Bloggang.com : whitebouquet : J.Kim Mania บุกวังดอกท้อ ตอน แยบยล

J.Kim Mania บุกวังดอกท้อ ตอน แยบยล


	“ Fc เจนนิเฟอร์ คิ้ม ออกไปก่อนเลย ลุกให้คนอื่นนั่ง ถึงยังไงก็ไม่ลงเรียนอยู่แล้ว ” เสียงคำรามของพี่คิ้มหลังออกจากห้องหลังเวที ในการมาอบรมให้กับน้องๆหนูๆ ในสถาบันการสอนร้อง เล่น เต้น KPN ย่านสยามสแควร์ “ พวกเราสนิทกันค่ะ เจอหน้าก็จิกกัดกันเป็นปกติ ” พี่คิ้มตบมุขก่อนที่ใครจะเข้าใจผิด (ไปมากกว่านี้) ส่วนกลุ่ม J.Kim Mania พี่แก้ว พี่แอน พี่ขวัญ หมอ หริ่ม ปาล์ม ได้แต่ก้มหน้างุดๆ แอบยิ้มระรื่น ส่วนช้างแยกตัวมาเป็นตากล้องอัดความอับยศ เอ้ย อัดความสนุกของงานวันนี้ที่พี่คิ้มไม่ทันเห็น เลยรอดตัวไป ห้องสี่เหลี่ยมแคบๆที่ปกติใช้เป็นที่รับสมัครและลงทะเบียนเรียน ถูกเปลี่ยนมาใช้เป็นห้องอบรม ก่อนพี่คิ้มจะมาก็เปิดบันทึกคอนเสิร์ต คิ้ม ไรเดอร์ สร้างบรรยากาศ บรรดาแม่ๆมาดคุณนายทั้งหลายที่พาลูกๆมาเรียนก็จองแถวหน้า จับกลุ่มเม้าท์กันส่งสำเนียง ลื้อๆอั๊วๆ ตาหยีๆเปล่งประกายน่าดู J.Kim Mania ก็นั่งขวางคลองจนเจ้าหน้าที่ต้องมาจัดระเบียบ “ นั่งเป็นแถวเรียงด้วยคะ ” ก้มดูนาฬิกาบ่ายกว่าๆ พี่แก้วอยู่ไหนน้า “ พี่แก้วพึ่งตื่น ทำงานจน 6 โมงเช้า กำลังจะออกมาจากบ้าน” พี่แอน ต้นห้องพี่แก้วรายงาน วันนี้ (30 สิงหา ) เมื่อ 1 ปีที่แล้ว เป็นวันพฤหัส ใครจำได้บ้างว่าปีที่แล้วทำอะไรอยู่ สำหรับช้างถือว่ามันเป็นวันที่โชคชะตาพาให้เจอคนที่ชอบในเวลาที่ใช่ คนที่ช้างเจอในคำคืนนั้น Sugar Beet Night ใครจะไปรู้ว่า 1 ปีให้หลังคนที่เจอตอนนั้นจะยังนั่งเอิ๊กอ๊าก กุมมือกันอยู่ตอนนี้ หันไปทางไหนก็มีแต่คนที่บอกว่า “ รักป้า ” ที่ไม่รู้อีกอย่าง คือ จะอธิบายมันยังไง ทั้งๆที่รู้จักกันได้แค่ปีเดียว แต่เหมือนเวลาจะหมุนไปช้ากว่าความสัมพันธ์และมิตรภาพที่ล้ำหน้าไปซะไกลแล้ว ทางสถาบันเชิญพี่คิ้มและพี่โซ่ ETC มาเป็นอาจารย์สอนเทคนิคให้กับนักเรียนของ KPN ส่วนพวกเราแม้จะไม่ใช่นักเรียนของที่นี่ เพราะดูหนังหน้าแล้วน่าจะมาส่งลูกเรียนมากกว่า ก็มาฟังเทคนิดเอาไว้ประดับความรู้เล่นๆเหมือนกัน บ่ายสองแล้ว พี่โซ่ขึ้นมาสอนรื้อเปียโน “ ผมอยากให้ดูกลไกภายใน ” สิ้นเสียงพี่โซ่ก็ลุกขึ้นรื้อจนมองเห็นข้างในอย่างชัดเจน แล้วพี่โซ่สอนไปเล่นเพลงโชว์ความพริ้วของนิ้วไป ตบท้ายด้วยการให้ทุกคนในห้องช่วยร้อง เพลงในอัลบั้มใหม่ล่าสุด “ อย่าถาม ” ก่อนที่พี่คิ้มจะขึ้นมาสอนต่อ “ เดี๋ยวออกไปรับคะพี่ ” พี่แอนรับสายพี่แก้วที่กระหืดหระหอบมาถึงสยามได้ทันท่วงที ช้างเลยอาสาออกไปรับ “ เหนื่อยมั๊ยคะพี่ ” ช้างถาม ดูอาการพี่แก้วแล้ว ถ้าปล่อยให้อยู่คนเดียวมีลมจับแน่ เอาล่ะสมาชิกมาครบ พี่คิ้มกำลังขึ้น ไปดูกันดีกว่า แหวกฝูงชน พาพี่แก้วไปนั่ง ช้างก็ออกมาทำหน้าที่ช่างภาพสื่อมวลชน เทคนิคที่พี่คิ้มเอามาสอนมันมักจากประสบการณ์ตรงที่คร่ำวอดวงการเพลงมากว่า 20 ปี ร้องทั้งผับ บาร์ คอกเทลเลาจ์จนไปถึงบนเวทีคอนเสิร์ตใหญ่ที่ต้องประชันกับศิลปินดังๆ เทคนิคแพรวพราว (กว่า) อาจารย์คนที่สอนพี่คิ้มและส่งเข้าประกวดสยามกลการอย่าง อ.ดุษฏี ถูกพี่คิ้มเอ่ยถึงในการสอนบ่อยมาก “ เวลาเราร้องเสียงสูงให้กดหน้าลง เสียงต่ำให้เงยหน้าขึ้น ” “ ถ้าตอนไหนเสียงเราจะหมด ให้เรายกหน้าขึ้น เสียงจะมาอีกนิดนึง ” พี่คิ้มพูดเสร็จก็ยกหน้าเป็นตัวอย่าง “ ถ้าเราร้องเราหน้าสวย เสียงจะเป็นอีกแบบ ” พี่คิ้มบอกสาเหตุที่ต้องร้องหน้าตาเละๆ “ ซ้อมร้องเพลง อย่าไปร้องกับคาราโอเกะ เพราะทำนองมันห้วน เอื้อนไม่เท่าไร ขึ้นมาขอบคุ ณนิค ล่ะ” ใครที่หัดร้องกับคาราโอเกะที่บ้านต้องเปลี่ยนก็งานนี้หล่ะ “ ร้อง Head Tone ตอนแรกต้องอ้าปากนิดเดียวแล้วค่อยๆเปิดปาก เสียงจะก้อง ” “ อยากให้ลองเอาบันทึกคอนเสิร์ตมาลองเปิดร้องตาม แล้วแอบเอาเทคนิคพวกนั้นมาลองกับตัวเองดู ” พี่คิ้มก็ยกตัวอย่างวิธีการร้องของนักร้องดังๆเช่น บียองเซ่ / มาราย แครี่ / เจนนิเฟอร์ ฮัทสัน ฯลฯ “ อย่าไปเชื่อว่าเวลาร้องเพลงเศร้าต้องห้ามยิ้ม บนเวทีประกวดกับร้องจริงมันต่างกัน ” พี่คิ้มยกตัวอย่างตอนที่พี่คิ้มไปร้องเพลงแล้วเจอบรรดาแฟนเพลง โบกไม้โบกมือ ยิ้มมาให้ ถ้าทำตามทฤษฏีแฟนๆคงเสียความรู้สึก พี่คิ้มเลยเลือกที่โบกมือและยิ้มกลับ ถึงแม้ว่าเพลงที่กำลังร้องจะเศร้าแค่ไหนก็ตาม ที่กล่าวมาข้างต้นเป็นแค่เทคนิคเล็กๆน้อย บางส่วนในงานเท่านั้น ยังมีอีกหลากหลายเทคนิคที่พี่คิ้มเอามาแบ่งปันน้องๆ เป็นการเรียนการสอนที่สนุกสนาน แม้บางเทคนิคคนอย่างช้างจะฟังแล้ว งงๆ เพราะมันเป็นศัพท์นักร้องบ้างก็เถอะ J.Kim Mania ก็ยังตั้งอดตั้งใจขำ เอ้ย ฟังอย่างเต็มที่ การสอนที่เป็นไปแบบเรียบง่ายและกันเอง แต่สอดแทรกไปด้วยความรู้อย่างแยบยล ภาพที่พี่โซ่เล่นเปียโน พี่คิ้มนึกตัวอย่างเพลง หันไปบอกพี่โซ่ จากนั้นก็ออกมาเป็นคีย์ เป็นทำนอง ปนมุขตลก (ที่ทำเอาพี่แก้วปล่อยก๊าก ดังลั่น จนพี่ๆน้อง J.Kim Mania ต้องดึงๆพี่แก้วเอาไว้ ) ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าแค่เสียงพี่คิ้มกับเปียโนฝีมือพี่โซ่แค่เนี้ยก็เพราะสุดๆแล้ว “ ใครมีอะไรจะถามมั๊ยคะ ” พี่คิ้มเปิดโอกาศให้ผู้สนใจตั้งคำถาม “ ที่พี่บอกว่าการเป็นนักร้องถ้าจะให้ดีต้องเล่นดนตรีเป็น แล้วถ้าหนูเล่นขิมได้มั๊ยคะ ” น้องคนนึงถาม “ เอ่อ พอดีพี่เป็นนักร้องเชิงพาณิชย์นะคะ อยากให้เล่นดนตรีที่เป็นเครื่องสากล เพราะบางร้านเค้าคงไม่มีงบจ้างเยอะ อะไรก็ได้ที่เล่นคนเดียวได้จะดีกว่า ” นั่นเป็นคำตอบของพี่คิ้ม “ น้องคะ ถ่ายเยอะไปไหนเนี่ย ” พี่คิ้มแซวแฟนคลับ ETC “ น้องน้ำตาล ถ่ายรูปสวยนะ ” พี่โซ่ปกป้องแฟนคลับตัวเองทันที “ แฟนคลับคุณหรอ มีแบบหน้าตาดีๆมั๊ย” พี่คิ้มกระเซ้า “ ก็มีปนๆกัน ” พี่โซ่ตอบ แหม..พี่คิ้มก็ ไม่ดูหนังหน้าแฟนคลับตัวเองบ้างเลย กล้าไปถามหน้าตาแฟนคลับคนอื่นเค้า นี่ถ้าไม่นับรวมพี่แก้วที่สวยล้ำนำหน้าน้องๆแล้วล่ะก็ เห็นจะมีปาล์มที่พอถูไถได้ นอกนั้นก็หน้าเหียกๆทั้งนั้น แล้วก็จะมีน้องๆหลายๆคนผลัดกันตั้งคำถาม พี่คิ้มก็พร้อมที่จะตอบทุกๆคำถามเพื่อความกระจ่างแจ้ง จนเวลาเดินมาถึง 4 โมงเย็น เป็นเวลาที่ทางสถาบันจะส่ง แต๊บ หนุ่มน้อยผู้หาญกล้า ออกมาร้องเพลงโชว์ และให้พี่คิ้มคอมเม้นท์ ในเพลง White loves story เพลงประกอบซีรีย์เกาหลีเรื่อง คอฟฟี่ ปริ๊นท์ ในเวอร์ชั่นภาษาไทยให้ได้ฟังกัน พอพ่อหนุ่มน้อยร้องจบ พี่คิ้มก็ขึ้นไปแนะนำ “ แต๊บ ดูหนังเรื่องนี้มั๊ย แล้วรู้มั๊ยว่าเพลงนี้เล่นฉากไหน” หนุ่มแต๊บได้แต่เอ๋อ ปนประหม่า “ เพลงนี้ดังขึ้นตอน พระเอกกอดกับนางเอกเพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองเป็นเกย์รึเปล่า ” พี่คิ้มเฉลย “ แต๊บร้องแบบเกร็งๆ และยังไม่เข้าใจเนื้อหาของเพลง ” “ พี่จะลองร้องเพลงนี้ในเวอร์ชั่นเกาหลี ให้แต๊บดู” พี่คิ้มก็ร้องเพลงนี้เป็นภาษาเกาหลี “ พี่ก็ไม่รู้ว่ามันแปลว่าอะไร แต่ด้วยทำนองมันต้องเศร้าแน่ๆ แต๊บลองเอาไปปรับใช้ดูนะ” พี่คิ้มสอนหนุ่มแต๊บ เมื่อคอมเม้นท์เสร็จก็เป็นอันเสร็จสิ้นการอบรมครั้งนี้ ทางสถาบันเชิญ พี่โจ้ อดีตผู้จัดการส่วนตัวของพี่คิ้ม ซึ่งตอนนี้เป็นผู้บริหารของสถาบัน KPN สาขาสยามแสควท์ ขึ้นมามอบของที่ระลึก ถ่ายรูปร่วมกัน เป็นอันจบงาน ทุกคนแยกย้ายทางใครทางมัน J.Kim Mania ออกมายืนด้านหน้า ไม่นานพี่ข้าวตูก็พุ่งตะครุบหมับเข้าที่หัวปาล์ม มือมาแล้วปากก็ต้องมาด้วย กร่นด่าน้องสาวของเราซะสะท้าน จะเป็นเรื่องไหนไปเสียไม่ได้ นอกจากเรื่องโดนป๊าหวด ปาล์มเจอฤทธิ์พี่ข้าวตูเข้าไปหงอยไปชั่วขณะ ตามมาติดๆเป็นพี่คิ้ม “ พวกเรา...!! ” เสียงสูง แหลมมาก่อนตัว ปิดท้ายด้วยพี่นุช พี่เกด ออกมาเจรจากันท่ามกลางแสงแดดของบ่ายวันเสาร์ที่รุ่มร้อน ไม่ว่าอะไรที่เกิดขึ้นตรงนั้นจะเป็นเรื่องราวของความสัมพันธ์ส่วนตัวที่คนภายนอกมองมาแล้วอาจจะมีความสงสัยปน ความอยากได้อยากมีแบบนั้นบ้าง หรืออะไรก็ตาม J.Kim Mania รับรู้และรู้สึกถึงอารมณ์พวกนี้มาตลอด พวกเราทุกคนไม่ได้พยายามแสดงออกถึงความพิเศษที่ได้รับ พวกเรายังคงเป็นคนธรรมดาที่เวลาไปดูพี่คิ้มยังต้องทำตามธรรมเนียม ต้องซื้อบัตรซื้อตั๋ว ต้องทำเหมือนคนอื่นๆที่ทำกัน ความสนิทไม่ได้ทำให้เราเหนือกว่าใครๆ พวกเราดีใจที่เรายังธรรมดา เพราะถ้าเราเกิดพิเศษขึ้นมาจริงๆ มันคงลำบากกายและใจของพวกเรามากกว่านี้แน่ วันนี้อาจจะเป็นครั้งแรกของใครหลายๆคนที่ได้เจอพี่คิ้ม วันนี้อาจจะเป็นอีกครั้งที่ได้เจอพี่คิ้มของบางคน บางกลุ่ม แต่วันนี้เป็นวันทำงานของพี่คิ้ม พี่คิ้มอาจจะเหนื่อย อยากพัก เลยอาจจะมีบางคนที่เล็ดรอดสายตาพี่คิ้มไปบ้าง อย่าได้แคร์ ถ้าวันนี้มันไม่ใช่วันของคุณ เปิดใจยอมรับความแตกต่างเสียบ้าง เพราะบางอย่าง บางคนก็แทนกันไม่ได้ แม้ความพยายามจะทำให้คุณรู้สึกไปว่าหัวใจของพี่คิ้มนั้นคับแคบ จงอย่าพึ่งตัดสินอะไรจากการกระทำอันเป็นธรรมชาติของคนๆนึง เมื่อคนๆนั้นเป็นคนเดียวกับคนที่เมื่อหลายวันก่อนคุณไม่แม้แต่จะรู้จัก ไม่แม้แต่จะเจอตัวเป็นๆของเค้า การเป็นตัวเองอย่างสุดโต่ง อาจจะทำให้คุณที่วันนี้มาสัมผัสคนๆนั้น ทำให้คุณความรู้สึกดีๆของคุณผิดเพี้ยนไป ถ้าคุณรักบางมุมที่เค้าเป็น แต่ในทางเดียวกัน เค้าเป็นทุกๆอย่างที่เค้าเป็น คุณมีทางเลือกแค่ ยอมรับมัน กับ ละทิ้งมันไปซะ ถ้าสิ่งที่เค้าเป็นมันทำให้คุณเจ็บ อีกอย่าง อย่าได้เอาความรู้สึกของคุณคนเดียวไปเล่าขานให้คนอื่นฟัง มันไม่ใช่ตำนานที่ต้องการการบอกต่อ แต่มันเกี่ยวข้องกับคนๆนั้นอย่างชัดเจน มีคนอีกมากที่รู้จัก รู้สึกดีๆกับคนนั้นอยู่ คุณจะใช้เวลาในการคิดให้เยอะๆก่อนจะทำอะไร ไม่อยากให้ความรู้สึกดีๆหมดไปก่อนที่คุณจะเข้าใจตัวคนๆนั้นดีพอ “ กอดฉันให้นานๆได้ไหม เป็นสิ่งสุดท้ายเพื่ออำลา ไม่รั้งเธอไว้นานหรอกหนา แค่ทำเป็นรัก ก่อนจากกันไป จะไม่ร้องไห้ฉันขอสัญญา ” คร่ำครวญเพลง กอด ของ คุณวารุณี สุนทรีสวัสดิ์ ตอนที่พี่คิ้มกอดทุกๆคนใน J.Kim Mania (รวมถึงเพื่อหริ่มที่ทำหน้า งง ๆ ตอนพี่คิ้มโผเข้าไปกอด แฮ่!! งานนี้มีเอาคืน ) อยากให้กอดกันอย่างนี้นานๆ เป็นของขวัญชิ้นพิเศษ ในวันครบรอบ 1 ขวบปีของ J.Kim Mania ที่พี่คิ้มให้พวกเราโดยไม่รู้ตัว หลังจากนั้นพี่คิ้มก็ขอตัวไป Mid Night Sale ที่ Central World…. บรรยากาศการฉลองของ J.Kim Mania ยังไม่จบ เราทั้งหมดแวะไปกินข้าวที่ร้านบ้านหญิง แน่นอนว่าทุกครั้งที่เราเจอกันมันมีแต่เรื่องสนุก แต่วันนี้พิเศษขึ้นกว่าเดิมหน่อยนึง เราใช้เวลาทุกๆนาทีอยู่ด้วยกัน คุยถึงพี่คิ้ม คนที่ทำให้พวกเรารวมกลุ่มกันได้ สรวลเสเฮฮากันจนฟ้ามืดได้ที่ ออกมาเดินนวยนาถกันต่อแถวๆนั้น ก่อนที่จะแยกย้ายหอบความสุขไปเก็บไว้ใต้หมอน เอาไว้นอนฝันกันต่อ ป.ล หลายคนที่อ่านมาถึงบรรทัดนี้คงสงสัยว่า บูเก้ กองบรรณาธิการ และ Technician Support หายไปไหน เป็นที่น่าสงสารและเสียดายแทน เนื่องจาก บูเก้ ติดภาระหาเงินเข้ากระเป๋า เลยทำให้เก้พลาดงานนี้อย่างหามิได้ แต่ตอนท้ายช้างก็จิกเก้มาจนได้ แม้ว่าจะมาแค่กินชามะนาวก็เถอะ ยังไงก็ถือซะว่าวันนี้รวมตัวกันได้เพราะ พี่คิ้ม ล่ะเนอะ ถ้าใครอ่านตอนนี้ไปแล้วได้กลิ่นโชยมาตุ ๆ หล่ะก็ ไม่ต้องแปลกใจนะคะ เพราะว่าบก. เอาไปดองเค็มไว้ซะนานเลย ช้างต้องทวงแล้วทวงอีกว่าเมื่อไหร่จะเค็มได้ที่ เอ้ย ใม่ใช่ซิ เมื่อไหร่จะลงซะที ร้อยเรียงเรื่องราว โดย ช้างน้อย นำเสนอ โดย บูเก้ Apple & Bouquet Productions...

Create Date : 12 กันยายน 2551

Last Update : 12 กันยายน 2551 23:04:34 น.

4 comments

Counter : 734 Pageviews.

รออ่านอยู่พอดีเลยคุณบก. สดๆร้อนๆ

..P'Kai looks beautiful in white..

โดย: Bell IP: 115.128.3.90 วันที่: 13 กันยายน 2551 เวลา:0:00:12 น.

ชอบเพลง "กอด " จังเลย
เข้ากะพวกเราดีเนอะ

โดย: P'Ann Ja IP: 125.25.39.177 วันที่: 13 กันยายน 2551 เวลา:18:03:59 น.

มีปาร์ตี้กันบอกเค้ามั่งจิ เค้าเหงานะ 555++

โดย: zaiaiw IP: 61.19.54.29 วันที่: 16 กันยายน 2551 เวลา:14:47:26 น.

พี่จะส่งเรื่องที่อัฟเดทให้อ่านจริงๆเหรอคะ อย่าหลอกกันนะ ดีใจจังเลยค่ะ แบบว่าชื่นชอบพี่คิ้มมากมายเลยอยากรู้เรื่องราวต่างๆและกิจกรรมต่างๆที่พี่คิ้มทำตลอดเลย อีเมลของหนูนะคะ toaditaup@hotmail.com อย่าลืมส่งเรื่องราวดีดีมาให้อ่านนะคะ จะรอด้วยความหวังค่ะ ขอบคุณค่ะ

โดย: น้องดา IP: 125.27.204.133 วันที่: 9 ตุลาคม 2551 เวลา:16:49:43 น.