟาดหมอน zzzzzzz พรุ่งนี้เจอกัน ตี 5 ครึ่งของวันใหม่…..ฉันตื่นมามองนาฬิกา ด้วยความเคยชิน ลุกขึ้นอาบน้ำ แต่งตัว ออกมาอีกทีฟ้าก็รุ่งสาง เปิดประตูออกไปสูดอากาศ เห็นเฮีย ไอที บอย ของบริษัทที่งานไหนงานนั้นเป็นตากล้องประจำทริปกำลัง เก็บภาพแสงแรกของวัน ชวนเฮียลงไปล็อบบี้ของโรงแรมหาอะไรกิน ถือจากเดินตามเฮียไปเรื่อยๆ อารมณ์ผัวเมียเต็มที่ เพราะยังไม่มีใครฟื้นตื่นมากินกันซักคน เฮียกินอะไรฉันก็จะได้กินอย่างนั้นด้วย อู้ย เพ้อว่ะ 8.00 น. …….. ทุกคนอิ่มกันเรียบร้อย รถตู้จอดเรียงกันเกือบสิบคันวันนี้เราต้องใช้รถตู้เพราะเราต้องขึ้นดอยอินทนนท์ ก่อนจะบอกลาขุนเขาและสายหมอก ทางโรงแรมเชิญ น้องนิ่ม ช้างน้อยวัย 7 ปี ออกมาส่งพวกเรา คงไม่ต้องบอกว่าอาการฉันจะเป็นยังไงนะ วิ่งกลับขึ้นไปเอาฝรั่งที่เป็นอาหารเช้ามากำนัลน้องนิ่มที่อุตส่าห์เล่นเม้าท์ออแกนกับฮูล่าฮูปให้ดู แต่น้องนิ่มท่าจะชอบท้องม้วนมากกว่า กินเอาๆ พี่ควาญบอกว่าน้องนิ่มชอบกินกูลิโก๊ะป๊อกกี้เป็นที่สุด เป็นสาวก็ยังงี้หล่ะ ชอบของหวานเป็นธรรมดา 9.00 น. ……… ออกเดินทางสู่ดอยอินทนนท์ รถตู้คันที่ฉันนั่งมี คำหล้า ไกด์กระเทยเป็นคนดูแล เมื่อขึ้นไปถึง ความเย็นก็ทำเอาฉันสะท้าน เพราะดันใส่ขาสั้น ประมาทไปหน่อยเห็นว่าข้างล่างอากาศอุ่นๆ มองไปทางไหนสายหมอกก็ปรกคลุมจนทัศนวิสัยไปได้ไม่ไกล ลมและปรายฝนพัดกรรโชกเข้ามา อากาศ ณ ตอนนั้นอยู่ที่ 11 องศา หอบดอกไม้ที่ซื้อมาตั้งแต่ตีนเขาเอาขึ้นไปสักการะพระธาตุ นภเมทินีดล กับ พระธาตุนภพลภูมิสิริ ที่ทางกองทัพอากาศสร้างถวายในหลวงและพระราชินี เดินฝ่าความเย็น สายหมอกที่ฉันสามารถเอามือสัมผัสได้ แต่ไม่อาจครอบครองได้ ทำให้ฉันยิ่งฝันไปไกล ถึงเรื่องราวในชีวิต เอามาผสานกันกับจินตนาการอันล่องลอย 11.50 น. ……. เดินทางลงจากดอยมากินข้าวที่ ร้านอินทนนท์ เป็นอีกครั้งที่ความเงียบเข้าครอบงำ จนการกินเสร็จสิ้น เสียงอันเจื้อยแจ้วก็กลับมา ออกเดินทางไปหมู่บ้านถวาย แหล่งสินค้าหัตถกรรม ปล่อยสมาชิกช็อปกันเต็มที่ ฉันในฐานะที่ช่วงชีวิตนึงเคยใช้ชีวิตอยู่เชียงใหม่ มาบ่อยเสียจนเซ็ง ก็เลยไม่ได้เดินเที่ยวกับคนอื่นๆ นั่งจิบชาเย็น ชิล ชิล 16.00 น. …….. การจับจ่ายก็สิ้นสุด แล่นรถไปต่อกันที่ร้านของฝากวนัสนันท์ ที่ขึ้นชื่อเรืองแหนมไบโอ ปล่อยเลือกกันตามอัธยาศัยเช่นเคย ฉันช็อปพอสบายกระเป๋าก็ออกมานั่งรอข้างนอก หลายคนที่ช็อปกระจาย หลายคนที่แพ็คของโหลดขึ้นเครื่อง ความสุขของการจับจ่าย คือ การได้นึกถึงคนที่จะเอาไปฝาก หลายคนเช่นกันที่พะรุงพะรัง คงมีหลายคนที่เขาต้องคิดถึง หวังว่าคนเหล่านั้นจะอิ่มใจมากกว่าอิ่มกายกับของที่ตั้งใจเอาไปฝาก 18.00 น. ……… รถตู้พาเราเลี้ยวเข้าสนามบิน กับฟ้าครึ้มๆ โหลดของ รับตั๋ว ฉันได้แต่ทอดถอดใจอีกไม่กี่ชั่วโมง ความจริงของชีวิตกำลังฉุดให้ฉันกลับไป หลายสิ่งกำลังรอฉันอยู่ 18.55 น. ……… กัปตัน ชลวิทย์ พาเจ้าโบอิ้ง 747 ขึ้นสู่อากาศ แสงไฟวิบวับของเชียงใหม่ตระการตาฉันไม่น้อย แต่แล้วความมืดก็บดบังจนหมดสิ้น 20 นาทีให้หลังกัปตันชลวิทย์คนเดิม ติดต่อกับทุกคนในสายการบินอีกครั้ง กัปตันบอกว่าตอนนี้เราบินอยู่เหนือจังหวัดสุโขทัย อีก 40 นาที เราคงเดินทางถึงสุวรรณภูมิ 20. 20 น. ……… ฉันนั่งอยู่ในรถของพี่ที่ทำงาน กลับมาแล้ว สมุทรปราการที่รัก เหงามั๊ย ฉันไม่อยู่ตั้ง 2 วัน เธอคิดถึงฉันรึเปล่า มีใครทำเธอเสียใจรึเปล่า ฉันกลับมาอยู่เป็นเพื่อนเธอเหมือนเดิมแล้วนะ การเดินทางสิ้นสุดลง ความสัมพันธ์แบบ One night stand ณ เชียงใหม่ ฝังใจฉันอีกนาน มันไม่ใช่หนึ่งคืน แต่มันคือคืนที่หนึ่งที่มีความสุข แม้เป็นนาทีสุดท้ายที่ฉันจะใช้ชีวิตร่วมกับทุกคนที่ Office นี้ ภาพของพวกเขาลอยเคว้งในหัวฉันตลอดไป หากย้อนเวลากลับไปได้ ฉันอยากใช้ทุกเวลาให้คุ้มค่ากว่านี้ ฉันจะไม่ทำให้คนที่ฉันรักเสียใจ แต่….. ไม่มีทางไหนที่เวลาจะย้อนกลับแล้ว ป.ล. ขณะที่ฉันเดินทางกลับ พี่คิ้มกำลังเริ่มแสดงที่โลตัสปางสวนแก้ว แม้ใจจะอยากไปแค่ไหน กายก็เป็นนาย ไม่อาจพาฉันไปได้ ได้แต่ส่งเสียงแว้ดๆและความรู้สึกไปเท่านั้น เฮ้อออ กรรมหนาเท่าหน้าไปหน่อย เลยอดไปหาพี่คิ้มเลย ร้อยเรียงเรื่องราว โดย ช้างน้อย นำเสนอ โดย บูเก้ Apple & Bouquet Productions...

Create Date : 30 ตุลาคม 2551

Last Update : 31 ตุลาคม 2551 13:53:45 น.

10 comments

Counter : 901 Pageviews.

เม้นน่ะคร๊ะคู๊น นน น น น น น น น น น

พี่เปิ้ลรูปก้อนเมฆสวยโครต ๆๆ อ่ะ 555++

ชอบ ชอบ
แต่ว่าชอบน้องนิ่มมากกว่า

โดย: เค้าเอง IP: 124.121.158.96 วันที่: 31 ตุลาคม 2551 เวลา:14:21:05 น.

อ้อ....ลืมบอกไปว่า

ที่พักงามมาก เดววานหลังจะไปบ้าง

555++ แต่หาคนไปด้วยก่อง

โดย: นู๋คนเดิม IP: 124.121.158.96 วันที่: 31 ตุลาคม 2551 เวลา:14:25:58 น.

รีบมาเม้นท์ให้ก่อนเลย

กลัวเป็นหมัน

โดย: พี่ขวัญเองจ้า... IP: 210.1.3.18 วันที่: 31 ตุลาคม 2551 เวลา:15:43:56 น.

ดีมาพี่หริ

เด๋วเจอหน้ารับรองว่าเก๊าจะไม่ทำหัยเป็นหมันแน่

กรี๊วววว..คืนนั้นที่โรงเบียร์..สยิวๆๆๆ

โดย: ช้างน้อย IP: 124.120.234.104 วันที่: 31 ตุลาคม 2551 เวลา:15:54:23 น.

เชียงใหม่หน้าอยู่จัง อยากไปเชียงใหม่บ้างจังเลย

พี่รู้สึกว่าคนเหนือ จะหน้าตาดีทุกคนเลยเนอะ

แถมน้ำใจง๊ามมมมม งาม ด้วยนะ

โดย: **P'Ann Ja** IP: 125.25.86.133 วันที่: 31 ตุลาคม 2551 เวลา:18:13:18 น.

ขอคอนเฟริมกับพี่แอนด้วยคน ไม่เถียงเลยแม้แต่คำเดียว ฮ่าๆๆ

โดย: Bell IP: 115.128.15.192 วันที่: 31 ตุลาคม 2551 เวลา:19:17:20 น.

อิจฉา พี่เปิ้ลจังได้ไปเที่ยว อิอิ

แต่เชียงใหม่เนี่ยสวยจริง ๆ นะคะ

โดย: kungjk IP: 222.123.95.81 วันที่: 31 ตุลาคม 2551 เวลา:21:13:40 น.

อิจฉาอ่ะพี่เปิ้ล

เชียงใหม่สวยเกิ้น ม่ายได้ไปมาเปนปีแระ

เหอะๆ พี่ขวัญพี่เปิ้ลนี่ม่ายไหวแระเนอะ

อย่าทามพี่นู๋น้าพี่เปิ้ล

สงสารความบริสุทธิ์ของพี่ขวัญๆ เถอะ อิอิ

โดย: หริ่มเองค้าบ IP: 124.121.141.179 วันที่: 31 ตุลาคม 2551 เวลา:21:25:29 น.

อ่านแล้วอยากไปแอ่วเชียงใหม่บ้างเลยอะคะ 55+

นู๋ยังไม่เคยไปเชียงใหม่เลยยย ..

คงบรรยากาศดีมากๆ .. ยิ่งหน้าหนาวคงจะสวยมากมาย ~

ปล.น้องนิ่มน่ารักมากกกกก ก คะ อิอิ .. เก่งด้วย

โดย: พลอยค๊าบบ IP: 124.122.200.49 วันที่: 31 ตุลาคม 2551 เวลา:22:28:10 น.

แหมๆเอาเชียวนะแม่สองคนเชียงใหม่

งามแต้งามงว่างามบ่ล้ำบ่เหลือ (เผื่อคนอื่นมั่งเรยยย)

สนุกดี หาเวลาไปเที่ยวกันบ้างนะพักผ่อนสมองบ้างก้อดี

คอนเฟริ์มว่าน้องนิ่มน่ารักมากกกก น่ารักกกกที่ซู๊ดดดด

เต้นเอวอ่อนเชียว..55++

โดย: ช้างน้อย IP: 124.122.158.212 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2551 เวลา:20:27:47 น.