พรายกระซิบ...ครั้งแรก

ช่วงที่ผ่านมาช่วยงานอยู่เบื้องหลังการทำงานของแฟนมานานพอสมควร
แฟนกำลังปรับตัวเพื่อรับช่วงต่อเป็นรุ่นที่ 2 ของธุรกิจครอบครัว
และปัญหาเก่าที่สั่งสมมานานก็ค่อนข้างเยอะ บวกกับปัญหาใหม่ที่เพิ่มเข้ามา
แทบจะรายวัน เนื่องด้วยโครงสร้างเป็นระบบกงสี คำว่าระบบกงสี
แค่อ่าน ก็สะพรึงมากแล้ว สำหรับที่ปรึกษาธุรกิจ เพราะมันเละเทะมาก

เวลาที่แฟนไป กทม. เพื่อตรวจสภาพของบริษัทข้างใน เค้าพบอะไร
เค้าสังเกตเห็นอะไร เค้าก็เก็บมาคิดทบทวน เรื่องไหนกลัวจำไม่ได้
ก็จะรีบโทรมาหาเรา เพราะเค้ารู้ว่าเราจำได้ดีกว่าเค้า และสามารถ
วิเคราะห์และคาดการณ์ได้แม่นยำแทบจะ 100% เพราะที่ผ่านมาคือ
ไม่เคยผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียว

ด้วยระบบกงสี เลยทำให้เวลาคนในครอบครัวคนไหนก่อปัญหาขึ้นมา
มันก็จะกระทบกับงานส่วนหลักแทบจะทั้งหมด พังทีก็จะพังยาว
ถ้าพนักงานอยู่ไม่ได้ก็จะแห่กันลาออกทั้งหมด

ทุกครั้งที่มีปัญหา ต้องการทางออก ก็จะโทรมาคุยกับเราตลอด
เอาจริงๆ คือ ไปทำงานกี่วัน ก็โทรมาเท่านั้นวัน ถามว่าคุยนานไหม
คือ ตั้งแต่หลังเลิกงานตอน 5 โมงเย็น คุยกันจนถึงตี 1 ตี 2 ตลอด
มีพักไปทานข้าวอยู่ประมาณ 1 ชม. ก่อนที่จะโทรกลับมาคุยต่อ
เพราะมีหลายเรื่องมาทีเดียวในแต่ละวัน แฟนเรารับโหลดไม่ไหว
เราก็ต้องฟังเค้า มีทั้งเรื่องภายในกิจการ ทั้งปัญหารายวัน
ทั้งปัญหาครอบครัวที่ส่งผลกระทบตรงและแรงกับบริษัท

อย่างบางเรื่องที่ไม่สามารถโทรคุยได้ แฟนก็จะเก็บเอาไว้ในใจ
พอบินกลับมา มาอยู่ด้วยกันที่บ้าน แฟนก็จะเล่าออกมาให้ฟังทั้งหมด
พอเราฟังแล้ว เรื่องไหนค่อนข้าง critical เราก็จะบอกให้เค้าไปจัดการ
เรื่องนั้นๆ ก่อน เราคาดการณ์ worst case ให้เค้าตลอด ซึ่งทุกครั้ง
ที่พูดออกไป เราก็มักจะพูดเสมอว่า ขอให้หวยมันไม่ออกแบบนี้นะ

แต่...ไม่รู้ด้วยอะไร มันออกมาตามที่คาดการณ์ไว้ทุกครั้ง ไม่มีพลาด
ซึ่งแฟนเราจะเถียงเราตลอด กับสิ่งที่เราคาดการณ์ไป แฟนเราเค้าขอ
มองในแง่ดีไว้บ้างเล็กน้อย สำหรับเรา เราเลือกมองออกมาตามความเป็นจริง
แล้วให้แฟนคิดว่า ถ้าออกมาแบบนี้ เค้าจะตัดสินใจทำอะไรเมื่อมันเกิดขึ้น
แฟนเรามีเวลาคิด มีเวลาตัดสินใจนานกว่าเหตุการณ์นั้นๆ จะเกิดขึ้นจริง
พอถึงเวลานั้น แฟนเราก็ตัดสินใจลงมือทำได้ทันที

หรือบางครั้งไปทำงานแล้วมีปัญหาเร่งด่วน ต้องการการตัดสินใจทันที
ทันทีที่มีการพักเบรกระหว่างการประชุม แฟนจะหนีออกมาโทรศัพท์
หาเราตลอด เป็นอย่างนี้เกือบจะทุกครั้ง คือ เค้าไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง
เราก็พยายามซัพพอร์ตเค้าเสมอ บางอย่างเค้าคิดว่า ตัวเองไม่รอบคอบ
เค้าก็มาขอความคิดเห็นเราเพิ่มเติม บางครั้งต้องการทางออกที่ชัดเจน
บางครั้งต้องการทางเลือก เราก็บอกเท่าที่เราคิดและพิจารณาแล้วแบบเร่งด่วน
เหมือนเป็นคนที่ซัพพอร์ตอยู่ข้างหลังเค้าทุกๆ เรื่องเสมอ

อ่านมาตั้งนานก็คงไม่รู้ว่า มันไปเกี่ยวกับพรายกระซิบยังไงสินะ
ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกันได้...

ความจริงคือ แฟนบอกว่า ถ้าเค้าสามารถเปลี่ยนกงสีให้เป็นองค์กร
ที่ได้มาตรฐานได้ เค้าตั้งใจจะเขียนหนังสือ แต่งนิยายโดยมีตัวเอง
เป็นพระเอก แล้วก็เอาเรื่องที่พบเจอมาทั้งหมด มาเล่าบรรยาย
เราก็เลยแอบยิ้มในใจแล้วถามเค้าว่า: "แล้วเค้าล่ะ"
แฟนเราก็เงียบไปพักนึง นั่งคิดแล้วก็ตอบว่า: "เป็นเสียงกระซิบ"
เรา: "ห๊ะ!!!!!!!!! อะไรนะ!!!!!!!!!! เป็นแค่เสียงกระซิบเนี่ยนะ"
แฟน: "เอ้า จะให้คนอื่นมาเด่นกว่าพระเอกได้ยังไงล่ะ"

ไม่ต้องถามว่าจะเกิดอะไรขึ้น งานโวยวายต้องมาแล้วแหละ 555555
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อะไรเนี่ยยยยยยยยยยย ที่ช่วยมาทั้งหมด ในนิยายแทนที่จะให้เครดิต
เป็นภรรยาก็ได้ อันนี้อะไรอ่ะ เป็นแค่เสียงกระซิบเนี่ยนะ แค่เนี๊ยะ
ตัวเห็นเค้าเป็นแค่ "พรายกระซิบ" งั้นหรออออออออ ห๊าาาาาาาาาาาา
แฟนตอบมาแบบเบาๆ "ก็ตัวแม่นเกินไปอ๊ะ ชีวิตจริง คนที่ไหนมันจะ
คาดการณ์อะไรได้แม่นขนาดนี้ ถูกทุกเรื่อง ตรงทุกเรื่อง เกิดขึ้นทุกเรื่อง"
.........................................................................................
ท้ายสุด สุดท้าย... ปัจจุบันแฟนก็จำไม่ได้แล้วว่าพูดอะไรออกมา
แต่ก็ยังยืนยันอย่างหนักแน่นว่า ไม่มีเราในนิยายของเค้าเหมือนเดิม
ใช่สิ... เรามันก็เป็นได้แค่ "พรายกระซิบ" ตัวละครสำคัญ
แต่ต้องไม่มีตัวตน T_______________________________T

แหมมมมม เก่งเกินหน้าเกินตาก็ไม่ได้ 5555555555555555555
ตอนแรกบอกตรงๆ ว่าโกรธนะ เหมือนช่วยอะไรไปก็สูญเปล่า
เค้าได้ทุกอย่าง แต่เราไม่ได้อะไรเลยอ่ะ แค่อยากมีส่วนร่วมในนิยายบ้าง
ในฐานะคนสำคัญของพระเอกก็ได้ แบบเหมือนคู่หู dr.watson กับ
sherlock holmes อ่ะ แต่ว่า พอมาคิดๆ ดูแล้ว... นิยายของเค้า
เค้าจะเขียนยังไงมันก็สิทธิ์ของเค้านะ แต่ในชีวิตจริง เรารู้ว่าเราทำอะไร
แล้วเค้าก็รู้ว่าเราทำอะไร แค่นั้นก็น่าจะพอแล้ว เพราะที่เราช่วยเค้าทุกวันนี้
ก็เลยทำให้เค้า "ขาดเราไม่ได้" คือ ไม่มีผู้หญิงคนไหนสามารถแทนที่เราได้

Create Date : 02 มีนาคม 2564 Last Update : 2 มีนาคม 2564 4:27:43 น. Counter : 625 Pageviews.		5 comments
Share Tweet