ไม่น่าเป็นไรมั้ง...ครั้งแรก
ดีกรีความซุ่มซ่ามของเรา ตั้งแต่ติดโควิดมา คือ ทอปฟอร์มมากขึ้นไปอีก
ล่าสุดไม่กี่วันก่อน ก็นอนหลับไปตอนเย็บผ้าม่านให้แม่ สะดุ้งตื่นมา
เข่าไปชนเอากับโต๊ะ เข่าม่วงเหมือนโดนคนดักตีมา 555555555
พอไปอยู่ที่บ้านแฟน แฟนก็มานั่งทายาให้เหมือนทุกที
แฟน: "แล้วแบบนี้ วันแต่งงานจะมีจ้ำๆ ตามตัวอีกไหมเนี่ย"
เรา: "ถ้าย้ายมาอยู่บ้านตัวก่อน ก็ไม่น่าจะมีมั้ง"
แฟน: "แน่ใจหรอ?" (หรี่ตามองแบบเหมือนมีอะไรบางอย่าง)
เรา: "ใช่ ไม่น่าเป็นไรหรอกมั้ง"
พูดเสร็จ เดินออกจากห้องแฟน จะลงไปอุ่นอาหารข้างล่างบ้าน
'ปึ่ง!!!!!!'
เรา: "โอ๊ย!"
แฟน: "เค้าว่า ตัวจะอยู่ไหน ก็ช้ำได้ทั้งตัว ขนาดตู้เสื้อผ้าตั้งอยู่เฉยๆ
ตัวยังชนเลยเนี่ย"
เรา: "เค้าว่า เค้าไม่น่าจะโดนอะไรแล้วนะ" (มองตู้)
คุณคิดว่า...จบไหม?
ยังมีต่อ
ตอนระหว่างที่กินข้าวอยู่หลังจากนั้น เราก็ไปตักข้าว
ตักเสร็จรีบเดินมากเกินไปหน่อย
'เป้ง!'
เรา: "อุ่ย"
แฟน: "เนี่ย... หัวไปชนตู้ไฟอีก"
เรา: "เค้าว่าเค้าหลบดีแล้วนะ"
แน่นอน ทั้งแขนเจ็บ ทั้งหัวปูด ครบ จบในวันเดียว เอวัง 555555555
'ไม่น่าเป็นไร' เหมือนเป็นคำอันตรายมาก ยิ่งพูด ยิ่งเจ็บตัว
โดยเฉพาะ 'คนซุ่มซ่าม' 5555555555555555555555
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
อรุณสวัสดิ์ครับน้องเหม่ง
บาดแผล
คือ ประสบการณ์ของนักรบนะครับ 555
พี่ก๋าเห็นด้วยครับ
จัดงานเล็กๆแบบอบอุ่น
อาหารอร่อย ถูกต้องเลย