เหยียนซู่ 

โจวกุ้ยเจว๋/ icefox เขียน 

เหมยฟาง หลิน แปล 

สำนักพิมพ์ inktreebook 

359 บาท  364 หน้า 

#แปลจีน #yaoi #Boyslove #นิยายวาย #เหยียนซู่ #โจวกุ้ยเจว๋ #icefox #inktreebook #รีวิวนิยาย #ออโอ


*นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย

 

หลังปก 

ผู้ตรวจการราชสำนักผู้มียศถาบรรดาศักดิ์ ขณะเดียวกันก็เป็นแขกประจำบนเตียงมังกรของโอรสสวรรค์ ไม่มีใครรู้ว่าความกตัญญู ความเกลียดชัง ความรัก ความแค้น ระหว่างหลี่เยี่ยนอ้าวและเหยียนซู่เกิดขึ้นได้อย่างไร 

คนหนึ่งโหดเหี้ยมดุดัน อีกคนใจเย็น หลี่เยี่ยนอ้าวไม่รู้ว่าเยียนซู่คิดการใด รู้เพียงแผนการทุกสิ่งล้วนไร้ประโยชน์ แล้วเหยียนซู่ล่ะ? หรือเขาไม่อยากรู้ว่าหลี่เยี่ยนอ้าวคิดอะไรอยู่... 

ภายใต้ความสงบของราชวงศ์ต้าเยี่ยน ซุกซ่อนความวุ่นวาย  

การสู้รบระหว่างพวกเขา จะมีวันยุติลงหรือไม่? 

คุยกันหลังอ่าน 

โอซื้อมานานแล้วละ คือไปอ่านตัวอย่างแล้วชอบนายเอกประมาณนี้ ควีน ๆ โดนเหยียดหยามก็ไม่เป็นไร ฉันแกร่ง เก่ง แผนเยอะ เอาตัวรอดได้ อะไรอย่างนี้ ซึ่งพออ่านเรื่องเต็ม ก็... 

ก็ประมาณที่พูดไปนั่นแหละค่ะ  

แต่ภาพรวมของเรื่องนั้นโอไม่ชอบเลย 

เหยียนซู่ในชื่อเรื่อง ก็คือชื่อนายเอกค่ะ เขาเป็นลูกของตระกูลขุนนางใหญ่ ตอนเด็กเคยเจอรัชทายาท หรือก็คือพระเอกนั่นเอง พระเอกเผลอตวาดนายเอกที่เด็กกว่าจนน้องร้อง เลยให้ป้ายหยกจันทร์เสี้ยวปลอบใจ พร้อมให้คำมั่นว่าจะไปสู่ขอ (เอิ่ม... อ่านถึงตรงนี้โอถึงกับกลอกตา ปลอบใจตัวเองว่านี่มันนิยาย อาจเป็นพล็อตอะไรบางอย่างของเขาที่ทำให้เรื่องเดินก็ได้... ซึ่งพออ่านจบนั้น... มันก็มีความพยายามจะเกี่ยวโยงแหละ แต่ไม่มีจะดีกว่า ทำให้เหตุผลเนื้อเรื่องที่อ่อนอยู่แล้ว ยิ่งอ่อนยวบยาบเข้าไปกันใหญ่) 

เรื่องเอ่ยถึงตอนเด็กนิดหน่อยก็ตัดฉับเข้าสู่ปัจจุบัน พระเอกที่ปัจจุบันขึ้นเป็นฮ่องเต้แล้ว กำลังรังแกนายเอกบนเตียงมังกร สุขสมอารมณ์หมายก็เหวี่ยงนายเอกทิ้ง ไม่ลืมทิ้งคำพูดร้ายให้สมศักดิ์ศรีดีกรีพระเอกโฉด 

ค่ะ พระเอกเรื่องนี้โฉดชั่วช้าสารเลวหาอันใดเปรียบมิได้ ถ้าชอบพระเอกเลว ติ๊กช่องเพิ่มวิชลิสต์ไว้ได้ไม่เสียเที่ยว คุณจะได้อ่านฉากรังแกนายเอกสารพัดสารเพ จิกหัว ตบหน้า ได้แล้วถีบหัวส่งอีกพะเรอเกวียน ยิ่งฉากบนเตียงนะคุณเอ๋ย บอกเลยว่าเรียกเลือด เลือดขนานแท้ชุ่มโชกแดงแจ๋มาทีเดียว ฉากอันอ่อนหวานซาบซึ้งละมุนละไมเข้าสู่ประตูสวรรค์ชั้นฟ้าทั้งสองฝ่ายนั้น ไม่มีหรอกค่ะ ประตูนรกน่ะใช่ ถ้าหนังสือพูดได้คงบอกว่า ข้าประทับตราโฉดโหดไร้มนุษยธรรมแปะหน้าผากไว้ยังไม่เห็นอีกเหรอ 

แล้วทำไมพระเอกแสนซื่อที่เอ่ยคำขอแต่งงานง่าย ๆ กับเด็กผู้ชายคนอื่น ถึงมาเล่นบทโหดตรงนี้ได้หรือคะ 

เรื่องของเรื่องคือ ฮ่องเต้องค์ก่อน หรือก็คือพ่อพระเอก ดันลังเลในตอนท้ายว่าจะเลือกใครให้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ต่อไป เพราะจริง ๆ แล้วลูกรักไม่ใช่หลี่เยี่ยนอ้าว หรือพระเอก ซึ่งเป็นลูกกับฮองเฮาและเป็นรัชทายาท แต่เป็นหลี่อี้เฟย ซึ่งเป็นลูกที่เกิดกับสนม แต่ยังไม่ทันเปลี่ยนตำแหน่งหรือว่ากล่าวอะไรกับใคร ฮ่องเต้ก็ด่วนลาจากไปเสียก่อน สถานการณ์ตอนนั้นวุ่นวาย แม่ของหลี่อี้เฟยอยากดันลูกให้ได้เป็นฮ่องเต้ ว่าง่าย ๆ ก็จะกบฏนั่นแหละ แต่สุดท้ายก็ไม่สำเร็จเพราะนายเอกโผล่มาพร้อมโองการลับฮ่องเต้และอ้างถึงกฎบัญญัติแห่งต้าเยี่ยนให้พระเอกขึ้นเป็นฮ่องเต้โดยชอบธรรม (เรื่องนี้อะไร ๆ ก็อ้างเจ้ากฎนี้ ซึ่งมันก็เป็นแนว ๆ ข้อกำหนดที่มีมาแต่โบราณ เราต้องรักษาไว้นะยูโน้ อย่างเช่น ลูกที่เกิดกับฮองเฮาเท่านั้นที่สามารถเป็นรัชทายาทและขึ้นเป็นฮ่องเต้ หรือการห้ามรับสนมชาย มันคือกฎสมมติในเรื่องน่ะค่ะ) อ่านแล้วก็ไม่เห็นว่านายเอกจะทำอะไรผิดต่อพระเอกใช่ไหมคะ แถมยังช่วยให้ครองบังลังก์สำเร็จอย่างมั่นคงอีกด้วย แต่ไม่ค่ะ พระเอกฮีไม่พอใจ เพราะตอนท้ายสุด นายเอกขอร้องให้พระเอกปล่อยหลี่อี้เฟยไป แทนที่จะประหารก็ให้ลงโทษสถานเบา ให้เนรเทศไปที่ห่างไกลแทน พระเอกบอก นี่เธอเข้าข้างมันใช่ไหม รักมันใช่หรือเปล่า ทำไมต้องออกหน้าให้มัน และบลา บลา บลา ตบท้ายด้วยคำพูดว่า งั้นเธอต้องชดใช้ให้สาสม 

จึงเป็นที่มาของพระเอกชั่วประการฉะนี้ 

ค่ะ เหตุมันแค่นี้เอง  

อิฉันไม่อยากจะสรรหาคำใดเปรียบเปรย 

ในช่วงเวลาสามปีที่พระเอกรังแกนายเอกนั้น ทุกครั้งที่ปล่อยนายเอกกลับไป พระเอกก็จะมารำพึงรำเพยกับตัวเอง โอ้ฉันรักเขา แต่เขาไม่รักฉัน ทำอย่างใดดีนั่น โอ้จั่งซั่นทำให้เขาเกลียดดีกว่า เกลียดยังอยู่ในสายตา โอ้ว่าเธอหนา ใจแข็งจริงเอย 

/ตัวโอที่กำลังกลอกตาสิบแปดตลบ 

นี่ต้องไม่ลืมที่ผู้เขียนพยายามบอกเราว่าในตอนเด็กนั้น หลี่เยี่ยนอ้าว (พระเอก) หลี่อี้เฟย (พระอะไรก็ไม่รู้ รู้แต่บทช่างสมกับเป็นลูกเมียน้อย) และเหยียนซู่ (นายเอก) เป็นเพื่อนเล่นกันมานานและสนิทกันม้ากมากด้วยนะ และเจ้าความสนิทสนมนี้เองที่เหยียนซู่พยายามยึดเป็นสิ่งค้ำชูจิตใจตลอดระยะเวลาที่โดนหลี่เยี่ยนอ้าวทารุณทั้งร่างกายและจิตใจสารพัดสารเพ 

และแน่นอน เหยียนซู่ นายเอกผู้สวยงาม สง่า แสนทรหดอดทน และฉลาดเฉลียว รักหลี่เยี่ยนอ้าว พระเอก แต่เพียงผู้เดียว รักมั่นมานานนม ยึดถือมานมนาน 

แต่เขาไม่เคยบอกให้พระเอกรู้เลยว่าตัวเองรู้สึกยังไง (มันก็ควรเป็นงั้นแหละ) 

พระเอกเองก็มีคิดเหมือนกันว่า หรือจะหยุดวงจรบ้า ๆ พวกนี้ดี แต่ก็จะมีความคิดที่บอกว่า เรื่องมันมาไกลขนาดนี้แล้ว หันหลังไม่ได้แล้ว ขัดขึ้นมา 

จ้า ทำตัวเองทั้งนั้นจ้า ไม่ต้องโทษใครเลยจ้า เอาให้ตายกันไปเลยจ้า / ตัวโอที่กุมขมับ 

ในระหว่างที่บทรันทดข้าต่างรักกันแต่ไม่มีวันเข้าใจกันของพระนายเล่นไปเรื่อย บท (พยายามจะ) ห้ำหั่นในวังก็เล่นสลับกัน ตัวนายเอกเอง นอกจากอยู่ในวังเพื่อช่วยพระเอกแล้ว ยังอยากหาตัวคนที่ทำให้พ่อแม่ตนต้องตายเพื่อแก้แค้น จึงร่วมมือกับเพื่อน และวางแผน (ที่คนเขียนว่า) ลึกล้ำลากคนคนนั้นออกมาจากเงามืด แต่เรื่องราวก็ไม่ง่าย เพราะนายเอกโดนหมายหัวเช่นกัน เขาตกเป็นเป้าโจมตีคนแรก และโดนแรงซะด้วย เรื่องก็จะมีบทที่แสดงความเก่งกาจเฉลียวฉลาดของนายเอกที่มีตำแหน่งเป็นผู้ตรวจการราชสำนัก (ที่ดู ๆ ไปคล้ายคุณศรีภรรยามากกว่า ขุนนางมีเรื่องอะไรก็มาฟ้อง มีปัญหาอะไรก็มาปรึกษา อำนาจมากล้น ปรนนิบัติบนเตียงไม่ว่างเว้น) ซึ่งในความคิดโอนั้น บทพวกนี้ตื้นและไม่ชวนให้เชื่อตาม  

ระหว่างนั้นพระเอกก็ยังเข้าใจนายเอกผิด หรือหาเหตุมามองให้นายเอกผิด คิดเข้าข้างตัวเอง หาเหตุมาแก้ต่างให้ตนเอง จนทำให้เรื่องยิ่งแย่เข้าไปกันใหญ่ 

ขอยกประโยคที่พระเอกคิดมาไว้ในที่นี้เพื่อให้เห็นภาพ 

แม้เขาจะทำเรื่องโหดร้ายทารุณต่อเหยียนซู่ไว้มากมาย แต่เรื่องราวเหล่านั้นล้วนเต็มไปด้วยความรักใคร่เสน่หา นั่นเป็นความรู้สึกของเขาที่มีต่อเหยียนซู่ เป็นการแสดงออกรูปแบบหนึ่ง 

จากหน้า 322 

เต็ม-ไป-ด้วย-ความ-รัก-ใคร่-สะ-เหน่-หา กล้าพูดนะยะ! / โอที่กำลังกระอักเลือด  

ยังไม่จบ ฮียังว่าต่อ 

หลี่เยี่ยนอ้าวรู้ว่าคำพูดที่ออกจากปากของเขา บางทีอาจจะสวนทางไปบ้าง เพราะสามปีมานี้เขามอบความเจ็บปวดให้เหยียนซู่ไม่น้อย แต่ถ้าไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้เหยียนซู่มายั่วยุเขาก่อน เขาจะทำอย่างนี้ได้เช่นไร? 

สามปีมานี้ เวลาที่เขาต้องการทำดีกับเหยียนซู่สักเล็กน้อย เหยียนซู่ก็มายั่วโทสะเขา ในใจเขามีเรื่องวุ่นวายมากมายที่ไม่ใช่ว่าคิดอยากแก้ก็สามารถแก้ไขได้ 

จากหน้า 323 

ยัง ยังจะแก้ตัวต่ออีก! / โอที่ไหลลงไปนอนดิ้นกระแด่ว ๆ เลือดนองเต็มพื้น  

และไม่ต้องกลัวค่ะ เรื่องนี้แฮปปี้เอนดิ้ง ชนิดที่ชวนสงสัยว่าแล้วไอ้ที่มีมาทั้งเรื่องนั้นเป็นแค่ความฝันเพียงตื่นหนึ่งใช่ไหม หรือบทแฮปปี้ตอนท้ายที่เป็นความฝันกันแน่ แฮปปี้ซะจนอายแทนเลย  

พล็อตไม่ได้แปลกใหม แนวรักกันแต่เพราะความเข้าใจผิดเลยทำให้ผิดใจกัน พระเอกเลว (มากน้อยขึ้นกับเรื่อง) พอให้รู้สึกตื่นเต้นซู่ซ่า สุดท้ายเข้าใจกันดีแล้วชีวิตก็สุขสันต์ฟ้าสดใส ถ้าเขียนดี ๆ ดึงอารมณ์เก่ง ๆ อาจจะสนุกได้เลย ไม่งั้นจะเป็นพล็อตยอดฮิตแทบทุกยุคทุกสมัยเหรอ 

แต่เรื่องนี้ยังทำได้ไม่ดีค่ะ เหตุผลในเรื่องอ่อนมาก ๆ บทที่พยายามนำเสนอให้พระเอกหรือนายเอกฉลาดนั้น ก็ออกมาธรรมดา ไม่ชวนให้เชื่อตาม มีจุดที่อ่านแล้วตงิดใจเยอะมาก ๆ อย่างเช่นวิธีการที่คนต่ำศักดิ์กว่าพูดกับคนที่สูงศักดิ์กว่า วิธีปฏิบัติตัวต่าง ๆ มีความไม่สมเหตุสมผลและประหลาดปรากฏตลอดแทบทั้งเรื่อง เป็นเรื่องที่คนเขียนคิดอยากจะเขียนอะไรก็เขียน และเขียนได้เข้าข้างตัวเองโดยไม่สนเหตุผลของตัวเรื่องด้วย กลวิธีการเขียนก็ไม่ดี ขาดชั้นเชิงในการนำเสนอ บทอยากจะเฉลยอะไรสักอย่าง ก็พูดทื่อ ๆ ออกมา 

จริง ๆ แค่นิสัยพระเอกนี่โอก็ไม่ไหวแล้วนะ ยังมาเจอการเขียนแบบนี้ด้วย ก็ตามนั้นค่ะ 1 ดาว 

เรื่องนี้มีคำผิด (อย่างคำว่า ผงกศีรษะ ที่กลายเป็น พงกศีรษะ ทั้งเรื่องเลย)  มีการเว้นวรรคตอนที่ไม่ดี จุดเว้นวรรคตอนหลายที่ ไม่ผิดที่จะเว้นวรรค แต่เว้นวรรคแล้วทำให้อ่านสะดุด สามารถละได้เพื่อรวบให้เป็นลมหายใจเดียว และหลายที่ก็เว้นวรรคผิดจริง ๆ ) และมีหลายที่ที่อ่านแล้วรู้สึกสับสนว่าพูดถึงใคร ระหว่างนายเอกหรือพระเอก ถ้าในอนาคตยังแก้ปัญหาเหล่านี้ไม่ได้ ก็ชวนกังวลเรื่องคุณภาพงานนะคะ 

คำผิด กับอะไรประหลาด ๆ  

14 ซู่เหยียน >> เหยียนซู่ 

34 ตอนที่ใช้เวลาร่วมกับ หลี่เหยี่ยนอ้าวและหลี่อี้เฟย >> ไม่ต้องเว้นวรรค 

34 ทั้งโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารเลิศรส แต่น่าเสียดายที่คนชิมกลับมีปัญหาหนักหน่วงใจมากมาย จนไม่มีความอยากอาหาร 

>> มีปัญหาหนักใจ  

หนักหน่วง หมายถึง (ว.) จริงจัง มาก ยิ่ง 

หนักใจ หมายถึง (ก.) วิตก (ว.) ลำบากใจ 

ความหมายไม่เหมือนกันนะคะ 

51 เพี๊ยะ >> เพียะ  

55 ขุนนางบู้บุ๋น >> บู๊บุ๋น 

60 มองดูใบหน้ามีความสุขของบุรุษหนุ่มในอ้อมแขน ใบหน้าเขากลับยิ่งหม่นหมองลง” >> “ เกินมา 

78 องค์ชายสวี่ >> คุณชายสวี่ 

102 ดูเหมือนจะโทษว่าเขาควบคุมตัวเองไม่ดี ไม่ได้แล้ว >> ไม่ต้องเว้นวรรค 

105 พงกศีรษะ >> ผงก 

108 รอยยิ้มมุมปากของเหยียนซู่ลึกลงไปอีกเล็กน้อย ในเวลานั้นหยูหยางที่ยืนอยู่ข้างเขา หลังจากเห็นรอยยิ้ม ก็ทำสงครามเย็นอย่างเงียบ ๆ  

ตรงนี้ต้องไม่ใช่ ‘ทำสงครามเย็น’ แน่ ๆ โอเดาว่าอาจจะเป็น ‘รู้สึกหนาวยะเยือก’ หรือ ‘ไว้อาลัยให้’ น่าจะเข้ากับสถานการณ์กว่า 

110 เหยียนซุ่ >> เหยียนซู่ 

131 ที่มุมตำหนักแขวนไว้ด้วยรูปวาด >> แขวนรูปวาด 

163 เหยียนซู่รู้สึกว่าตอนเองเริ่มไม่ไหว >> ตนเอง 

174 ไม่ว่าจะเป็น เหยียนซู่หรือสวี่เฉิงหยู ล้วนทำให้เขาพึงพอใจ >> ไม่ว่าจะเป็นเหยียนซู่หรือสวี่เฉิงหยู ไม่ต้องเว้นวรรค 

179 รักษาความเป็นธรรมให้เหยียนซุ่ >> เหยียนซู่ 

179 ประณีประนอม >> ประนีประนอม 

224 หลังจบงานเลี้ยง หลี่เยี่ยนอ้าวก็กลับวังหลวงระหว่างทางกลับ ภาพของเหยียนซู่และหลี่จิ้งสลับกันเข้ามาในความคิดของเขาอย่างต่อเนื่องทำให้เขายิ่งปวดร้าว 

เว้นวรรคตอนใหม่ 

หลังจบงานเลี้ยง หลี่เยี่ยนอ้าวก็กลับวังหลวง ระหว่างทางกลับ ภาพของเหยียนซู่และหลี่จิ้งสลับกันเข้ามาในความคิดของเขาอย่างต่อเนื่องทำให้เขายิ่งปวดร้าว 

251 เหยียนซู่ยกมือท้าวศีรษะ >> เท้าศีรษะ 

เท้า หมายถึง (ก.) ยัน อ้างถึง  

280 อนู >> อณู 

283 ในใจของ เหยียนซู่ >> ไม่ต้องเว้นวรรค 

284 อ๋ฮงหยูชิน >> อ๋อง 

303 ไม่เหมือนตอนที่เผชิญหน้ากับเหยียนซู่และหวังอี้ เขาไม่เปิดปากพูด ขณะที่เขาเผชิญหน้ากับหลี่เยี่ยนอ้าว เขายิ้มแล้วตอบ 

ลองเกลาใหม่ให้เป็นประโยคที่สวย 

>> ไม่เหมือนตอนที่เผชิญหน้ากับเหยียนซู่และหวังอี้ที่เขาไม่เปิดปากพูด ยามเขาเผชิญหน้ากับหลี่เยี่ยนอ้าว เขายิ้มแล้วตอบ 

305 ขุนนางบู้บุ๋น >> บู๊บุ๋น 

334 สายตาจ้อมมองไปที่นิ้วมือ >> จ้องมอง 

359 ก้องกังวาล >> กังวาน 

เหยียนซู่ (言苏) reup โจวกุ้ยเจว๋ / icefox (周桂玨) www.mebmarket.com ผู้ตรวจการราชสำนักผู้มียศถาบรรดาศักดิ์ ขณะเดียวกันก็เป็นแขกประจำบนเตียงมังกรของโอรสสวรรค์ ไม่มีใครรู้ว่าความกตัญญู ความเกลียดชัง ความรัก ความแค้น ระหว... Get it now