Bloggang.com : whitebouquet : J.Kim Mania บุกวังดอกท้อ ตอน จันทร์ พุธ ศุกร์

J.Kim Mania บุกวังดอกท้อ ตอน จันทร์ พุธ ศุกร์


	...มีใครแถวนี้ชอบเดินตลาดนัดกันบ้าง ไม่ต้องยกมือนะ เพราะช้างไม่เห็น อื้มม..ดูมัน อาจจะดูแปลกๆสำหรับคนกรุงเตบ แต่ต้องเข้าใจนะว่าอย่างช้างปริมลฑลเต็มขั้น ชอบตลาดนัดเป็นชีวิตจิตใจ เหมือนๆกับที่คนกรุงเขาชอบไปเดิน วิลล่ามาร์เก็ตนั่นหล่ะ ต่างกันแค่วิลล่าบ้านช้างมีหมอลำซิ่งเป็นสุนทรียภาพที่ขับกล่อมคนมาเดินเที่ยวเท่านั้นเอง ใครจะสนล่ะ ขอแค่มีของกินแปลกหูแปลกตาราคาสบายกระเป๋าก็พอแล้ว วิลล่ากรุงเทพคงหาซื้อลาบอีสานแท้ๆ ถุงละ 10 บาทไม่ได้ หรือของอร่อยอย่างน้ำพริกผักต้มที่ทำกันสดๆ ตำกันตามรสชาติที่สั่งเผ็ด สั่งเปรี้ยวหวานมันเค็มได้ตามชอบใจ ขนมหวานๆ ของไทยๆ ไล่ไปตั้งแต่กล้วยบวชชี มันเชื่อม ครองแครง สาคูกะทิ เรื่อยไปยันกะทิทุเรียน “ ทุกอย่างรวมได้จ้า 3 ถุง 20 ค่ะ ” เสียงแม่ค้าหน้าหวานกำลังเชื้อเชิญลูกค้า เงิน 100 บาทที่วิลล่ากรุงเทพอาจจะเลือกซื้อได้ไม่กี่อย่าง แต่ตามนัดติดแอร์ธรรมชาติของช้าง 100 เดียวเปรี้ยวได้ทั้งตลาด ทุกอย่างเริ่มต้นที่ 10 บาท 555+ ถูกไม่พอต่อได้ด้วยนะตัวเธอว์.. แต่ช้างไม่ได้บอกว่าวิลล่ามาร์เก็ตไม่ดีนะ มันก็ขึ้นอยู่กับ lifestyle ของคนๆนั้นด้วยหล่ะ ช้างสบายใจมากกว่าที่จะเดินตลาดนัดทุกวันก็แค่นั้น (ซื้ออะไรของมันนักหนา ??) เดือนกุมภาผ่านไปอย่างไวว่อง เพราะมันมีแค่ 28 วัน งานการที่ทำอยู่ก็สร้างแต่ความปวดหัวให้ เหน็ดเหนื่อยแต่ก็ต้องทน ช้างเป็นคนไม่เก่ง แข่งอะไรกับคนอื่นเขาก็ไม่ค่อยได้ แต่ถ้าเรื่องความอึดช้างเนี่ยชนะเลิศของบอก ไม่สาหัสจริงก็ทนเป็นแรดเหมือนกัน วันแรกของการทำงาน กลางเดือนพอดิบพอดี หาเรื่องพักผ่อนเสียหน่อย พักไกลถึงเมเจอร์ รัชโยธิน “ ไม่บอกก็รู้ อึดอัดใช่ไหม ที่เลือกใครไม่ได้สักคน ” เย้ย.. ไม่บอกก็รู้ว่าช้างมาทำอะไรดึกๆ ดื่นๆ ไกลบ้านช่องขนาดนี้ แน่นอนว่าหนีไม่พ้นพี่คิ้ม..... (พี่เขาหนีช้างไม่พ้น...น่ะ ฮ่าๆ ) มาถึงตั้งแต่ 3 ทุ่ม โดนพี่เก้มันสับขาหลอกว่า เมเจอร์รัชโยธินมันไม่ใกล้เซ็นทรัลลาดพร้าว อันที่จริงช้างจำได้อยู่ว่ามันเทือกเดียวกันนี่หว่า ไม่ได้เข้าเมืองหลวงนาน มันย้ายหนีกันไปตั้งแต่เมื่อไหร่ สบสันทางเพศไม่พอยังสับสนกะหนทางใน กทม อีก ไม่แน่ใจตัวเอง จนต้องโทรไปใช้คนของราชการ 184 ได้คำตอบที่ช้างก็รู้อยู่แล้วนั่นหล่ะ...อืม.. ไปถึงเร็วเกินไปเพราะคนขับรถเหยียบ 180 มาตลอดทาง ถึงที่แล้วยังไม่วายเดินเปิดท้ายดูของสวยๆ งามๆ ถือเป็นการอัพเดทแฟชั่นไปในตัว เพราะตั้งแต่เลิกลากับ กทม กลับไปอยู่ปริมลฑล ก็ไม่เคยได้ซื้อใหม่เลย ใส่ชุดฟอร์มของบริษัทจนเคยตัว ทั้งชีวิตตอนนี้มีแค่ 2 ชุด มีชุดฟอร์มกับชุดนอน เท่านั้นเอง อนาถตัวเอง... พี่เกัยังมาไม่ถึง แต่มันใช้วิชามารโทรหาช้าง ร้ายกาจที่สุดตรงที่มันใช้บริการออกให้นะกับช้างซึ่งเงินในโทรศัพท์ก็ร่อยหรอพอกัน ไม่รับสายมันก็ยังออกให้นะจนช้างต้องตัดใจรับ นิสัยไม่ดีว่ะพี่เก้เนี่ย.. เอาล่ะพอมันมาถึงสองคนเดินเข้า 7-11 เติมเงินทันที ก่อนจะเดินขึ้นวิลล่าชั้นบนตามเสียงดนตรีที่อึกทึกครึกโครม แต่ถ้าขึ้นไปแล้วเจอเลยมันจะไม่ใช่เราสองคน แอบแวะถามพี่ยามที่นั่งคุยกันกระหนุงกระหนิงจนได้ความ อ้อ ยามเป็นผู้ชายทั้งคู่ อ่อ....หนุงหนิง? ขึ้นไปชั้นดาดฟ้า ถึงกับผงะ คุณพระ ทำไมคนน้อยอย่างนี้ ยังไม่ทันได้ตั้งสติ เด็กเสิร์ฟก็พาเราไปนั่งโต๊ะหน้าทันที เพื่อเป็นการไม่เสียมารยาทสั่งอะไรพอกรุบกริบ สั่งมาให้โต๊ะมันดูไม่โล่งไปงั้นหล่ะ เหล้ายาปลาปิ้งเลิกไปนานโข แต่พี่เก้มันรักษาสิทธิตรงนี้ไป ใครอ่านจะหาว่าช้างปรักปรำพี่เก้แน่เลย ใครจะเชื่อว่าช้างไม่กินเหล้าเบียร์แต่พี่เก้กิน ถ้าคนรู้จักคงคิดสลับกันแหง...ซึ่งประกาศไว้นะตรงนี้ให้เข้าใจเสียใหม่นะคะ 5555+ จำนวนคนนับโต๊ะได้เลย มองด้วยตาเปล่าไม่เกิน 15 โต๊ะ กว่าครึ่งเป็นคนกันเองกับพี่โก้และทาเคชิ โต๊ะข้างหน้าช้างเป็นลูกศิษย์ลูกหาของพี่โก้จากขอนแก่น ข้างหลังช้างเป็นเพื่อนของทาเคชิ ขวามือเป็นเพื่อนรุ่นพี่ของพี่โก้ แหม ล้อมรอบไว้ได้อย่างอบอุ่น “ ถ้าเบียร์หมด มาเอาโต๊ะพี่นะ ” น้าหยามมือกีตาร์หน้าตาดีในสามโลก แสดงความใจกว้าง อืม..พี่คะ น้องก็อยากจะรับไว้นะ แต่ไอ้ที่น้องสั่งกันมาเนี่ย มันพร่องไป เองอ่ะคะ ขอเปลี่ยนเป็นกับบนโต๊ะได้มั๊ยล่ะ ช้างจะกินให้พุงแตกเลย บรรยากาศที่นี่ก็ดี มีลมเย็นๆ ซ้ายมือเป็นตึกช้าง ข้างหน้าเป็น Scb Park ข้างขวาเป็นคอนโดสูงตระหง่าน ก่อนพี่คิ้มจะมาพี่ทาเคชิก็มาเตรียมกันก่อนตามมาด้วยพี่โก้ สะพายกระเป๋าเหมือนนักเรียนญี่ปุ่นจ้ำม้ำ ระหว่างนี้เอง DJ ก็ประกาศออกไมค์ว่าเพลงที่จะเปิดต่อไปเป็นของศิลปินหน้าใหม่ ที่สำคัญเขาคนนั้นเป็นมือเบสในวงของพี่โก้ด้วย จะเป็นใครไปเสียไม่ได้นอกจาก คุณจิ๊บ วิชชุเดช มือเบสผู้หล่อเหลาคารมคมคายดี (แหม..หล่อกันทั้งวง) DJ เปิดเพลง Because of you ซึ่งช้างเคยฟังแล้วเฮียจิ๊บเอามานำเหนอนานมาก ตั้งแต่ยังตัดไม่เสร็จ จนถึงตอนนี้มีกำหนดวางแผง ปล่อยโหลดกันแล้ว ทีนี่ทั้งวงก็เหลือรอลุ้นน้าหยามว่าจะเป็นศิลปินแบบเฮียจิ๊บ พี่เบ้ง บ้างมั๊ยล่ะ พอพี่คิ้มมาถึงก็ยังไม่ได้ขึ้นร้องในทันที ปล่อยให้พี่โก้ฉายเดี่ยวไปก่อน นึกถึงพี่โก้ก็ต้อง Smooth jazz มีมาให้ฟังทั้งอัลบั้มเก่าอัลบั้มใหม่ พี่โก้โซโลอยู่สักพักแล้วก็เป็นตาของพี่คิ้มบ้างกับเพลง คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียว และไม่ยอมหมดหวัง ก่อนจะพูดคุยกับคนดูแบบชิล ชิล “ เออ ใครอยากฟังเพลงอะไรขอกันมาได้นะคะ” คนฟังก็ช่วยกันรีเควสกันเลยทีนี้ ช้างก็บ้ายุกะสองคนที่ร่วมโต๊ะ แทรกเสียงขอเพลงไปว่าอยากฟัง แค่เพียงเพราะรัก พี่คิ้มตอบมานิ่มๆว่า “ขุดมาเก่าได้อีกนะคะน้อง ” เอื้อก..กลืนน้ำลายแบบไม่คล่องคอ แหม หนูก็ขอขำๆ ไม่ได้อยากฟังรบกวนพี่หรอกค๊า..น้องโต๊ะหน้าก็ขอเพลงที่รู้จักกันแค่น้องเขากับพี่โก้ พี่คิ้มเลยออกอาการแซว “ เพลงที่คุณโก้ร้องไม่ใช่จะดังอะไรจนคนฟังจำได้นะคะ พอดีน้องเขารู้จักกับคุณโก้ เลยนึกออกอ่ะคะ” ฝากพี่โก้ก็ทำหน้าแหยๆ เป็นคำตอบที่แสนจะเรียบง่ายเชิงว่า ผมไม่สู้ครับ เต็มที่เลยครับพี่ อะไรหยั่งงี้ พอหอมปากหอมคอพี่คิ้มก็ร้องเพลงต่อกับเพลง Valentine เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศวาเลนไทน์ที่พึ่งผ่านไปก่อนหน้าเพียง 1 วัน เพลงนี้ไม่ได้ฟังนานแล้วเหมือนกัน การได้นั่งฟังเพลงจังหวะเบาๆ แบบนี้บนยอดตึกที่ลมเย็นสบายช่างมีความสุขมากมาย แต่ความสุขของพี่ที่ไปด้วยมีแอบแบ่งไปอยู่กับข้าวผัดที่ข้าวแข็งเป็นข้าวสาร แต่ที่ดีที่รสชาติพอใช้สกัดความหิวได้ ตู๊ๆกันไป พี่โก้กลับมาดูแลเวทีเป็นรอบที่สอง กับเพลงความคิด และเพลงพิเศษกับคนพิเศษอย่างเพื่อนพี่โก้ที่มาช่วยร้องเพลง เพราะเธอใช่ไหม พอแขกรับเชิญเฉพาะการได้รับความขอบคุณจากพี่โก้ พี่คิ้มก็ขึ้นประจำที่ที่นี้มาเมดเล่ย์เพลงของพี่ป้อม-พี่โต๊ะมาแบบยาวเหยียด นับนิ้วได้ประมาณนี้ .. รักเธอเสมอ..เธอปันใจ..คนสุดท้าย..ได้อย่างเสียอย่าง..และอยากได้ยินว่ารัก.. สะใจแบบ Combo set คนร่วมโต๊ะช้างฟังเพลงปุ๊บบอกได้ปั๊บว่าตอนเพลงนั้นๆ ดังตัวเธอว์อยู่ ม. อะไร แสดงตัวชัดเจนว่าผ่านกาลเวลามาพอสมควร ฮ่าๆๆ...( จะโดน Back list Kbank มั๊ยว้า) และเพลงสุดท้ายของค่ำคืน ว้าเหว่ ก็ส่งเรากลับบ้านโดยแท็กซี่ ตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่อย่างสลืมสลือไปทำงานด้วยหน้าตายับยู่ยี่ อย่าได้แคร์ มั่นใจเข้าไว้ ดำเนินชีวิตเป็นปกติอยู่ได้แค่วันเดียว วันถัดมาเริ่มต้นวัฏจักรนอนดึก หน้าดำ ตาคล้ำ กันอีกรอบ สำหรับวันพุธคนทำงานหลายๆ คนน่าจะกำลังเหนื่อยได้ที่ เป็นกลางสัปดาห์ที่ก้ำกึ่งระหว่างเหนื่อย กับรอคอยวันหยุด ประหนึ่งว่ากลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง (สักที) อะไรอย่างนี้ 8 ชั่วโมงบวกลบขึ้นอยู่กับปริมาณงานที่ทำอยู่ หลังจากนั้นก็ได้เวลาสันทนาการ ช้างใช้เวลา 12 ชั่วโมงในการทำงาน พอได้เวลาเลิกงานไม่ฟังเสียงทักใดๆ ปรี่ไปขึ้นรถทันที รถเจ้ากรรมก็ดันไม่มีซะอีก ทีไม่อยากไปไหน มันมากันเยอะจังว่ะ...ฮึ้ยย รมณ์เสีย ต่อรถต่อเรืออยู่พักใหญ่ ระหว่างนั้นมีเสียงแหน็บแนมเป็นระยะๆให้กลับบ้านไปเลยมาช้าขนาดนี้อย่ามาซะดีกว่า อืม..ใช่ซิบ้านช้างมันไกล เอาไว้มีโอกาสมาแล้วจะรู้สึก หึหึ รถไฟฟ้าพามาถึงชิดลม ช้างวิ่งลงบันไดทีละ 2 ขั้น ไม่ได้รีบนะแค่อยากไปถึงเร็วๆผิดหรอ ?? กระหืดกระหอบไปทักสมาชิกที่มีอยู่ตั้ง 2 หน่อ รวมช้างไปอีกคนเป็น 3 จากที่เริ่มเดินทางพอมาถึงก็ 4 ทุ่มหน่อยๆ ล่ะ ไปทันได้แค่ฟังสองเพลงสุดท้ายของวันนั้น ว้าเหว่และสายลม ที่เหลือต้องไปนั่งฟังพี่ที่ไปถึงก่อน ฟื้นฝอยให้ฟังในร้าน Mcdonald ทีแรกก็แอบแปลกใจว่าทำไมถึงได้ขึ้นเร็วนัก แต่หลักจากคุยกับพี่โก้หลังเวทีถึงได้เข้าใจว่าพี่คิ้มต้องรีบไปทำธุระ “ทุกคนสบายดีมั๊ย ” คำพูดเดิมๆที่จะได้ยินพี่โก้ถามทุกครั้งที่เจอหน้าค่าตากัน อุ่นใจได้อย่างนึงว่าคำถามแบบนี้ถ้าออกมาจากปากพี่โก้ มันเป็นประโยคคำถาม ไม่ใช่ประโยคบอกเล่าอย่างคนอื่นถามกันและที่สำคัญมันจริงใจเสมอ หาที่นั่งใน Mc สาขาอื่นอาจจะไม่ลำบากมากนัก แต่สำหรับสาขาโซโก้ขอบอกว่ายิ่งกว่าเล่นเก้าอี้ดนตรีเสียอีก เพราะเป็นสาขาที่ทัวร์ลงเยอะ เกาหลี ไต้หวัน นิยมมาลงแถวนี้ ด้วยเพราะชื่อเสียงอันโด่งดังไกลของพระพรหม แถมยังมีนารายาอยู่หลายร้าน ทัวร์เกาหลี ไต้หวัน จะชอบกระเป๋ายี่ห้อนี้มาก ตอนช้างทำงานอยู่มณียา จะชินกับภาพแบบนี้มาก นอกจากทัวร์จะมาแย่งที่นั่งเราแล้ว Mc สาขานี้ยังเปิดติวเตอร์ตามมุมๆ ร้าน มีทั้งรุ่นพี่สอนรุ่นน้อง เด็กมหาลัยสอนเด็กมัธยม ฯลฯ สั่งน้ำแก้วเดียวนั่งกันยาวตั้งแต่เลิกเรียนไปจนดึกดื่น พอได้โต๊ะพี่ที่มาถึงก่อนเล่าว่า พี่คิ้มร้องเพลงน้อยพอสมควร เหตุผลก็ตามที่กล่าวมาข้างต้น แบ่งออกเป็นช่วงๆ สลับกับพี่โก้ที่งานนี้รับหน้าเสื่อไปเต็มๆ ส่วนพี่คิ้มร้องประมาณ 5-6 เพลง อันได้หนุ่ม อื้มม ได้แก่ Valentine...Fame, Hush hush บวกกับสองเพลงสุดท้ายที่ช้างกล่าวไปแล้วตั้งแต่ข้างต้น คุยกันสักพักพี่อีกคนก็ตามมาสมทบกับผมทรงใหม่เกาลี๊เกาหลี กลัวน้องๆ จะไม่เชื่อ พี่แกพกรูปมาเปรียบเทียบด้วย อุตส่าห์ไปตัดมาจากนิตยสาร กลัวช่างไม่เข้าใจ แล้วไงล่ะเกาหลีสมใจเลยมั๊ย.. สาวขึ้นอีก 2 ปีครึ่ง จากที่จะ 40 ตัดผมมาถอยหลังยื้ออายุได้สักระยะ ฮ่าๆๆๆ ( ขอ Credit KTB ไม่ได้แล้วยังจะโดน KCS ตบด้วย ช้างเอ้ย..) นอกจากผมทรงใหม่พี่เขายังมีเสื้อ Made to order มาอวด รูปที่วาดมามองยังไงก็สาวเกินกว่าตัวจริง สงสัยพี่เขาจะโดนเด็กสยามหลอกเอาแล้วล่ะ คุยกันจนเพลินมองนาฬิกาอีกทีเหลืออีกครึ่งชั่วโมงเที่ยงคืนพอดี แยกตัวกันกลับบ้านใครบ้านมัน ข่มตาหลับไปได้ไม่เท่าไหร่ เช้าวันใหม่ก็มาเคาะประตูหน้าบ้าน กล่าวสวัสดีด้วยอากาศอบอุ่น ยังไม่อยากตื่นแต่หมาจิ๊งมายืนน้ำลายยืดรอให้เปิดประตูออกไปทำธุรกรรมส่วนตัว จะล้มตัวลงนอนอีกก็เกรงใจ ฝืนใจเข้าห้องน้ำอาบน้ำอาบท่า แต่งตัวทาแป้งหอมๆรอพ่อไปรับแม่กลับจากทำงานมากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน เช้าวันนี้มาทำงานพร้อมอาการผิดปกติภายในนิดหน่อย จู่ๆ ก็ฉี่ออกมาเป็นเลือด แว่บแรกที่เห็นสงสัยเมนนี่จะมา แต่เอ๊ะ มันยังไม่ถึง Due นี่นา ยังมีเวลาเหลืออีกตั้ง 2 อาทิตย์ เอ..หรือริชซินีจะระเบิด ก็ไม่นี่นา ถึงจะท้องผูกเป็นอาจิณ แต่ริชซินีก็ไม่เคยกล้ำกราย แล้วมันจะไปอะไรไปได้ล่ะ นอกจากมันออกมากับฉี่จริงๆ ซึ่งก็อาจจะวิเคราะห์ได้ 2 โรคว่า กระเพาะปัสสาวะอักเสบหรือไม่ก็นิ่ว เวรแล้ว ตรู.. แล้ววันศุกร์แห่งชาติก็มาถึง วันสุดท้ายของการทำงานของใครบางคน แต่ไม่ใช่ของช้าง .. หลังเลิกงานซึ่งก็ 3 ทุ่มนั่นหล่ะ นั่งรถตู้ไปเซ็นทรัลบางนา ดีที่ใกล้บ้านไม่ต้องเสียเวลาเดินทางอะไรมากมาย ลงรถจะเดินเข้าห้าง ถึงกับชะงัก แอบเห็นพี่คิ้มนั่งอยู่หน้าห้าง ช้างเลยต้องร้องเพลง ถอยดีกว่า หนีไป Tops งูมันมักแพ้ทางเชือกกล้วยยังไง ช้างก็แพ้ทางพี่คิ้มหยั่งงั้นหล่ะ สองสาวที่เหลือไปหาซื้อหนมปังมากิน ช้างเดินปลีกเข้ามาในงาน สักพันพี่เก้มาสะกิดหลังยิกๆ อ้าว นั่งโต๊ะเสียตังค์จนได้นะแก ด้วยความเกรงใจอีกน่นหล่ะ สั่ง L มา 1 เหยือก น้ำเปล่า ยำผลไม้รวม และหมูแดดเดียว เริ่มงานกับพี่โก้ ขยับแข้งขากับ Retro nuvo เพราะเธอใช่ไหม ฯลฯ “ขอเชิญพบกับพี่สาวของโก้ครับ คุณเจนนิเฟอร์ คิ้ม ” แล้วเพลงคิดถึงเธอก็ดังขึ้น พี่คิ้มขึ้นมาโค้งคำนับคนดู ต่อด้วยไม่ยอมหมดหวัง แวะพักทักทายคนดู ก่อนจะไปต่อกัน “ มาถึงเพลงที่คนดูน่าจะร้องได้ดีกว่าคนนักร้อง ถ้าร้องได้ช่วยกันร้องนะคะ ” เมดเล่ย์เพลงพี่ป้อมพี่โต๊ะกลับมาอีกครั้ง เสียงคนเมาแถวหน้าดูจะถูกใจ เผลอแป๊บเดียว ยกแก้ว L ไปเปิดฟลอร์ กันหน้าตาเฉย จนพี่การ์ดต้องมากันตัวออกไปสงบสติอารมณ์ที่โต๊ะ แต่ก็นะห้ามได้ไม่นานผู้บ่าวกินแมวก็คึกเหมือนเดิม จากนั้นเราก็ได้ฟังเพลงที่เมื่อคราวก่อนโน้น ตรงนี้ ที่นี่ เวลาเดิม แต่เป็นยี่ห้อผู้สนับสนุนหลักคอนเสิร์ตพี่คิ้ม รักแท้ยังไง คราวนี้ได้แรงคนดูช่วยร้องไม่พลาดเมื่อครั้งก่อน ไม่ขัดอารมณ์ด้วยเพลง เช้าไม่กลัว เพลงนี้ถ้าไปฟังพี่คิ้มร้องในผับ คงได้เห็นวัยรุ่นแดนซ์กันกระจาย ที่นี่ก็มีเหมือนกันแต่เป็นผู้บ่าวแดนซ์ไปก่อนล่ะกัน เห็นท่าแล้วผู้บ่าวจะแรงดีไม่มีตก พี่คิ้มจัดเพลง ติ๋ม มาเอาใจกันให้ได้เต้นกันยาวๆ (เอิ่ม..ถ้าไปเห็นสถานที่มันแลดูจะไม่น่าเต้นเท่าไหร่ เพราะติดถนนบางนา-ตราดอ่ะ) พอจบเพลงเร็วมีคนไปขอเพลง Unbreak my heart “ เพลงนี้ไม่ได้ร้องมาหลายปีแล้ว ไม่รู้ว่าจะยังไหวอยู่รึเปล่า เอาเป็นว่าร้องให้ฟังสักท่อนนึงละกัน ” พี่คิ้มออกตัวล้อฟรี แต่ที่ไหนได้ พี่คิ้มร้องให้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบ “เสียงปลิ้นได้อีกนะเนี่ย ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่เสียงนักร้องปลิ้น ” แม้เสียงจะแหบแต่สิ่งที่ทำให้ได้ใจไปเต็มๆเพราะพี่คิ้มร้องมากกว่าที่ขอเสียอีก ทาเคชิเองก็ต้องปรบมือให้ สามารถเล่นอะไรก็ได้ตามใจคนร้อง เล่นเข้าขากันมากมาย พอขอได้คนนึงก็มีอีกคนนึง “ เพลงต่อไปให้กับน้องคนนี้ที่ขอมานะคะ เป็นเพลงในอัลบั้มของคุณโก้ กับค่าย Chillin' groove กับเพลง ว้าเหว่ ” เป็นอันรู้กันว่าใกล้หมดเวลาเต็มที และแล้วเพลงสุดท้ายที่กลายเป็นคู่แฝดที่ทำหน้าที่ปิดท้าย สายลม ก็เป็นเพลงสุดท้ายของค่ำคืน “ ดิฉันเจนนิเฟอร์ คิ้ม คุณโก้ มิสเตอร์แซ็กแมนและทาเคชิ ขอกล่าวคำอำลาไปก่อน สวัสดีค่ะ ” แม้จะโค้งคำนับไปแล้วแต่ก็มีแฟนๆไปรุมขอถ่ายรูป รวมไปถึงผู้บ่าวกินแมวด้วยที่หน้าแดงๆ เพราะฤทธิ์ L ในมือ เบียดตัวเองไปถ่ายรูปกับพี่คิ้มซึ่งลงนั่งยองๆ คนรุมกันจนพี่โก้ต้องคอยดูพี่คิ้มอยู่ข้างๆ พอพี่คิ้มพลาดท่าหงายหลังก้นจ้ำเบ้า เพราะคลื่นมหาคนผลักดันกันจนพี่คิ้มล้ม พี่โก้ก็เข้ามาประคอง เป็นห่วงเป็นใยกันดีจัง พวกเราไม่รออะไรงานจบก็พากันกลับบ้าน ต้องขอบคุณเจ้ที่อุตส่าห์ขับมาส่งถึงปากซอย แม้จะหันซ้ายแลขวา บ่นมาตลอดทางว่า “ ที่นี่ที่ไหน ” แต่ก็ใจดีมาส่งช้าง จนได้ ขอบคุณค่ะ.. ทั้งๆที่เดือนนี้เป็นเดือนกุมภา ที่คนส่วนใหญ่บอกว่ามันเป็นเดือนของความรัก แต่ทำไมช่วงนี้คนรอบตัวช้างถึงได้มีปัญหากับความรักกันนัก แม้ความรักจะเป็นเรื่องของคนสองคนก็ตาม แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าจะมีบุคคลที่สามหรือเงื่อนไขของระยะเวลามากำหนด และมาทดสอบจิตใจ ตราบเท่าที่เราอยากมีความรักดีๆต้องยอมรับว่า ความรักมันไม่ได้สมบูรณ์แบบมาตั้งแต่เริ่มต้น มันต้องอาศัยคนสองคนช่วยกันเติมสิ่งที่ขาดให้แก่กันและกัน ให้อภัยกัน เกื้อกูลกันจนคำว่าสมบูรณ์แบบมันเต็ม ขอให้ทุกคนที่มีปัญหาความรักอยู่ตอนนี้ มีกำลังใจที่ดีต่อไปที่จะรัก สำหรับใครที่ยังมองหาความรัก จงอย่าหมดหวัง ขอให้พบคนรักในไม่ช้า จำไว้อีกอย่างว่าชีวิตมันสั้นนัก ทำอะไรที่อยากทำ บอกรักกับคนที่ชอบ มีทัศนคติที่ดีต่อความรัก เผื่อแผ่ความรักต่อคนรอบข้าง เมื่อวันที่เวลามีไม่เพียงพอ เราจะได้ไม่เสียดายในภายหลัง ร้อยเรียงเรื่องราว โดย ช้างน้อย นำเสนอ โดย บูเก้ Apple & Bouquet Productions...

Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2553

Last Update : 14 มีนาคม 2553 16:08:12 น.

3 comments

Counter : 927 Pageviews.

รอคอยเทอมาแสนนาน...น....น...ในที่สุดเทอก้อมา อิอิ

โดย: พี่ช้าง IP: 202.139.223.18 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:04:29 น.

อืมมม อ่านแล้วเพลิ๊นนนนเพลิน รอบหน้าขอยาวซัก 10 หน้ากระดาษนะ อ่านไปยิ้มไป จินตนาการว่านั่งฟังอยู่ตรงนั้นด้วย ขนาดไม่ได้ไปเองนะเนี่ย @^__^@ ขอบคุณช้างน้อย ขอบคุณบูเก้ แล้วก็ขอบคุณเจ้นะคะ ที่เก็บภาพสวยๆ บรรยากาศดีๆ มาให้อ่านกัน...ป้าเราน่ารักได้อีกเนอะ...

ปล. เมื่อไหร่ที่ปลีกเวลาจากสองสาววัยซนที่บ้านได้ ได้เจอกันแน่ เมื่อไหร่น้ออออออ

โดย: คุณแม่ลูกสอง IP: 202.12.118.61 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:38:56 น.

อยากสมัครเป็นมมาชิกในบล๊อคของป้าด้วยนะค่ะจะต้องทำยังไงอ่ะคะ

โดย: Filmmy--Jfk-- IP: 118.172.202.84 วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:18:19:35 น.