Bloggang.com : whitebouquet : J.Kim Mania บุกวังดอกท้อ ตอน J.Kim on Demand 7

J.Kim Mania บุกวังดอกท้อ ตอน J.Kim on Demand 7


	คุณเชื่อเรื่อง พรหมลิขิตมั๊ย ??? ที่เค้าว่ากันว่าปลายนิ้วก้อยข้างซอยของเราถูกด้ายแดงผูกเอาไว้กับใครสักคน ที่เรียกว่า เนื้อคู่ เราต่างมีด้ายแดงเป็นของตัวเองที่ต้องผ่านแดด ฝน ร้อน หนาว กว่าจะพบคนอีกฝั่ง ด้ายแดงคงเปื่อยยุ่ยไปหมดแล้ว หากจะมัวรอคนอีกฝั่งของด้ายแดง เราคงแห้งเหี่ยวตายไปเสียก่อน “ผู้ชาย ถ้าไม่ออกไปค้นหา ย่อมไม่มีทางเจอ” มุขบนคอนเสิร์ต คิ้ม ไรเดอร์ พอพุ่งออกไปค้นหา ก็ได้เจอแต่เสือ สิงห์ กระทิง แรด ของแบบนี้บางทีใช้ “ ตา ” มองหาอย่างเดี่ยวไม่ได้ ต้องใช้ “ ใจ ” หาควบคู่ไปด้วย ถึงจะเจอ “พี่เกิดในครอบครัวที่พ่อมีเมีย 3 คน แม่พี่เป็นเมียน้อยคนสุดท้อง มีลูกเมียละ 4 คนรวมเป็น 12 คน แต่ทุกคนในครอบครัวพ่อสามารถเลี้ยงดูได้หมด ” “เตี่ยฉันน่ะ ก็มีแค่ เมียพึ่งพายามยาก 1 คนลูก 4 คนสะใภ้อีก 1 คนหลานชาย 3 คนน้องเมียสาวแก่อีก 1 คนหมาอีก 3 ตัวแค่นั้นแหละ เพราะปรนนิบัติพัดวีกันทุกวัน เลยจำหน้ากันได้ ” จุดเริ่มต้นของความรักที่มักเกิดที่บ้าน เกิดจากครอบครัวแสนฉงน "ไก่เอ๊ย! ป๊าไปนอนก่อนนะ" ฉันเดินเข้าไปกอดและหอมแก้มย่นๆ ของเตี่ย มันคือประโยคธรรมดาที่เตี่ยจะพูดแทนคำว่า "ราตรีสวัสดิ์" มันคือคำที่ฉันอยากได้ยินก่อนขับรถกลับบ้าน คำที่ทำให้ฉันนอนหลับสนิททุกคืน มันหมายความว่า ตั้งแต่ตื่นจนหลับเตี่ยฉันมีความสุขสบายดี แล้วพรุ่งนี้เตี่ยก็จะพูดคำนี้อีก “ เตี่ย ” คงเป็นผู้ชายที่พี่คิ้มอยากกอดไปตลอดชีวิต แม่ก็จะค่อย ๆ ย่องไปหลังบ้าน คดข้าวใส่จาน โปะด้วยไข่เจียวกับน้ำพริกที่เหลือจากตอนบ่าย ก้มหน้าก้มตากินเป็นอันจบ ฟ้าดินไม่รู้หรอกว่า ฉันแสนจะอบอุ่น ทั้งๆ ที่ไม่มีคู่ เหงา แต่ไม่ว้าเหว่สักวันทุกครั้งที่คลำไขมันบนหนังท้องที่มีความรักของแม่เรียงตัวแทรกโมเลกุลของกรดไขมัน “ แม่ ” ผู้หญิงที่นอกจากจะทำให้พี่คิ้มอิ่มกายแล้ว ยังทำให้พี่คิ้มอิ่มใจทุกครั้ง "โก้ มิสเตอร์แซกแมน" คอยช่วยเหลือเจือจุน รักและเข้าใจ อยู่ข้างๆ กาย เวลาที่ใครๆ เขาย้ายไปยืนฝั่งตรงข้ามหมด หันไปมองข้างไหล่ก็ยังมีเด็กผู้ชายตัวกลมๆ ยืนทำปากแบะๆ ห้อยๆ ส่งสายตาน่าสงสารมาให้ มอง “ พี่โก้ ” น้องชายตัวกลม ช่วยเหลือ อยู่ข้างๆและเอื้ออาทรพี่คิ้มเสมอมา ( ผู้ชายที่ใจดีและอบอุ่นที่สุดในความคิด ช้าง) "เกด" "นุช" สองผู้ช่วยตัวดี ที่ไม่เคยยอมโต กับ "ข้าวตู" ช่างแต่งหน้าตัวกลม ที่คุยกันได้ทุกเรื่อง ต่างคนต่างคอยเตือนกัน ยามศึกเรารบ ยามสงบเราก็กิน พวกเราทำงานกันเป็นทีม โดยเฉพาะเวลาเม้าท์เรื่องชาวบ้าน ที่ซ่องสุมก็คือ บ้านแม่ กับ คอนโดนุช นุชจะต้องมาเล่นกับหลานๆ ฉันที่อายุ 22, 14 และ 12 ยังกะอ่อนแก่กว่ากันปีสองปี “ พี่นุช พี่เกด และพี่ข้าวตู ” เป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้อง เป็นทีมเดียวกัน เป็นคนที่รักพี่คิ้มไม่น้อย "น้าสุก" (สาวแก่ที่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็ก) ก็จะยกผลไม้ ทั้งองุ่น มะละกอ แอ๊ปเปิ้ล สาลี่ หั่นเป็นชิ้นจัดวางสวยงามในจานใบใหญ่เท่าถาด (ที่บ้านมีแต่ภาชนะใบโตๆ) พวกเราก็จะใช้มือหยิบใส่ปาก คุยกันไป กินกันไป ดูทีวี หรือปล่อยให้ทีวีมันดูเราก็ไม่รู้ รู้แต่มีแต่เสียงคนพูด ไม่มีคนฟัง ไม่รู้เรื่องแต่มีความสุข “ น้าสุก ” ดูแลพี่คิ้ม เหมือนแม่คนที่สอง น้องชายของฉันอายุ 30 ต้น ๆ มันจะคิดช้าออกแนวงง ผสมต๊อง แต่ทำงานไว เรียนได้ไม่สูง เพราะหัวไม่ไป ซ้ำชั้นจนเอียน "อั๋น...แกนี่น่าสงสารนะ เกิดมาเป็นทาสเตี่ยกับลูก ชีวิตทั้งชีวิตไม่มีเวลาเหลือให้ตัวเองเลย" ว่ามันทีไรมันก็จะยิ้มทำหน้าเหมือนคนไม่เต็มบาทใส่ฉันทุกที "นก...เราเอารถจอดตรงนี้แล้วค่อยเดินเข้าซอยไปเอาห่านนะ" "เอาเชอร์รี่คัดพิเศษให้หน่อย...ช่วยเปิดแอบเปิ้ลฟูจิ กับลูกพลับกล่องใหม่ให้เลือกได้มั้ยคะ" พี่สาวฉันชี้สั่งยังกะจะเหมา ราคาผลไม้แพงกว่าเป็ดไก่ที่ฉันซื้อซะอีก เชอร์รี่คัดพิเศษลูกอวบๆ กิโลละ 1,200 ลูกพลับลูกละ 200 แอบเปิ้ลฟูจิสีแดงลูกโตยังกะเต็งลั้ง (โคมจีน) ลูกละ 180 ขณะก้มหน้าก้มตาเลือก ผู้คนที่มาจับจ่ายก็ชี้ชวนกิน บางคนเข้ามาทักขอถ่ายรูปยังกะหมีแพนด้าตัวเมียยืนเหงื่อแตก ฉีกยิ้มอยู่ไม่นาน พี่สาวฉันก็เลือกผลไม้เสร็จ พรุ่งนี้จะได้ไหว้ซะที “ พี่น้อง ร่วมสายเลือดและหลานๆ ” นอกจากหน้าตาที่คล้ายกันแล้ว ยังทำให้พี่คิ้มมีความสุขโดยไม่ต้องร้องขอจากใคร วันนั้นเป็นวันที่ฉันต้องไปทำงานที่พัทยาเจ้าจิ๊บ เจ้าเบ้ง และสยามนักดนตรีวง Takeshi And His Band (ชื่อใหม่เพิ่งตั้ง) มารอรับที่คอนโด ฉันเลยต้องให้พวกมันตามมาที่เขตด้วย “ พี่ๆนักดนตรี ” เป็นน้องๆที่พี่คิ้มรู้จักมาไม่ต่ำกว่า 10 ปี ถึงหน้าเหี้ยมไปหน่อย แต่นิสัยก็น่ารักเกินหน้าเกินตา เพื่อนสนิท พี่ท็อป ดาราณีนุช พี่ก้อง ปิยะ พี่น้อง คนเชียงใหม่ มด คุณแม่ดาวเรือง พี่อ้อย แห่งบ้านลุงกระเป๋าเชียงใหม่ พี่น้อย คนเมืองตัวดำ ยังคงเป็นที่รักเตือนใจให้ฉันทำตัวน่ารัก เป็นพี่เป็นน้องเป็นลูกที่น่ารักเหมือนเดิม "บ้านพี่วรรณ" กับบ้านเราก็ขยันแลก ส่ง-รับของกินกัน คุยกันเม้าท์กัน ฝากบ้านให้ช่วยดูตอนไม่อยู่ เป็นซะยิ่งกว่าญาติแท้ๆ....เย้! เรามีญาติแล้ว! ญาติที่พึ่งหากันเจอ ตอนย้ายเคหะสถาน และคนที่ไม่จำเป็นต้องมีคำว่าสายเลือดก็นับญาติกันได้ และยังคงมีใครอีกหลายคนที่พี่คิ้มผูกพันธ์ ไม่ว่าคนเหล่านั้นจะเป็นใครก็ตาม พวกเค้าก็ล้วนแต่เป็นคนที่พี่คิ้มรักทั้งสิ้น หลายครั้งช้างรู้สึกได้ถึงรอยยิ้มของพี่คิ้มตอนที่เขียนถึงทุกคนที่พี่คิ้มรัก รอยยิ้มที่ถูกแฝงไว้ภายใต้ตัวอักษรที่ ทำเอาคนที่อ่านยิ้มตามไปด้วย ความรักจากคนเหล่านี้ก็เหมือนเป็นพลังงานเอาไว้ขับเคลื่อน ให้พี่คิ้มรู้ว่าวันพรุ่งนี้ยังมีคนคอยเป็นกำลังใจเสมอ มีทุกคนคอยเป็นแรงหนุนเพื่อให้พี่คิ้มเดินต่อไป ไม่นานมานี้ช้างพึ่งมีโอกาสเช่าหนังฝรั่งเรื่อง Awake มาดู พระเอกของเรื่องต้องผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ เขาได้พูดประโยคนี้กับนางเอกที่กุมมือเค้ามาตลอด “ ไม่ว่าผมจะเปลี่ยนหัวใจอีกสักกี่ดวง หมอจะเปลี่ยนผมได้แค่หัวใจ เมื่อผมตื่นขึ้นมาคุณจะยังคงเป็นคนที่ผมรักที่สุด เพราะผมรักคุณด้วยชีวิตทั้งหมดที่ผมมี ” ไม่ว่าความเป็นจริง เรื่องราวของความรักจะเป็นแบบไหน จะเป็นแบบหนังเรื่องนี้หรือไม่ก็ตาม ความรักก็ยังทำหน้าที่ของมันอย่างสมบูรณ์แบบ ทำให้เจ็บ ทำให้เศร้า ทำให้ยิ้ม ทุกอย่างเป็นไปได้เพราะความรัก ในขณะที่คุณกำลังอ่านสิ่งที่ช้างเขียนอยู่ตอนนี้ คุณเองก็เป็นหนึ่งในหลายๆคนที่รักพี่คิ้มใช่มั๊ยล่ะ ?? เมื่อหลายคนอ่านสิ่งที่ช้างเขียนผ่านๆมาทั้งหมด คงสงสัยว่า จริงหรอ ที่จะรักใครคนอื่นได้มากขนาดนั้น จริงหรอ ที่ J.Kim Mania รักพี่คิ้ม พวกเราจะบอกคุณเพียงว่า คุณไม่จำเป็นต้องเชื่อทั้งหมดที่พวกเรารู้สึกก็ย่อมได้ แต่อย่าง นึงที่อยากให้คุณเข้าใจเอาไว้ ถ้าหากวันนึงชีวิตที่ผ่านมาของคุณได้เจอะเจอคนที่หัวใจคุณตามหา ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นใครก็ตามคุณจะไม่มีทางปล่อยให้ความรู้สึกดีๆหลุดลอยไป โดยที่คุณไม่ได้โอบกอดมันเอาไว้ คุณจะเริ่มทำอะไรเพื่อตัวเองน้อยลง ทำอะไรก็ขอให้ได้เจอเขา ยิ่งนานวันความรู้สึกของคุณที่มีให้เขาจะยิ่งทวีขึ้นตามวันและเวลาที่ผันผ่าน ประสบการณ์ทั้งหมดจะบอกสมองและหัวใจบางๆของคุณให้เข้าใจด้วยตัวมันเองว่า ความรัก ได้ก่อกำเนิดขึ้นแล้วในตัวคุณ ทีนี้คุณเชื่อหรือยังว่าทำไมพวกเราถึงรักพี่คิ้มได้มากขนาดนี้..... และตอนนี้ช้างมีความรู้สึกอะไรบางอย่างอยากจะบอก..... ตลอดระยะเวลาเกือบ 1 ปี ที่ผ่านมา ช้างเขียนอะไรทั้งที่เกี่ยวกับพี่คิ้ม และไม่เกี่ยว ลงใน Blog Springdays นี้ ในแต่ละครั้งช้างใช้เวลาในการเขียนไม่มากนัก การเขียนหนังสือแต่ละครั้งของช้าง มักจะหยิบเอาเรื่องรอบๆตัว และแอบเอาความรู้สึกของตัวเองใส่ลงไปด้วยเสมอ มันเป็นการเขียนถึงสิ่งที่ไกลตัวออกไป ไกลเสียจนช้างไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่ถูกพาดพิงเค้าจะรู้สึกยังไง พอมาเขียนเรื่องเกี่ยวกับพี่คิ้ม มันต่างออกไปมาก พี่คิ้ม เป็นนักร้องที่มีแฟนเพลงชื่นชอบจำนวนไม่น้อย การจะคิดจะเขียนอะไรมันไม่ใช่เพียงเขียนให้คนกลุ่มเล็กๆอ่านแล้วจบ ช้างยังต้องคำนึงถึงใครอีกหลายคนที่ทั้งเกี่ยวและไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวทั้งหมดด้วย ช้างจึงจำเป็นต้องรับผิดชอบความคิดที่ส่งตรงจากสมองมายังปลายนิ้วที่กดแป้นพิมพ์อยู่เรื่อยๆ ขณะที่เขียน ช้างยังมีเวลาแก้ไขได้ ก็แค่กดปุ่ม Delete ข้อความเหล่านั้นก็จะหายไปจากหน้ากระดาษ แต่เมื่อใดที่คนอ่านเข้ามาอ่านและจดจำทุกตัวหนังสือของช้างไปแล้ว ช้างไม่มีทางลบหน่วยความจำจากสมองใครได้ เพราะเมื่อเขาเริ่มอ่าน เขาจะเริ่มแยกย่อยสิ่งที่เขาอ่าน สมองจะแยกเรื่องดี-เลวไปไว้ในส่วนต่างๆ เปลี่ยนหน่วยกลายไปเป็นภาพจำที่เขามีต่อ พี่คิ้ม ทันที ฉะนั้นแล้วนอกเหนือจากความรับผิดชอบที่แบกเอาไว้ ช้างยังต้องแคร์ความรู้สึกของคนอ่านอีกด้วย การเป็นนักเขียน ใครๆก็เป็นได้ ทุกคนมีสัญชาตญาณการเป็นนักเขียนอยู่ในตัว เพียงแค่ต้องมีเทคนิคเฉพาะตัวในการทำให้เรื่องน่าติดตามเท่านั้นเอง แต่การเป็นนักเขียนที่ดีซิ ที่ช้างว่ามันยาก จะเขียนยังไงไม่ให้มีผลกระทบกับสิ่งที่เขียนถึง จะเขียนยังไงไม่ให้คนอ่านเกลียดนักเขียน จะเขียนยังไงให้คนอ่านรู้สึกสนุก โอ๊ะ ! มันยากนะ การหาแรงบันดาลใจก็เป็นสิ่งที่สำคัญพอๆกัน มนุษย์ จึงเป็นทรัพยากรในการเขียนหนังสือได้ดีที่สุด มนุษย์มีความซับซ้อนในเชิงบวกและลบ มีความเป็นตรรกะอยู่ในตัวเองสูงมาก เช่นเดียวกับเรื่องราวของความรัก ที่ไม่ว่ากี่ยุคกี่สมัย เรื่องความรักก็ไม่เคยเก่า ยังสามารถเอามาเขียนได้ตลอด พอเอาทั้ง 2 เรื่องมารวมกัน เรื่องของ คนและความรัก จึงเกิดเป็นเรื่องราวน่าติดตามใน Blog Springdays แห่งนี้ สังคมเล็กๆใน Blog นี้ได้ทำให้ ช้างรู้แล้วว่าความรักที่ทุกคนมีให้พี่คิ้มมันมากขนาดไหน - ขอบคุณสายตาทุกคู่ที่ผ่านเข้ามาอ่าน มันทำให้รู้ว่าช้างไม่ได้อ่านมันแค่คนเดียว - ขอบคุณ J.Kim Mania ขอบคุณความขาดๆเกินๆของพวกเรา ที่ทำให้ J.Kim Mania สมบูรณ์แบบ - ขอบคุณทุกคนที่ Comment เพียงแค่ข้อความของทุกคนก็ทำให้คนทำ Blog อย่างช้างกับเก้ ยิ้มได้ - ขอบคุณคนต้นเรื่องหลายๆคนที่โดนพาดพิง แล้วไม่โกรธ ช้าง (แต่เกลียด...) - ที่สำคัญขอบคุณ พี่ไก่ ที่ทำให้เปิ้ลมีความทรงจำดีๆ และขอบคุณที่เอื้อเฟื้อเรื่องราวมาทำให้ทุกคนรู้ว่าพี่น่ารักแค่ไหน ดีใจและรู้สึกเป็นเกียรติที่ Blog Springdays ได้รับเลือกให้เป็นเพื่อนของทุกคน ไม่ว่าคุณจะเข้ามาอ่านแล้วผ่านไป หรือ อ่านแล้วเอาไปบอกต่อ อย่างน้อยช้างก็ดีใจที่ทำให้ทุกคนที่อ่านได้รู้จักตัวตนของพี่คิ้ม (อย่างที่ J.Kim Mania รู้จัก) หลายคนคงสงสัยว่า ช้างกำลังเขียนอำลาไปไหน เปล่าเลย ตอนนี้ Blog Springdays ของเรากำลังมีการปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงในแง่เนื้อหาเท่านั้นเอง ( จริงๆเราเริ่มปรับเปลี่ยนมาได้พักนึงแล้ว และหลายคนก็รู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงนั้น จริงมั๊ย ?) ทาง Blog จะยังคงนำเสนอหลากหลายเรื่องราวที่น่าสนใจและหวังเป็นอย่างยิ่งว่าในอนาคตทุกคนจะยังคงติดตามอ่าน และให้ Blog Springdays เป็นเพื่อนคุณอย่างที่เคยเป็นมา ถึงใครก็ตามที่กำลังบอกตัวเองว่า รักพี่คิ้ม ตราบใดที่คุณยังไม่เคยสัมผัส “ความรัก” ก็ไม่มีทางที่คุณจะอธิบายถึงความรู้สึกนั้นได้เลย จนกว่าคุณจะได้มีโอกาสซึมซับ “ความรัก” เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต แต่ก็ไม่แน่ คุณอาจจะยิ่งสับสนกับความรู้สึกนั้นมากขึ้นไปอีกก็ได้ เมื่อคุณได้สัมผัสมันจริงๆ “ ความรัก” ถ้ามันอยู่ในความพอดี เราจะมีความสุขกับมัน แต่ถ้ามันเริ่มเรียกร้องต้องการมากกว่าที่เป็นอยู่ เราจะ “ทุกข์” ถ้าคุณคิดมากเกินเหตุ ก็จะมีอีกร้อยพันคำถามคุกคามใจคุณอยู่เสมอ ถ้าคุณเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย คุณก็จะไม่มีความสุขกับสิ่งที่เขาเป็น ในที่สุดก็เดินทางมาถึงท้ายเรื่อง วันนี้เป็นวันครบรอบ 1 ปี J.Kim Mania หากขอได้....จะขอให้มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน ขอให้ยิ้มทุกครั้งที่นึกถึงพี่คิ้ม ขอให้อยู่ด้วยกันแบบนี้นานๆ จนกว่าเราจะพบกันใหม่... ปล. วันที่ 30 ครบรอบวันเกิด 1 ปีของชาว J.Kim Mania จึงเดินทางไปหาพี่คิ้มเพื่อความสิริมงคล แต่ทิ้งให้ บก.ต้องนั่งทำงานอยู่คนเดียว เฮ้อออออ คิดถึงป้าจังเล้ยยย ร้อยเรียงเรื่องราว โดย ช้างน้อย นำเสนอ โดย บูเก้ Apple & Bouquet Productions...

Create Date : 29 สิงหาคม 2551

Last Update : 30 สิงหาคม 2551 0:37:38 น.

6 comments

Counter : 529 Pageviews.

วันนี้จะทำงานเป็นเพื่อน บก. นะจ๊ะ แต่คนละที่คนละเวลาแค่นั้นเอง..
(ก็บอกให้ลาป่วย เหตุผล.. sick of work ค่ะ)

โดย: Bell IP: 119.11.7.68 วันที่: 30 สิงหาคม 2551 เวลา:2:08:18 น.

HBD J.Kim mania 1 ขวบ ค่า ~

^ ^ ปีหน้าแระปีต่อๆไป ก้อจะเป็น 2 ขวบ 3 ขวบ ไปเรื่อยๆ

อยากจะขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆ และทุกๆอย่างที่ให้กันมานะค้าบบบบ

รักทุกๆคนเล้ยยย

โดย: พลอยคร่า IP: 124.122.202.11 วันที่: 30 สิงหาคม 2551 เวลา:19:56:53 น.

มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านบล็อกนะค่ะ

อยากให้เรามีกันแระกานอย่างนี้ตลอดไปค่ะ

จะติดตาม แระก้อคอยคอมเม้นส์บล็อกนี้ไปเรื่อยๆนะค่ะ

รักพี่ๆน้องในกลุ่มทุกคน

ขอขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เราได้มาเจอกัน

ที่สำคัญขอบคุณป้านะค่ะ ที่เกิดมาให้พวกเรารัก

มาถึงตรงนี้หวังว่าพี่ๆคงจะม่ายอ้วกกานนะค่ะ

รักทุกคนเรย แระเจอกานอีกนะค่ะ

ปล.วันนี้เป็นวันเกิดกลุ่มได้เจอป้าด้วย

ป้ายังน่ารักได้อีก ^____^

โดย: หริ่มเองค้าบ IP: 124.121.138.229 วันที่: 30 สิงหาคม 2551 เวลา:20:28:05 น.

ขอบคุณสำหรับ......ความเปนพี่ เปนน้อง (ม่ายมีอ่ะ
เพราะเล็กสุดเเร่ะ) กับ 1 ปีที่ให้มา

ขอบคุณความรุ้สึกดีๆๆที่มีให้กัน ขอบคุณที่รักกัล(หรอ)
ขอบคุณที่จะอยุ่ด้วยกัลอย่างนี้ตลอดไป............

เศร้าอ่ะ โครตๆๆๆเลย 555+

ปล.เสียจัยด้วยน่ะค่ะ พี่ บก. 555555+++

โดย: เดกดื้อ (ที่ไหนล่ะ) 555++ IP: 58.10.225.146 วันที่: 31 สิงหาคม 2551 เวลา:19:38:10 น.

Happy Birth Day...J.Kim Mania....ทุก ๆ คนนะจ๊ะ

ขอบคุณโลกกลม ๆ ใบนี้ ที่ทำให้พวกเราได้มาเจอกัน
ขอบคุณความรัก ความห่วงใย เอื้ออาทรให้กัน ตลอดมา 1ปี

และที่สำคัญ ขอบคุณ..."ป้า" ที่เป็นที่รักของพวกเรา ๆ
ที่ทำให้เรามารวมตัวกัน เป็น J.Kim Mania นี้ขึ้นมา

ไม่ว่าจะกี่ปีที่ผ่านไปพวกเราจะรัก และอยู่ด้วยกันแบบนี้
ตลอดไปนะจ๊ะ.....(รักป้าม๊ากกกก มากถึง มากที่สุดเลย)

โดย: ^A^ (พี่สาวคนที่ 2) IP: 125.25.42.231 วันที่: 31 สิงหาคม 2551 เวลา:22:13:42 น.

รักพี่คิ้มมาก

โดย: นานา IP: 125.27.52.60 วันที่: 25 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:29:57 น.