“ โอ้ว..” ช้างนั่งเชียร์มวย ตอนที่เก้อาบน้ำอยู่ วันนี้นักมวยไทยมีคิวซิวเหรียญทอง 2 รุ่น มนัส บุญจำนงค์ กับ สมจิตร จงจอหอ ในโอลิมปิก กีฬาของมวลมนุษย์ชาติ ภายใต้คำขวัญ One world One Dream ที่ครั้งนี้จัดขึ้นที่กรุงปักกิ่ง
ประเทศจีน การแข่งขันที่ว่ากันว่าเป็นความฝันสูงสุดของชีวิตนักกีฬาทีมชาติ นอกจากจะแข่งกับคนอีกหลายร้อยประเทศ นักกีฬาทุกคนยังต้องแข่งกับตัวเองอีกด้วย

หลังรู้ผลแพ้ (มนัส แพ้ นักมวยจากคิวบา) ชนะ ( สมจิตร ชนะ นักมวยจากโดมินิกัน ) เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เก้ก็อาบน้ำเสร็จแล้วเช่นกัน ยืนแต่งตัวสวยพร้อมเดินทาง
ขณะที่เท้าเหยียบย่างเข้าสู่สถานบันเทิงยามค่ำคืนย่านรัชดา เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มของแต่ละร้านก็ทำให้แสบแก้วหูอย่างบอกไม่ถูก แอบคิดในใจคนพวกนี้ต้องมีหูอะไหล่ไว้สำรองแหงๆ ถึงทนฟังได้ทุกคืนขนาดนี้ เวลาดึกดื่นแบบนี้พวกเรา J.Kim Mania ออกมาอาบแสงจันทร์เป็นหมาเดือน 8 กันทำไมเนี่ย ( บรู๊ว....!! ) อ้อ ถ้าไม่เป็นเพราะอยากเจอกันเป็นการส่วนตัว ก็คงเป็นเพราะความคิดถึงใครบางคนละมั๊งที่ทำให้เรามาอยู่ที่นี่ได้

ลองนับนิ้วเล่นๆไม่ได้เจอกันก็เกือบเดือนแล้ว วันนี้เป็นวันนึงที่อยากให้มาถึงเร็วๆ อีกไม่กี่นาที (เอ..หรือชั่วโมงหว่า ? ) พวกเราก็จะได้เจอกันแล้วนะ “ Nice to meet you ” คำทักทายแบบฝรั่งที่ฟังแล้วน่าเอ็นดู กะเอาไว้พูดตอนเจอหน้าซะหน่อย เห็นจะไม่ได้แล้วซิ ต้องเปลี่ยนเป็น Night to meet you แทน เพราะกี่ครั้งที่เจอ “ พี่คิ้ม ” ฟ้ามันก็มืดทุกทีซิเอา

วันเสาร์แบบนี้ นักท่องราตรีหลายคนเลือกที่จะมาปลดปล่อยอารมณ์กันมากกว่าวันอื่นๆ ช้างกับเก้ลงรถแท็กซี่ก็เจออาเฮียคนนึงนั่งก้มหน้าก้มตาโซ้ยก๋วยเตี๋ยว
“ เฮ้ย..เหมือนพี่จิ๊บเลย ” ช้างหันไปมองตามที่เก้ชี้
“ ไม่เหมือนหรอก แต่ใช่เลยล่ะ ” เดินตรงรี่เข้าไปทัก
“ ไง เฮีย มานานยัง สบายดีป่าว ” พี่จิ๊บเงยหน้ามาแทบสำลักเส้นก๋วยเตี๋ยว
“ อืม มากันกี่คน ” พี่จิ๊บก็แนะนำให้รู้จักพี่โรจน์ที่นั่งเป็นผัวน้อย เอ้ย เพื่อนพี่จิ๊บให้รู้จัก สักพักพี่แอนก็เดินตามมาสมทบ มาพร้อมกระเป๋าใบเขื่อง “ โอ้โห พี่แอนจะย้ายบ้านหรอ ” ช้างแซว “ พี่เอาน้ำผลไม้มาฝากน้องขวัญน่ะ” พี่แอนตอบ



ถ้าโดยปกติแล้วการออกมาเที่ยวของพวกเราก็จะผ่อนคลายสบายๆ แต่วันนี้เนื่องจากเรามีแขกรับเชิญพิเศษ ที่สั่งตรงผ่านพี่แอนมาจาก JSL ว่าอยากมาด้วย มาเป็นเพื่อนร่วมก๊วน พวกเราเลยดูจะตึงๆ เหรงๆ ไปสักหน่อย นั่งจ้อกับพี่จิ๊บพักใหญ่ ก่อนจะขอแยกตัวออกมาที่ร้าน Snop เป้าหมายของเราคืนนี้ ซื้อบัตรผ่านเข้ามาได้ ก็เจอเข้ากับคน..อืม...ไม่ซิ...หมาตรวจบัตร ที่นอนแอ้งแม้ง ตัวดำอยู่หน้าบันไดเลื่อน ร้านนี้บรรยากาศดีโปร่งโล่งสบาย



“ จองโต๊ะไว้แล้วคะ จองชื่อ เก้ไว้คะ ” ช้างบอกพนักงานที่มาต้อนรับ ชายหนุ่มที่แต่งตัวน่ารักน่าชังก้มหาชื่อ
“ ไม่มีครับ ” อ้าว...ไหงงั้นล่ะ หลายอาทิตย์ก่อนเก้โทรมาจองแล้วนิ พนักงานเดินพาเราไปนั่งข้างหลังสุดของร้าน แถมเป็นโต๊ะยืน ไกลลิบลิ่ว ช้างเริ่มออกอาการไม่พอใจที่นั่ง “ น้องขอดูแผนที่นั่งหน่อย ” จากนั้นช้างก็เหวี่ยงใส่ทันที จนในที่สุดไม่รู้พนักงานผิดพลาดเรื่องที่นั่งหรือรำคาญช้างกันแน่ ( ดูท่าจะรำคาญนั่นหล่ะ )เลยเปลี่ยนโต๊ะให้พวกเรา



พอได้ที่ที่พอใจเรียบร้อยก็สั่งอาหารและเครื่องดื่มทันที จากการประมาณสายตาคร่าวๆโต๊ะที่ได้มาน่าจะนั่งได้ 6 คน
มันคงยังไม่พอ ต้องหาเพิ่ม พวกเรายื้อแย่งอยู่พักนึงก่อนจะได้โต๊ะมาอีกหนึ่งตัวพร้อมเก้าอี้ 2 ตัว มันคงไม่พออยู่ดี แต่นาทีนี้ได้แค่นี้ก็ต้องเอาแล้วล่ะ พี่ขวัญ พี่แอน ช้าง เก้ หริ่ม นั่งร่วมโต๊ะเดียวกัน ถัดไปอีก 2-3 โต๊ะ เป็นพี่อิ๋ว พี่มาส พี่ๆ Fc อีกกลุ่มที่แวะมาร่วมสนุกด้วย ส่วนแขกที่เหลือโทรมาบอกพี่แอนว่ากำลังเดินทางมา เฮ้อ...หัวใจหวิวๆ

เสียงเพลงกับแสงไฟสาดมาส่องไปทั่วร้านภายใต้ตกแต่งอย่างสวยงาม มีบันไดเลื่อนประดับไว้หรูๆ ชบาหน้าเงือก ( ชบา = ชะนีเข้าผับ บาร์ ) อย่างพวกเรา กำลังกรึ่มๆได้ที่ หน้าฉ่ำโบ๊ะชีเน่ปนแดงระเรื่อ พวงแก้มย้อยๆแลดูอมชมพู ดูสุขภาพดี ( นี่หล่ะ ข้อดีของแอลกอฮอล์ ) แขกคนสำคัญก็เดินทางมาถึง “ สวัสดีคะ ” พี่แหม่ม พิไลวรรณ บุญล้น ทักทาย ร่างกายพวกเราเริ่มหดเกร็ง เคยเห็นแต่ในทีวี เคยเห็นแต่เดินอยู่ในสตู JSL ตอนอัดรายการ คืนนี้ วันนั้น ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้นั่งร่วมโต๊ะเดียวกัน

จากการคุยกันเรื่องพี่คิ้มผ่านทาง hi5 พึ่งจะรู้ว่านอกเหนือจากเรื่องงาน พี่แหม่มยังชื่นชอบพี่คิ้มเป็นการส่วนตัว
นอกจากพี่แหม่มแล้ว ยังมีเพื่อนๆพี่แหม่ม ที่ทั้งคุ้นหน้า อย่าง พี่น้อง (จำไม่ได้แล้วว่าเล่นละครเรื่องอะไร) ที่บอกว่าเคยเห็นหน้าช้างบ่อยๆ ( ตอนแวะไปสตูนั่นหล่ะ) และพี่ๆที่ไม่คุ้นหน้าอีกด้วย คุยกันแบบเกรงอกเกรงใจ เพราะเป็นการพบกันตัวเป็นๆ นั่งประจันหน้ากันเป็นครั้งแรก แถมเสียงเพลงก็ดังลั่นร้าน เลยไม่สะดวกที่จะทำความรู้จักกันมากกว่านี้ ได้แต่ยิ้มกันไปยิ้มกันมา

ไม่นานพี่แก้วก็มาถึง หลังจากไปวนรถมา 3 รอบ ( ไม่หลง แต่สับสน ) ช้างเดินลงไปรับ “ โอ้ว...” ช้างอุทาน ไม่ได้อารมณ์ค้างจากเชียร์มวย แต่พี่แก้วแต่งตัวเปรี้ยวเกิ๊น ขาเรียวขาวสวย ( หื่นอีกล่ะ ) พากันขึ้นข้างบน แนะนำ ให้พี่แหม่มรู้จัก J.Kim Mania มากันเกือบครบ ขาดแค่ หมอ เท่านั้น หลายคนคงสงสัยว่าครบได้ไง ปาล์ม ล่ะ

ไม่ต้องห่วง มันโทรมาจิกพี่ๆมันตั้งแต่หัวคำ ช้างกับพี่ขวัญเดินไปหามันที่ร้านก๋วยเตี๋ยว แม่น้องสาวตัวดีกับเพื่อนๆมาเที่ยวร้าน เพียว ที่ตั้งไม่ห่างจากร้าน Snop เท่าไร “ เลิกแล้วโทรมาหาหนูด้วย ” แม่น้องนางสั่งพี่ๆมันอีกล่ะ กลับขึ้นมาที่ Snop ที เวลาจวนเจียนจะเที่ยงคืน ยังไร้วี่แววพี่คิ้ม ไอ้พวกเราก็ยิ่งเกรงใจพี่แหม่ม ช้างเลยทำการบางอย่างเลยได้รู้ว่าพี่คิ้มกำลังติดงานอีกที่ “ พี่แหม่มคะ พี่คิ้มติดงาน อีกสักพักคงมาถึงคะ ” ช้างรีบแจ้งพี่แหม่ม เพราะเท่าที่ทราบมา วันรุ่งขึ้นพี่แหม่มมีประชุม



เกือบเที่ยงคืน พี่โก้ ก็ขึ้นมาร่ายมนต์กับแซ็กตัวเก่ง ช้างก็คว้ากล้องคู่กายเดินฝ่าผู้คนที่เบียดเสียดกันไปหน้าเวที ตามท้ายมาด้วยเก้ หน้าเวทีคนแน่นจนไม่สามารถถ่ายอะไรได้ จนช้างอดรนทนไม่ไหวมองเห็นพื้นที่บนเวทีเหลือจึงตะเกียดตะกายขึ้นไปนั่งเจ๋อ เหมือนประหนึ่งว่าน้ำหนักสัก 48 กิโลทันที ถ่ายรูปได้สักพัก ก็มีมือคนมาแตะที่ไหล่ “ หวัดดีคะ ” ช้างหันไป อ้าว...เพื่อนน้องแจนนี่นา เอี้ยวตัวไปอีกทีก็เจอน้องแจน เป็นอันว่างานนี้ได้เจอหลายคนที่ห่างหายไปนาน






พี่โก้ร้องจบ พี่คิ้มก็แหวกฝูงชนขึ้นมาร้อง คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียว เป็นเพลงเปิดตัว เดินไล่จับมือจากมุมกระโน้นของเวทีจนมาถึงกระนี้ที่ช้างนั่งอยู่ พี่คิ้มหันมาเหวอใส่ช้างทันที
“ พี่แหม่ม มาด้วย ” ช้างขมุบขมิบปาก
“ ฮะ อะไรนะ ” พี่คิ้มขมุบขมิบปากกลับ ช้างลุกขึ้นไปกระซิบข้างหู “ พี่แหม่ม พิไลวรรณมา ”
“ อยู่ไหน ” พี่คิ้มถามและมองหา





เป็นอันว่ารับทราบ พี่คิ้มก็ร้องเพลงต่อ พร้อมกับเอ็นเตอร์เทนคนดู เรียกเสียงกรี๊ดเสียงฮากันเช่นเดิม
“ น้องคะ นั่งหุบๆหน่อย ซูฉีออกคะ ”
“ แอบเห็นชะนีกอดคอกับเก้งนะ ยังไม่พอมีทอมกอดเก้งอีก” ชบาหน้าเวทีกรี๊ดกันเกรียว



ขัดอารมณ์ด้วยสามซ่าปากหมาเชิญตัวนำโชคของร้าน หมาดำกะหมาน้ำตาล ออกมามอบช่อดอกไม้ พี่คิ้มเลยขอดูหน้าคนข้างใน “ ไหนถอดหัวซิ ” พอถอดปั๊บกลายเป็นชายหนุ่ม (แม้ไม่หล่อจับใจ แต่ก็พอถูไถ )
“ พวกเราต้องขอลาไปเท่านี้ สวัสดีคะ” พี่คิ้มเล่นมุข อยู่ๆก็ขึ้นมอบดอกไม้ตอนเพลงที่ 3 จบ ซะงั้น




จากนั้นก็ยกชุดเพลงในคอนเสิร์ตคิ้ม ไรเดอร์มาเค้นอารมณ์กันต่อ ถึงแม้บรรยากาศไม่เหมือนแต่คล้ายกันด้วยการแสดงออกของคนดูที่ร้องตามกันได้ ช้างนั่งมองจากบนเวที เห็นความสนุกซ่อนตัวอยู่ในแววตาทุกคน
ถึงช่วงที่ทุกคนเต้นกันยับ รวมถึงพี่คิ้มด้วยนะ เมดเล่ย์เพลงเร็ว พี่คิ้มมีแขก (ไม่ได้) รับเชิญ มาร่วมแจมในเพลง Play girl และเพลงคนใจง่าย สามซ่าปากหมามาเต้นและร้องแร็ปสดให้พี่คิ้มได้ตกใจเล่นๆ แต่ก็เข้าขากันนะ วงทาเคชิก็เล่นรับมุขได้เก่งมาก ไม่มีการเตรียมตัวกันเอาไว้ก่อน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นการด้นสดชัดๆ มีแอบเห็นพี่คิ้มปล่อยก๊าก..นะ





จบเมดเล่ย์สามซ่าปากหมาก็มอบของอีกแล้ว เป็นโปสเตอร์ “ ศึกวันเพลงหวาน เจนนิเฟอร์ ศิษย์คิ้ม ปะทะ โก้ ลูกมิสเตอร์แซ็กแมน” แหม ใครคิดว่ะเนี่ย ได้ใจอย่างแรง ! เวลาก็ดำเนินมาถึงนาทีสุดท้าย พี่คิ้มร้องปิดด้วยเพลง สายลม



ก่อนจะลงช้างก็เดินลัดเวทีไปกระซิบพี่คิ้มอีกที “ พี่แหม่มนั่งตรงนู้นนะ ” แลวก็เดินลงมาที่โต๊ะ...อ้าว เฮ้ย..!!
หายไปไหนหมด เหลือแต่โต๊ะว่างเปล่า ทรัพย์สมบัติของช้างใครหิ้วไปแล้ว พุ่งตัวออกมานอกร้านก็เจอเข้ากับเหล่าสมาชิก รวมถึง ปาล์มกับนุช น้องสาวสุดเปรี๊ยวของกลุ่มมานั่งทำตาปริบๆ ปาล์มเงยหน้ามองผ่านแว่นแบบโอปอลล์
“ พี่เปิ้ล ป้าอ่ะ ” คำแรกมันก็ถามหาแต่ป้ามันอ่ะนะ แถมถึงมันก็แทะโลมพี่แก้วไม่เกรงใจ เอะอ่ะ หอม เอะอ่ะ กอด

นั่งรอตรงทางเดินอยู่พักใหญ่ๆ กลุ่มน้องแจนก็ขอตัวกลับบ้านไปก่อน เหลือ J.Kim Mania กับกลุ่มพี่อิ๋วไว้ “ พี่คะ อันนี้ขอได้มั๊ยคะ ” ถามพนักงาน หลังจากพี่ขวัญไปยืนตะกุยโปสเตอร์หน้างาน “ ไม่ได้ครับน้อง ” แป่ว ! แค่นี้ก็หวงด้วย
“ พี่แหม่มล่ะ ” ช้างถาม “ กลับไปตั้งแต่เพลงสายลมยังไม่จบ ” พี่ขวัญตอบ โถ่ อดเจอพี่คิ้มเลย ...

พวกเรารออยู่นานมาก สงสัยกันอยู่ว่าพี่คิ้มหายไปไหน เห็นก็แต่พี่ๆทาเคชิ ทยอยกลับบ้าน กับพี่โก้ที่ลงมารอที่รถแล้วจนเกือบตี 2 พี่คิ้มเดินลงโดยแปลงโฉมใส่ชุดเดรสสบายๆ ช้างเดินไปจูงมือพี่คิ้มมา “ หายไปไหนมาอ่ะพี่ไก่ พี่แหม่มกลับไปแล้ว” “ พี่ไปเดินหามานั่นหล่ะ ” พี่คิ้มตอบ

พี่คิ้มมาถึงก็ทักปาล์ม “ เฮ้ย พี่ปาล์มมาได้ไง ” ช้างก็สาธยายสาเหตุที่ปาล์มมาได้ให้พี่คิ้มเข้าใจ “ Volume สวยเนอะ ”
ปาล์มเกริ่น “ โกหก ” พี่เกดพูด “ จริงๆ ต้องชมนะ ชมคนทำรีทัชอ่ะ ล้อเล่นๆ ป้าสวยด้วยตัวป้าเอง ” ปาล์มพูดติดตลก
“ ชอบมันก็ตรงเนี้ย ป้าสวยด้วยตัวป้าเอง ” พี่คิ้มก้มลงไปกอดปาล์ม เสร็จแล้วก็ทักทายทุกคนในกลุ่มก่อนจะขอตัวกลับ



การแข่งขันโอลิมปิกปิดฉากไปแล้ว นอกจากเป้าหมายคือการเป็นที่หนึ่งในการแข่งแล้ว นักกีฬาทุกคนพร้อมที่จะทำลายสถิติ เวลาที่ถูกทำให้น้อยลง น้ำหนักที่ถูกยกให้ได้มากขึ้น จำนวนเหรียญทองที่มากขึ้น มันอาจจะหมายถึงการถูกท้าทายความสามารถให้คนรุ่นต่อๆไป แข็งแกร่งมากขึ้น เก่งมากขึ้น เมื่อสถิตินึงถูกทำลายลง จะมีคนหนึ่งคนที่ถูกยกย่อง และอีกหนึ่งคนที่ถูกลืมไปพร้อมๆกับสถิติเดิม

บางทีชัยชนะก็แลกมาด้วยความเจ็บปวดและอดทนอย่างถึงที่สุด กว่าที่คนๆนึงจะมาประสบความสำเร็จได้ต้องผ่านอะไรมามากขนาดไหนไม่มีใครรู้ สังเวียนการต่อสู้ในชีวิตก็เช่นกัน ทุกวันจะมีคนเก่งกว่า ดีกว่า เกิดขึ้นทุกวัน ถ้าเราปล่อยปะละเลยความสามารถที่ตัวเองมี ไม่ฝึกฝน ไม่รักษามาตรฐานเอาไว้ คนเหล่านั้นก็พร้อมมายืนอยู่แทนที่เรา พร้อมที่จะมาอยู่ในใจของคนที่เคยรักเรา เคยชื่นชอบเราในที่สุด

แต่การเป็นที่หนึ่งอาจไม่สำคัญเท่า การไม่ลดคุณค่าในตัวเองลง หลายครั้งในชีวิตของเรา ถูกทิ้ง ถูกเหยียบย่ำและถูกทำให้สกปรก โดยสิ่งที่เราตัดสินใจทำมัน และสภาพแวดล้อมที่เราเจอ อาจทำให้เรารู้สึกว่าคุณค่าของเราน้อยลง แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คุณไม่เคยสูญเสียคุณค่าของตัวคุณ คุณยังเป็นคนพิเศษ อย่าได้ลืมมันเชียว..


ป.ล. บางครั้งความกลัว ก็ทำให้เราไม่กล้าที่จะทำความรู้จักเพื่อนใหม่ มิตรภาพบางทีมันก็อยู่ใกล้เราแค่เอื้อม
“ พี่แหม่ม พิไลวรรณ บุญล้น” ความเป็นกันเอง ไม่ถือเนื้อถือตัวของพี่แหม่ม ทำให้เราเกร็งบอกไม่ถูก โอกาสหน้าคงได้คุยกันมากกว่านี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

---

บางส่วนความสนุกจากร้าน Snop

---

ท้ายเรื่อง : เพลงที่ร้อง
พี่โก้
- retro nuvo - ภาวนา
- เพราะเธอใช่ใหม
พี่คิ้ม
- คิดถึงเธอทุกที (ที่อยู่คนเดียว)
- อยากรู้แต่ไม่อยากถาม
- ใกล้กันยิ่งหวั่นไหว
- ขอบใจนะ
- ไม่ใช่ใครก็ได้
- เช้าไม่กลัว
- คนใจง่าย
- Music Lover
- playgirl
- สายลม

ร้อยเรียงเรื่องราว โดย ช้างน้อย นำเสนอ โดย บูเก้
Apple & Bouquet Productions...