เจ็ดวันหลังปีใหม่....เซ็งรับปีใหม่...และหัวใจที่อ่อนแอ -"-

-"-
-"-
-"-

ช่วงนี้ตอบกระทู้หรือเล่นเอ็มจะใช้อีหน้าข้างบนเยอะมาก
นัยว่ามันพิมพ์ง่ายดี ขี้เกียจเปิดหาอีโมติคอน และเป็นหน้าที่แสดงอารมณ์ได้ค่อนข้างตรงตัว
ฮา

ปีใหม่เป็นไงกันมั่งคะ
ขอบอกว่าจริงๆทำรูปกะจะอัพบลีอกไว้ตั้งแต่วันที่สามสิบแล้วอ่ะ -"-
แต่....แต่....แต่....
เออๆ อัพวันที่เจ็ดก็ได้น่า อะไรนักหนาล่ะ จิงมะ ไงก็มาอัพอยู่แล้ว
(นานหน่อยเท่านั้นเอง ฮา)

วันนี้ไม่มีอะไรอัพเป็นเรื่องเป็นราว มานั่งฟังเราบ่นแบบเรื่องเปื่อยดีกว่า
ละดูรูป(ที่เราคิดว่าสวย)ไปด้วยนะ
เราว่าเราบ่นสนุกนะ
ไม่เชื่อลองฟังดู




ช่วงนี้ดำเนินการสอบอยู่
ไม่ยากมาก แค่ทำไม่ได้เฉยๆ ฮา
คิดถึงตอนอยู่มัธยมจัง ชอบรู้สึกว่าข้อสอบอะไรวะ ยากชะมัด
แต่มักจะได้คะแนนดี
รอบนี้รู้สึกข้อสอบเฉยๆ แค่เป็นภาษาจีน
แต่ทำไม่ได้ และเขียนไปเหมือนเด็กปอห้า

อยากกรีดร้องคร่ำครวญว่ามันยากแบบตอนอยู่มัธยมจังเลย
คะแนนจะได้ออกมาดีๆ
ไม่ใช่รู้สึกเฉยชาแบบตอนนี้
แล้วคะแนนก็........

เกิดมายังไม่เคยเจอคอมเม้นว่า
-เธอเขียนไม่รู้เรื่องเท่าไหร่นะ หวังว่าจะตั้งใจในเรื่องภาษามากขึ้น
-ความคิดเธอยังตื้นเขินไปนะ หวังว่าครั้งหน้าจะดีขึ้น

เจอแบบนี้ทีไร หน้าจะชา หูจะแดง
อายว่ะ -"-
อับอายขายขี้หน้าตัวเอง พ่อแม่ และ ประเทศชาติ

และต่อมาเราก็จะนั่งจมอยู่กะกองขนมด้วยความเครียด
และต่อมา....
ขนมก็จะหายเข้าไปอยู่ในท้อง พร้อมความเครียดเรื่องเรียนที่จะลดลงนิดหน่อย
แต่ความเครียดเรื่องพุงจะเพิ่มขึ้นมาแทน




เครียดบ่อยไปหน่อย อ้วนขึ้นอีกแล้ว
น้ำหนักที่เคยกรี๊ดๆเมื่อก่อน ว่ามันเยอะมากกก มากมายรับไม่ได้
ตอนนี้กลายเป็นน้ำหนักปกติของเราไปแล้ว -"-
ละก็ชอบบ่นกะเพื่อนว่าทำไมเราไม่สวยบ้าง -"- (คูณสอง)
ชอบแอบไปดูไฮไฟฟ์เพื่อนๆ แล้วก้อนั่งเพ้อ....อ๊าก เพื่อนกูน่าร้ากกกก อ๊ากๆ
พอมาคิดถึงตัวเอง

เพื่อนคนนึงบอกว่า..........แกต้องมั่นใจ
และมากไปกว่านั้น.....แกต้องดูแลตัวเอง
แกไปถามเพื่อนๆที่แกบอกว่าเค้าสวยดูสิ....เค้ามานั่งสวาปามแบบแกมั้ย

เออ.....มันก็ใช่......

ว่าแล้วก็หยิบคุกกี้มากินต่อ.....ฮา....

เวลากินอิ่มมากๆจนอยากอ้วก จะบอกตัวเองว่า ไม่เอาแล้ว...ทรมาน
พร่งนี้จะไดเอตละ
แต่พอตื่นขึ้นมา....ก็โคตรหิวเลย
ก็สวาปามต่อ




สรุป....อดไดเอต อดสวย


มาอยู่จีนนี่ส่วนมากจะอยู่คนเดียว
มีเวลาอยู่กะตัวเองเยอะมาก.....ทำการทดลองกะตัวเองหลายอย่าง
ลองจัดวางให้ตัวเองเป็นแบบไหนๆ แล้วดูว่ามันเวิร์กมั้ย (ดูโรคจิตๆเนอะ) -"-
หลังๆมาคงเล่นเยอะไปหน่อย เลยเหมือนจะลืมๆว่าตัวเองจริงๆแล้วเป็นคนยังไง

ปลายปีที่แล้วมีเรื่องน่าสนใจเกิดขึ้น
อาจารย์เคยสอนภาษาชวนเราและเพื่อนๆไปกินข้าว แล้วอาจารย์ก็ดูดวงให้
จริงๆไม่ค่อยเหมือนดูดวง เหมือนเกมจิตวิทยาในเนตอ่ะ
เป็นกราฟชีวิต เขียนชื่อ วันเกิด
แล้วอาจารย์จะบอกว่าเราเป็นคนยังไง จากฐานที่เราเป็นคนแบบนี้ เราจะมีทิศทางชีวิตเป็นแบบไหน มีปัญหาอะไร และควรแก้ไขแบบไหน


อาจารย์ช่างพูดอยู่แล้ว เลยคุยกันยาวเลย มันส์

อาจารย์บอกว่าเราจะประสบความสำเร็จ จะทำงานเกี่ยวกะเงินกะทอง
จิงดิ่จารย์ หนูเรียนปรัดยานะ อนาคตโคตรไม่มีตังเลยอ่ะ แต่ถ้ามีตังค์ก็ดี ฮา

อาจารย์บอกว่าเราชอบอยู่ใกล้เงิน อยู่ใกล้เงินละสบายใจ
แน่สิคะ....ยิ่งงกๆอย่างนี้ล่ะก็....

อาจารย์บอกว่าภาพของเราในสายตาคนอื่นจะเป็นคนดีมาก.....หยุดไปแป๊บนึง....แล้วพูดต่อว่า....แต่จริงๆดีรึเปล่าไม่มีใครรู้

แต่ว.....จริงๆมันก็ปกติรึเปล่า คนเราถ้าทำตามมารยามสังคมและกาละเทศะ
มันก็ต้องดูเป็นคนดี(นิดนึงอยู่แล้ว) จริงๆอาจะโคตรรำคาญหรืออาจจะอยากวีนแตกก็ได้
ไม่ถือว่าเฟคนะ
ไม่ๆ

อีกอารมณ์ที่เกิดขึ้นคือ ตกใจ
ตกใจที่อาจารย์สงสัยว่าจริงๆแล้วเราเป็นคนไม่ดี
ประมาณว่า.....กูซ่อนไว้ไม่มิดรึนี่....
(อาการร้อนตัวสุดๆ)
แต่ช่างมันเถอะ....เราก้ต้องทำตามมารยาททางสังคมต่อไป




อีกข้อ....อาจารย์บอกว่าเราเป็นคน emotional เป็นคนขี้โกรธ
ซึ่งอาจารย์ทำหน้าแปลกใจ....เพราะไม่คิดว่าเราเป็นคนแบบนั้น
อ่ะ...แหง..สิคะ...หนูจะให้อาจารย์รู้ทำไมล่ะ คนเราต้องรักษามารยาท

เราเป็นคนขี้โกรธ ขี้งอน แถมยังทิฐิสูง โกรธแล้วก็ไม่หาย ไม่ลืมอีกตะหาก -"-
เวลาทะเลาะกะพ่อกะแม่ก็จะกลายเป็นสงครามเย็น ไม่โวยวาย แค่ไม่คุยด้วยเฉยๆ
ละเท่าที่จำได้......ไม่เคยขอโทษพ่อกะแม่ก่อนเลย
ตายล่ะ....ทำไปได้ไงวะ

ละเวลาพ่อไม่โทรมาก็จะมาบ่นให้เพื่อนฟัง ว่าพ่อไม่โทรมาหา งอนพ่อละ
เพื่อนถามว่า....พ่อไม่โทรมาแล้วแกจะโทรไปมั้ย
อ่า.....ไม่โทร...
พ่อไม่โทรมาเราก็ไม่โทรไป จิ๊จิ๊
เพื่อนส่งหน้านี้มาให้ในเอ็มเอสเอ็น

บ้านที่อยู่ตอนนี้เมื่อก่อนจะมีพนักงานประจำลิฟท์ ซึ่งพอขึ้นๆลงๆทุกวันเค้าจะจำได้ว่าเราอยู่ชั้นไหน
แต่อีลุงกะกลางคืน ไม่เคยจำได้เลยว่ากรูอยู่ชั้นไหน
โกดฟ่อย -"-
การแสดงออกก็คือ......ลุงไม่ถามใช่มั้ย ชั้นก้อไม่บอก หนูอยู่ชั้นสิบ ลุงกดชั้นเก้า หนูก้อเดินออกชั้นเก้า ตรงไปที่บันได้ที่อยู่หน้าลิฟท์เลย แล้วเดินขึ้นบันไดไปเงียบๆ
ลุงกดชั้นสิบเอ็ด หนูก็เดินออกจากลิฟท์ แล้วลงบันไคมาเงียบๆ
สุดท้าย....ลุงก็จำได้
แปลว่า หนูชนะ

เคยมีรุ่นน้องคนนึงงอนเรา งอนแบบผู้หญิงอ่ะ เราก็ไปง้อนะ มันก้อสะบัดหน้าไปมา
คือง้อหลายครั้งละ เริ่มเบื่อ....เลยเดินไปบอกมัน
"ทิบ....พี่ง้อครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายละนะ ถ้าไม่ยอมดีอีก พี่จะโกรธ ละจไม่คุยด้วยแล้วนะ"

น้องมันคงงง....เออ....กรูงอนมรึงอยู่นะ ละตอนนี้คือกรูต้องไปง้อมรึงใช่มั้ย

ฮา

เรื่องทิฐิแรงนี่ พ่อชอบว่าให้บ่อยๆ
ล่าสุดพ่อสอน สอน สอน ตบท้ายด้วยคำว่า
"แกเป็นแบบนี้ ใครจะสอนแกได้ นอกจากพ่อ"
เออ....ก็จริงวุ้ย

อาจารย์เลยบอกว่า หนูต้องควบคุมอารมณ์หนูให้ดีๆนะจ๊ะ อย่าโมโหพร่ำเพรื่อ

แหม...อาจารย์ขา...โมโหพร่ำเพรื่อนี่หนูรับประกันไม่ได้ แต่ว่าไม่ให้คนอื่นรู้เนี่ย....หนูคิดว่าหนูทำได้ค่ะ

ฮา





จริงๆอาจารย์ดูให้อีกเยอะมาก ไม่เชิงดูดวงหรอก แต่ออกแนววิเคราะห์นิสัยมากกว่า
ว่าเราเป็นแบบนี้ ต่อไปชีวิตเราจะเป็นยังไง
ถ้าไม่อยากเป็นแบบนั้น เราจะเป็นยังไง

อาจารย์บอกว่า ตอนนี้ แกโคตรจะเบื่อเรียนแล้วสิ แยกทำงานแล้วอ่ะสิ

โอ๊ยจารย์.....โคตรถูกเลย.....เบื่อเรียนสุดๆๆๆๆ

แต่ก็นะ....ทำไงได้

มาอยู่จีนเหมือนชีวิตหยุดนิ่ง
รู้สึกตัวอีกทีก็....เออ ปีใหม่ละนะ
เออ....ดีวุ้ย....อยู่จีนมาสองปีครึ่งแร้วว้อยยยย
อีกสามปีครึ่ง.......................................................ตูจะโบยบินแร้วว้อยยยย


แต่ก่อนอื่น....ขอไปพักใจยามปิดเทอมที่เชียงใหม่ก่อน
กลับไปทะเลาะกะแม่กระชับความสัมพันธ์ครอบครัวสักสองสามยก
อีกอาทิตย์กว่า....ซียูน้า เชียงใหม่


คงไม่ช้าเกินไป

สวัสดีปีใหม่นะค้า

Create Date : 07 มกราคม 2551 Last Update : 7 มกราคม 2551 12:04:38 น. Counter : 1123 Pageviews.		35 comments
Share Tweet